[นิยายแปล] ผ่าสวรรค์ราชันอมตะ - ตอนที่ 67 ไฟไหม้หลังบ้าน?

        “ฉันโทรหาพี่ไฮว่หน่อยดีกว่า ดูว่าเมื่อไหร่เขาจะกลับมา” เฉียนตัวตัวชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดยิ้มๆกับอวี้เอ๋อร์

        “พี่ไฮว่ พี่สุดยอดไปเลย คนอื่นเขามาหาถึงหน้าบ้าน พี่…ยังจะนิ่งแบบนี้เหรอ” เฉียนตัวตัวพูดเบาๆ “พี่ไฮว่ คนสวยเขามาหาพี่น่ะ พี่คิดดูให้ดีเลยนะว่าเคยไปทำอะไรไม่ดีกับน้องอวี้เอ๋อร์ไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมผมรู้สึกเหมือนมาหาเรื่องเลยล่ะ” เฉียนตัวตัวลุกออกไปยังที่ที่ไกลจากอวี้เอ๋อร์เล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ

        “ฮัลโหลๆๆ พี่ไฮว่” เฉียนตัวตัวยังอยากจะพูดอะไรต่อแต่ทางนั้นตัดสายไปแล้ว

        “ไกลขนาดนี้ยังได้ยินว่าฉันคุยโทรศัพท์ว่าอะไรอีก มีหูกระต่ายหรือไง” เฉียนตัวตัวมองแผ่นหลังของอวี้เอ๋อร์ด้วยความงงงวยก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ

        “จำนวนที่แน่ชัดฉันไม่รู้ว่ามีเท่าไหร่ แต่อีกไม่ถึงหนึ่งปีฉันก็จะเข้าร่วมการแข่งขันต่อสู้ ถึงตอนนั้นก็จะรู้เองว่ามีจำนวนผู้มีพลังวิเศษเท่าไหร่” หนานกงหลิงโม่พูดเบาๆ

        “ฉันเคยแค่กินเหล้าของเขา เขาเองก็มีพลังวิเศษเหมือนกันแต่ไม่ได้อยู่ในบัญชีผู้มีพลังวิเศษ หมอนี่ไม่นานก็ต้องเป็นเรื่อง ถ้าใช้พลังวิเศษมั่วซั่ว ไม่นานกลุ่มผู้มีพลังวิเศษได้หาเขาเจอแน่” หนานกงหลิงโม่พูดเบาๆ “พี่อวี้เอ๋อร์ พี่เองก็มีพลังวิเศษ น่าจะไม่เคยไปลงชื่อในกลุ่มผู้มีพลังวิเศษใช่ไหม”

        “แต่ศิษย์พี่ของพี่คนนี้ก็งั้นๆ แหละ เจ้าเล่ห์มากๆ หลายใจสุดๆ” หนานกงหลิงโม่ยู่ปากพูด

        “ถูกขับไล่ออกจากสำนัก ขายหน้าจริงๆ” หนานกงหลิงโม่ยู่ปากพูด ในวงการฝึกยุทธ เรื่องที่น่าขายหน้าที่ไม่ใช่การถูกขับไล่ออกมาจากสำนักเหรอ

        “เขาพกเหล้าไว้กับตัวล่ะ สุดแสนจะอร่อย พี่ก็มีเหล้าแบบนั้นด้วยหรือเปล่า ฉันอยากดื่ม” หนานกงหลิงโม่ยู่ปากพูด

        “งั้นก็ตามนี้ ฉันโทรหาพี่เวยเวยหน่อย ตาบ้านั่นอยู่กับพี่เวยเวย ดูหน่อยว่าเมื่อไหร่พวกเขาจะกลับมา” หนานกงหลิงโม่พูดอย่างอารมณ์ดี

        “เฮ้ๆ พี่เวยเวย พี่อยู่กับตาบ้านั่นหรือเปล่า” หนานกงหลิงโม่พูดเสียงดัง

        “ตาบ้า คนที่ถูกไล่ออกมาจากสำนักแบบนายยังจะมาไร้สาระอีก ฉันจะบอกนายให้นะ ตอนนี้ฉันรู้รายละเอียดของนายดี พวกเธอจะกลับมาเมื่อไหร่ ศิษย์น้องนายอยู่กับฉันนี่” หนานกงหลิงโม่พูดเสียงดัง

        “ได้ได้ได้ ไว้เราเจอกัน เดี๋ยวฉันพาพี่อวี้เอ๋อร์ไปเจอพวกพี่ที่โรงอาหารก่อน ตอนที่พวกพี่ถึงโรงเรียนแล้วมาที่ร้านอาหารก็ได้” เมื่อหนานกงหลิงโม่พูดจบก็กดตัดสายโทรศัพท์ไป

        “ออกจากสำนัก? ศิษย์น้องฉัน? ฮ่าๆ น่าสนใจ ตอนนี้ฉันอยากจะดูนักว่าเด็กนี่เป็นคนแบบไหนกันแน่” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “อยากไปเธอก็ไปสิ ตาบ้านั่น ตั้งแต่เปิดเรียนจนถึงตอนนี้กี่วันเอง เธอดูเขาสิ รอบตัวมีแต่ผู้หญิง” ซูเยี่ยยู่ปากพูดขึ้น

        “ตายตายตาย ไม่รู้จักอายเลย ยายเมียหลวง เดี๋ยวเมียหลวงอย่างเธอก็จะได้เข้าตำหนักเย็นแล้วเธอไม่เห็นจะร้อนใจสักนิด” ซูเยี่ยยู่ปากพูดขึ้น

        “ไป ต้องไป ฉันอยากจะรู้นักว่ายายปีศาจที่มาใหม่จะสักแค่ไหนเชียว” ซูเยี่ยพูดเสียงดัง

        “กัวไฮว่กลับมาแล้ว ถังซีบอกให้ฉันไปกินข้าวด้วยกัน” ซุนหลิงหลิงพูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติ

        กัวไฮว่กับมู่หรงเวยเวยยังไม่ทันจะมาถึงโรงเรียน เว็บบอร์ดโรงเรียนก็คึกคักกันอีกครั้งเสียแล้ว

        “พี่ตัวตัว ไป๋เสี่ยวเซิงในเว็บบอร์ดนั่นโหดกว่าพี่เยอะเลย พี่ดูความคมชัดของรูปสิ ยอดฝีมือชัดๆ” เฉียนตัวตัวที่ยังคงอยู่ในห้องเรียนได้รับสายจากเพื่อนมอห้า ก็รีบเปิดคอมพิวเตอร์ทันที