[นิยายแปล] ผ่าสวรรค์ราชันอมตะ - ตอนที่ 25 มีความทรงจำไม่ดีกับการลอบดู
“ขอขอบคุณทุกท่านมากนะคะ ที่ให้การสนับสนุนการประมูลในครั้งนี้ ขอให้ท่านที่ประมูลของไปเคลียร์เงินที่โรงเรียนฟู่จงภายในสามวันหลังจากงานประมูลสิ้นสุดลงนะคะ หลังจากสามวันกรรมการงานประมูลจะเปิดเผยยอดเงินประมูลในครั้งนี้หวังว่าทุกท่านจะคอยติดตามนะคะ”หลินซวงพูดยิ้มๆ
“ในตอนเที่ยงทางโรงอาหารของโรงเรียนได้เตรียมข้าวเที่ยงไว้ให้ทุกท่านแล้ว เชิญทุกคนรับประทานอาหารที่โรงอาหารได้เลยนะ พวกคนแก่อย่างเราก็ควรจะรวมตัวกันสักหน่อย”หลี่สวินอวี้ลุกขึ้นมาพูดยิ้มๆ
“เต๋อจื้ออย่าไปเลยกินที่นี่เถอะ เรามาเคลียร์เหล้านี่กันจะได้เอาน้ำเต้าคืนเด็กนั่น”เจี่ยกูอวิ๋นซึ่งไม่รู้ว่าไปยืนอยู่ข้างอู่เต๋อจื้อตั้งแต่เมื่อไหร่พูดขึ้นยิ้มๆ
“กูอวิ๋นอย่าเพิ่งกินเหล้านี่วันนี้เลย เสี่ยวเชียนหาขวดมาใส่เหล้าได้แล้ว วันนี้เราไปหาเสวียนเช่อแล้วกินเหล้าที่เขาดองไว้สามสิบปีดีกว่า”อู่เต๋อจื้อพูดยิ้มๆ“ล้อเล่นน่า คนแก่สิบกว่าคนกินเหล้าไม่ถึงสามจินได้กินไม่ถึงสองเหลี่ยง ไม่กินจะพูดยังไงก็กินที่นี่ไม่ได้”
“อะไรกันเนี่ยทำไมเหล่าอู่ถึงได้ขี้เหนียวขนาดนี้”นักเรียนเริ่มเดินออกไปตามทางเดิน ในขณะนั้นเองเสียงของผู้อาวุโสท่านหนึ่งก็ดึงดูดสายตาของทุกคนให้จับจ้องไปที่เขา
“ปรมาจารย์…ปรมาจารย์อวี้เฟิง ท่านมาได้ยังไง”เจี่ยกูอวิ๋นจำเขาได้คนแรกจึงเดินมาหา
“ท่านปรมาจารย์ท่านมาได้ยังไงกัน เชิญนั่งเร็วเชิญนั่งก่อน”เสียงของหลี่สวินอวี้ดังขึ้นมา หลี่สวินอวี้เคารพปรมาจารย์อวี้เฟิงเป็นอย่างมาก ปรมาจารย์ก็ถือว่าเป็นสุดยอดของทั้งประเทศทั้งในด้านพู่กันและภาพวาด
“ท่านปรมาจารย์วันนี้ท่านลาภปากแล้วล่ะ วันนี้เต๋อจื้อประมูลเหล้าชั้นยอดมาได้ เรามาชิมด้วยกันเถอะ ฮ่าๆ”เจี่ยกูอวิ๋นพูดพลางหัวเราะดังลั่น
“ฮ่าๆ กูอวิ๋นแกนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด ดูทรงแล้วเหล้าของฉันวันนี้จะไม่มีเหลือ ช่างมันเถอะสุดท้ายแล้วเหล้าก็ต้องเข้าไปในท้องคนอยู่ดี วันนี้ท่านปรมาจารย์มางั้นเราต้องมาชิมด้วยกันสักหน่อยแล้ว ฉันไม่เชื่อว่าเด็กนี่จะมีเหล้าที่จะทำให้ทุกคนแย่งกันได้”อู่เต๋อจื้อพูดยิ้มๆ
“เมื่อกี้ตอนอยู่ข้างนอกก็ได้ยินนักเรียนหลายคนพูดถึงราคาเหล้าที่ประมูลมาได้ในวันนี้ เหอะๆดูท่าดวงของตาแก่อย่างข้าก็ไม่เลวนะ”ปรมาจารย์อวี้เฟิงพูดยิ้มๆ
“พี่ไฮว่นั่นก็คือปรมาจารย์อวี้เฟิง”มู่หรงเวยเวยพูดยิ้มๆกับกัวไฮว่“ฉันไปหาเขาสักหน่อย ท่านอาจารย์มาฉันต้องไปทำความเคารพอาจารย์ พี่ไฮว่มาด้วยกันสิ”
กัวไฮว่ผงกศีรษะเบาๆแล้วก็เดินตามมู่หรงเวยเวยไปยังฝูงชน
“ท่านอาจารย์!”มู่หรงเวยเวยทำความเคารพปรมาจารย์อวี้เฟิงตามแบบโบราณ
“เจ้าเด็กนี่ ไม่ได้ไปหาตาแก่อย่างข้านานแล้ว ยังไม่ได้ละทิ้งวิชาใช่ไหม”ปรมาจารย์อวี้เฟิงพูดยิ้มๆ
“ฝึกพู่กันตามที่อาจารย์บอกมาตลอดค่ะ คัดวันละร้อยตัวยังไม่ได้เลิกเลยค่ะ”มู่หรงเวยเวยพูดยิ้มๆ
“เด็กนี่ตามมาเอาน้ำเต้าเหรอ ต้องรอหน่อยนะหลานชายฉันยังไม่มาเลย”อู่เต๋อจื้อพูดยิ้มๆ“ถ้าเหล้าไม่อร่อยฉันจะกลับมาหาแกแน่”
“กินแล้วไม่มาเอาที่ผมอีก ผมก็ขอบคุณมากพอแล้ว แต่ว่าวันนี้อาจารย์ของเวยเวยมาผมก็จะไม่งก นายท่านทุกท่านที่นั่งอยู่วันนี้ผมจะให้น้ำเต้าแก่พวกท่านด้วย กินกันเสร็จแล้วไม่ต้องคืนน้ำเต้าให้ผม”กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“ฮ่าๆไม่ได้เจอบัณฑิตกัวมาหลายวันแล้ว เดี๋ยวเราติดต่อเขาให้เขามากินเหล้าด้วยกันสิ”หลี่สวินอวี้พูดยิ้มๆ“เราไปร้านอาหารกันก่อนไปกินข้าวที่ร้านเจ้าหกกันเถอะ”
“ยายหนูวันนี้เราไปกินที่ร้านปู่หกไม่ได้ ไปเรียกถังซีกับโยวโยวมา เราเปลี่ยนที่กินข้าวกัน”กัวไฮว่พูดยิ้มๆไปกินที่ร้านเริ่นเสวียนเช่องั้นเหรอเดี๋ยวนายท่านบ้านเขาก็มาด้วย เหล้าของเขาเองถึงจะมีไม่น้อยแต่ว่า…เหลือไว้กินเองจะดีกว่า
“ซูเยี่ยล่ะไม่เรียกเหรอ”มู่หรงเวยเวยพูดยิ้มๆ
“ไม่ต้องเรียกเธอเดี๋ยวก็มาเอง ฮ่าๆ”กัวไฮว่พูดยิ้มๆวันนี้เขาพอใจมากก็ต้องพอใจน่ะสิเดี๋ยวไปเอาน้ำเต้าที่ประมูลมากลับมาก่อนถ้าถูกคนเอาไปก่อนเดี๋ยวจะร้องไห้ไม่ออก
“กัวไฮว่มาหาฉันมีอะไรเหรอ”เมื่อติดต่อพวกถังซีเสร็จมู่หรงเวยเวยกับกัวไฮว่ก็มาหาหลินซวง“ในฐานะสมาชิกกรรมการการประมูลฉันขอขอบคุณที่เธอสมทบทุนการประมูลในครั้งนี้นะ”
“ผมสมทบทุนครูก็ต้องโชว์อะไรหน่อยไม่ใช่เหรอ”เขาพูดขึ้นยิ้มๆ กัวไฮว่จ้องมองหลินซวงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เป็นเพราะหลินซวงอยู่บนเวทีกัวไฮว่อยู่ล่างเวทีสองขาเรียวสวยปรากฏสู่สายตาของกัวไฮว่ กัวไฮว่จึงอดไม่ได้ที่จะมองไปหลายหนโดยไม่ได้สนใจมู่หรงเวยเวยที่อยู่ข้างกาย
“เหอะๆ กัวไฮว่ถ้ายังจะมองมั่วซั่วอีกฉันจะควักลูกกะตาเธอ”ในที่สุดหลินซวงแทบจะทนไม่ไหวรอให้กัวไฮว่พูดขึ้นมา“บอกมาเถอะ คนอื่นเขาไปกินข้าวกันแล้วเธอมาหาฉันที่นี่ทำไม”
“ก็ไม่มีอะไร เหล้าผมประมูลได้เป็นลำดับหนึ่งก็ต้องได้เพิ่มสามสิบคะแนนใช่ไหม”กัวไฮว่มองหลินซวงแล้วถามขึ้นยิ้มๆ
“สามวันหลังจากนี้ หลังจากประกาศรายการประมูลครูจะให้คะแนนเธอสามสิบคะแนน แต่เมื่อกี้เธอแอบดูครูฉะนั้นก็หักเต็มๆสามสิบคะแนน”หลินซวงมองกัวไฮว่แล้วพูดด้วยความพออกพอใจ
“เหอะๆ แอบดูอย่าใช้คำแบบนี้เลยผมล่ะเจ็บใจจริงๆ”กัวไฮว่กระแอมไอแรงๆสองสามที“เมื่อกี้ไม่ได้แอบดูสักหน่อย จะว่าไปครูยืนอยู่ข้างบนแล้วก็ให้นักเรียนอยู่ข้างล่างตั้งใจอ่อยนักเรียนกันรึเปล่าเนี่ย”
“เธอ!บอกมาเถอะยังมีเรื่องอะไรอีกถ้าไม่มีฉันจะไปทำธุระแล้ว”หลินซวงหมดคำจะพูดกับเด็กหนุ่มที่อยู่เบื้องหน้า สี่ตัวอันตรายใช่นี่มันเจ้าสี่สี่ตัวอันตราย หน้านี่หนาเท่าท้องฟ้าจริงๆ
“เหอะๆ ครูหลินผมเอาบัตรติดตัวมาด้วย ผมอยากจะเอาน้ำเต้าที่ผมประมูลมาได้ไปก่อน ไม่ทราบว่าตอนนี้เอามาให้ผมได้ไหม”กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“แน่นอนว่าตอนนี้ยังไม่ได้ วันนี้ต้องเคลียร์ของประมูลทั้งหมดก่อน พรุ่งนี้จะรวบรวมเงินตามลำดับ ถ้าเธออยากเอาน้ำเต้าไปเกรงว่าอาจจะต้องรออีกสักพัก”หลินซวงมองกัวไฮว่แล้วพูดขึ้น เด็กบ้าขอร้องฉันสิขอร้องฉันแล้ววันนี้ฉันจะให้เธอไม่งั้นเธอก็รอไปเถอะ
“ครูหลินผมเป็นนักเรียนห้องหนึ่งนะ ครูช่วยยกเว้นหน่อยจะได้ไหมผมชอบน้ำเต้านั่นมากจริงๆ ถ้าวันนี้ไม่ได้ไปกลัวว่าจะนอนไม่หลับ”กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“กัวไฮว่เธอรู้รึเปล่าเพราะครูดื่มเหล้าเธอไปสองเหลี่ยง ครูเลยต้องออกเงินห้าล้าน ตั้งแต่ครูสอนมาจนถึงตอนนี้มีเก็บแค่ล้านกว่าๆ ครูยังไม่คิดบัญชีกับเธอเลย เธอยังจะมาให้ครูยกเว้นให้อีกไม่มีทางซะหรอก”จู่ๆหลินซวงก็นึกถึงเรื่องเหล้า ใช่สิตัวเธอเองต้องออกเงินห้าล้าน ถ้าบอกนายท่านของตนไปว่าตัวเองหน้าหนาโลภกินแก้วนึงตกห้าล้านขายหน้าแย่เลย
“เหอะๆ ครูหลินถ้าจะพูดแบบนี้ก็ไม่ต้องบอกเหตุผลเลยเหล้านี่ครูกับปู่หกกินเองนะ ผมไม่ได้บังคับครูเลย ร้อยห้าสิบห้าล้านนั่นตาแก่หลินก็เป็นคนบอกราคาเอง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับผมเลยสักนิด”กัวไฮว่พูดเสียงดัง“น้ำเต้าวันนี้ครูไม่ให้ก็ต้องให้ผมเอาเงินมาแล้วด้วย”
“สมเหตุสมผล…ที่ครูบอกมีล้วนมีเหตุผลทั้งนั้น ยิ่งไปกว่านั้นฉันคือครูผู้หญิงนะ อีกอย่างที่โรงเรียนห้ามนักเรียนมีความรักเธอแหกกฎข้อนี้ก็ได้ แต่ก็มีคนเอาเรื่องนี้ไปบอกหัวหน้าเซวียแล้วเหมือนกัน”หลินซวงพูดเสียงดัง
————————
อ่านเร็วก่อนใคร ไม่พลาดทุกการอัปเดตนิยายได้ที่เว็บ Kawebook ค่ะ^^
https://www.kawebook.com/story/6815