[นิยายแปล] ผ่าสวรรค์ราชันอมตะ - ตอนที่ 11 สาวน้อย เธอก็อยากด้วยเหรอ

        “ใครอ่อยนาย นี่บัตรกินข้าวอยากกินอะไรก็ไปสั่งเองเถอะ”โหยวโยวโยวพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำจากนั้นก็วางบัตรทานข้าวใบหนึ่งไว้บนโต๊ะ

        “เดี๋ยวค่อยมาคุยกันนะ ขอฉันไปดูก่อนว่ามีอะไรกินบ้าง ท้องอิ่มสำคัญที่สุด”พูดเสร็จกัวไฮว่ก็หยิบบัตรทานข้าวขึ้นมาแล้วมุ่งไปยังอาหารอร่อยทั้งหลายตรงหน้า

        “ให้ตายเถอะ นี่ร้านอาหารของโรงเรียนที่ดีที่สุดในเมืองอู่เฉิงจริงๆเหรอ เนื้อวัวไม่สด เนื้อหมูก็ไม่สด เนื้อทุกอย่างไม่มีอะไรสดเลย แถมผักนี่ก็ไม่น่ากินอีก พวกเขากลืนลงท้องกันไปได้ยังไงเนี่ย”กัวไฮว่พูดด้วยความทอดถอนใจ

        “นายเป็นนักเรียนฟู่จงจริงๆด้วย”ในขณะที่กัวไฮว่คิดวนไปวนมาใจหดหู่อยู่หน้าอาหารที่แสนจะไม่น่าพิศวาสนั่นเองเสียงใสๆก็ดังขึ้นข้างหูเขา

        “ถังซี?”กัวไฮว่มองแวบแรกก็จำเด็กสาวคนนี้ได้ เธอคือเด็กผู้หญิงที่ช่วยจ่ายเงินค่ารถให้เขานั่นเอง “ฉันก็เป็นนักเรียนที่ฟู่จงน่ะสิ ไม่งั้นจะเข้าประตูใหญ่มาได้ยังไง ส่วนเงินนั่นฉันยังคืนเธอไม่ได้นะ ฉันไม่มีเงินติดตัวมาน่ะ แต่ว่าฉันเลี้ยงข้าวเธอได้นะ”

        “ดีเลย งั้นวันนี้ฉันจะตามนายไปกินข้าวก็แล้วกัน”ถังซีพูดยิ้มๆไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้มีความประทับใจที่ไม่เลวต่อเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้

        “เสี่ยวซีทำอะไรอยู่เหรอ”ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคนที่มาด้วยก็คือสาวสวยบนรถเมล์คนนั้นซูเยี่ยลูกพี่ลูกน้องของถังซี“ตาบ้านายนี่มันสุดยอดไปเลยนะ ตามเสี่ยวซีของฉันมาถึงที่นี่ได้ไงเนี่ย”

        “เยี่ยจื่ออย่าพูดมั่วซั่วสิ บังเอิญเจอกันน่ะ แต่ฉันตกลงกับกัวไฮว่แล้วว่าจะให้เขาเลี้ยงข้าวฉัน”ถังซีพูดยิ้มๆ ซูเยี่ยถึงกับเบิกตาโพล่ง นี่ใช่ถังซีสาวสวยมอสี่ผู้เย็นชาแห่งโรงเรียนฟู่จงหรือเปล่า

        “เสี่ยวซีเอาจริงๆนะ ฉันเพิ่งมาโรงอาหารที่นี่เป็นครั้งแรกเลยไม่รู้ว่าที่นี่อะไรอร่อยบ้าง ถ้าให้ดีเอาเป็นอาหารป่านะ หรือไม่ก็พวกสมุนไพรอะไรแบบนี้ก็ได้”กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “แผลบาดเจ็บบนตัวนายยังไม่หายดี ยังต้องบำรุงอยู่เหรอ ฉันรู้ว่าด้านหน้านี่มีที่ที่นึงพวกเราไปกันเถอะ”ถังซีพูดพลางดึงมือกัวไฮว่ขึ้นมาอีกครั้ง

        “ไม่จริง ตาบ้านี่ ยังตามเสี่ยวซีไปอีกฮึน่าโมโหจังเลย”ซูเยี่ยก็รีบเดินตามไป

        “ทำไมเด็กนี่ดีกับข้าขนาดนี้มีแผนการอะไรในใจหรือเปล่าไม่ได้การล่ะ ข้าต้องดูสักหน่อยแล้วว่านางคิดอะไร เทพแห่งจิตผู้ยิ่งใหญ่อย่างข้าถ้าถูกเด็กนี่หลอกเข้าเหล่าเทพเซียนบนสวรรค์คงจะหัวเราะเยาะจนฟันหลุดเป็นแน่”กัวไฮว่พูดพลางใช้วิชาอ่านจิตกับถังซี

        “พี่ไฮว่จำฉันไม่ได้ล่ะสิ ฉันก็คือเด็กสาวที่เดินตามหลังพี่ในตอนนั้นไงล่ะ ไม่คิดเลยว่าพี่จะแย่ได้ขนาดนี้ แย่ยิ่งกว่าตอนเด็กๆอีก แต่ว่าพี่ก็คือพี่ไฮว่ของฉัน เป็นพี่ไฮว่ของฉันมาตลอดใครใช้ให้ตอนห้าขวบพี่มามองคนอื่นเขาแบบนั้นล่ะ”ความคิดของถังซีแจ่มชัดอยู่ในสมองของกัวไฮว่

        “เจ้าเด็กนี่ตอนเด็กๆแย่ขนาดนี้เลยเหรอ ดูท่าข้าต้องคอยดูชีวิตเมื่อก่อนของกัวไฮว่เสียแล้ว”เทพแห่งจิตเบิกตาโพล่ง

        “ซุปงูร้อยรสอันนี้ดี โสมป่าต้มสมุนไพรเจ็ดชนิดอันนี้ไม่เลวเลย ซุปกวางอันนี้ก็ดี”กัวไฮว่มองเมนูพลางพูดสั่งอาหารไปเจ็ดแปดอย่าง“เสี่ยวซี อยากกินอะไรก็สั่งอันนั้นเลยไม่ต้องเกรงใจฉันของที่ฉันกินอาจจะไม่ถูกปากเธอเท่าไหร่”

        “สายกิน สายกินของจริง”เยี่ยซูมองสิ่งที่กัวไฮว่สั่งแล้วลอบพูดกับตัวเองในใจ

        “โหยวโยวโยวนี่นา ตาบ้านี่ นายเก็บบัตรใบนี้มาใช่ไหม นี่มันรูปดาวโรงเรียนจิ่วจงที่ย้ายเข้ามาคนนั้นนี่ นายรู้จักเธอรึเปล่า”ในขณะที่กัวไฮว่รูดบัตรจ่ายเงินนั่นเองซูเยี่ยก็เห็นรูปถ่ายบนบัตรทานข้าว

        “กินข้าว กินข้าว ทำไมเธอวุ่นวายขนาดนี้เนี่ย คนในรูปบนบัตรก็คือแฟนฉันตอนเรียนที่จิ่วจง แต่ไม่ทันจะได้เปลี่ยนรูปน่ะถ้าเธอให้รูปฉันฉันก็จะแปะลงไป”กัวไฮว่ก็เบิกตามองซูเยี่ยเช่นกันเขาพูดขึ้นด้วยเสียงดัง

        “ไม่เลวเลยนี่ของพวกนี้ยังพอกินเข้าไปได้ถ้าเปลี่ยนจากงูเป็นอาหารป่านะรสชาติจะดีกว่านี้อีก โสมไม่ใช่อาหารป่าแต่ก็ยังดีที่ทำให้อายุยืนมีพลังไม่น้อย”กัวไฮว่กินไปคิดไป

        “เสี่ยวซีอย่ามัวมองฉันสิ พวกเธอกินสิ ดูเธอสิผอมจะแย่อยู่แล้วกินเยอะๆหน่อย”กัวไฮว่พูดพลางคีบเนื้อห่านลงไปในถ้วยของเสี่ยวซี“เธอมองอะไรน่ะอยากกินอะไรก็คีบเองสิ หรือว่าอยากจะให้พี่สุดหล่อคนนี้คีบให้”เมื่อกัวไฮว่เห็นซูเยี่ยเบิกตามองเขากับเสี่ยวซีก็พูดพลางถลึงตาแบบเดียวกันบ้าง

        “เสี่ยวซีเธอเปลี่ยนไป”ซูเยี่ยไม่รู้จะพูดอย่างไรเธอส่ายศีรษะไม่ได้มองพวกเขาจากนั้นก็เริ่มกิน

        “กัวไฮว่นายมันเลว ฉันอุตส่าห์รอนายไปกินข้าวแต่นายดันมากินที่นี่”ในขณะที่ทั้งสามกินอย่างเอร็ดอร่อยนั้น ประตูห้องอาหารก็พลันเปิดออก สาวสวยคนหนึ่งพุ่งเข้ามาพูดกับกัวไฮว่อย่างโมโหสุดขีด

        “โหยวโยวโยว? นายนี่มันแย่จริงๆเลยนะบัตรข้าวเป็นของโหยวโยวโยวจริงด้วย นายเล่นสนุกอยู่หรือไงเอาเงินผู้หญิงมาจีบสาวเนี่ยสุดยอดไปเลย”ซูเยี่ยพูดดูมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น

        “นั่งลง เอะอะโวยวายอะไรกัน พี่ล่ะเกลียดเวลามีคนพูดตอนกินข้าว อยากกินอะไรก็สั่ง ถ้าไม่สั่งก็กินของที่มีอยู่ก็พอได้นั่งลงกินดีๆ”กัวไฮว่พูดพลางมองโหยวโยวโยว

        “นี่น้องนั่งลงกินเถอะ เดี๋ยวฉันไปเพิ่มอาหารอีกสองอย่าง”ถังซีพูดพลางลุกขึ้นมาย้ายเก้าอี้ให้โหยวโยวโยว จากนั้นตัวเองก็เดินตรงออกไป

        “ดูสิโหยวโยวโยวคนสวย ความต่างนี่แหละคือความต่างของเมียหลวงกับเมียน้อยในสมัยก่อน”กัวไฮว่พูดต่ออย่างไม่เกรงกลัวฟ้าดิน

        “กัวไฮว่นาย…”โหยวโยวโยวโกรธจนพูดอะไรไม่ออก

        “นี่เธอ สวัสดีนะฉันชื่อซูเยี่ย”ซูเยี่ยเดินเข้าไปใกล้โหยวโยวโยวยื่นมือออกมาพร้อมทั้งยิ้มแล้วพูดว่า“ร่ำลือกันว่าดาวโรงเรียนจิ่วจงย้ายมาที่ฟู่จงสิบปากว่าไม่เท่าตาเห็นจริงๆ”

        โหยวโยวโยวชะงักไปครู่หนึ่ง ยื่นมือเรียวสวยมาจับมือซูเยี่ยเช่นกัน เธอไม่ได้รู้สึกโกรธโหยวโยวโยวแต่กลับมีความประทับใจที่ไม่เลวต่อหญิงสาวที่หน้าตาสะสวยพอๆกันกับตนเองคนนี้

        “เสี่ยวซีเมื่อก่อนเราเคยรู้จักกันใช่ไหม”กัวไฮว่มองถังซีแล้วถามขึ้น

        “เจ้าสี่หนึ่งในสี่ตัวอันตรายแห่งเมืองอู่เฉิงจะมารู้จักเด็กผู้หญิงอย่างฉันด้วยเหรอ”ถังซีเบิกตาโพล่งก่อนจะถามกัวไฮว่กลับ

        “ฉันจำได้ว่าตอนเด็กๆสมัยอยู่ที่ถนนเก่าในเมืองอู่เฉิง มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินตามหลังฉัน ฉันเรียกเธอว่าถังซี[1]เพราะว่าเธอติดฉันมากเลย แต่ว่าตอนที่ฉันย้ายออกจากที่นั่นไป ฉันอยากจะบอกลาเธอสักหน่อยแต่ว่าหาเธอไม่เจอ”กัวไฮว่พูดเสียงเบา“แต่ฉันต้องหาเธอให้เจอ เพราะฉันเคยรับปากกับเธอไว้ว่าฉันจะขอเธอเป็นเมีย ฮ่าๆ”

        “นายยังจำสัญญาที่นายให้ไว้กับเด็กผู้หญิงคนนั้นได้ด้วยเหรอ”ถังซีเบิกตาโพล่ง“สิบปีมาแล้วที่แท้เจ้าสี่หนึ่งในตัวอันตรายที่ชอบต่อยตีคนอื่น ที่แท้ในก้นลึกของหัวใจเขา ก็เหมือนกับตัวเธอเองที่มีดินแดนบริสุทธิ์สำหรับทั้งสองคน”

        “เสี่ยวถังซีพี่หาเธอเจอแล้วล่ะ มาให้จูบเธอแบบเมื่อก่อนหน่อยสิ”เขาโอบถังซีไว้ในอ้อมอกโดยไม่สนว่าถังซีจะมีปฏิกิริยาอย่างไรจากนั้นก็จูบเธอ

        “มาดูเร็วเจ้าหญิงน้ำแข็งโรงเรียนเรา แล้วผู้ชายนั่นใครทำไมเขาไร้มารยาทกับนางฟ้าของเราแบบนี้ ต่อยมัน!”ในขณะปากของกัวไฮว่ทาบบนริมฝีปากของถังซี ทั้งโรงอาหารก็พลันวุ่นวาย นักเรียนชายสิบกว่าคนวางจานในมือ ไม่นานก็ล้อมกัวไฮว่เอาไว้ โหยวโยวโยวกับซูเยี่ยได้ยินเสียงเอะอะข้างนอกก็รีบวิ่งมา

        “ฮะ! ฝันไป ฝันไปแน่ๆ”ซูเยี่ยพูดพลางส่ายศีรษะไปมา

        “ตาบ้านี่ บอกให้ฉันออกมาสั่งอาหารใหม่ แต่ตัวเองดันมาจูบกับสาวสวยอยู่ตรงนี้ ให้ตายสิ”โหยวโยวโยวก้าวไปด้านหน้าก่อนจะพูดขึ้นเสียงดัง

        “หึงเหรออย่าโกรธเลยเดี๋ยวเธอก็ได้”กัวไฮว่พูดพลางทาบปากไว้บนริมฝีปากของโหยวโยวโยว จากนั้นไม่นานกัวไฮว่ก็มองซูเยี่ยพร้อมถามว่า“สาวน้อย ทำไม เธอก็อยากด้วยเหรอ”

        

 

        [1]อักษร稀ซึ่งแปลว่าไม่ปกติพ้องเสียงกับชื่อของถังซี

 

                                                           ————————

                           อ่านเร็วก่อนใคร ไม่พลาดทุกการอัปเดตนิยายได้ที่เว็บ Kawebook ^^

                                         https://www.kawebook.com/story/6815