หือ？

ฉันรู้สึกเหมือนว่าตัวเองถูกเชิญให้เข้าร่วมปาร์ตี้

ไม่ไม่  ไม่มีทาง

ไม่มีทางที่ฉันจะได้เข้าร่วมปาร์ตี้ของนักผจญภัยแรงค์ S ได้หรอก เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด

มันต้องมีอะไรสักอย่างผิดพลาดแน่ๆ

 

“ฉันหมายถึง มันคงจะดีกว่าถ้าคุณร่วมปาร์ตี้ของเราอย่างเป็นทางการ……”

 

ตอนนี้ฉันได้ยินมันอย่างชัดเจน

เห็นได้ชัดว่าที่ได้ยินนั้นมันไม่ได้ผิดเพี้ยน

แต่ทำไม  มันไม่น่าเป็นไปได้ที่สมาชิกในปาร์ตี้จะยอมรับในตัวฉันเพียงเพราะเวทมนต์สนับสนุนที่ได้รับการปรับปรุงของฉันในก่อนหน้านี้

อย่างนั้นแล้วสิ่งที่คุณพูดอยู่นั้นจะเป็นจอมเวทย์ขาวคนไหนก็ได้ทั้งนั้นไม่ใช่หรือไง

ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ไม่ควรเข้าร่วมปาร์ตี้นี้ เพื่อตัวฉันเอง

 

“ยุย  ถ้าผมเข้าไปก็รั้งจะเป็นตัวถ่วงของตี้  ถึงแม้ว่ายุยจะหมายถึงแบบนั้น แต่คนอื่นๆอาจจะคิดแตกต่างกัน?”

 

“ไม่  นายไม่มีทางเป็นตัวถ่วง……ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้นกับความสามารถของลอยด์……และถ้าได้ดูคุณในตอนนี้ด้วยแล้ว ทุกคนคงมั่นใจได้แล้วละ”

 

ยุยเที่พูดไปแบบนั้นก็หลือบตามองคนในปาร์ตี้

สังเกตเห็นว่าดั๊กกัสกำลังเดินมาทางนี้

 

 

“ตอนนี้ คุณใช้เวทเสริมกำลังอีกครั้งมาที่ฉันที”

 

“เอ่อ  ได้ครับ……”

 

ฉันนำคทาออกมาอีกครั้งขณะเดียวกันก็ส่งเวทเสริมกำลังไป

เป็นเวทเสริมกำลังแบบเดิมที่ร่ายทุกประการ

 

“เสร็จแล้วครับ”

 

“เอ๋  อา ขอบคุณ  ดีละ  ถ้าอย่างนั้นก็……”

 

ดั๊กกัสก้าวออกไปเล็กน้อยและเริ่มเหวี่ยงโล่ขนาดใหญ่  นอกจากนี้บริเวณใกล้ๆก็ยังมีซิลิก้าและครอสที่ทำการทดลอง

เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังลองใช้เอฟเฟกต์ของเวทมนต์

หลังจากนั้นพวกดั๊กกัสก็เดินกลับมา

 

“เฮ้   เป็นอย่างไงบ้างล่ะ?”

 

ยุยถามทั้งสามคน

 

“ยุย  ฉันอยากจะชวนเขาเข้าตี้”

 

“ฉันเห็นด้วย”

 

“ฉันก็เห็นด้วย”

 

ดั๊กกัสกับคนอื่นๆตอบพร้อมกัน

มติเป็นเอกฉันท์  ดูเหมือนว่าฉันจะได้เข้าร่วมปาร์ตี้

ความคิดอคติ เห็นแก่ตัวของฉันที่แตกต่างจากยุย  ฉันคิดว่าพวกดั๊กกัสจะคัดค้าน……

 

“นาย ชื่อลอยด์สินะ?……ทำไมจอมเวทย์ขาวอย่างนายถึงมาอยู่ที่นี่?”

 

ดั๊กกัสถาม

ฉันคิดว่ามันไม่มีอะไรให้ปิดบังและบอกดั๊กกัสว่ามันเกิดอะไรขึ้น

 

“ไม่จริงน่า  มันจริงหรอเนี่ย  นายเคยอยู่ปาร์ตี้ผู้กล้า……”

 

“ปะ ปะ ปะ  ปาร์ตี้ผู้กล้า  ปาร์ตี้ที่นำโดยผู้กล้า ซึ่งทั้งทวีปมีเพียงสี่คนเท่านั้น!?”

 

ครอสพูดนัยต์ตาเป็นประกาย

มันแน่นอนอยู่แล้วว่าปาร์ตี้ผู้กล้านั้นมีชื่อเสียง  ถึงแม้ว่าคุณจะมีความสามารถแต่การ จะเป็นส่วนหนึ่งในตี้นั้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย

ช่วงที่ฉันเข้าตี้ไปนั้น อัลเลนยังไม่ได้เป้นที่รู้จักกันดีเมื่อเทียบกับผู้กล้าคนอื่นๆเพราะไม่มีซัพพอร์ตที่แข็งแกร่ง และด้วยความบังเอิญในหมู่ผู้ทดสอบ ฉันได้เข้าร่วม

 

 

แต่นั้นเป็นเรื่องในอดีต

ฉันไม่ใช่สมาชิดของปาร์ตี้ผู้กล้าอีกแล้ว

 

“เช้าวันนี้ ผมเพิ่งจะถูกไล่ออกจากปาร์ตี้ผู้กล้าเป็นเพราะผมมันไร้ความสามารถ”

 

“นี่มันไร้ความสามารถจริงๆนะหรอ……นั้นปาร์ตี้ผู้กล้าเลยนะ”

 

“ฉันไม่เคยเห็นจอมเวทย์ขาวคนไหนที่เก่งเท่าลอยด์……”

 

ครอสและซิลิก้าพูดพึมพำเมื่อได้ฟังเรื่องราวของฉัน

เห็นได้ชัดว่าพวกเขายกย่องเวทสนับสนุนของฉัน

อืม  มันเป็นคำชม……

ฉันไม่ได้รู้สึกแย่กับมันหรอก

 

“ขอบคุณนะ  แต่ฉันคิดว่ายังมีจอมเวทย์ขาวอีกหลายคนที่ดีกว่าฉัน”

 

มันเป็นความจริงที่ว่า เวทสนับสนุนของฉันมันไม่ได้ดีเท่ากับจอมเวทย์สายโจมตี

อีกทั้งจอมเวทย์ขาวที่ใช้เวทสนับสนุนที่ดีมากกว่าฉันยังมีอีกมากมายในทวีปนี้

 

“ถึงจะไม่มีผมก็ยังมีจอมเวทย์ขาวที่ชื่อคุรูมุ?  ไม่จำเป็นต้องเข้าตี้อย่างเป็นทางการก็ได้ ได้เป็นซัพพอร์ตในตี้แค่ครั้งนี้ก็เพียงพอแล้วละครับ”

 

“มันก็ใช่  แบบนั้นมันก็……”

 

สีหน้าของยุยดูอึมครึม

ถ้าดูดีๆจะพบว่าไม่ใช่แค่ยุยแต่ดั๊กกัสและคนอื่นๆเองก็มีท่าทางคล้ายกัน

 

“ผมพูดอะไรไม่ดีไปหรือเปล่าครับ  ถ้าใช่ ต้องขอโทษด้วย……”

 

ยุยสั่นหัวเมื่อได้ยินคำพูดของฉัน

 

“ใช่  อย่างที่ลอยด์พูด พวกเราไม่ต้องการซัพพอร์ตในปาร์ตี้ถึงสองคน……แต่  ถึงอย่างงั้นก็เถอะ”

 

หลังจากที่ยุยพูดแบบนั้น

อย่างแรกเลย เหตุผลที่ฉันต้องเป็นส่วนหนึ่งของปาร์ตี้อย่างเป็นทางการ เนื่องมาจากจอมเวทย์ขาวที่ชื่อคุรูมุนั้นออกจากปาร์ตี้ ก่อนอื่น เหตุผลที่ฉันอยากเป็นส่วนหนึ่งของปาร์ตี้อย่างเป็นทางการ แต่ดูเหมือนคนที่ชื่อคุรูมุที่พักงานทำให้ต้องหาจอมเวทย์ขาวเข้าปาร์ตี้

เมื่อได้ยินแบบนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกแย่! ฉันคิดแบบนั้น แต่พวกเขาบอกว่าเรื่องนี้มันมีเหตุผล

 

สรุป

ดูเหมือนว่าคุรูมุคนนั้นต้องอยู่ดูแลน้องสาว และด้วยการที่ต้องดูแลในทุกๆวัน ทำให้สภาพร่างกายของเขาแย่ลง เนื่องจากความเหนื่อยล้าสะสมมากเกินไป

ดูเหมือนว่าความเจ็บปวดและความเหนื่อยล้านั้นจะมีมานานแล้ว  แต่เมื่อเร็วๆนี้อาการเกิดขึ้นบ่อยครั้งจนเป็นกังวล จึงได้ตัดสินใจออกจากปาร์ตี้และมั่งความสนใจไปกับการดูแลน้องสาวของเขา   อย่างไรก็ตาม คุรูมุปฏิเสธที่จะออกจากตี้ โดยให้เหตุผลว่าถ้าเขาออกจากตี้ ยุยและคนอื่นๆจะลำบากเอาได้

ดังนั้นยุยกับเพื่อนๆจึงเลือกที่จะมองหาจอมเวทย์ขาวเพื่อที่คุรูมุจะได้สามารถจากตี้ไปได้อย่างไร้กังวล และดูเหมือนว่าคนๆนั้นจะปรากฎตัวแล้ว

 

“คือว่า  เรื่องแบบนั้น……”

 

“ขอโทษ  แต่มันจะไม่เป็นไรใช่มั้ยที่จะมีส่วนร่วม”

 

ยุยพยักหน้าให้กับคำพูดของฉัน

เห็นได้ชัดว่ามันมันไม่ใช่ว่าใครก็ได้ที่เป็นจอมเวทย์ขาว

ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากจะช่วยยุยและทุกคน

นอกจากนี้ อย่างไงฉันก็ต้องหางานทำในสักวัน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม มันอาจจะดีกว่าถ้ามีสถานที่ที่ต้องการฉัน

 

“ไม่ว่าอย่างไงก็แล้วแต่ ฉันอยากให้คุณมาเข้าปาร์ตี้ ถ้าคุณสนใจ……”

 

ฉันพึมพำอย่างเลื่อนลอย

 

“เอ๋  จริงหรอ!?  จริงๆใช่มั้ย!?”

 

สีหน้าของยุยสดใสขึ้น

 

“อืม ฉันโอเค”

 

“แน่นอนอยู่แล้ว！ คนดีๆอย่างลอยด์ไม่มีทางเข้าร่วมปาร์ตี้……”

 

ยุยบีบมือขวาของฉัน

“ลอยด์ ฉันคาดหวังกับอนาคตจากนี้นะ”

 

“อา ขอบคุณที่ชวนผมนะครับ”

 

ฉันจับมือของยุยไว้แน่น

“ฟ้ามือสะแล้ว  รับกลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวฉันจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับลอยด์ด้วย”

 

“ไม่ต้องก็ได้  งานเลี้ยงต้อนรับ……”

 

ยุยที่ได้ยินคำพูดนั้นได้จ้องมองมาที่ฉัน

“ลอยด์อย่าพูดแบบนั้นสิ! งานเลี้ยงต้อนรับ เป้นสิ่งจำเป็นจริงๆนะ!”

 

“ปะ  เป็นแบบนั้นหรอกหรอ?”

 

“เราต้องประชุมวางแผน ยังไงก็ตาม งานเลี้ยงต้อนรับมันก็จำเป็น! เข้าใจใช่ไหม?”

 

“คะ  ครับ……”