◇

 

“ฟู…”

 

ฉันถอนหายใจขณะที่ใช้เวทปิดบังตัวตน
ไม่มีมอนสเตอร์บนท้องฟ้าแล้ว
และจำนวนของมอนสเตอร์บนพื้นดินก็เหลือน้อย
ฉันคิดว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้าย
ที่เหลือก็แค่นำมอนสเตอร์รอบๆเมืองอิชตาร์กลับเข้าไปในป่า
ไกลออกไปเล็กน้อย คุณจะเห็นพวกยุยต่อสู้กับมอนสเตอร์

 

“อืม … มันน่ากลัวจริงๆ”

 

ฉันนั่งบนต้นไม้โดยมีคุเรฮะอยู่บนหลังและดื่มยามานา

ฉันและคุเรฮะได้ใช้ยามานาไปค่อนข้างมาก ยามานาเหลือเพียงขวดเดียว

ในขณะที่ใช้เวทเคลื่อนย้ายอย่างต่อเนื่อง มันกินมานาเกินกว่าที่ฉันคาดเอาไว้มาก

 

“คุเรฮะ ร่างกายของคุณโอเคไหม?”

 

“อือ…มันโอเค”

 

ฉันเหลือบมองคุเรฮะที่ดื่มยามานาอยู่ด้านหลัง
พูดตรงๆ มันดูไม่โอเคเลย
ไม่เป็นที่พอใจ …
ฉันกังวลเกี่ยวกับความรู้สึกของคุเรฮะ
มันแตกต่างจากฟื้นฟูสภาพจิตใจ ในเมื่อมันฟื้นฟูแค่ความแข็งแกร่งทางร่างกายเท่านั้น
ฉันมักจะเรียนเวทย์มนตร์และใช้มันเมื่อฉันเหนื่อย
มันน่าจะมีผลอยู่บ้าง

 

“เป็นอย่างไรบ้าง พอจะได้ไหม?”

 

“มันโอเค ขอบคุณ”

 

อย่างไรก็ตาม คุเรฮะอาจรู้สึกรับผิดชอบในเรื่องนี้
เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังบังคับตัวเอง
ไม่ว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้จะคืออะไร แต่มันเกิดขึ้นมาจากเวทของคุเรฮะ
ถึงอย่างไงก็ไม่มีใครตำหนิคุเรฮะ……

 

“อย่าฝืนไปเลย มันไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกครับ”

 

“แต่…เพราะเวทมนต์ของฉัน”

 

“ผู้ที่ผิดคือพวกปีศาจนั้น และคุเรฮะเป็นเหยื่อ”

 

“แต่……”

 

สีหน้าของคุเรฮะกลายเป็นอึมครึม
ตอนที่เจอกันแรกๆฉันไม่เคยยิ้มเลย จนกระทั่งได้เจอกับเขา 
จากความรู้สึกนี้ ไม่ว่าฉันจะพูดอะไร มันก็จะไร้ความหมาย
หากคุณพยายามส่งเสริมอย่างไม่ดี คุณอาจจะได้รับสิ่งไม่ดี

 

“อย่างไรก็อย่างฝืนนะครับ”

 

“ได้……”

 

รับขวดยามานาที่ว่างเปล่าจากคุเรฮะและเก็บมันไป

 

มันไม่ดีที่จะโยนขวดแก้วเข้าไปในป่า และขวดแก้วสามารถนำกลับมาใช้ได้อีกครั้ง
จะทิ้งมันก็น่าเสียดาย

 

“ตกลง ไว้ฉันจะตัดสินใจอีกที”

 

“ครับ”

 

ฉันปลดเวทปิดบังตัวตนออก
มอนสเตอร์ที่มีปัญหาส่วนใหญ่ได้รับการจัดการแล้ว
ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้กำลังกายมากขนาดนั้นอีกแล้ว….. 
บางครั้งการโจมตีก็มาจากด้านล่าง แต่ถ้าคุณเคลื่อนที่ไปรอบๆ อย่างถูกต้อง ก็ไม่เป็นไร
ฉันคิดอย่างนั้นและพยายามจะบินจากต้นไม้
วินาทีถัดมา
ลูกศรเปลวเพลิงกระทบแก้มของฉัน

 

“…”

 

ฉันรู้สึกร้อนที่แก้มฉันรีบกระโดดหลบ

ลูกศรเปลวเพลิงหลายลูกพุ่งผ่านหน้าไป

 

“อะไร!?”

 

หลบลูกธนูไฟที่โบยบินไปมาในนาทีสุดท้าย

อย่างไรก็ตาม ฉันไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้ และฉันก็กินไปหลายช็อต

 

“ร้อน …”

 

มีรอยไหม้ตรงบริเวณที่ลูกศรเปลวเพลิงเบลอ

เชี่ย……

ฉันไม่ระวัง

ในเวลานั้น ถ้ามันบินเหมือนเดิม มันจะต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน

เพราะพลังป้องกันเพิ่มขึ้น พลังของธนูไฟนี้จะไม่ฆ่าคุณ …

 

“ฉันล้มเหลว”

 

ไม่มีทาง เมื่อพิจารณาถึงปริมาณพลังเวทที่เหลืออยู่ การจำกัดขอบเขตของเวทมนตร์การตรวจจับให้แคบลงก็เป็นเรื่องโกหก …

 

“ปีศาจอย่างงั้นหรอ?”

 

“ไม่ มันไม่ใช่”

 

ฉันตอบคำถามของคุเรฮะทันที

แน่นอนว่ามีมอนสเตอร์ที่ใช้เวทมนต์ได้

มีมอนสเตอร์ไม่กี่ตัวที่ใช้เวทมนต์ได้ แต่มันไม่ได้อยู่ในป่าแห่งนี้ มอนสเตอร์บางตัวที่ใช้เวทย์มนตร์เป็นสัตว์ประหลาดในตำนานอย่างมังกร ในขณะที่บางตัวก็เป็นแค่สัมอนสเตอร์หายากอย่างค็อกคาทริซ

 

ป่านี้คงไม่มีสัตว์ประหลาดในตำนานอย่างมังกร

อย่างไรก็ตามมันคงยากที่จะจินตนาการว่ามอนสเตอร์แบบนั้นจะถูกควบคุมได้……

 

“มันไม่สำคัญหรอก……ยิ่งไปกว่านั้น”

 

ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับมอนสเตอร์ที่ใช้ลูกศรไฟได้

เดิมทีมันเป็นเวทมนต์ที่ค่อนข้างสูง

ยิ่งกว่านั้นความจริงที่ว่ามันไม่ได้ถูกปกคลุมด้วยเวทมนตร์การตรวจจับนั้นมาจากระยะไกล

มันไม่ใช่สิ่งที่มอนสเตอร์ที่อาศัยอยู่ในป่าแห่งนี้จะทำได้

อาจจะ …

ฉันคิดไอเดียบางอย่างขึ้นมาและขยายขอบเขตของเวทย์มนตร์การตรวจจับ

 

“คุณเป็นปีศาจ … “

 

แน่นอนว่าเราสามารถมองข้ามมันไปได้……
จากที่ไกลๆ พวกปีศาจกำลังเล็งมาที่ฉัน
พร้อมกับยิงธนูมาที่ฉัน
แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่อย่างนั้น
มันเป็นเพราะอยู่ใกล้เมืองอิชตาร์หรือเปล่า?

 

“ช่างมันเถอะ”

 

ต่างจากเมื่อก่อน เราสามารถหลีกเลี่ยงมันได้ตราบเท่าที่เรารับรู้ว่ามันจะยิง
หลังจากที่รับมือกับลูกศรไฟ ได้เปิดใช้เวทฟื้นฟูกับยุยและคนอื่นๆโดยทันที
มันค่อนข้างไปได้ดี
ฉันคิดว่ามันไม่เป็นไรสำหรับยุยและคนอื่นๆที่ไม่มีเวทเสริมกำลังแบบฉัน……
อย่างไรก็ตามมันจะดีกว่าถ้าเราจะรีบ
ฉันใช้พลังเวทที่เหลืออยู่และเพื่อใช้เวทเสริมประสิทธิภาพกับตัวเองและคุเรฮะอีกครั้ง

 

“เอ่อคือ…”

 

ฉันใช้พลังเวทมากเกินไป……
ความรู้สึกแปลกๆเหมือนจะวูบนี้
ดูเหมือนฉันจะพร้อมหมดสติได้ทุกเมื่อ
อย่างไรก็ตาม ฉันจะล้มตรงนี้ไม่ได้

 

ฉันเชื่อว่าเวทของคุเรฮะจะต้องสำเร็จอย่างแน่นอน จากนี้ฉันจะมุ่งเน้นไปที่การหลบหลีกมอนสเตอร์และปีศาจเท่านั้น

 

ช่องทางโดเนท

วอลเลท 0824964967

(ช่วงนี้ลงช้าหน่อยนะ  อาจจจะนานๆ(มากๆๆๆ)มาลงสักครั้ง แต่จะพยายามมาลงให้ทันตอนล่าสุดแน่นอน ไม่ได้หายไปไหนนะ ขอบคุณที่ตามอ่านมาจนถึงตอนนี้)

ปล.ตอนนี้ยังไม่ได้เกลาภาษา จะกลับมาเกลาอีกทีในภายหลัง