เนื่องจากเปิดใช้เวทตรวจจับ ทำให้พบว่าฝูงมอนสเตอร์กำลังเข้ามาใกล้

       เมื่อฝูงมอนสเตอร์เริ่มเข้ามาใกล้ มันเป็นไปได้ที่จะเห็นประเภทของมอนสเตอร์เหล่านั้นได้อย่างชัดเจน

       ในฝูงมอนสเตอร์เหล่านั้นมีตัวที่อ่อนแออย่าง สไลม์และก็อบลิน และยังมีตัวน่ารำคาญอย่างค็อกคาทริซ

 

        “มันเป็นการรวมตัวกันที่น่าทึ่ง……”

 

       ตรงหน้านี้คือการรวมตัวกันซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดขึ้นตามธรรมชาติ  แต่ถึงจะพูดแบบนั้น

 

        “เฮ้  นั้นนายจะทำอะไรน่ะ?”

 

       ยุยมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าที่ไม่สบายใจ

       โชคดีที่ไม่มีมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งเป็นพิเศาที่ฝูงมอนสเตอร์เหล่านี้  ไม่  เราไม่ควรคิดว่าไม่ได้เจอมอน      ที่แข็งแกร่ง มอนสเตอร์ที่อยู่ในฝูงเหล่านั้น นักผจญภัยแรงค์ S สามารถเอาชนะพวกมันได้

       แต่มันก็คงไม่ชนะง่ายๆอย่างแน่นอน

 

        “ถึงอย่างไงก็ตาม  ฉันต้องเอาชนะมันให้ได้  แต่ด้วยจำนวนขนาดนี้มันคงจะยาก”

 

        “เน่  เอาอย่างไงต่อ”

 

        “ฉันมีคิดอะไรได้แล้วละ……”

 

       ปฏิบัติการส่วนใหญ่ในที่นี่

       ในปฏิบัติการนี้มีกุญแจสำคัญคือ ซิลิก้า ผู้ใช้เวทโจมตี เนื้อหาแผนการจะเปลี่ยนไปตามคุณสมบัติเวทที่ซิลก้าสามารถใช้งานได้

 

        “อา  ซิลิก้าใช้เวทอะไรบ้างข้างครับ?”

 

        “……คุณสมบัติธาตุพื้นฐานทั้งสี่คะ”

 

        “งั้นหรอ  คุณสมบัติธาตุทั้งสี่สินะ……”

 

       คุณสมบัติธาตุทั้งสี่ อันได้แก่ ไฟ น้ำ ดินและลม ยังมีคุณสมบัติเวทสายพิเศษอื่นๆ เช่น น้ำแข็งและสายฟ้า แต่ครั้งนี้ไม่จำเป็นต้องขนาดนั้น

 

        “ครอส ลูกศรเหลืออยู่เท่าไหร่?”

 

        “อือ……พอลองคิดตามที่ลอยด์บอก น่าจะมีประมาณร้อยกว่าตัวเห็นจะได้ ครั้งนี้คงต้องขอบคุณเวทเก็บของของลอยด์ ที่ทำให้ฉันสามารถพกของมาได้มากกว่าปกติ”

 

       ดูเหมือนลูกธนูจะเหลือ 100 ดอก 
       เอาละ……ฉันนึกแผนออกแล้ว

        “ยุย  ดั๊กกัส ซิลิก้า ครอส……ฉันมีคิดอะไรได้  ฟังหน่อยไหม?”

 

       พวกยุยพยักหน้า เมื่อฉันพูดแบบนั้น

 

 

 

 

 

　       ◇

 

       ไม่กี่นาทีต่อมา
       จากทิศทางที่เราเห็นมอนสเตอร์จำนวนมากที่กำลังเข้ามาใกล้  ฉันที่มีเวทตรวจจับจึงไม่ได้สนใจมัน  แต่ด้วยจำนวนที่มากมายมันทำให้ฉันรู้สึกกลัว……
       ท่ามกลางต้นไม้เต็มไปด้วยเหล่ามอนสเตอร์ที่อยู่อย่างเนืองแน่น
       นอกจากยังมีมอนสเตอร์จำนวนไม่น้อยที่บินอยู่บนฟ้า แม้ว่ามันจะไม่มากเท่าบนพื้นดินก็ตาม

 

        “สุ  สุโค่ย……แผนการหลากหลายมาก”

 

        ยุยพึมพำขณะที่ดูฝูงมอนสเตอร์จากที่สูง
        กับฝูงมอนสเตอร์ที่น่าตื่นตาตื่นใจกำลังใกล้เข้ามา
        โอ…..ถึงเวลาแล้ว

 

         “ซิลิก้า เอาเลย！”

 

         “ขะ  เข้าใจแล้ว”

 

        ฉันให้สัญญาณ ซิลิก้าถือไม้เท้า

 

         “พายุเพลิง！”

 

        ซิลิก้าร่ายคาถาและชี้ไม้เท้าไปทางฝูงมอนสเตอร์
        จากนั้นไฟร์สตรอมขนาดใหญ่ก็ปรากฏในป่า
        เปลวไฟจากไฟร์สตรอมกลืนกินมอนสเตอร์และต้นไม้

 

         “สุดยอด……”

 

        ยุยพูดพึมพำขณะมองไฟร์สตรอม

 

         “เฮ้ ลอยด์ นายทำอะไรซิลิก้านะ? มันดูสุดยอดมากกว่าปกติ……”

 

         “ฉันใช้เวทเสริมกำลังสองอย่าง อันแรกเพื่อเพิ่มพลังเวท และ อีกอันเพื่อลดการผลาญพลังเวท”

 

         “เท่านั้น……”

 

        ยุยมองมาที่ฉันด้วยท่าทางหวดกลัว
        พอแน่ใจว่าเวทมนตร์สนับสนุนของฉันอยู่ไกลจากที่เพียงพอ
        อย่างไรก็ตาม มันเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้พลังเวทย์มนตร์จำนวนมากที่นี่。

 

         “ซิลิก้า ยังไหวอยู่ไหม?”

 

         “อือ ฉันยังพอยิงได้อีก 5 ครั้ง นะ……”

 

        ซิลิก้าใช้ไฟร์สตรอมได้อีกเพียง 5 ครั้งเท่านั้น แต่เมือพิจารณาจากจำนวนนั้น จากมุมมองของฉัน เหลือ 3 ครั้งเท่านั้น

 

         “ถ้าคุณร่ายมันอีก 3 ครั้ง ให้ใช้เวทลมเพื่อเสริมแรงไฟ ไม่มีเวทไหนหนุนแรงได้ดีเท่าเวทลมอีกแล้ว”

 

         “อือ  ฉันเข้าใจแล้ว”

 

        ฉันพูดกับซิลิก้าไปแบบนั้น และเดินมุ่นหน้าไปยังจุดที่ครอสอยู่ต่อไป

        เมื่อมาถึงที่ครอสอยู่ เป็นจุดที่สูงกว่าสถานที่ที่ยุยและซิลิก้าอยู่  ฉันนำลูกธนูที่เหลือทั้งหมดออกมาจากเวทเก็บของ

 

        จากนั้นใช้เวทเสริมกำลังให้ลูกธนูทีละอัน

        มันเป็นความจริงที่ว่า ฉันใช้เวทเสริมกำลังภายในหนึ่งลมหายใจได้ แต่เพื่อไม่ให้มันกินพลังเวทมากเกินไป ฉันจึงต้องใช้พลังเวทเล็กน้อยในการเสริมกำลังใส่พวกมันทีละอันแทน

        ดังนั้น มันจึงต้องใช้เวลา แต่…..

        มันไม่มีปัญหา

        นี่เป็นไปตามที่คิดไว้

 

         “มันขึ้นอยู่กับเวลา……”

 

        หลังจากที่ฉันใช้เวทเสริมกำลังไปกับลูกธนูทั้งหมดที่นำมาเรียบร้อย ฉันก็หันไปมองในป่า

        ไฟร์สตรอมเหมือนจะจบแล้ว  และกำลังอยู่ในแผนการใช้เวทลมหนุนเสริมเวทไฟ

        ทั่วทั้งป่า  ลุกท้วมไปด้วยควันจากไฟ

        สิ่งนี้ช่วยลดการมองเห็นจากมอนสเตอร์ที่บินได้เป็นอย่างมาก

 

         “ครอส  เอาเลย”

 

         “โอ้  ได้เลย”

 

        ครอสเอามือขวาแตะคางเริ่มใช้ความคิดและปรึกษาแผนการโดยรวมถึงข้อมูลตำแหน่งมอนสเตอร์ที่ได้รับจากเวทตรวจจับของลอยด์

        ด้วยวิธีจะทำให้ระบุตำแหน่งของมอนสเตอร์ที่อยู่ในควันได้  แม้ว่าจะมองไม่เห็นมันก็ตาม

 

         “เอาอย่างไง?”

 

        มันเป็นไปไม่ได้ที่จะกำจัดมันไปทีละตัว  กลัวว่าพวกมอนฯจะเคลื่อนไหวหลุดจากที่จำกัดไว้

 

         “มันขึ้นอยู่กับเวลา……”

 

        แม้ว่ามอนบนพื้นตกตายไป  แต่ดูเหมือนว่าจะมีบางส่วนที่ยังมีชีวิตแต่ไม่เป็นไร
        ฉันมุ่งหน้าไปยังซิลิกาซึ่งกำลังใช้เปลวไฟโดยมีเวทลมเสริม

 

         “ซิลิก้า เวทลมพอแล้วล่ะ  ไปขั้นต่อไปได้เลย”

 

         “ได้จ๊ะ แต่ว่านะ  ฉันใช้เวทมนต์ไปกับทางนั้นสะส่วนใหญ่แล้ว”

 

         “อา……ผมรู้   ดังนั้นจากนี้ผมจะถ่ายโอนพลังเวทให้คุณ”

 

        ฉันทำการถ่ายโอนพลังเวท 90% ของตัวเองให้กับซิลิก้า

 

         “อุ……”

 

        ทำใดนั้น ฉันรู้สึกเหมือนถูกโจมตีจนมึนหัว

        มันเป็นเวลานานแล้วที่ฉันไม่ได้ใช้พลังเวทมากมายแบบนี้

        มันเป็นเรื่องที่ลำบากจริงๆ

        ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้  บางทีฉันควรจะซื้อยามานา

 

         “เอ่อ  เธอไม่เป็นไรไหม?”

 

         “อา  ไม่เป็นไรครับ  แต่ก่อนอื่น รีบลงมือเถอะครับ”

 

         “ได้……”

 

        ซิลิก้าพูด จากนั้นถือไม้เท้าหันไปทางป่าแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ

        แล้วค่อยๆเปิดปากร่าย

 

         “อควาเวฟ!”

 

        น้ำจำนวนมากถูกปล่อยจากปลายไม้เท้า ไปดับไฟป่าในทันที

        นอกจากนี้ ไอน้ำที่ถูกสร้างยังล้อมรอบพวกมอนสเตอร์ประเภทบินและยังบดบังการมองเห็นของมันและนี่ยังช่วยให้ครอสได้โจมตีอยู่ฝ่ายเดียว

        มอนสเตอร์ที่อยู่บนพื้นก็ควรจะถูกจัดการด้วยอควาเวฟ

 

         “มะ  ไม่ไหวแล้ว……”

 

        ร่างกายของซิลิก้าสั่นไหวไปมาและกำลังจะตกลงสู่พื้น

        ดั๊กกัสรับเธอด้วยมือทั้งสอง

 

         “ปล่อยที่เหลือให้ฉันจัดการเถอะ”

 

         “ใช่……ซิลิก้าพ้กเถอะนะ  ฉันจะเป็นคนจัดการพวกมันให้หมดเอง!”

 

         “อย่าทำอะไรบ้าระห่ำนัก……”

 

         “ไม่ ซิลิก้า ถึงเธอจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ……”

 

        ดั๊กกัสค่อยๆวางซิลิก้ากับพื้น

 

         “ถึงอย่างนั้นก็เถอะ……มันน่าทึ่งจริงๆเลยน้า  ฉันยังคิดแผนการแบบนี้ไม่ได้เลย”

 

        ยุยพึมพำขณะที่มอง

 

         “ผมไม่ได้ทำอะไรเลย  ก็แค่ทำหน้าที่ในฐานะซัพพอร์ตของตี้เท่านั้น”

 

         “นาย  ยังจะพูดแบบนั้นอยู่อีก……”

 

        ยุยถอนหายใจ

        ทำไมล่ะ  ฉันก็แค่ทำในสิ่งที่ถูกที่ควร ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ

 

         “ลืมมันไปเถอะ ปล่อยให้ลอยด์ได้พักผ่อน”

 

         “อือ  เอาแบบนั้นก็ได้”

 

        ฉันได้ใช้เวทที่เหลืออยู่เสริมกำลังให้กับยุยและดั๊กกัส

        ฉันใช้เวทตรวจจับ เพื่อให้แน่ใจว่าที่นี่มีมอนฯ สิบหรือมากกว่านี่

        ตัวที่รอดชีวิตส่วนใหญ่จะแข็งแกร่งอยู่ระดับหนึ่ง  แต่ยุยกับดั๊กกัสไม่น่าจะมีปัญหา

 

         “ฮา……เหนื่อยจัง ผมไม่ไหวแล้วละครับ”

 

        หลังจากนั้นฉันก็นั่งดูยุยและเพื่อนของเขาต่อสู้กับมอนสเตอร์