ตอนที่ 7  

 

 

「จะมาอยู่ที่หน่วยต่อต้านมายาไหม？」

 

 

 

 

 

 

รุ่นพี่มิยาบิพูดเช่นนั้น ทางชั้นเองก็ได้แต่ตกตะลึง

 

 

 

 

 

 

「ก็นั่นล่ะครับ เดิมที ผมวางแผนเอาไว้ว่าจะติดต่อผู้ครอบครองจอมมาร และเชิญมาเข้าร่วมหน่วยของพวกเรา」

 

 

「ไม่ แม้ว่าจู่ๆจะพูดแบบนั้นก็ตามที……」

 

 

 

 

 

 

วันนี้จู่ๆก็โดนอะไรไม่เข้าใจเยอะแยะโถมเข้ามาไม่หยุด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเทพหรือปีศาจก็ตาม  

 

 

อย่างไรก็ตาม เมื่อชั้นมาที่นี่แล้วถูกขอให้เข้าร่วมองค์กรที่เกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถอธิบายได้ ไม่มีทางที่ชั้นจะตกลงไปง่ายๆ

 

 

เหนือสิ่งอื่นใด ชั้นไม่อยากถูกลากเข้าไปยุ่งกับเรื่องแปลกๆอีกต่อไป

 

 

 

 

 

 

「ขอโทษนะพอดีชั้นอยากใช้ชีวิตปกติ นั่นเป็นเหตุผล……」

 

 

「ขออภัยด้วยแต่นั่นคงเป็นไปไม่ได้หรอกครับ」

 

 

「หะ？」

 

 

 

 

 

 

เขาพูดด้วยความมั่นใจ

 

 

 

 

 

 

「ตอนนี้นายเป็นผู้ถือครองแมมมอน จอมมารแห่งความโลภ และผลจากการที่นายครอบครองพลังนี้ นายจะไม่ได้เจอแค่กลุ่ม 【ฟรีท์】 แล้ว เว้นเสียแต่จะสละสิทธิ์ในการครอบครองจอมมารแห่งความโลภ」

 

 

「ดีล่ะอย่างนั้น หากยกเลิกสัญญาระหว่างชั้นกับแมมมอนได้……」

 

 

 

 

 

 

ก่อนที่จะฟังคำพูดของชั้นจนจบ รุ่นพี่มิยาบิก็ส่ายหัว

 

 

 

 

 

 

「เมื่อทำพันธสัญญาวิญญาณแล้ว มันจะไม่มีทางยกเลิกได้」

 

 

「ถ้างั้น……」

 

 

『แล้วจะทำยังไง……』

 

 

 

 

 

 

ในเวลาเดียวกันพวกชั้นทั้งสองก็กุมหัว

 

 

 

 

 

 

「แม้ว่าจะไม่มีเหรียญที่ผนึกแมมมอนเอาไว้ แต่มันก็ถูกพันธสัญญาผูกกันไว้แต่แรกแล้ว มันจะเกิดขึ้นในไม่ช้าก็เร็ว」

 

 

「หะ หมายความว่าไง……」

 

 

 

 

 

 

จากนั้นแมมมอนก็มองมาที่ชั้นด้วยความรังเกียจ

 

 

 

 

 

 

『……พันธสัญญาวิญญาณไม่ใช่สิ่งที่ทำได้ง่ายๆ แม้ว่าจะไม่ต้องการก็ตาม ท้ายที่สุดแล้วมันขึ้นอยู่กับคลื่นวิญญาณและตอนนี้พวกเราก็ทำพันธสัญญาวิญญาณกันแล้ว ความเข้ากันได้ระหว่างข้ากับเจ้า มันเหมือนคลื่นวิทยุที่จูนกันติดนั่นล่ะ เจ้าเป็นคนเดียวที่สามารถทำสัญญาแบบนี้กับข้าได้ แต่ถึงอย่างงั้นทำไม…ผู้ทำสัญญาของข้าถึงได้กากขนาดนี้!?』

 

 

「จะเอางั้นเรอะวะไอ้แก่！」

 

 

「หยุดๆกันแค่นั้นแหละ ไม่ว่าในกรณีใด เมื่อเป็นถึงขั้นผู้ถือครองจอมมาร จะไม่สามารถทำสัญญากับเทพหรือปีศาจตนอื่นได้อีกต่อไป แต่ถ้าทำสัญญาปกติก็คงมีทางเลือกอยู่ แต่พันธสัญญาวิญญาณมันแข็งแกร่งมาก เพราะงั้นจึงสามารถบงการจอมมารได้อย่างง่ายดาย แม้จะไม่อยากทำก็ตาม」

 

 

 

 

 

 

หลังจากพูดเช่นนั้น รุ่นพี่มิยาบิก็จิบชาและถอนหายใจ

 

 

 

 

 

 

「เฮ้อ….นายได้ก้าวเข้าสู่โลกเบื้อหลังแล้วในฐานะผู้ถือครองจอมมาร จากนี้ไปกองกำลังต่างๆจะไล่โจมตีนายอย่างไม่หยุดยั้ง ผลกระทบจะไม่ได้หยุดอยู่ที่นายคนเดียว แต่ครอบครัวของนายก็ด้วย」

 

 

「ว่าไงนะ!?」

 

 

 

 

 

 

ชั้นยืนขึ้นทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น และก็เลิกพูดจาสุภาพแม้จะเป็นรุ่นพี่ก็ตาม

 

 

 

 

 

 

「สึกิโกะและโยจิก็จะตกเป็นเป้าหมายด้วยงั้นเหรอ!?」

 

 

「แน่นอน ไม่มีองค์กรใดที่จะไม่เล็งจุดอ่อนที่ชัดเจนขนาดนั้นหรอก เราเองก็เช่นกัน」

 

 

「แกกกกกกกก……」

 

 

 

 

 

 

นี่กำลังยั่วโมโหชั้นงั้นเรอะ

 

 

ถ้าชั้นปฏิเสธ พวกนั้นก็จะมาแตะต้องพวกสึกิโกะ

 

 

เมื่อรุ่นพี่เห็นชั้นโกรธ ก็ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

 

 

 

 

 

 

「อย่าจ้องกันด้วยสายตาแบบนั้นสิครับ นั่นก็แค่เรื่องสมมุติถ้าหากเป็นองค์กรศัตรูที่ไม่ใช่พวกเราละก็ พวกมันคงจะทำแบบนั้นแน่ๆ พวกเราทำงานให้กับรัญบาลและทำงานอยู่ในโลกเบื้องหลัง นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเราไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายนาย และอยากจะปกป้องนายด้วยหากเป็นไปได้」

 

 

「คิดว่าจะเชื่อเรื่องแบบนั้นได้ง่ายๆงั้นเหรอ」

 

 

 

 

 

 

　ถ้าหน่วยต่อต้านมายาเป็นองค์กรระดับชาติของรัฐบาลจริงๆ งั้นพวก【ฟรีท์】ก็เป็นเหมือนพวกกลุ่มก่อความไม่สงบในประเทศใช่ไหม

 

 

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ชั้นไม่รู้ว่าอะไรจริงอะไรหลอก

 

 

หากเป็นไปได้อยากจะอยู่อย่างปลอดภัยโดยไม่ต้องก้าวเท้าเข้าสู่โลกนี้

 

 

เพื่อเห็นแก่สึกิโกะและอนาคตของคนอื่นๆ ชั้นจะไม่ยอมให้มันจบในที่แบบนี้……！

 

 

จากนั้นรุ่นพี่ก็พูดเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้

 

 

 

 

 

 

「โอ้ตอนนี้ พอมาคิดดูแล้ว เรายังไม่ได้คุยเรื่องเงินเดือนกันเลยสินะ หากนายเข้าหน่วยต่อต้านมายา นอกจากจะได้เงินเข้าบัญชีทุกเดือนๆละ 500,000 เยนแล้ว พวกเราจะเสนอห้องปลอดค่าเช่าในอพาร์ตเมนต์ที่ดูแลโดยแผนกต่อต้านมายาอีกด้วย……」

 

 

「ให้ผมเข้าทำงานด้วยเถอะครับ！」

 

 

『หาาาาาาาาาาา!?』

 

 

 

 

 

 

แมมมอนเบิกตากว้างเมื่อเขาเห็นชั้นก้มหัวอย่างร่าเริง ซึ่งแตกต่างจากก่อนหน้านี้

 

 

 

 

 

 

『เห้ย ไอ้โง่ อย่าตัดสินใจอะไรง่ายๆแบบนั้นสิฟะ นี่ไม่ใช่ปัญหาของแกคนเดียวนะโว้ย แต่ยังเป็นปัญหาของข้าด้วยนะ เข้าใจไหม?』  

 

 

「พวกเขาเสนอเงินเดือน 500,000 เยนต่อเดือน แถมยังจะจัดหาอพาร์ทเมนต์ที่ปลอดภัยและไม่ต้องจ่ายค่าเช่าด้วยนะ!! หากเป็นแบบนี้พวกสึกิโกะจะต้องอยู่อย่างสุขสบายแถมยังมีเงินเหลือเก็บอีกด้วย……！」

 

 

『ไม่เข้าใจหรอกโว้ย ! เกิดอะไรขึ้นกับความขี้ระแวงของแกก่อนหน้านี้ฟะ!?』

 

 

「ทุกสิ่งไร้ความหมาย เงินสำคัญที่สุดเฟ้ย！」

 

 

『ให้ตายเถอะ….ข้าเองก็คิดแบบนั้น……！』

 

 

 

 

 

 

ใช่ไหมล่ะ แกเองก็ไม่กล้าปฏิเสธ

 

 

อย่างไรก็ตาม เมื่อรู้สึกว่าเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ก็เลยพยายามสงบสติลง

 

 

อย่าตื่นตระหนก เขาบอกจะจ่ายให้ 500,000เยนต่อเดือน แต่ก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง

 

 

นอกจากนี้ เมื่อพิจารณาภาษีและจำนวนเงินที่ชั้นเก็บได้จนถึงตอนนี้ ยังมีอนาคตไกลให้สึกิโกะและคนอื่นๆมีเวลาเหลือเฟือ

 

 

 

 

 

 

「อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ แผนกต่อต้านมายาเป็นของรัฐาบาล มีสิทธิพิเศษหลายประการ หนึ่งในนั้นคือสมาชิกของหน่วยต่อต้านมายาจะได้รับการยกเว้นภาษีเลยนะครับ」

 

 

「เฮ้ เฮ้ มารีบเซ็นต์สัญญาให้ไวโดยด่วนเลยดีกว่า ถ้าจะดีขนาดนี้！」

 

 

『คาเนะฮิโตะ!?』

 

 

 

 

 

 

อะไรกันไม่ต้องเสียภาษีด้วยเหรอเนี่ย ก็ยอดไปเลยดิ!

 

 

 

 

 

 

「เอาล่ะ ดูเหมือนจะตัดสินใจได้แล้วนะ……」

 

 

 

 

 

 

ดูเหมือนจะลังเลกับปฏิกิริยาอันร้อนแรงของชั้น แต่ว่าไม่ยอมให้ปฏิเสธหรอกนะ

 

 

จากนั้นเขาก็กระแอมไอหนึ่งครั้ง

 

 

 

 

 

 

「อะแฮ่ม อย่างไรก็ตามดีใจนะที่คาเนะฮิโตะคุงคิดในแง่บวก」

 

 

「ผมอยากจะเข้า ใจแทบขาดดิ้นแล้วครับ」

 

 

「……เอ่อก่อนหน้านี้ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยแต่ตอนนี้จะเข้ามายุ่งกับโลกเบื้องหลังง่ายๆเพราะเงิน……」

 

 

 

 

 

 

รุ่นพี่คามิยะชิกิพูดอะไรบางอย่าง แต่ชั้นไม่สน ต้องขอบคุณรุ่นพี่ที่พาชั้นมาที่นี่

 

 

 

 

 

 

「เอ่อ หลังจากตัดสินใจเข้าร่วมแล้วจะทำงานอะไรล่ะ？」

 

 

「อ่า ก็ยืนยันแล้ว เกี่ยวกับรายละเอียดงานในหน่วยต่อต้านมายา ก็อย่างที่อธิบายไปก่อนหน้านี้ ให้จัดการกับพวกแฟนตาซีเหมือนๆกันนั่นแหละ เพราะพวกนั้นใช้พลังในทางที่ไม่ถูกต้องจำเป็นต้องปิดผนึก หรือพวกที่ยังไม่ได้ทำสัญญา」

 

 

「ไม่ได้ทำสัญญา？」

 

 

「แต่ก็นั่นแหละนะ บางครั้งเราก็ต้องการคนแบบนายที่ไม่ได้เข้าสังกัดไหน แต่นั่นหายากมาก โดยพื้นฐาน ปัญหาอยู่ที่คู่ทำสัญญา และหากปล่อยทิ้งไว้โดยไม่ตรวจสอบก็อาจจะทำให้เกิดความเสียหายต่อคนทั่วไป และเหนือสิ่งอื่นใด พวกนั้นจะเปิดโปงโลกเบื้องหลัง นั่นเป็นเหตุผลที่เราต้องทำงานนี้อย่างเงียบๆ」

 

 

「เห็นพูดถึงเรื่องสัญญาก่อนหน้านี้ ว่าแต่กำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่？」

 

 

「การทำพันธสัญญาคือหัวใจหลัก ไม่ใช่พันธสัญญาจิตวิญญาณเหมือนเช่นนาย แต่เป็นสัญญาขอความร่วมมือ……」

 

 

『ใช่แล้วสัญญาที่ข้าอยากทำคือแบบนั้นแหละ……』

 

 

「……ถ้าเป็นแบบนั้นแกก็ไม่ยอมให้ความร่วมมือแล้วเอาแต่แบมือขอตังอย่างเดียวสิ」

 

 

『แน่นอนสิฟะ』

 

 

 

 

 

 

 

 

หลังจากฟังคำอธิบายของรุ่นพี่ แมมมอนก็เขียนอะไรบางอย่างในอากาศด้วยความหงุดหงิด  

 

 

แม้ว่าสำหรับชั้นจะสบายดี แต่จากมุมมองของจอมมารแมมมอน มันคงจะเป็นสัญญาที่แย่ที่สุดเลยก็ว่าได้

 

 

 

 

 

 

「อย่างไรก็ตาม สัญญาไม่ได้ทำง่ายกว่าที่คิด ส่วนใหญ่จะไม่สำเร็จ」

 

 

「หา？」

 

 

「เพราะงั้นคิดให้ดี คนที่กำลังเจรจาด้วยคือปีศาจหรือเทพ พวกนั้นส่วนใหญ่ต่างก็ดูถูกดูแคลนมนุษย์กันทั้งนั้นใช่ไหมล่ะ？」

 

 

『แน่นอน ทำไมพวกข้าต้องยื่นมือไปช่วยโดยไม่มีเงื่อนไข』

 

 

「งั้นหรอกเหรอ นี่พวกแกดูถูกมนุษย์งั้นสินะ……」

 

 

 

 

 

 

ชั้นคิดว่าแมมมอน เป็นคนไอ้งั่งที่คอยดูถูกชั้น แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แค่หมอนั่นคนเดียว

 

 

แท้จริงแล้ว จากมุมมองของปีศาจและเทพผู้ทรงพลัง มันคงไม่แปลกที่พวกนั้นจะไม่ทำสัญญากับมนษย์แบบปกติ แต่จะทำสัญญาแบบได้ผลประโยชน์ฝ่ายเดียวมากกว่า

 

 

 

 

 

 

「อย่างที่กล่าวไปแล้ว ไม่ใช่ว่าพวกนั้นทุกตัวจะเป็นมิตร ดังนั้นสิ่งที่พวกเราต้องทำคือการผนึกพวกมันและพิชิตพวกมันในที่สุด」

 

 

「เข้าใจแล้ว……」

 

 

 

 

 

 

ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง แต่คิดว่าน่าจะมีวิธีผนึกอยู่แน่ๆ

 

 

 

 

 

 

「อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ทุกวันที่พวกแฟนตาซี(เรียกเหมารวม)จะปรากฏตัวขึ้นหรอกนะ และไม่จำเป็นต้องฝืนทำงานคนเดียว ดังนั้นไม่ต้องกังวล」

 

 

「เหหห……」

 

 

「ในบางครั้ง ก็ต้องต่อสู้กับพวกอาชญากร แม้ว่าพวกนั้นจะเป็นพวกทำสัญญากับพวกแฟนตาซี แต่ก็นั่นแหละ【ฟรีท์】ก็เป็นหนึ่งในนั้น」

 

 

 

 

 

 

เข้าใจแล้ว มันไม่ปกติหรอกที่จู่ๆจะมีใครเข้ามาโจมตีโดยไม่มีเหตุผล

 

 

ยิ่งไปกว่านั้นดูเหมือนแผนกตอบโต้แฟนตาซีนี้ กำลังทำงานเพื่อไม่ให้พวกนี้เป็นที่รู้จักต่อสาธารณะชน

 

 

แน่นอนว่าน่าจะมีพวกอาชญากรรมใช้ในทางที่ผิดด้วย

 

 

 

 

 

 

「อย่างไรก็ตาม การขายแร่ปีศาจที่ใช้ในโถงทางเดินของสาขานี้ออกสู่ตลาดเป็นเรื่องต้องห้ามนะ」

 

 

 

 

 

 

ดูเหมือนว่าที่เราพูดคุยในทางเดินจะถูกรู้แหะ

 

 

หลังจากที่เราคุยกันเรื่องนั้น ก็มีบางอย่างเกิดขึ้นกับชั้น

 

 

 

 

 

 

「คือ ถ้าเดือนนั้นไม่มีงานชั้นจะต้องทำยังไง？」

 

 

「ไม่ต้องกังวลต่อให้ งานน้อย งานเยอะ หรือไม่มีงานเลย ก็จะจ่าย 500,000 เยนต่อเดือนแน่นอน」

 

 

「จริงอะ……！」

 

 

「นอกจากนี้ เงิน 500,000 เยนนี่คือสำหรับเจ้าหน้าที่ระดับล่างเท่านั้น หากทำงานสำเร็จบ่อยๆและเลื่อนขั้นได้ เงินเดือนก็จะเพิ่มเรื่อยๆและสิทธิพิเศษก็จะยิ่งมากไปอีก」

 

 

「สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดด！！」

 

 

『ให้ตายเหอะ…..ถึงแม้จะรู้ว่ามันอันตราย แต่มันก็ดูน่าสนใจริงๆ ถ้าสามารถทำเงินได้…! ต้องบอกว่านี่คือพาสซีฟอินคัม 300%！』

 

 

 

 

 

 

ใช่แล้ว

 

 

คงจะดีไม่น้อยหากหาเงินโดยไม่ต้องทำงาน

 

 

อย่างไรก็ตาม ชั้นต้องฝืนทำงานเพื่อครอบครัว เพื่อเลี้ยงดูพวกสึกิโกะให้สุขสบายชั้นต้องทำให้ดีที่สุด

 

 

 

 

 

 

「ต่อให้เป็นระดับล่างก็ได้เงินเดือน ขนาดนี้ ลองคิดดูสิหากเป็นระดับสูงจะได้เงินเดือนขนาดไหน」

 

 

「โอ้ววววววววว！」

 

 

「อย่างไรก็ตาม นายคือผู้ทำพันธสัญญาวิญญาณกับจอมมาร นายก็ควรได้รับสิทธิพิเศษกว่าคนอื่นๆ แต่ว่ามันจะไม่ดีต่อพวกระดับล่างคนอื่นๆด้วยน่ะสิ？」

 

 

「เอ๋? หรือว่าหมายถึงการขึ้นเงินเดือน……」

 

 

「500,000เยนนั่นคือจำนวนเงินสูงสุดที่สามารถให้ได้ภายใต้อำนาจของผม ดังนั้นถ้าผมไม่ได้เลื่อนขั้น ก็ไม่ได้เงินเดือนเพิ่มหรอกนะ」

 

 

 

 

 

 

พูดอะไรน่ะ จะให้ความหวังรึไง

 

 

จอมมารก็อยู่จังซี้ เอามันไปซิ

 

 

 

 

 

 

「ผมให้เงินสดหรือเงินเดือนเพิ่มไม่ได้ แต่ถ้าเป็นของราคาแพงก็อาจจะให้ได้นะ」

 

 

「หมายความว่าถ้าชั้นบอกว่าอยากได้บ้านได้รถ ก็จะให้งั้นเหรอ？」

 

 

「แน่นอนสิ」

 

 

 

 

 

 

เอาจริงปะเนี่ย แต่ถ้าเต็มใจที่จะให้ขนาดนั้น เงินเดือนไม่เพิ่มก็ช่างมันเถอะ

 

 

แม้ว่าชั้นจะได้อพาร์ตเมนต์ปลอดค่าเช่ามาฟรี มาก็อยากมีบ้านเป็นของตัวเอง

 

 

อย่างไรก็ตาม ชั้นยังไม่ต้องจ่ายภาษีและอื่นๆอีก ถ้าชั้นทำงานอย่างดี ค่าบำรุงรักษาหรืออะไรชั้นก็ไม่ต้องจ่ายด้วยใช่ไหม แต่ว่าถ้าชั้นปล่อยอพาร์ตเมนต์ให้เช่าแทนที่จะอยู่เอง แล้วขอบ้านหลังใหม่เลยล่ะ

 

 

ของแพงอีกอย่างก็พวกรถยนต์ แต่ชั้นขับไม่เป็น ได้มาก็เอาไปขายแหงๆ

 

 

อืม…ยากนะที่จะพูด

 

 

อย่างไรก็ตาม มันเป็นไปไม่ได้แน่นอนที่จะบอกว่ามันไม่มีเงื่อนไขอะไรเลย

 

 

หลังจากที่คิดได้ ก็พูดออกมา

 

 

 

 

 

 

「อืม ถ้างั้นทางนี้มีเรื่องที่จะขอร้องหนึ่งข้อ……」

 

 

 

 

 

 

　――――ในที่สุด ความปรารถนาของชั้นก็เป็นจริงและได้เข้าร่วมกับหน่วยต่อต้านมายา

 

 

หลังจากนั้นก็วางแผนที่จะพูดคุยเกี่ยวกับสัญญาจ้างและสิ่งของอำนวยความสะดวกต่างๆ แต่เนื่องจากมาค้างคืนที่นี่โดยไม่ได้บอกพวกสึกิโกะแถมยังต้องไปโรงเรียน ดังนั้นไว้หลังจากกลับบ้านค่อยคุยกับพวกสึกิโกะดีกว่า