(นิยายแปล)【หง่ำหง่ำค่ะ】สกิล『ยิ่งกินมอนสเตอร์ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น』ของคุณหนูผู้ถูกขับไล่เป็นสกิลที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์เลเวลอัพ1ทุกการกิน1ครั้งกลายเป็นมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดใน3วันไปซะแล้วค่ะ~ - ตอนที่ 5 กินแซนวิชที่ร้านอาหารที่ชื่อว่า『กิลด์นักผจญภัย』ค่ะ
- Home
- (นิยายแปล)【หง่ำหง่ำค่ะ】สกิล『ยิ่งกินมอนสเตอร์ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น』ของคุณหนูผู้ถูกขับไล่เป็นสกิลที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์เลเวลอัพ1ทุกการกิน1ครั้งกลายเป็นมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดใน3วันไปซะแล้วค่ะ~
- ตอนที่ 5 กินแซนวิชที่ร้านอาหารที่ชื่อว่า『กิลด์นักผจญภัย』ค่ะ
ตอนที่ 5 กินแซนวิชที่ร้านอาหารที่ชื่อว่า『กิลด์นักผจญภัย』ค่ะ
ดิฉันในวันนั้นนอนหลับที่โพรงไม้ใหญ่พอเหมาะกำลังดีค่ะ
การนอนหลับกลางป่าเนี่ยเป็นครั้งแรกเลยค่ะแต่ว่าหลับสบายตลอดยิ่งกว่าที่คิดอีกค่ะ
และ……
「เมืองค่าา!」
วันรุ่งขึ้น
ดิฉันก็มาถึงเมืองในที่สุดค่ะ
เท่านี้ก็จะได้นอนเตียงนุ่มๆแล้วค่ะ
ยิ่งกว่านั้น
「กินแซนวิชค่า!」
ของโปรดของดิฉันนั่นก็คือแซนวิช แม้จะล้มมอนสเตอร์แบบไหนในป่าก็ไม่มีอาหารที่มีขนมปังออกมาเลยค่ะ
ถึงจะกินเชอร์เบทกับเนื้อแสนอร่อยไปเท่าไหร่แต่ไม่สามารถเติมเต็มความอยากกินแซนวิชได้เลยค่ะ
ความอยากอาหารกับความอยากแซนวิชมันคนละเรื่องกันค่ะ
「ซะ ซะ ซะ แซนวิช~♪」
และก็พบเข้ากับร้านอาหารที่ช่วยกระตุ้นความอยากกินแซนวิชของดิฉันค่ะ
「“กิลด์นักผจญภัย”……? เป็นร้านอาหารที่ชื่อแปลกจังเลยนะคะ……?」
แต่ว่าพอมองเข้าไปข้างในจากประตูที่เปิดอยู่ก็มีคนกำลังกินอาหารอยู่ด้วยสิ เป็นร้านอาหารไม่ผิดแน่ค่ะ ดูเหมือนว่าจะมีบางคนกำลังกินแซนวิชอยู่ด้วยค่ะ
และแล้วก็สั่งแซนวิชไปค่ะ ตอนที่ถูกขับไล่ออกจากคฤหาสน์ได้เอาเงินค่าขนมติดตัวมาด้วยค่ะโล่งอกไปที
「แซนวิชในร้านอาหารนี้ ยอดเยี่ยมค่า~!」
หง่ำหง่ำค่ะ
แต่ถึงอย่างนั้นร้านนี้ มีคนที่พกอาวุธอย่างธนูกับดาบน่ากลัวๆอยู่เยอะเลยค่ะ วุ่นวายจังเลยค่ะ
เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน
ดิฉันพอมาที่ร้านอาหารสามัญชนแล้วมีเรื่องที่อยากจะลองทำสักครั้งค่ะ
ดิฉันพูดเรื่องนี้กับคุณบริกรสาวที่แต่งตัวน่ารักๆที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์ค่ะ
「ร้านนี้ทำการ์ดได้ไหมคะ?」
เคยได้ยินจากเมดมาละค่ะว่าร้านสามัญชนจะมีระบบที่เรียกว่า“พอยท์การ์ด”
ดูเหมือนว่าจะสะสมพอยท์ลงบนการ์ดทุกครั้งที่ทำอะไรสักอย่างค่ะ
ถ้าสะสมพอยท์แล้วจะมีสิทธิพิเศษอย่างสามารถสั่งเมนูลับได้และหน้าตาของการ์ดจะสวยงามขึ้นค่ะ
อยากลองทำสักครั้งค่ะ!
「การ์ด……อ๋อ ทำการ์ดนักผจญภัยสินะคะ เช่นนั้น โปรดกรอกข้อมูลที่จำเป็นลงบนแบบฟอร์มทางนี้ค่ะ」
พอเสร็จสิ้นขั้นตอนแล้วก็ได้รับการ์ดสีทองแดงมาค่ะ
「นี่คือ(พอยท์)การ์ดที่หลงใหล! สิ่งนี้จะแรงค์อัพขึ้นเรื่อยๆสินะคะ น่าสนุกจังเลยค่า!」
「ค่ะ หากนำวัตถุดิบที่พิสูจน์ว่าปราบปรามมอนสเตอร์ลงได้มาละก็ จะแรงค์อัพการ์ด(นักผจญภัย)ได้ค่ะ」
ถ้านำวัตถุดิบมอนสเตอร์มาจะแรงค์อัพ……?เป็นร้านอาหารที่แปลกจังเลยค่ะ
「วัตถุดิบของมอนสเตอร์เนี่ย เป็นของแบบนี้เหรอคะ?」
ดิฉันเอาวัตถุดิบของมอนสเตอร์ที่ล้มได้จนถึงตอนนี้ออกมาจากกระเป๋าค่ะ
คริสตัลโปร่งแสงที่ตกออกมาพร้อมกับเชอร์เบทตอนที่ล้มคุณสไลม์ กรงเล็บของคุณหมาป่า และบานพับกล่องสมบัติที่เก็บมาตอนที่ล้มหอยที่อยู่ข้างในกล่องสมบัติ วางสิ่งเหล่านั้นไว้บนเคาน์เตอร์ละค่ะ
「เอ๋!? ล้มมอนสเตอร์เป็นภูเขาขนาดนี้เลยเหรอคะ!?」
คุณบริกรตกใจสุดๆเลยค่ะ
「ค่ะ จัดการในป่าทางทิศตะวันตกของเมืองค่ะ」
「เคสของผู้ที่นำวัตถุดิบเป็นภูเขาขนาดนี้เข้ามาทันทีที่ลงทะเบียนจนถึงตอนนี้ไม่เคยมีมาก่อนเลยนะคะ……ขอเสียมารยาทค่ะแต่ว่ามันเป็นวัตถุดิบมอนสเตอร์ที่คุณชาร์ลอตต์ล้อมด้วยตัวเองจริงๆเหรอคะ? เพื่อเป็นการพิสูจน์ร่ายคำว่า『สเตตัสโอเพ่น』แล้วแสดงหน้าต่างสเตตัสให้ดูได้ไหมคะ?」
「แบบนี้เหรอคะ? “สเตตัสโอเพ่น”」
หลังจากนั้นหน้าต่างโปร่งแสงก็ลอยขึ้นมาปรากฏอยู่ตรงหน้าดิฉันค่ะ
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
ชาร์ลอตต์ เนย์บี
LV:29
HP:28/28
MP:44/44
พลังกาย:23
พลังเวท:36
พลังป้องกัน:29(+โบนัส105)
คล่องตัว:19
สกิล
〇ตรวจจับศัตรู LV6
〇ออโต้เคาน์เตอร์(แรร์)
เวทมนตร์ที่ใช้ได้
〇ปุจิไฟร์
〇ปุจิไอซ์
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
อื-มยังไงดีล่ะมีแต่ตัวเลยเรียงรายเต็มไปหมดไม่ค่อยเข้าใจเลยค่ะ
「ละ เลเวลยี่สิ――!? อะแฮ่ม เสียมารยาทไปซะแล้วค่ะ การพูดเลเวลของคนอื่นออกไปมันเสียมารยาทสินะคะ รู้สึกตกใจจนเผลอพูดออกไปค่ะ ต้องขออภัยอย่างยิ่งค่ะ」
คุณบริกรแผนกต้อนรับสับสนอะไรบางอย่างค่ะ
「ตัวเลขที่เรียกว่า“เลเวล”นี้มันคืออะไรกันแน่คะ?」
「อืม เป็นเรื่องที่พูดยากน่ะค่ะ เลเวลก็คืออัตลักษณ์ของนักผจญภัย ควรเรียกว่าเป็นสัญลักษณ์แห่งความสำเร็จที่สั่งสมมาล่ะมั้งคะ?」
ไม่ค่อยเข้าใจเลยค่าา!
ตัวเลขนี้มันคืออะไรกันแน่คะเนี่ยย!
「เอาละ พูดนอกเรื่องไปซะแล้วค่ะ น่าจะสามารถยืนยันได้แล้วว่าเป็นมอนสเตอร์ที่คุณชาร์ลอตต์ปราบปรามตัวตัวเอง ขออภัยที่สงสัยค่ะ」
คุณบริกรกำลังนับจำนวนวัตถุดิบของคุณมอนสเตอร์ค่ะ
「คริสตัลสไลม์21ชิ้นกับเขี้ยวเดรดวูลฟ์6ชิ้นและ……วัตถุดิบที่เหมือนกับโลหะนี้คืออะไรเหรอคะ?」
「อ๋อ นั่นคือวัตถุดิบของคุณมอนสเตอร์หอยที่หน้าตาเหมือนกับกล่องสมบัติค่ะ」
「หน้าตาเหมือนกล่องสมบัติ……มิมิคเหรอคะ!? มิมิคคือแรร์มอนสเตอร์ที่ไม่มีการรายงานที่อยู่อาศัยในบริเวณแถบนี้ค่ะ! ก็หมายความว่า คุณชาร์ลอตต์พบมอนสเตอร์ที่นักผญภัยทั้งหมดในเมืองนี้ไม่เคยพบและกำจัดมันลงค่ะ! ไปทำยังไงถึงได้หาพบกันคะ!?」
「ทำยังไงเนี่ย……แค่ดิฉันหูดีดังนั้นก็เลยรู้สึกได้ถึงสัญญาณของมอนสเตอร์ล่ะมั้งคะ?」
「หุหุหุ ดูเหมือนว่าคุณชาร์ลอตต์จะมีกิฟต์ประเภทตรวจจับศัตรูที่ยอดเยี่ยมมากๆสินะคะ ถึงมันจะไม่ใช่สำหรับการต่อสู้แต่ถ้าเป็นนักผจญภัยละก็มันเป็นกิฟต์อันยอดเยี่ยมที่ทุกคนก็ต่างอิจฉาเลยนะคะ」
ในหว่างที่คุยกันคุณบริกรก็กำลังคำนวณและเขียนอะไรบางอย่างลงบนกระดาษด้วยมือค่ะ
「……เอาละ ด้วยวัตถุดิบที่เป็นเครื่องพิสูจน์ในการปราบปรามมอนสเตอร์ที่ได้รับมาก่อนหน้านี้คุณชาร์ลอตต์ได้แรงค์อัพเป็นนักผจญภัยชิลเวอร์แล้วค่ะ การแรงค์อัพในวันแรกที่ลงทะเบียนเนี่ยในประวัติศาสตร์ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยค่ะ ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ」
คุณบริกรหยิบการ์ดสีเงินจากเคาน์เตอร์ยื่นมาให้ค่ะ
「แหม สวยวิบวัยเลยค่า!」
「นอกจากนี้ยังจะมี โกลด์ แพลตตินัม เพิร์ล ไดมอนด์ที่อยู่สูงกว่านี้ค่ะ」
พอพูดแบบนั้นแล้วคุณบริกรก็แสดงการ์ดให้ดูค่ะ
แหม! แหม! แหม!
「สวยสุดๆเลยค่ะ! ดิฉันสนใจการ์ด“ไดมอนด์แรงค์”อันนั้นเป็นพิเศษค่ะ!
「ถ้าเป็นคุณชาร์ลอตต์ละก็ขึ้นไดมอนด์แรงค์ได้ในเร็ววันอยู่แล้วละค่ะ……ไม่สิเป็นได้จริงๆ ไม่ใช่การเยินยอค่ะแต่รู้สึกว่าจะขึ้นไปได้ในเร็ววันค่ะ」
「หุหุหุ ขอบคุณมากค่ะ ตั้งตารอที่จะได้การ์ดวิบวับๆมาครองเลยค่า!」
ด้วยเหตุนี้ดิฉันที่ได้“พอยท์การ์ด”มาครองจึงกำลังจะออกจากร้านอาหารด้วยความรู้สึกตื่นเต้นแต่ว่า……
「เฮ้ยๆคุณหนู ขี้โกงจังเลยน้า」
คุณผู้ชายที่มีรอยยิ้มชั่วร้ายบนในหน้าส่งเสียงขึ้น
「เสื้อผ้าก็ดี คงเป็นพวกมีกะตังค์ใช่ไหมล่ะ การซื้อวัตถุดิบมอนสเตอร์ด้วยเงินแล้วเอามาเพิ่มแรงค์นักผจญภัยเนี่ยมันขี้โกงไม่ใช่รึไง เพื่อเป็นการลงโทษจะยึดของทั้งหมดที่ติดตัวกับของในกระเป๋าสตางค์ซะ เหะเหะเหะ」
พอพูดแบบนั้นแล้วคุณผู้ชายก็ถลกแขนเสื้อขึ้นและกำหมัดแน่นค่ะ
「ฉันผู้นี้แข็งแกร่งที่สุดในกิลด์นักผจญภัยแห่งนี้ เลเวลคือ“8”ยังไงล่ะ จะทำให้รู้ซึ้งถึงสิ่งที่เรียกว่า“ความต่างของพลังที่แท้จริงอันท่วมท้น”เองเว้ย!」
แล้วตัวเลขที่เรียกว่า“เลเวล”มันคืออะไรกันแน่คะเนี่ยย!?