(นิยายแปล)【หง่ำหง่ำค่ะ】สกิล『ยิ่งกินมอนสเตอร์ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น』ของคุณหนูผู้ถูกขับไล่เป็นสกิลที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์เลเวลอัพ1ทุกการกิน1ครั้งกลายเป็นมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดใน3วันไปซะแล้วค่ะ~ - ตอนที่ 10 เมดจากตระกูลมาร์ควิสชื่นชอบดิฉันแล้วตามมาค่ะ

ตอนที่ 10 เมดจากตระกูลมาร์ควิสชื่นชอบดิฉันแล้วตามมาค่ะ

「เป็นเช้าที่ดีจังเลยค่า~」

กิจวัตรในตอนเช้าของดิฉัน

นั่นคือออกจากที่พักในเมืองแล้วเดินเล่นไปกินแซนวิชที่ร้านอาหารค่ะ

ร้านอาหาร“กิลด์นักผจญภัย”ที่ดิฉันชอบในเมืองนี้เปิดบริการ24ชั่วโมงวิเศษมากเลยค่ะ

นอกจากนี้เหนือสิ่งอื่นใดแซนวิชอร่อยสุดๆไปเลยค่ะ

「คุณชาร์ลอตต์ อรุณสวัสดิ์ครับ!」

「อรุณสวัสดิ์ครับ!」

ช่วงหลังมานี้พอเข้าไปที่ร้านจะมีลูกค้าบางคนเริ่มส่งเสียงทักทายค่ะ

「ยินดีที่ได้พบค่ะ ทุกคน~」

แบบนี้ดิฉันเองก็คงถูกนับเป็นพวกพ้อง“ลูกค้าขาประจำ”แล้วละมั้งคะ♪

ดีใจจังเลยค่ะ

「เอาละ วันนี้จะไปล่าคุณมอนสเตอร์อะไรดีนะ」

「เจอตัวแล้วค่ะ คุณหนู~!!」

สาวน้อยที่แต่งตัวเป็นเมดพุ่งเข้ามาในร้านอาหารอย่างกะทันหันค่ะ

และพุ่งเข้าใส่หน้าอกของดิฉันค่ะ

「ปลอดภัยสินะคะ คุณหนู! โล่งอกไปที! ดีใจจริงๆค่ะ~!」

กำลังร้องไห้ใหญ่เลยค่ะ

รูปร่างเล็ก ผมสีน้ำตาลเข้ม เป็นสาวน้อยที่ให้ความรู้สึกราวกับกระรอกตัวเล็กๆ

สีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วจนมองตามไม่ทันน่ารักสุดๆเลยละค่ะ

เด็กคนนี้คือแมรี่ เมดส่วนตัวของดิฉันตอนอยู่ที่ตระกูลมาร์ควิสค่ะ

「เป็นอะไรไปคะแมรี่ ร้องไห้หนักขนาดนั้น」

ดิฉันลูบหัวของแมรี่อย่างเบามือ ผมของแมรี่นุ่มฟูดีต่อใจสุดๆเลยค่า~

「ก็เพราะได้ยินมาว่าคุณหนูถูกไล่ออกไปให้อยู่ตัวคนเดียวกลางป่า เลยคิดว่าถ้าคุณหนูถูกมอนสเตอร์กินจะทำยังไงดีค่าาาา」

「แหม ดิฉันจะถูกมอนสเตอร์กินเนี่ยนะ」

ดิฉันกินมอนสเตอร์ไปแล้วค่ะ

หง่ำหง่ำเลยค่ะ

พอดิฉันซับน้ำตาด้วยผ้าเช็ดหน้า ในที่สุดแมรี่ก็ใจเย็นลงค่ะ

「จริงสิ ฉันได้รับมอบสิ่งนี้มาค่ะ!」

สิ่งที่แมรี่หยิบออกมาคือ กุญแจ1ดอก

「ได้รับมอบมาจากท่านเจสค่ะ ถูกบอกมาว่าถ้าหากคุณหนูยังมีชีวิตอยู่ ให้ใช้บ้านพักตากอากาศของท่านเจสที่อยู่ในเมืองนี้ซึ่งไม่มีแผนจะใช้แล้วตามใจชอบได้เลยค่ะ」

「แหม ท่านพี่เจสเหรอ?」

ท่านพี่เจสคือพี่ชายแท้ๆของดิฉันค่ะ

「ท่านเจส โกรธมากที่ขับไล่คุณหนูจนทะเลาะกับท่านเจ้าบ้านครั้งใหญ่เลยค่ะ ไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องที่เกี่ยวข้องกับความอยู่รอดของตระกูลมาร์ควิสคงจะดีกว่าแต่ว่า……ไม่สิ อย่างตระกูลมาร์ควิสที่ขับไล่คุณหนูน่ะพังพินาศไปเลยก็ได้ค่ะ!」

「แหมๆ พูดแบบนั้นมันเกินไปไม่ได้นะคะ」

ด้วยเหตุนี้ดิฉันกับแมรี่จึงมุ่งไปที่บ้านตากอากาศของท่านพี่ในทันทีค่ะ

ขนาดมันก็แคบยิ่งกว่าบ้านมาร์ควิสอยู่หรอกแต่ว่าสำหรับอาศัยคนเดียวก็เกินพอแล้วค่ะ!

มีสวนเล็กๆด้วยค่ะ~

「ดิฉัน อยากลองทำบาร์บีคิวจังเลยค่ะ」

เพราะถูกท่านพ่อห้ามเลยอยากลองทำดูสักครั้งค่ะ

ตื่นเต้นตื่นเต้นค่ะ

「แล้วก็คุณหนูมีเรื่องจะขอร้องหนึ่งเรื่องค่ะ……」

แมรี่ทำมืออยู่ไม่สุข อะไรกันนะคะ?

「หากคุณหนูไม่รังเกียจ อยากทำงานในคฤหาสน์หลังนี้ในฐานะเมดอีกครั้งค่ะ」

แมรี่มองมาที่ดิฉันและยื่นคำร้องค่ะ

「ฉันซึ่งเป็นเด็กที่ถูกทิ้ง ถ้าไม่ถูกคุณหนูรับมา คงตายในตรอกที่ไหนสักแห่งไปแล้วค่ะ นอกจากนี้ยังคอยใจดีกับฉันที่มาที่คฤหาสน์แล้วก็ทำงานไม่ได้เลยสำหรับคุณหนูจะขอบคุณเท่าไหร่ก็ไม่พอค่ะ เพราะงั้นถึงจะทำฟรีก็ไม่เป็นไรดังนั้นอยากจะให้รับไปไว้ในคฤหาสน์ค่ะ! จะทำงานที่อื่นแล้วหารายได้เลี้ยงตัวเองค่ะ เพราะงั้น……」

จริงจังเลยค่ะ

ยื่นข้อเสนอที่เสียเปรียบอย่างทำงานฟรีด้วยสายตาที่จริงจังค่ะ!

「นั่นไงคะ ถ้าเป็นคุณหนูตัวคนเดียวในคฤหาสน์หลังนี้การทำความสะอาดจะเป็นงานหนักไม่ใช่เหรอคะ! ถ้าไม่มีเมดสักหนึ่งคนอยู่ละก็คงทำไมไหวละค่ะ! เพราะงั้น――」

「ไม่~ได้♪」

「ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะคะ~!」

แมรี่ร้องไห้ออกมาเลยค่ะ

ทรุดตัวลงไปและร้องไห้หนักมากค่ะ

「ไม่ได้ค่ะแมรี่ จะบอกว่าทำงานฟรีแบบนั้นไม่ได้」

พอพูดแบบนั้นดิฉันก็หยิบเหรียญทองหนึ่งเหรียญจากกระเป๋าสตางค์แล้วส่งมอบให้ค่ะ

「เมื่อทำงานก็ต้องมอบค่าแรงที่เหมาะสมให้ค่ะ นอกจากนี้นะคะ ดิฉันเติบโตอยู่ในบ้านมาร์ควิสนานเกินไป ถ้าไม่มีคุณดิฉันคงใช้ชีวิตอยู่ไม่ได้ค่ะ」

「คะ คุณหนู……คุณหนูนนนนนน~!」

แมรี่ร้องไห้ออกมาทั้งๆที่เข้ามาสวมกอดดิฉันค่ะ

ร้องไห้หนักมากเลยค่ะ

แมรี่เก่งเรื่องงานบ้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งแพนเค้กอบของแมรี่คือของชั้นเลิศละค่ะ!

ถ้าขาดสิ่งนั้นดิฉันมีชีวิตอยู่ไม่ได้หรอกค่า~!

อยากให้ทำเร็วๆจังเลยค่ะ

ดิฉันลูบเส้นผมนุ่มๆจนกว่าแมรี่จะหยุดร้องไห้

นุ่มฟูนุ่มฟูค่ะ

ลูบได้ทั้งวันไม่มีเบื่อเลยค่ะ~!

พอทำแบบนั้นประมาณ10นาที ในที่สุดแมรี่ก็ใจเย็นลงแล้วค่ะ

「หยุดร้องไห้แล้วสินะคะ? แมรี่ เอาละ จะออกไปกันทันทีเลยนะคะ~!」

「เหะ? ออกไปเนี่ยไปที่ไหนเหรอคะ？」

「ไปที่ป่าเพื่อกินข้าวค่ะ เอาละแมรี่ก็ไปด้วยกันค่ะ」

「เอ๋ ไปป่าเหรอคะ!? มันอันตรายค่ะ! อันตรายมันมีมอนสเตอร์อยู่นะคะ」

「ไม่เป็นไรค่ะ ป่าแถวนี้ไม่มีอันตรายเลยค่ะ」

――――――――――

「เห็นไหมออกมาแล้วค่ะ! นั่นไงออกมาแล้วค่ะ คุณหนูหนีเร็วเข้าค่ะ!」

พอเข้ามาในป่าแล้วคุณหมาป่าก็ออกมาทันทีเลยค่ะ

แหม ดิฉันรู้ว่าคุณหมาป่าอยู่ตรงนั้นตั้งแต่ก่อนจะเข้ามาในป่าแล้วค่ะ

สัญญาณของคุณหมาป่ารอบๆ1กิโลเมตรรับรู้ได้อย่างถ่องแท้เลยค่ะ~

「คุณหนู ฉันจะถ่วงเวลาไว้เองค่ะ! ในระหว่างนั้นรีบหนี――」

「คุณหมา-ป่า เชิญทางนี้ค่า~」

「คุณหนู!? ทำไมไปยั่วยุล่ะคะ!?」

พอกวักมือเรียกคุณหมาป่าก็กระโจนมาทางนี้ค่ะ

『กรร!』

คุณหมาป่ากัดมือของดิฉันค่ะ

แต่ว่า

“หงิง!”

ฟันหักเลยค่ะ

มือของดิฉันไม่มีสักแผลค่ะ

「เห็นไหมเนอะ? ไม่เป็นไรใช่ไหมล่ะ?」

「เอะ เอ๋อออ!? ทำไมกันคะ?」

「แหม ก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ค่ะ บางทีคุณมอนสเตอร์ที่อาศัยอยู่แถวนี้ภายนอกถึงจะดูแข็งแกร่งแต่อ่อนแอสุดๆเลยค่ะ 」

「ไม่ค่ะๆๆ ไม่น่าจะเป็นแบบนั้นค่ะ!」

「ถ้างั้นแมรี่จะบอกว่าผิวของดิฉันแข็งกระด้างเหรอคะ?」

เสียมารยาทค่ะ

ทั้งทีทาครีมทามืออย่างเหมาะสมทุกวันแท้ๆค่ะ

ดิฉันหันกลับไปมองคุณหมาป่าที่ยังคงกัดมือของดิฉันอยู่ค่ะ

「“ปุจิไฟร์”ค่ะ」

คุณหมาป่าถูกห่อหุ้มไปด้วยไฟค่ะ

「คุณหนูพลังทำลายของเวทมนตร์นั่นมันอะไรกันคะ! รุนแรงเกินไปแล้วนะคะ!」

「ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ~ ปกติค่ะ ปกติ」

ถึงช่วงหลังมานี้รู้สึกว่าหน้าตามันจะฉูดฉาดไปหน่อยก็เถอะค่ะ

พอถูกไฟเผาคุณหมาป่าก็กลายเป็นสเต๊กตามปกติค่ะ

วันนี้เองก็มีจาน มีดและส้อมพร้อมสรรพค่ะ

ทำได้ดีมากค่ะ~!

「คุณหนูนี่มันอะไรกันคะ!?」

「เป็นผลลัพธ์ของกิฟต์【มอนสเตอร์อีตเตอร์】ของดิฉันค่ะ มอนสเตอร์ที่ดิฉันล้มจะกลายเป็นอาหารละค่ะ」

「เป็นแบบนั้นเองเหรอคะ!?」

หุหุหุ

เข้าใจเลยค่ะการตอบสนองแบบนั้น

ดิฉันเองในตอนแรกก็ตกใจเหมือนกันค่ะ

「เอาละ จะทานแล้วนะคะ~」

อร่อยค่ะ!

ความชุ่มฉ่ำนี้เกินต้านทานเลยค่ะ

หง่ำหง่ำค่ะ!

「ดีจังน้า คุณหนุ……」

「แน่นอนว่ามีส่วนแบ่งสำหรับแมรี่ด้วยค่ะ เอ้า อ้าม」

ดิฉันหั่นเนื้อสเต๊กแล้วแบ่งให้แมรี่ค่ะ

เนื้อเข้าปากน่ารักน้อยๆของแมรี่……แล้วหายไปต่อหน้าต่อตาเลยค่ะ

「อะร้า?」

ประหลาดจังเลยค่ะ

หายไปราวกับควันเลยค่ะ

「คุณหนูเนื้อของฉัน เนื้อของฉันไปไหนแล้วเหรอคะ?」

「ขอโทษนะคะแมรี่ อาหารที่ทำจากกิฟต์ของดิฉันดูเหมือนจะมีแค่ดิฉันที่กินได้ค่ะ」

「ไม่จริงงงงง」

แมรี่น้ำตาไหลซะแล้ว

ขอโทษนะคะแมรี่ ที่ดิฉันคิดว่าสีหน้าแบบนั้นของคุณเองก็น่ารักเหมือนกันค่ะ

「……อะร้า?」

จับสัญญาณของคุณมอนสเตอร์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนใกล้ๆได้ค่ะ

จะได้เจอกับคุณมอนสเตอร์แบบไหนกันนะ ตั้งตารอเลยค่า~♪