[นิยายแปล]โซ่ผนึก "หัวใจ" สายใยผนึก "มังกร" - ตอนที่ 90 บทที่ 6 ตอนที่ 7

บทที่６ตอนที่７

 

 

โนโซมุตามหลังไอริสมาอยู่หลายสิบวินาที แต่ก็ใกล้ถึงจุดหมายแล้ว

 

 

อย่างไรก็ตามสถานการณ์ตรงหน้านั้นวิกฤตมาก

 

 

ด้านหลังพุ่มไม้ของโนโซมุที่สะท้อนให้เห็นคือตัวเอลเดอร์หัวหน้ากลุ่มกำลังจะโดนออร์คฆ่า

 

「แย่แล้ววววววววว！」

 

เอาอัดคิลงไปในดาบและในเวลาเดียวกันที่รวบรวมพลังได้แล้วก็ปลดปล่อยมันออกไป

 

 

เร่งความเร็วชั่วขณะหนึ่งเพื่อแลกกับการใช้งานคิ ผ่านพุ่มไม้ไปก็เจอกับออร์คที่มีสีหน้าโกรธจัด

 

 

วางมือไว้บนด้ามดาบที่จับเอาไว้จากนั้นก็ปลดปล่อยคิออกมา

 

 

ในเวลาต่อมาใบมีดที่ถูกอัดไปด้วยคิก็บินไปด้วยความเร็วสูงตามวิถีของดาบและฟันแขนของออร์คขาดในทันที

 

 

ออร์คได้แต่อึ้งว่าทำไมตนถึงแขนขาด ก็ฟาดแขนลงมาได้แค่ครึ่งเดียวเท่านั้น

 

 

อย่างไรก็ตาม การโจมตีนั้นก็มาไม่ถึงเอลเดอร์

 

「อู้ววววว？」

 

ออร์คส่งเสียงตะลึงงัน หมอนั่นไม่สามารถฆ่าเอลเดอร์ได้ แขนนั้นหายไปและไม่กลับมาอีก

 

 

โนโซมุกกระโดดเข้าไปใจกลางอกของออร์ค ขณะที่ออร์คยังคงช็อคอยู่กับการเสียแขนไป

 

 

ดาบนั้นถูกอัดไปด้วยคิและมันถูกบีบอัดอย่างมาก ขณะที่วิ่งผ่านด้านข้างตัวออร์ค ดาบในมือก็มีแสงเปล่งประกายอีกครั้ง

 

 

เพลงดาบ“คมดาบมายา-หวนคืน－”ตัดผ่านเนื้อของออร์คออกอย่างง่ายดายและตายไปโดยที่ไม่รู้ตัว

 

 

ในขณะที่ร่างกายส่วนบนและล่างแยกออกจากกันและล้มลงไปมองที่พื้นนั่นเอง โนโซมุก็จ้องมองไปที่ออร์ค

 

 

 

「บูวววววววววกิ้ววววววววว！」

 

「ฟู่ววววววว！」

 

เหล่าออร์คต่างโกรธเกรี้ยวและจ้องมองมาที่โนโซมุในขณะที่มีเลือดออกจากตา

 

「…………」

 

ในทางกลับกันโนโซมุนั้นนิ่งสงบไม่สั่นไหว ขณะที่สัมผัสได้ถึงความโกรธและจิตสังหารของออร์ค ดวงตาของเขามุ่งตรงไปยังพวกออร์ค และการจ้องมองนั่นก็ทำให้พวกออร์คหยุดเคลื่อนไหว

 

 

ฝ่ายตรงข้ามเป็นพวกบ้าพลัง ในกรณีนี้มันจะค่อยๆกัดกร่อนวิญญาณหากเจอความกดดันจากผู้แข็งแกร่ง

 

 

 

「อืม มีกันเต็มไปหมดเลยนะเนี่ย น่ารำคาญจริงๆเลยเชียว……」

 

โนโซมุขู่พวกออร์ค และก็ยิ้มให้ตัวเองเล็กน้อย

 

 

ก่อนหน้านี้พวกมันทำอะไรกับไอริสไว้บ้าง

 

 

โนโซมุครุ่นคิดอยู่สักครู่หนึ่ง แต่ตอนนี้ก็นึกอะไรไม่ออก

 

 

 

「อย่างไรก็ตาม ปัญหาก็คือเอลเดอร์สินะ?……」

 

เป็นเรื่องที่ดีที่จะคิดเกี่ยวกับมัน แต่ตรงหน้านี้คือสนามรบ โนโซมุปล่อยจิตฟุ้งซ่านออกไปและถามรุ่นน้องที่อยู่ด้านหลัง

 

 

รุ่นน้องมองมาทางผมด้วยท่าทางตกตะลึง แต่ว่าการมาสั่นกลัวในสนามรบแบบนี้มันไม่ดีนะ

 

「นี่ แข็งใจไว้ พยายามลุกขึ้นเร็วเข้า ถ้ากลัวนายไม่รอดแน่」

 

โนโซมุพยายามคุยกับรุ่นน้องที่อยู่ด้านหลัง

 

 

เพื่อไม่ให้กระตุ้นพวกออร์คเขาพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ

 

 

จริงๆแล้วโนโซมุไม่รู้จะพูดยังไงให้พวกนั้นได้สติกลับมา

 

 

อย่างไรก็ตาม โนโซมุที่คิดหาทางเอาชีวิตรอดในสถานการณ์ในตอนนี้ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก

 

 

รุ่นน้องที่หวาดกลัวจะกลายเป็นเป้าหมายของพวกมัน มันเป็นเรื่องที่ง่ายและชัดเจนและเหนือสิ่งอื่นใดคือสภาพจิตใจของพวกเขา

 

 

 

「เดี๋ยวจะสร้างโอกาสให้หนีไป เพราะงั้นคอยปกป้องเพื่อนที่บาดเจ็บก็พอ」

 

เรื่องราวอันแสนซับซ้อนอาจจะทำให้ทุกคนอารมณ์เสีย

 

 

โนโซมุนั้นนึกถึงไอริสที่ให้คำแนะนำง่ายๆในการสั่งการ

 

 

อย่างไรก็ตามพวกเอลเดอร์ ก็มองอะไรไม่เห็นนอกจากการไปฆ่าตัวตาย

 

 

แรงค์ของโนโซมุคือ D- หากดูจากแรงค์แล้วไม่น่าจะสู้กับออร์คได้เลย

 

 

 

「แต่รุ่นพี่ แรงค์ D- นี่? แต่ว่าก็ฆ่าพวกออร์คได้……」

 

อคติที่เอลเดอร์มีกับโนโซมุทำให้เกิดความสับสน พวกเขาเห็นโนโซมุฆ่าออร์คตรงหน้าเต็มสองตา แต่ก็ไม่เข้าใจความจริงที่เกิดขึ้นตรงหน้า

 

 

เมื่อพิจารณาถึงแรงค์ของโนโซมุแล้ว เขาไม่สามารถจัดการออร์คได้หรอก

 

 

อย่างไรก็ตาม พวกเอลเดอร์ก็เห็นโนโซมุจัดการกับออร์คด้วยดาบในมือของเขา

 

 

รุ่นพี่และรุ่นน้องนั้นมีความต่างของประสบการณ์ในการต่อสู้จริง มันทำให้ความคิดของพวกเขารวนไปหมด

 

「แล้วจะทำยังไงดี……」  

 

เขาค่อยๆเอาดาบที่ชักออกมาจ้องมองพวกออร์คแม้ว่าตอนนี้เขาจะนั่งลงแต่ก็พร้อมที่จะสู้กับออร์คได้ทุกเมื่อ

 

 

ตัวเขาเองก็อยากให้พวกนี้ได้สติกลับมา ดังนั้นเลยพยายามเลียนแบบคำพูดของไอริส แต่ว่าจะทำให้ไม่สบายใจซะงั้น

 

 

ไม่น่าแปลกใจพวกเขาก็รู้เพียงแค่ข่าวลือและแรงค์ของโนโซมุอย่างเดียว

 

 

 

「ไอริสและคนอื่นๆไม่นานก็จัดการเรียบร้อย เพราะงั้นรีบไปเถอะ」

 

พูดตามตรง โนโซมุทำในสิ่งที่ตัวเองไม่คุ้นเคย เขาต่อสู้คนเดียวมาตลอด แต่ว่าพอต้องร่วมมือกับใครก็นะ

 

 

เขาไม่มีเวลามาพัฒนาความสัมพันธ์กับใครมากนัก และวางกลยุทธ์ได้เหมือนพวกจิน

 

 

เนื่องจากการต่อสู้กะทันหัน ช่องว่างระหว่างการประเมินในสถาบันความสามารถแท้จริงของโนโซมุมันทำให้เกิดความสับสนกับตัวรุ่นน้อง

 

 

ดังนั้นก็เลยอ้างถึงตัวบุคคลผู้เก่งกาจอย่างไอริสมาใช้เป็นข้ออ้างแทนเพื่อทำให้สบายใจ

 

 

ไอริสและฟีโอที่โนโซมุเห็นอยู่ตรงหน้าดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร

 

 

แม้ว่าสถานการณ์จะเสียเปรียบเชิงตัวเลข แต่ก็สามารถจัดการกับพวกออร์คได้อย่างมีประสิทธิภาพ และเมื่อจำนวนของออร์คลดลงเรื่อยๆ โอกาสที่พวกไอริสและฟีโอจะโดนโจมตีก็น้อยลง ที่เหลือมันก็คือเรื่องของเวลาแล้วล่ะ

 

 

 

「อะ อืม！」

 

การต่อสู้ของไอริสทำให้พวกเอลเดอร์ได้เห็น

 

 

ไอริสนั้นต่างจากโนโซมุตรงทีไอริสนั้นได้รับการประเมินอย่างสูงในสถาบันและความสามารถพิเศษในการชี้นำคนอื่นๆและความไว้วางใจจากเหล่าอาจารย์

 

 

การต่อสู้อันดุเดือดของเธอนั้นค่อยๆสร้างแรงบันดาลใจให้กับจิตใจที่ยอมแพ้ไปแล้ว

 

 

ดูเหมือนว่าพลังใจจะค่อยๆกลับมาแล้ว

 

 

ในช่วงเวลาดังกล่าวโนโซมุนั้นอัดคิลงในฝักที่เก็บดาบไว้ โดยคิดถึงภาพของเธอที่เป็นตัวตนที่คอยค้ำจุนจิตใจผู้อื่น

 

 

มีศัตรูมากมายที่ไม่สามารถเอาชนะได้ด้วยเพียงกำลัง อย่างไรก็ตาม ผมเองก็ไม่คิดจะปล่อยให้ศัตรูตลบหลังเธอด้วย

 

 

สิ่งที่โนโซมุต้องทำคือการปกป้องรุ่นน้องและดึงความสนใจมาที่ตัวเขา ไม่ยากเลยที่จะนึกภาพหากความสนใจถูกดึงไปอยู่ที่พวกเอลเดอร์

 

 

แม้ว่าจะได้กำลังใจกลับมา แต่รุ่นน้องก็บาดเจ็บและหมดแรงจนไม่มีแรงจะสู้พวกออร์คแล้ว

 

 

เพื่อไม่ให้เป็นเช่นนั้น……。

 

「ฟูววววววววววว！」

 

ขณะที่เปล่งเสียงแปลกๆเหล่าออร์คก็พุ่งเข้าหาโนโซมุ

 

 

สัตว์อสูรที่มีแต่การหลั่งเลือดอยู่ในหัวพยายามจะจัดการพวกโนโซมุทิ้งเพราะเห็นว่าอ่อนแอ

 

 

โนโซมุเอื้อมมือไปหยิบของในกระเป๋าและหย่อนสิ่งนั้นลงไปที่พื้น

 

 

 

「อึก！」

 

เมื่อเขาเหลือบมองพวกออร์คที่กำลังเข้าใกล้ด้วยความโกรธจัด โนโซมุก็กระแทกเท้าของเขาขณะที่ถอนหายใจเล็กน้อยและกระทืบมันเมื่อหย่อนตัวลงพื้น

 

「บูมูมมมมมม！」

 

วินาทีถัดมาก็มีเสียงระเบิดดังก้องทั่วทั้งป่า

 

 

โนโซมุเปิดใช้งาน “ก้าวพริบตา”ทันที ถือดาบในมือและเข้าหาพวกออร์คจากด้านหน้า

 

 

โนโซมุหยิบมันออกมาอีกครั้งและปาระเบิดเสียงออกไป ทำให้พวกออร์คเคลื่อนไหวช้าลงครู่หนึ่ง

 

 

โนโซมุพุ่งตรงเข้าไปยังออร์คที่ได้ยินเสียงระเบิด

 

 

อย่างไรก็ตามความเร็วก็ไม่ได้เร็วเท่าพวกไอริส

 

 

เหล่าออร์คที่ร่างกายใหญ่โตและพละกำลังมากคิดได้เพียงว่ามาให้บดขยี้กันชัดๆ

 

 

ออร์คที่ฟื้นตัวอย่างรวดเร็วจากความวุ่นวายของเสียงระเบิดก็รีบหันไปหาโนโซมุ

 

 

ระยะห่างนั้นสั้นลงชั่วพริบตา

 

 

ออร์คนั้นเหวี่ยงไม้กระบองใส่เหยื่อที่เข้ามาใกล้ ขณะนั้นเองโนโซมุก็ฟันดาบออกไปสามครั้งทั้งๆที่มีคิอัดแน่น

 

 

ในเวลาเดียวกัน、“ก้าวพริบตา－ดาบเริงระบำ－”ทิศทางการเคลื่อนไหวเปลี่ยนไปในแนวทแยงและใบมีดที่อัดคิไว้แน่นก็ฟันเข้าด้างข้างและปลดปล่อยออกไป

 

 

ถ้าคิดตามปกติแล้วออร์คที่มีความสามารถมากกว่าก็น่าจะเอาชนะโนโซมุได้ง่ายๆ

 

 

อย่างไรก็ตามครึ่งบนของไม้กระบองนั่นถูกตัดขาดในทันทีและบินไปในอากาศ

 

 

 

「จบกันสักที！！」

 

ใบมีดของโนโซมุเฉือนเข้าลำตัวของออร์คและคมดาบที่ลอยกลับมาก็เข้าปะทะกันพร้อมกับเฉือนมันทั้งสองด้าน

 

 

 

「กึก อ๊าก……」

 

หลังจากนั้นเองออร์คที่วิ่งเข้ามาก็พ่นเลือดจำนวนมาก รอยตัดกลายเป็นตัวอักษรตัวเดียวสลักลึกลงไปที่ท้องของออร์คนั่น เห็นได้ชัดว่าเป็นบาดแผลร้ายแรง

 

 

โนโซมุกระโดดเข้าไปท่ามกลางฝูงออร์คทั้งๆแบบนั้น

 

「ก๊ากกกกกกกก！」

 

「บูววววววววววว！」

 

เหล่าออร์คต่างเหวี่ยงกระบองเข้าใส่โนโซมุ

 

 

การโจมตีจำนวนมากเข้าหาโนโซมุจากทุกทิศทาง

 

「อึก！！」

 

ในขณะที่เข้าสู่ช่องว่างนั่นโนโซมุก็ใช้ก้าวพริบตา ดาบเริงระบำพร้อมกับแสดงการเคลื่อนไหวอันแสนซับซ้อนหลบการโจมตี

 

 

อย่างไรก็ตามตอนนี้ยังมีพันธนาการอยู่ ดังนั้นการจะฆ่าพวกมันแบบไซคลอปส์นั้นทำไม่ได้

 

 

อันที่จริงก็มีกระบองอันหนึ่งที่เข้าโจมตีโนโซมุแต่เขาก็รับไว้ทัน

 

「อึก！！」

 

โนโซมุพยายามป้องกันกระบองที่ซัดเข้าใส่ตัวเอง

 

 

จากนั้นก็ใช้การเคลื่อนไหวของ ก้าวพริบตา-ดาบเริงระบำ ทำให้เปลี่ยนวิธีการโจมตีของไม้กระบองไปได้

 

 

ทุกครั้งที่พยายามปัดป้องการโจมตี แขนของโนโซมุก็ต้องรับแรกกระแทกที่หนักราวกับหิน และกล้ามเนื้อของร่างกายก็กรีดร้องออกมา

 

 

อย่างไรก็ตามการโจมตีของออร์คก็ไม่ได้แรงเท่าไซคลอปส์ที่เป็นแรงค์ A แต่มันเป็นแค่ระดับปลายของไซคลอปส์แรงค์ B  

 

 

การโจมตีของออร์คไม่ได้โดนตัวโนโซมุและหวืดไป  แม้ว่าจะเป็นการโจมตีเพียงครั้งเดียวแต่ว่าออร์คตัวอื่นก็ไม่ปล่อยโอกาสนี้ไป

 

 

เมื่อถูกโจมตีความเร็วก็จะลดลง นั่นทำให้การโจมตีดุเดือดขึ้นไปอีก

 

 

ในความเป็นจริงการโจมตีของพวกออร์คที่เพิ่มขึ้นมานั้นก็ถูกปัดป้องไปได้เช่นกัน

 

 

 

「อึก！」

 

ขวานหินของออร์คผ่านหน้าโนโซมุไป เขาหลบด้วยการบิดคอเล็กน้อย แต่จริงๆแล้ว หากพลาดนิดเดียวก็ตาย แต่ว่าตอนนี้ยังไม่เป็นไร เขาต้องดึงความสนใจไว้ให้ได้มากที่สุด

 

 

โนโซมุจดจ่อกับการเคลื่อนไหวรอบๆในขณะที่ เขามองเห็นรอบๆด้านราวกับเวลาทั้งหมดช้าลง

 

 

ดวงตาของโนโซมุที่เพ่งสมาธิขั้นสุด แสดงให้เห็นถึงการโจมตีของขวานที่เข้ามาอย่างชัดเจน

 

 

โนโซมุฟันดาบไปทางด้านข้างของขวานที่กำลังกวาดเข้ามา

 

 

การฟันของโนโซมุนั้นปัดการโจมตีของศัตรูได้อย่างแม่นยำและก็ตัดขวานหินนั่นได้อย่างง่ายดาย

 

 

จากนั้นเองโนโซมุเองก็เข้าโจมตีพวกออร์คโดนเปิดใช้“คมดาบมายา－ชั่วพริบตา－”ฟาดฟันพวกออร์คที่เผยช่องว่างให้เห็น

 

 

ร่างของออร์คนั้นถูกตัดออกในวินาทีต่อมา อย่างไรก็ตามโนโซมุไม่ได้สนใจร่างนั้นและจ้องมองไปยังศัตรูตัวถัดไป

 

 

 

 

◆◇◆

 

「…………」

 

เอลเดอร์ที่กำลังมองโนโซมุผู้ซึ่งจัดการพวกออร์คได้อย่างไม่ยากเย็น ก็ตกใจอย่างมาก เขาฆ่าพวกออร์คด้วยการโจมตีครั้งเดียว

 

 

ความสามารถนั่นมันอยู่ไกลเกินกว่าโนโซมุ เบลาตี้ ตัวตนที่เขาเคยได้ยิน

 

 

เอลเดอร์นั่นทึ่งในเพลงดาบของเขาที่มีความแหลมคมและสามารถปัดป้องการโจมตีได้อย่างง่ายดาย ซึ่งมีพลังเหนือกว่าอย่างท่วมท้น

 

 

 

「สุดยอด……」

 

เพื่อนร่วมชั้นเองที่มองอยู่ทางด้านหลังก็ชื่นชมเหมือนกัน ราวกับโดนเพลงดาบของโนโซมุสะกดสายตาเอาไว้

 

 

ไอริสเองก็เก่งไม่แพ้กันเธอใช้เพลงดาบผสานกับเวทย์ พร้อมกับผมสีดำที่พลิ้วไสวไปตามสายลม

 

 

กระบองที่เสริมความเร็วของฟีโอทุบพวกออร์คอย่างไร้ความปราณีและยังจะมียันต์ที่ถูกโยนเข้าไปใส่พวกออร์คจนเกิดการระเบิด และแสงวูบวาบเผาร่างกายของออร์ค

 

 

และแม้ว่าต่อจะให้ใช้เวทย์ไม่ได้หรือโดนพันธนาการ แต่โนโซมุก็แสดงให้เห็นถึงความสามารถที่ไม่ได้ด้อยกว่าทั้งสองคนด้วยดาบในมือเพียงเล่มเดียว

ประเภทการต่อสู้ของทั้งสามคนนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่ว่าก็เป็นตัวตนที่เหนือกว่าพวกเอลเดอร์อย่างชัดเจน

 

 

เอลเดอร์รู้สึกทึ่งกับวิถีโคจรของดาบของโนโซมุ ซึ่งฟันมันออกมาได้โดยไม่แสดงถึงความเหนื่อยล้าให้เห็น และรู้สึกได้ถึงความเร่าร้อนที่พวยพุ่งมาจากอกของเขา

 

 

การร่ายรำของเพลงดาบอันเหนือชั้นและคมกริบที่ราวกับจะตัดผ่านทุกสิ่ง

 

 

ขณะที่โดนความประทับใจอันแสนยอดเยี่ยมนั่นเข้ากระแทกใจ ทำให้เอลเดอร์ลืมไปเลยว่าเขาเกือบโดนฆ่าตายไปแล้ว

 

 

 

　◆◇◆

 

 

ดวงตาของโนโซมุยังคงจับจ้องโดยรอบ และเขาก็เหยียบไม้กระบองของออร์คเป็นแท่นและใช้ดาบปัดกระบองที่พุ่งเข้ามา

 

 

จากนั้นดาบของเขาก็ตัดกระบองเหล่านั้นได้อย่างง่ายดาย และก็เหมือนเดิมดาบของโนโซมุตัดแขนของออร์คนั่นออก

 

「เกี๊ยกกกกกกกก กึบ……！」

 

ออร์คซึ่งกรีดร้องออกมาเพราะแขนโดนตัดออกมาสดๆ แต่ก่อนที่จะกรีดร้อง ดาบของโนโซมุก็ตัดคอมันไปได้อย่างไม่ยากเย็น

 

 

ดาบที่อัดแน่นไปด้วยพลังคิถูกฟาดฟันโดยไม่มีการปรับแต่งใดๆ

 

 

เพื่อทำให้พวกออร์คมาสนใจในตัวเขา ทำให้คิดว่าเป็นศัตรูอันทรงพลังที่ไม่อาจละสายตาได้ ด้วยเหตุนี้ โนโซมุถึงทุ่มพลังทั้งหมดที่มีเพื่อดึงดูดศัตรู

 

「อ่อก！！」

 

เขาแทงฝักดาบเข้าไปที่ปากของออร์คที่เห็นเพื่อนตัวเองหัวขาดไปจากนั้นก็อัด“ขาดสะบั้น”เข้าไป

 

 

อากาศสั่นสะเทือนและคลื่นกระแทกที่ระเบิดออกจากปากทำให้ศีรษะของมันกระจุยจนไม่เหลือชิ้นดีและ สมองเองก็ไหลไปทั่ว

 

 

โนโซมุที่ใช้ คิ ที่อันตรายอย่างร้ายแรงซึ่งทั่วไปใช้ในสถาบันไม่ได้ ก็เอาชนะศัตรูได้อย่างต่อเนื่อง

 

 

การสนับสนุนร่างกายให้เคลื่อนไหวของโนโซมุก็คือการควบคุมคิที่แสนโดดเด่นและพลังแห่งการสังหารอันท่วมท้นของมัน

 

 

แม้ว่าจะไม่ได้ปลดพันธนาการ แต่พวกออร์คก็ต้องแปลกใจกับเพลงดาบของโนโซมุ

 

「อึก บ้าเอ้ย！」

 

ฝักดาบของโนโซมุที่โจมตีโดยขาดสะบั้นถูกดึงออกมา และในขณะที่เขาปล่อยประกายแสงคมดาบเอาไว้เบื้องหลังพวกออร์คก็ขาดสะบั้นเป็นชิ้นๆ

 

 

　เพลงดาบ“คมดาบมายา－ชั่วพริบตา－”แม้ว่าจะได้รับการเสริมพลังกายแล้วก็ตามแต่ว่ามันก็ยังเข้าขั้นแย่อยู่ดี

 

 

เขาพยายามจัดการพวกมันทั้งหมดด้วยพลังที่มี และการใช้คิจำนวนมากก็ทำให้ร่างกายของโนโซมุถึงขีดจำกัด

 

 

 

「แฮ่ก แฮ่ก……」

 

ลมหายใจของโนโซมุนั้นรุนแรงขึ้น หัวใจนั้นเต้นแรงและปอดเองก็ราวกับจะฉีกขาด

 

「กร๊ากกกกกกกกก！」

 

「อึก！」

 

เลือดของออร์คนั้นพุ่งกระจายไปทั่วเพราะคมดาบมายาของโนโซมุออร์คอีกตัวเหวี่ยงกระบองมาจากด้านหลังราวกับว่าตัดผ่านมัน

 

 

การระเบิดที่ถูกปัดออกไปด้านข้างจากนอกเขตการมองเห็นของโนโซมุทำให้สติของเขากลับมาอีกครั้ง แต่การเคลื่อนไหวก็ล้าช้าที่จะหลบได้อย่างสมบูรณ์

ร่างกายส่วนบนของโนโซมุลอยเล็กน้อย เผยให้เห็นส่วนที่ไม่มีการป้องกัน นอกจากนี้กระบองยังฟาดเข้ามาในทิศทางตรงกันข้าม

 

「ชิ！」

 

โนโซมุพยายามเค้นพลังกายออกมาแต่ว่าขณะที่พยายามจะเหยียบมันนั่นเองก็เสียสมดุล

 

 

แทนที่จะต้านทานแรงกระแทกที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ก็กลายเป็นว่าปล่อยให้ร่างกายไหลไปตามกระแสและก้มตัวบิดร่างกายส่วนบน

 

 

ร่างของโนโซมุตกลงไปตรงก้อนหินตามแรงโน้มถ่วง เขาทรุดตัวลงกับพื้น และครู่ต่อมาไม้กระบองของออร์คก็ผ่านเหนือศีรษะเขาไป

 

 

 

「ฟู่บบบบบบบบบ！」

 

ทันทีที่กระบองนั่นลอยผ่านศีรษะเขาไป โนโซมุก็เอาแขนดันพื้นลุกขึ้นมาฟันศัตรู

 

 

จากนั้นเองช่วงท้องและกะโหลกก็ถูกตัดออกด้วยการฟันเพียงครั้งเดียวและออร์คก็ทรุดตัว

 

「แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก……」

 

โนโซมุเหลือบมองออร์คที่เหลือขณะที่ถอนหายใจ หอบหายใจเข้าอย่างแรง และอาบฝนเลือดที่ตกลงมา

 

「บูบูบูวววววว……」

 

ออร์คที่ถูกโนโซมุกดดันก็ถอยหนีและมันก็สูญเสียจิตวิญญาณในการต่อสู้แบบสมบูรณ์

 

 

การเคลื่อนไหวของเหยื่อนั้นไม่เร็ว แม้ว่าพลังจะไม่ได้เยอะเทียบเท่าพวกมัน แต่มันก็ไม่สบายใจที่เพื่อนมันถูกฆ่าได้โดยง่าย

 

 

เหยื่อนั้นสามารถฆ่าพวกมันได้อย่างแม่นยำและรวดเร็ว

 

 

อย่างไรก็ตามพวกออร์คที่เข้าไปในระยะของชั่วพริบตาก็ถูกฆ่าโดยเฉือนเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจากคมดาบมายา

 

 

และพวกมันตัวอื่นๆยังแพ้ให้กับพวกไอริสและเหลือเพียงไม่กี่ตัว

 

 

ความกลัวเข้ามาเติมเต็มจิตใจของพวกออร์คทำให้มนุษย์ตรงหน้าดูน่าเกรงขาม

 

 

วินาทีถัดมาคอของมันก็ขาดโดยไม่ทันได้ทำอะไรเลย

 

「บูกี้！」

 

ขณะนั้นเองพวกออร์คก็มาถึงขีดจำกัดและจิตวิญญาณแหลกสลาย กรีดร้องเช่นนั้นและพยายามจะหนี

 

 

ซึ่งทิศทางที่ออร์ควิ่งไปนั้น……。

 

「เอ๋ ! นั่นอะไรน่ะ！！」

 

มีซอนเน่ที่ควรจะรออยู่ข้างนอกเข้ามาด้วยเหตุผลบางอย่าง

 

「ตาแก่!? อ๊ะ！」

 

โนโซมุคิดว่าคงไม่ทันแล้ว

 

 

อย่างไรก็ตามออร์คที่สับสนอยู่ไม่สนใจตาแก่ที่อยู่ตรงหน้า

 

 

อย่างไรก็ตาม มันหนีไปอย่างสิ้นหวังออกจากที่นี่และซอนเน่ก็พยายามจะเข้ามา

 

 

โนโซมุนั้นคิดว่าช่วยไม่ได้ ออร์คมันไม่ใช่สิ่งที่มือสมัครเล่นจะรับมือได้

 

 

เขาใช้ก้าวพริบตาไม่ทัน ตอนนี้ซอนเน่อยู่ระหว่างออร์คและโนโซมุที่พยายามเข้าไปช่วย หากใช้ คมดาบมายายไม่แม่นพอตาแก่ได้ตายแน่ๆ

 

 

 

「บ้าเอ้ยยยยย！！」

 

เมื่อโนโซมุพยายามวิ่งไป เหตุการณ์เมื่อตอนเช้าก็ผุดเข้ามาในหัวของเขา ดวงตาของเขาจ้องมองไปยังมีดสั้นที่แนบอยู่ที่เอว

 

 

โนโซมุถือดาบในมือซ้ายและดึงมีดสั้นออกมาไว้ในมือขวา และขว้างมันออกไป

 

 

เขาก้าวไปข้างหน้าโดยใช้มันเป็นจุดศูนย์ถ่วงพร้อมกับจ้องมองเป้าหมายตรงหน้าและวิธีเล็งตามคำแนะนำเมื่อเช้านี้

 

 

อย่างไรก็ตาม พูดตามตรง การขว้างมีดสั้นมันไม่เพียงพอที่จะหยุดออร์คตราบใดที่เล็งเป้าได้อย่างแม่นยำก็จะช่วยหยุดการเคลื่อนไหวได้บ้าง

 

 

 

「ถ้าใส่แรงไม่พอคง……」

 

โนโซมุใส่คิลงไปในมีดสั้นด้วยความระมัดระวังในลักษณะเดียวกับการใช้คมดาบมายา เขาพยายามเพิ่มพลังที่ขาดหายไปด้วยพลังคิเพื่อให้พลังทำลายมันเพียงพอ

 

 

จากนั้นก็พยายามควบคุมร่างกายให้ดีและขว้างมันออกไปเหมือนกับการฟันคลื่นดาบ

 

 

มีดสั้นที่ถูกปาออกไปพุ่งไปด้วยความเร็วสูง หมุนอยู่ในอากาศแทงทะลุแผ่นหลังอันไร้ซี่งการป้องกัน  

 

 

วินาทีถัดมา มีดสั้นที่แทงทะลุพอหลุดการควมคุมจากคิของโนโซมุที่ถูกปลดปล่อยก็เกิดการระเบิดขึ้น

 

 

 

「กาาาาาาาาาาาาาโอ！」

 

ออร์คนั้นได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงและที่ด้านหลังก็มีรูเล็กๆทะลุร่างกายไป

 

 

อย่างไรก็ตามขาของออร์คนั้นไม่หยุดแม้ว่าจะเดินช้าลง สัญชาตญาณการเอาตัวรอดของมันเอาชนะข้ามผ่านความเจ็บปวด

 

 

 

「บ้าเอ้ย ! หนีไปเร็วตาแก่！！」

 

โนโซมุกตะโกนไปรอบๆแต่ว่าทันใดนั้นออร์คมันก็มุ่งเป้าไปทางตาแก่แล้ว

 

 

ตอนนี้เขาไม่มีเวลาแล้ว พยายามกระชากโซ่ตรวนที่ผูกมัดร่างกายของตัวเองออก  

 

 

โนโซมุพยายามปลดปล่อยพันธนาการที่ผูกมัดตัวเขาไว้และใส่พลังไปที่แขนของเขา ตอนนี้เขากังวลแค่ว่าชายตรงหน้าจะได้รับอันตราย

 

 

อย่างไรก็ตามในขณะนั้นเองเงาของทั้งสอง ที่รู้จักดีก็วิ่งผ่านไป

 

「ไม่เป็นไรหรอก โนโซมุ！」

 

「ที่เหลือฝากทางนี้ได้เลย！」

 

เสียงของเพื่อนที่วิ่งผ่านตัวเขาไป

 

 

ในเวลาต่อมาก็มีโซ่แห่งความมืดเข้าพันธนาการร่างกายของออร์คออกมาจากพื้นดิน พวกออร์คที่เหลือนั้นโดนจัดการเรียบร้อยแล้ว

 

「ก๊าซซซซซซซซซซซซซ！」

 

ออร์คพยายามสะบัดโซ่ตรวนที่มัดร่างกายเอาไว้ แต่ว่า “พันธนาการแห่งความมืด” ของไอริสก็ควบคุมมันได้ทันท่วงที

 

 

แม้ว่าออร์คจะดิ้นรนขนาดไหน แต่ไอริสก็ไม่ปล่อยให้หนีและฟีโอก็อัดสายฟ้าลงที่กระบองของเขา

 

 

 

「จบกันที！」

 

ฟีโอหมุนตัวฟาดกระบองลงไปที่หัวออร์คอย่างรุนแรง

 

 

สายฟ้าที่ปกคลุมกระบองนั้นระเบิดเข้าที่ร่างกายของออร์ค และออร์คตัวสุดท้ายก็ตายด้วยการถูกเผาไปทั้งตัว

 

 

 

「จบแล้วสินะ ตาแก่ ไม่เป็นไรน้อ？」

 

「อ่า คิดว่าจะตายแล้วซะอีก รอดแล้ว」

 

ฟีโอที่ถือกระบองไว้บนไหล่ก็พูดเช่นนั้น ซอนเน่เองก็มีท่าทางอึ้งๆ

 

「โนโซมุ ไม่เป็นไรนะคะ？」

 

「แฮ่ก แฮ่ก เอ่อ….ไม่เป็นไรครับ พอดีว่าใช้คิมากเกินไปหน่อย แต่ไม่ได้รับบาดเจ็บ」

 

ไอริสรีบเข้าหาโนโซมุด้วยความเป็นห่วง แต่โนโซมุก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง

 

「อืม ทางนี้เองก็จัดการพวกออร์คเรียบร้อยแล้ว……」

 

โนโซมุหันไปมองพวกเอลเดอร์ที่อยู่ด้านหลังทั้ง 4 คน อยู่ในสภาพที่ตกตะลึงพูดอะไรไม่ออก และยังมีนักเรียนหญิงคนหนึ่งที่ได้รับบาดเจ็บนอนอยู่บนพื้น

 

「อย่างไรก็ตาม พาไปรักษาเถอะ」

 

「เห็นด้วยนะ โนโซมุ นี่โพชั่น……」

 

「เอ่อพอมีผมมีของผมแล้ว เพราะงั้นเอาไปให้รุ่นน้องเถอะครับ」

 

「เข้าใจแล้วค่ะ」

 

ขณะที่พยักหน้าให้โนโซมุ พวกเขาก็รีบเข้าไปหานักเรียนหญิงที่ได้รับบาดเจ็บและยืนยันอาการ

 

「ไม่เป็นไรนะ？」

 

「อะ อื้อ……」

 

โนโซมุถามเด็กสาวตรงหน้า เธอคนนั้นรูปร่างค่อนข้างเล็กมีผมสีน้ำตาลอยู่ฝั่งนึ่ง ชวนให้นึกถึงลูกแมวตัวน้อย

 

 

หน้าตาอันแสนน่ารักนั่นตอนนี้กำลังบิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บปวด แต่เด็กสาวก็พยักหน้าต่อคำถามของโนโซมุ เห็นได้ว่ายังพอมีสติหลงเหลืออยู่

 

「ยังมีสติดีอยู่ อาการบาดเจ็บก็มีรอยฟกช้ำตามร่างและกระดูกหักสินะ? ไอริส ฝั่งนั้นล่ะ…？」

 

「อาการคล้ายกันเลย อย่างไรก็ตาม ฝั่งนี้ซี่โครงและอวัยวะภายในได้รับความเสียหาย……」

 

ไอริสที่เห็นนักเรียนหญิงอีกคนเหล่ตาและตอบ เห็นได้ชัดว่าได้รับอาการบาดเจ็บหนักกว่าเด็กสาวตรงหน้าโนโซมุ หากสังเกตดีๆ ผิวของเธอก็ซีดและลมหายใจโรยริน

 

 

โนโซมุให้เธอดื่มโพชั่นไป จากนั้นก็ทำความสะอาดแผลด้วยน้ำในขวดและใช้ผ้าพันแผลพันรอบๆแผลนั่น

 

「ถ้าเคลื่อนไหวไม่ดีจะส่งผลต่ออวัยวะภายในแน่ๆ……」

 

อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงแต่อวัยวะสำคัญเช่น อวัยวะภายใน แต่กระดูกที่หักไปยังทำให้ร่างกายเสียสมดุลได้และอาจจะแทงลึกเข้าไปในร่างจนทำให้เสียเลือดจำนวนมาก

 

 

หากเคลื่อนไหวไม่ดี อย่างน้อยก็จำเป็นต้องทำให้มั่นใจว่าการรักษาขั้นต่ำจะเสร็จสิ้น

 

「ไอริส รักษาแผลของเธอคนนั้นด้วยเวทย์ก่อน ส่วนผมและฟีโอจะคอยดูแลรอบๆให้เองครับ」

 

「เข้าใจแล้ว ไว้ใจได้เลย」

 

โนโซมุพยักหน้ารับคำพูดของไอริสและปล่อยหญิงสาวตรงหน้าไว้และเรียกฟีโอ

 

「นี่ฟีโอ」

 

「อืม ไปกันเถอะเน้อ」

 

จากนั้นเองพวกโนโซมุที่ตรวจสอบอาการเสร็จสิ้นก็มุ่งหน้าเข้าไปในป่า

 

 

ฟีโอนั้นตามโนโซมุมาเพื่อตามหาคนที่เหลือ

 

 

หลังจากที่โนโซมุและฟีโอหายเข้าไปในป่า ไอริสก็หันไปมองเอลเดอร์

 

「เอลเดอร์คุง ใช้เวทย์ได้ไหมคะ？」

 

「คะครับ！」

 

「ถ้างั้นช่วยดิฉันหน่อย อย่างน้อยก็ต้องรักษาอาการซี่โครงหักของเธอคนนี้ก่อน」

 

「อะ เข้าใจแล้วครับ！」

 

จู่ๆเอลเดอร์ก็โดนไอริสเรียก

 

 

เขารีบเข้าไปหาเพื่อนและช่วยงานไอริส

 

 

ไอริสและเอลเดอร์วางมือตรงช่องท้องของเธอ จากนั้นก็มีแสงจางๆห่อหุ้มร่างกายของเธอคนนั้น ความเจ็บปวดค่อยๆบรรเทาลงทำให้สีหน้าของเธอดีขึ้น

 

 

เด็กหญิงที่โนโซมุรักษาไปแล้วก็สามารถลุกขึ้นมาได้

 

 

 

「อ่า ดีขึ้นแล้วสินะ……」

 

เอลเดอร์เปล่งเสียงออกมาด้วยความโล่งใจ

 

 

เข้ารู้สึกว่าตัวของเขาแข็งทื่อไปด้วยความตึงเครียดที่ต้องพาเพื่อนมาบาดเจ็บเช่นนี้ และในที่สุดเขาก็หมดแรง พร้อมกับภาพตราตรึงใจของเพลงดาบที่โนโซมุได้แสดงให้เห็นและการเต้นของหัวใจของเขาที่ราวกับกรีดร้องออกมา

 

 

ชี้แจงสักนิด แก้ไขความเข้าใจผิด

คนแปลยังคนเดิมเพราะตกงาน เข้าใจไหม “ตกงานน่ะ” 

และแปลหลายๆเรื่องก็เสร็จไปส่วนใหญ่แล้วอย่าง Shinka no mi (เซอิจิ)ก็ชนดิบไปแล้ว แต่ไม่ได้ลงที่นี่

แล้วก็รอบนี้ขี้เกียจจะบ่นอะไรให้มากความ เพราะหาคนสานต่อตั้งนานแต่ไม่มีสักที ไม่มีใครมาเคลมผลงานไป

ก็เลยตัดสินใจทุบไหดองแค่นั้นเองจบนะ 

คนแปลไม่มีเพจ ขี้เกียจสร้างถ้ามีอะไรอยากสอบถาม ถามได้ทาง fb.me/Xenoloid โอเคร? เข้าใจตรงกันนะ ถ้างั้นก็ขอไปปั่นตอนต่อไปแปป รอบนี้มาแล้วไม่หายแน่นอน (มั้งนะ)