(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 67 Side:ตัวละครหลัก (แผนการของชายผู้รู้ทุกอย่าง)

Side:ตัวละครหลัก (แผนการของชายผู้รู้ทุกอย่าง)

(ตัวละครศัตรูที่จะออกมาตรงนี้ โดยพื้นฐานแล้วคือพวกปลาซิวปลาสร้อยเพราะงั้นก็เอาชนะได้ง่ายๆละน้า~! ถึงจะเป็นโทดสตริงเกอร์แต่ก็มีจุดอ่อนอยู่นี่นะ จึงเหมาะสำหรับรับค่าประสบการณ์และความเชื่อใจ!)

เนื่องจากผู้คนที่ถูกสัตว์เกราะมารควบคุมดั้งเดิมแล้วเป็นแค่ชาวบ้านกับนักปีนเขาธรรมดาความสามารถในการต่อสู้จึงไม่ได้สูงอะไร หากมีอุปกรณ์และเลเวลระดับหนึ่งละก็ จะเป็นสถานะระดับที่สามารถเอาชนะได้ในการโจมตีเดียว

เมื่อเทียบกับความแข็งแกร่งนี้ปริมาณค่าประสบการณ์ที่ได้รับเมื่อเอาชนะได้นั้นค่อนข้างมาก แถมเพราะปรากฏตัวออกมาจำนวนมากจึงสามารถเพิ่มเลเวลได้ในอึดใจเดียว

นอกจากเรื่องนั้นแล้ว ยังมีโบนัสเพิ่มระดับความเชื่อใจจากเหล่านักเรียน โดยขึ้นอยู่กับจำนวนฝูงชนที่โค่นล้มไปในช่วงเวลาที่อยู่เพื่อยื้อเวลาด้วย

ทว่า ทั้งค่าประสบการณ์และคะแนนความเชื่อใจเป็นระดับแค่ดีพอประมาณเท่านั้น ดังนั้นมันจึงไม่ใช่วิธีเพิ่มคะแนนอย่างมีประสิทธิภาพ

เลยเป็นเหตุผลให้เหล่าผู้กลับชาติมาเกิดที่จัดการกับเหล่าปูขนาดเล็กซึ่งปรากฏตัวออกมาในช่วงคดีที่รัชก่อขึ้นวันก่อนไม่รับคำร้องนี้

แต่ในทางกลับกัน สำหรับเซน่อนที่ไม่ได้มีบทบาทในตอนนั้นคำร้องนี้เป็นอีเว้นต์ที่จะสามารถรับทั้งสองอย่างนั้นได้

ศัตรูที่ปรากฏตัวออกมาหากใช้สเตตัสที่สูงของตนเองละก็จะเป็นปลาซิวปลาสร้อยที่โค่นได้ในกระบวนท่าเดียว ยิ่งโค่นไปเท่าไหร่ก็จะยิ่งได้รับคะแนนความชื่นชอบจากพวกพ้องมากเท่านั้นด้วย

โทดสตริงเกอร์ซึ่งเป็นผู้อยู่เบื้องหลังคดีนี้ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น แถมเพราะเป็นสัตว์เกราะมารที่เป็นพืชกับแมลงผสมรวมกันจึงมีจุดอ่อนที่ชัดเจนเป็นธาตุไฟ

ทางด้านสถานะผิดปกติหลับใหลซึ่งเป็นจุดที่น่ากังวลเพียงอย่างเดียวถ้ารู้ล่วงหน้าอยู่แล้วและพกไอเทมฟื้นฟูมาด้วยการกำจัดก็สามารถทำได้

ด้วยเหตุที่ว่ามานี้เซน่อนจึงได้เตรียมยาป้องกันการหลับใหล และเรียนรู้เวทมนตร์ธาตุไฟไว้ก่อนดำเนินคำร้องนี้

(นี่แหละคือความสนุกที่แท้จริงจากการแข็งแกร่งไร้เทียมทานด้วยองค์ความรู้เกมละนะ~! อา สุดยอดจริงๆ!!)

การได้จ้องมองสภาพตื่นตระหนกเพราะเข้ามาพัวพันกับคดีของชาวบ้านและเหล่านักเรียนที่รับคำร้องแม้จะรู้ทุกอย่างอยู่แล้วแต่มันก็รู้สึกดีสุดๆยิ่งกว่าที่คิดเอาไว้

จะเรียกว่าเป็นมุมมองจากผู้อยู่สูงกว่า หรือรู้สึกได้อย่างแท้จริงว่าตนเองนั้นพิเศษก็ไม่เชิง มันให้ความรู้สึกเหนือกว่าค่อนข้างมาก

และเมื่อจัดการกับโทดสตริงเกอร์นี้ แล้วเคลียร์คำร้องนี้ได้ ก็จะถูกมองด้วยสายตาอิจฉาจากเหล่าพวกพ้องเพราะงั้นมันเป็นประโยคที่ดีที่สุดแล้วไม่ใช่เหรอ

การได้สัมผัสกับความรู้สึกดีๆพร้อมถมช่องว่างที่สร้างขึ้นโดยเหล่าผู้กลับชาติมาเกิดคนอื่นๆ มันคุ้มค่ากับความพยายามที่ทุ่มเทให้กับ『ลูมินัส ฮิสทรี่』

(ใช่แล้ว! ถ้าไอ้สวะยูโกปรากฏตัวออกมาในฐานะตัวละครศัตรู ก็จะฆ่ามันโดยทำให้เหมือนเป็นอุบัติเหตุได้! ถ้าทำแบบนั้นสถานะของเมลต์ก็จะเป็นอิสระ และเพราะได้รับคะแนนความชื่นชอบที่นี่ก็มีโอกาสสูงที่จะรับเข้ามาเป็นพวกพ้องได้ด้วยไม่ใช่รึไง!)

ใบหน้าเซน่อนบิดเบี้ยวหยาบโลนเมื่อนึกถึงสัมผัสของหน้าอกขนาดใหญ่อันนุ่มนิ่มและการตอบสนองของเมลต์ที่เข้ามากอดแขนตนเองในตอนที่ออกไปช่วยเธอ

เมื่อพิจารณาจากความรู้สึกนั้น คะแนนความชื่นชอบของเมลต์ที่มีต่อตนเองน่าจะเพิ่มขึ้นแล้ว……เขาที่คิดเช่นนั้นเริ่มคิดที่จะกำจัดยูโกซึ่งเป็นตัวขัดขวางการเพิ่มเธอเข้ามาในปาร์ตี้(ฮาเร็ม)ในระหว่างคำร้องนี้

ยูโกถูกสปอร์ที่มาแทงโกปลดปล่อยออกมากลืนกินไปก่อนหน้านี้แล้ว ป่านนี้น่าจะรับพิษของโทดสตริงเกอร์เข้าไปและกลายเป็นหุ่นเชิดของสัตว์เกราะมารไปแล้ว

หากปรากฏตัวออกมาในฐานะศัตรู ก็จะใช้โอกาสนี้ฆ่าทิ้งได้ ถ้าบอกไปว่าออมมือไม่ได้เพราะเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งพวกเมลต์เองก็ต้องเข้าใจอย่างแน่นอน

และ เมื่อล้มสัตว์เกราะมารแล้วนำไปสู่การคลี่คลายคดี……เมลต์ซึ่งคะแนนความชื่นชอบพุ่งสูงขึ้นตามคำร้องก็น่าจะเข้ามาอยู่ภายใต้ตนเองอย่างแน่นอน

ถ้าเป็นแบบนั้นก็น่ายินดีสุดๆเลยไม่ใช่รึไง ถ้าเป็นแบบนี้การกำจัดยูโกก็เป็นหนึ่งในเป้าหมายด้วย ขณะที่เขากำลังคิดเช่นนั้นก็ได้ยินเสียงที่คล้ายกับเสียงกรีดร้องของนักเรียนหญิงดังขึ้น

「แย่แล้ว! หมอกไล่ตามมาถึงตรงนั้นแล้วค่ะ! ต้องรีบแล้ว!」

แม้ว่าจะยื้อเวลายังไง แต่พวกตนเองเคลื่อนที่ช้าจริงๆ รู้ตัวอีกทีเหล่าฝูงชนและหมอกแดงหรือสปอร์ของมาแทงโกก็ไล่มาทันแล้ว

ทว่า นี่เองก็เป็นไปตามอีเว้นต์ที่เกิดขึ้นใน『ลูมินัส ฮิสทรี่』เหล่าเพลเยอร์จะได้เผชิญหน้ากับโทดสตริงเกอร์ และเข้าสู่ช่วงตัดสินที่นี่

ในที่สุดก็ถึงศึกสู้บอส ถึงเวลาที่จะแสดงด้านเท่ๆของตนเองให้เหล่าพวกพ้องและเมลต์เห็นแล้ว

ขณะที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความยินดี เซน่อนชักดาบตรงซึ่งเป็นอาวุธคู่กายออกมาแล้วร้องตะโกน

「ทุกคน! ถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่มีทางเลือกแล้ว! มาบุกโจมตีศัตรูตรงนี้กันเถอะ! ไม่เป็นไร ฉันจะยืนอยู่แนวหน้าเอง! ทุกคนช่วยสนับสนุนฉันที!」

「คะ คุณเซน่อน! เข้าใจแล้วครับ!」

「พวกเราเองก็จะพยายามค่ะ! ด้วยกันกับท่านเซน่อน!」

สุดยอด รู้สึกดีจริงๆ เซน่อนคิดเช่นนั้นขณะฟังเสียงเชียร์ของเหล่าพวกพ้อง

คุณสมบัติพิเศษในฐานะตัวละครหลักของตนเองยังไม่หายไป ตนเองยังไม่จบสิ้น เพียงพอที่จะสามารถฟื้นคืนได้

หากสร้างผลงานที่นี่ละก็ น่าจะถูกเชิดชูในฐานะวีรชนอีกครั้ง เพื่อสิ่งนั้นต้องขับไล่สัตว์เกราะมารให้ได้

(เอาละ เข้ามาสิโทดสตริงเกอร์! แผนการรับมือแกน่ะสมบูรณ์แบบ! แพทเทิร์นการโจมตีเองก็อยู่ในหัวหมดแล้ว! จะอัดแกให้น่วมเลยเว้ย!)

ทั้งแผนการทั้งการรับมือล่วงหน้าสมบูรณ์แบบ เนื่องจากเรียนรู้เวทมนตร์ซึ่งเป็นจุดอ่อนมาแล้วดังนั้นตนเองไม่มีทางแพ้แน่

หากเป็นไปได้ก็อยากจะฆ่ายูโกก่อนขับไล่โทดสตริงเกอร์และฟื้นฟูธงของเมลต์ขึ้นมาใหม่แต่ว่า……ก็นะ ตรงนั้นดูสถานการณ์ไปก่อนก็คงได้

ขณะมองภาพฝูงชนที่กำลังเคลื่อนที่มาทางนี้อย่างช้าๆ เซน่อนแสยะยิ้มเมื่อรู้สึกได้ถึงสัญญาณอะไรบางอย่างที่กำลังเข้ามาใกล้จากภายในหมอกที่ลุกไล่เข้ามาจากข้างหลังนั้น

ฉากสู้บอส……เขานึกถึงเนื้อหาอีเว้นต์ที่เคยเห็นมาหลายครั้งใน『ลูมินัส ฮิสทรี่』และเผชิญหน้ากับโทดสตริงเกอร์ที่ปรากฏตัวออกมาจากภายในสปอร์สีแดง――

「……เอ๊ะ?」

――เสียงงี่เง่าหลุดออกมาจากปากเซน่อนซึ่งเผชิญหน้ากับสัตว์เกราะมาร

เขาเบิกตากว้าง ยังคงจ้องมองอีกฝ่ายที่ปรากฏตัวออกมาจากภายในหมอกแดงด้วยความคิดที่หยุดนิ่ง

สิ่งที่ปรากฏตัวออกมา……ไม่ใช่โทดสตริงเกอร์ที่เป็นร่างรวมของสัตว์อสูรเห็ดกับผึ้ง

เซน่อนจินตนาการถึงสัตว์เกราะมารที่มีเสน่ห์ดึงดูดอันพิศวงและมีเหล็กในงอกออกมาจากแขนทั้งสองข้าง เขาไม่สามารถเก็บซ่อนความตกใจเอาไว้ได้เมื่อสัตว์เกราะมารตัวอื่นที่ห่างไกลจากสิ่งนั้นปรากฏตัวออกมา

หากแค่เนื้อหาอีเว้นต์เปลี่ยนไปเขาเองก็คงจะไม่ตกใจขนาดนี้

ปัญหาคือ สัตว์อสูรตัวนั้นซึ่งปรากฏตัวออกมาในสถานที่แห่งนี้แทนที่โทดสตริงเกอร์ต่างหาก

เปลือกสีดำ กรงเล็บอันแหลมคมและหนักหน่วง มีหนามงอกออกมาจากทั่วร่างกาย

กิ๊ซกิ๊ซ สัตว์อสูรตัวนั้นพ่นฟองออกจากปากที่กำลังเปิดและปิดพร้อมส่งเสียงไม่น่าอภิรมย์ช่างดูคุ้นเคย

「อะ อะ อะ……!? ทะทะทะ ทำไมเจ้านั่นถึงมาอยู่ที่นี่ได้……!?」

ความทรงจำอันขมขื่นโผล่ขึ้นมาภายในจิตใจของเซน่อน ความทรงจำอันน่าหวาดกลัวที่แม้จะพยายามลืมแต่ก็ลืมไม่ได้

สัตว์ประหลาดตัวนั้นที่รัชกลายร่าง ซึ่งครั้งหนึ่งเคยกระทืบตนเอง ตอนนี้สิ่งนั้นได้ปรากฏตัวเบื้องหน้าเขาอีกครั้งแล้ว

———————————————-

-PTSD กำเริบ www