(นิยายแปล)ผลลัพธ์จากการที่โอตาคุผู้ชื่นชอบรายการเช้าวันอาทิตย์เกิดใหม่เป็นตัวร้ายทำให้ธงหายนะพังทลาย - ตอนที่ 166 Side:เหล่าตัวละครหลัก (เรื่องราวของเหล่าชายที่ถูกวิศวกรอัจฉริยะทอดทิ้ง)

Side:เหล่าตัวละครหลัก (เรื่องราวของเหล่าชายที่ถูกวิศวกรอัจฉริยะทอดทิ้ง)

การผลิตดาบมารจำนวนมากและการก่อความวุ่นวายของผู้ใช้สิ่งนั้น ได้ปิดม่านลงโดยการที่ทุกคนนั้นถูกควบคุมตัวด้วยฝีมือของหน่วยรักษาความปลอดภัยและผู้ร่วมมือที่อาสาเข้าร่วม

ดาบมารที่ถูกผลิตขึ้นมาส่วนหนึ่งถูกทำลาย ที่เหลือถูกส่งไปเพื่อใช้ในการวิจัย

แม้ว่าเมื่อเทียบกับความเสียหายจากเหตุการณ์การอาละวาดของสัตว์เกาะมารก่อนหน้านี้ความเสียหายจะน้อยกว่า แต่ดูเหมือนสถานการณ์ที่มีเหตุการณ์ลึกลับเกิดขึ้นต่อเนื่องในเมืองสถาบันจะทำให้เหล่าผู้อยู่อาศัยรู้สึกสับสนและหวาดกลัว

หน่วยรักษาความปลอดภัยที่รับมือกับสถานการณ์ล่าช้าอยู่เสมอเองก็ใช่ สถาบันลูมินัสที่ให้กำเนิดคนร้ายในคดีเองก็กำลังถูกตั้งคำถามถึงความรับผิดชอบในการจัดการ

ถึงแม้ข้อมูลลับอย่างตัวจริงของคนร้าย สัตว์เกราะมารประเภทค้างค้าวที่ปรากฎตัวขึ้น และคดีขโมยดาบมารจะถูกปิดบังไว้แต่ก็กลายเป็นแบบนี้ จากนี้ไปหน่วยงานทั้งสองนี้คงจะต้องดำเนินการและตัดสินใจอย่างระมัดระวังมากขึ้น

เนดที่ถูกหน่วยรักษาความปลอดภัยคุมตัวไว้โดยปิดบังตัวตนว่าเป็นคนร้ายเช่นเดียวกับรัช ได้สูญเสียความทรงจำทั้งหมดจากกลไกที่ลอสต์สั่งให้ทำงาน

อย่าว่าแต่สอบปากคำเลย การสนทนาปกติแทบจะเป็นไปไม่ได้ หน่วยรักษาความปลอดภัยเองก็ตัดสินว่าไม่สามารถดึงข้อมูลเกี่ยวกับผู้บงการหรือองค์กรนั้นจากเขาในสภาพนั้นได้ จึงทำเพียงแค่จับตาเฝ้าระวังเขาอย่างเข้มงวด

และ อีกหนึ่งคน……ไอแซคซึ่งกลายเป็นเป็นสัตว์เกราะมารและเป็นตัวการหลักในคดี ถูกแจ้งว่าเสียชีวิตเพราะถูกโจมตีจากผู้ใช้ดาบมารในระหว่างชุลมุน

เรื่องที่ว่าเขากลายเป็นสัตว์เกราะมารมีเพียงแค่พวกยูโกและคนส่วนหนึ่งเท่านั้นที่รู้

ทว่า เพราะข่าวลือแพร่กระจายออกไป และข้อมูลที่ว่าไอแซคเคยใช้ดาบมารได้รั่วไหลออกมาจากที่ไหนสักแห่ง

ผลที่ตามมาคือ ชื่อเสียงของไอแซคที่รู้กันทั่วว่าความแข็งแกร่งอันผิดปกตินั้นเองก็เป็นเพราะดาบมาร ซึ่งตกต่ำเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ลดลงจนติดลบ ไม่มีใครเสียใจต่อการตายนั้นเลย ตรงกันข้ามกลับได้ยินการพูดคุยจากพวกนักเรียนว่า ตายไปก็ดีแล้ว

จะบอกว่าเป็นเพราะผลกรรมที่ตนเองก่อก็ได้ ทว่าพวกยูโกรู้สึกสงสารต่อจุดจบของเขาที่หลังจากเดินผิดทางก็ร่วงหล่นลงอย่างง่ายดายโดยไร้หนทางกลับ ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกผิดที่ไม่สามารถช่วยเขาได้

……ทว่า มีเรื่องหนึ่งที่พวกเขาไม่รู้อยู่

ไอแซคไม่ได้ตายเพราะถูกโจมตีจากผู้ใช้ดาบมารระหว่างชุลมุน ผู้ที่ช่วงชิงชีวิตของเขาไปคือเหล่านักเรียนในสถาบันลูมินัสที่ถูกเรียกว่า ว่าที่วีรชน

พวกเขาฉวยโอกาสจากความวุ่นวายนี้เพื่อกำจัดไอแซคที่คลาดสายตาไป และตอนนี้ก็ได้มายังโรงงานปฏิบัติการของสถาบันลูมินัสแล้ว

พวกเขาค้นหาภายในนั้นซึ่งไม่มีผู้คน พลางบ่นราวกับระบายความไม่พอใจด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“แม่งเอ๊ย! ไอ้เวรไอแซค มันเอาวัตถุดิบไปซ่อนไว้ที่ไหนวะ?”

“หรือว่าจะใช้ไปหมดแล้วงั้นเหรอ? แต่ถึงงั้นก็น่าจะเหลืออยู่สักหน่อยสิ?”

เป้าหมายของพวกเขาที่ค้นโรงงานปฏิบัติการกันหลายคนมีแค่อย่างเดียว คือวัตถุดิบที่ไอแซครวบรวมมาจากพวกนักเรียนทั้งสถาบัน

ตอนนี้ที่ไอแซคผู้เป็นเจ้าของตายไปแล้ว วัถุตดิบนั้นก็เป็นของฟรีโดยสมบูรณ์ ถ้างั้นก็คิดว่าพวกตนเองเก็บไว้แล้วใช้ประโยชน์ในการเล่นเกมหลังจากนี้น่าจะดีกว่า

ด้วยเหตุนั้นเซียนที่ปิดฉากเขารวมถึงกลุ่มผู้กลับชาติมาเกิดจึงมาเยือนโรงงานปฏิบัติการอย่างลับๆแล้วค้นหาพวกวัตถุดิบนั้นทว่า……แม้จะตรวจสอบแค่ไหนก็ไม่พบของแบบนั้นอยู่เลย

คิดตามปกติ หากเป็นวัตถุดิบปริมาณขนาดนั้นถ้าหาสักหน่อยก็ควรจะเจอ

ทั้งอย่างนั้นถึงแม้จะตรวจสอบด้วยจำนวนคนขนาดนี้แล้วแต่การไม่เห็นวัตถุดิบเลยสักชิ้นมันหมายความว่ายังไงกัน ขณะที่พวกเขากำลังสับสนเสียงผู้หญิงก็ดังขึ้นจากทางเข้าโรงงานปฏิบัติการ

“ทำอะไรกันน่ะ พวกนาย? โรงงานปฏิบัติการน่าจะถูกปิดการใช้งานชั่วคราวอยู่ไม่ใช่รึไง?”

ในตอนที่ถูกตำหนิจากนักเรียนแผนกวิศวกรรมว่าบุกรุกเข้ามาในโรงงานปฏิบัติการโดยไม่ได้รับอนุญาตก็ตกใจ แต่เมื่อรู้ตัวว่าอีกฝ่ายนั้นคือแองเจิลซึ่งเป็นตัวละครยอดนิยมใน『ลูมินัส ฮิสทรี่』เหล่าผู้กลับชาติมาเกิดก็เริ่มเล่นเป็นตัวเองในฐานะตัวละครหลักที่ไม่ใช่ตัวเองจริงๆ

ไม่ใช่แค่ใบหน้าที่ดูดีของแองเจิลที่ท่าทีเบื่อหน่ายเล็กน้อยเท่านั้น……แต่ส่วนหน้าอกในชุดหมีช่างที่นูนขึ้นมาขนาดใหญ่ก็ดึงดูดสายตา เธอพูดกับพวกเซียนที่จ้องอย่างไม่วางตา

“เอาเถอะ เรื่องที่พวกนายมาทำอะไรกันที่นี่ส่วนใหญ่ก็พอเดาได้ละเนอะ คงจะมาแอบเอาวัตถุดิบที่ไอแซครวบรวมไว้ใช่ไหมล่ะ?”

“มะ ไม่ใช่แบบนั้นนะ? พวกเราก็แค่มาสำรวจว่ามีพวกผลกระทบจากดาบมารนั่นเหลืออยู่ในโรงงานปฏิบัติการหรือเปล่าเท่านั้นเอง!”

“หื~ม……งั้นเหรอ เอาเถอะ จะถือว่าเป็นแบบนั้นก็แล้วกันนะ”

การตอบสนองของแองเจิลที่มองพวกตนเองด้วยสายตาเย็นชา ทำให้พวกเซียนเหงื่อไหลหนาวสั่น

แม้จะคิดว่าหากถูกร้องเรียนในอนาคตคงลำบาก แต่ตรงจุดนั้นจะว่าทักษะการสื่อสารต่ำหรือควรจะบอกว่าซื่อตรงต่อความปรารถนาหรืออย่างไรดี เหล่าผู้กลับชาติมาเกิดหลายคนได้เริ่มพูดกับแองเจิลที่เผชิญหน้าอยู่ทีละคน

“นะ นี่! อุตส่าห์เจอกันแบบนี้ทั้งทีมาคุยกันสักหน่อยสิ! เลี้ยงข้าวยังไงล่ะ! แองอยากกินอะไรไหม!?”

“อะ ขี้โกงนะเฮ้ย! ฉันเองก็อยากให้แองช่วยดูแลอุปกรณ์เวทเหมือนกัน! ช่วยมาด้วยกันหน่อยสิ นะ!”

“ยะ อยากถามหัวข้อที่พูดถึงเมื่อกี้น่ะ……วัตถุดิบที่ไอแซครวบรวมมาไปอยู่ที่ไหน แองรู้หรือเปล่า?”

“เฮ้อ~……ไม่ว่าหน้าไหนก็มีแต่คนเรียกชื่อตามใจชอบ……ถึงจะเป็นชื่อที่ตัวเองไม่ชอบนักก็เถอะ แต่ยังไงถ้ามีคนที่ไม่ได้สนิทด้วยแบบนั้นมาเรียกแบบสนิทสนมมันก็หงุดหงิดเหมือนกันนะ?”

แม้เหล่าผู้กลับชาติมาเกิดที่อยากรับแองเจิลซึ่งเป็นสาวงามที่หลงใหล มีสัดส่วนดีเยี่ยมอีกทั้งยังมีฝีมือในฐานะวิศวกรและเป็นตัวละครยอดนิยมเข้ามาเป็นวิศวกรส่วนตัวรวมถึงสมาชิกปาร์ตี้ของตนเองจะพยายามสร้างความประทับใจกับเธอโดยไม่อ่านบรรยากาศ แต่แองเจิลคนนั้นก็ดูไม่ค่อยกระตือรือร้นต่อพวกเขาและไม่สนใจอีกฝ่าย

เธอหยิบเอกสารหลายแผ่นที่วางอยู่บนโต๊ะใกล้ๆ จากนั้นหันไปทางพวกเซียน มองรอบๆไปที่ใบหน้าของทุกคนที่รวมตัวกันอยู่ในสถานที่แห่งนี้พร้อมพูดขึ้น

“โทษที แต่ฉันตอนนี้ยุ่งอยู่น่ะ ไม่มีเวลาไปเป็นคู่หูของพวกนาย คำเชิญน่ะขอปฏิเสธทั้งหมดละ”

“ไม่จริงน่า! รอเดี๋ยวก่อนสิ! ถึงจะพูดด้วยตัวเองก็เถอะแต่พวกเราตอนนี้เป็นนักเรียนที่ถูกจับตามองสุดๆเลยนะ? ถ้าสนิทกันไว้คิดว่าไม่เสียหาย――”

“ถึงแม้จะเป็นคนที่เกลียดก็เถอะ แต่การข้องเกี่ยวกับพวกคนที่ไม่เสียใจกับการตายของพวกพ้อง แล้วยังมาแอบขโมยวัตถุดิบที่หมอนั่นรวบรวมไว้มันเสียหายในตัวมันเองใช่ไหมล่ะ พวกคนที่ถูกลือว่าเป็นว่าที่วีรชนเป็นคนแบบนี้เนี่ย น่าผิดหวังนิดหน่อยนะ”

เหล่าผู้กลับชาติมาเกิดที่แม้จะถูกปฏิเสธแต่ก็ยังดันทุรัง แองเจิลตัดทิ้งอย่างไร้ความปรานี

ในขณะที่นิ่งเงียบไม่ว่าใครก็พูดอะไรไม่ออกต่อสภาพนั้น เธอที่ถอนหายใจเล็กน้อยก็บอกข้อมูลสำคัญต่อเหล่าผู้กลับชาติมาเกิด

“……แล้วก็นะ วัตถุดิบที่ไอแซครวบรวมไว้ที่พวกนายตามหาน่ะ สิ่งนั้นไม่อยู่ที่นี่แล้วละ จะว่าไปวัตถุดิบนั้นก็ไม่ใช่ของไอแซค เพราะไม่กี่วันก่อนมันได้กลายเป็นทรัพย์สินของนักเรียนที่เอาชนะการประลองกับไอแซคได้ไปแล้วน่ะ”

“หน่ะ……!? ชะ ชนะการประลองกับไอแซค!? มีคนที่ชนะหมอนั่นที่ถูกเสริมแกร่งด้วยดาบมารอยู่งั้นเหรอ!?”

“อา ใช่แล้วละ ก็นะ เจ้าตัวบอกว่าให้เงียบไว้เพราะงั้นเลยไม่ได้บอกใครละนะ ด้วยการตัดสินใจของหมอนั่นพวกวัตถุดิบที่ได้รับมาจากไอแซคจึงกลับคืนสู่เหล่าเจ้าของเดิมแล้ว ป่านนี้เหล่าตัวแทนของหมอนั่นคงจะกำลังแจกจ่ายวัตถุดิบอยู่ละ”

เมื่อแองเจิลที่พูดเช่นนั้นหยุดพูดถึงตรงนั้นและมองไปที่เหล่าผู้กลับชาติมาเกิดอีกครั้ง

ขณะจ้องมองใบหน้าของพวกเขาที่กำลังแสดงสีหน้าตกใจ เธอก็พึมพำออกมาด้วยเสียงเบาๆ

“……จะว่าไปแล้ว ใครสักคนในนี้น่าจะแพ้การประลองกับไอแซคใช่ไหม?  ถ้างั้นก็น่าจะขอให้คืนของที่หมอนั่นชิงไปได้อยู่ เพราะงั้นควรไปค้นหาคนที่แจกจ่ายวัตถุดิบจะดีกว่าไม่ใช่เหรอ? ไม่ต้องมาหาพวกวัตถุดิบที่ไม่มีอยู่ในที่แบบนี้หรอก”

“อึก……!?”

เซียนที่ถูกแองเจิลขุดอดีตที่ไม่อยากให้แตะต้องขึ้นมา คร่ำครวญขณะแสดงสีหน้าอัปยศอดสู

ขณะที่คนอื่นๆเองก็ทำหน้าบูดบึ้งด้วยความหงุดหงิด แองเจิลที่ได้เห็นปฏิกิริยาของพวกเขาเหล่านั้นก็แสดงความเข้าใจถึงสภาพจิตใจของเนดในอดีตเล็กน้อย

(พวกคนที่มุ่งเป้าจะเป็นอัศวินวิถีเวทมีแต่สวะ เหรอ……ที่หมอนั่นมีความคิดแบบนั้นอาจจะเป็นเพราะพวกคนแบบนี้ก็ได้แฮะ……)

อาศัยความวุ่นวายภายในสถาบันที่ยังคงสับสนอยู่ แล้ววางแผนว่าจะขโมยวัตถุดิบของไอแซคผู้ล่วงลับ แองเจิลจ้องมองเหล่านักเรียนที่ถูกเรียกว่าว่าที่วีรชนขณะคิดเช่นนั้น

นี่คือผู้มีอนาคตไกลที่ถูกมองด้วยสายตาอิจฉา และรวบรวมความไว้วางใจจากเหล่านักเรียนมากมายเอาไว้งั้นหรือ การกระทำของพวกเขาที่เห็นแก่ตัวจนเกินไปมันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวัง

เพราะคงจะเจอคนแบบนี้บ่อยๆ เนดจึงบ้าคลั่งไปเป็นแน่

หากใช่ละก็ รู้สึกเลยว่าตนเองโชคดีจริงๆ แม้จะถูกเรียกว่าสวะจากเหล่านักเรียนมากมายแต่ก็ยังคิดให้ความสำคัญกับใครสักคนมากกว่าตนเอง เพราะได้พบกับชายที่แตกต่างกับพวกเขาในทุกด้านโดยสิ้นเชิงนั่นเอง

รู้สึกอยากจะสนับสนุน รู้สึกอยากจะให้เป็นอัศวินวิถีเวทชั้นยอด……ไม่สิ อยากให้เป็นฮีโร่

จะพยายามทำสิ่งที่ตนเองทำได้เพื่อเขา แองเจิลคิดอย่างบริสุทธิ์ใจเช่นนั้น หลังจากเหลือบมองเหล่าว่าที่วีรชนที่เงียบพูดอะไรไม่ออกและอยู่ไม่สุขเป็นครั้งสุดท้าย ก็หันหลังให้พวกเขาแล้วออกจากโรงงานปฏิบัติการไป

“ถ้างั้น ฉันไปละนะ เอาเถอะ ทางนั้นก็พยายามในแบบของทางนั้นเข้าละ คาดหวังถึงผลงานของพวกนายที่ถูกเรียกว่าว่าที่วีรชนอยู่นะ”

แองเจิลให้กำลังใจพวกตนเองด้วยคำพูด ทว่าเหล่าผู้กลับชาติมาเกิดเข้าใจดีว่าคำพูดนั้นโกหกโดยสมบูรณ์

นั่นคือเสียงที่ไม่ได้ใส่ความรู้สึกอะไรเลย มันอ่านได้จากท่าทีของเธอที่พูดออกมาโดยไม่หันกลับมาหาทางนี้ ทว่า ยิ่งกว่าเรื่องนั้นในใจของพวกเขา……ไม่สิ ในหัวคำตอบนั้นมันได้หลั่งไหลเข้ามาแล้ว

『ซีนาริโอ้รูทของแองเจิล แอมเบอร์ได้หายไปแล้ว ไม่สามารถรับเธอเข้ามาเป็นพวกพ้องได้อีกต่อไป』

ข้อความการหายไปของซีนาริโอ้รูทคนที่สองต่อจากเมลต์ประกาศขึ้น พวกเซียนที่รู้สึกได้ถึงสิ่งนั้นกัดฟันแน่นขณะจ้องมองแผ่นหลังของแองเจิลที่จากไป

ในขณะที่ความสุขและความเบิกบานใจที่รู้สึกได้ในตอนที่ฆ่าไอแซคหายไปจากใจโดยสิ้นเชิง……พวกเขาทำได้เพียงเฝ้ามองตัวละครที่ชื่นชอบซึ่งหมายตาไว้ออกห่างจากพวกตนเองต่อไปเท่านั้น