[นิยายเเปล] WN เกิดใหม่เป็นผู้ชายสวะในมังงะ NTR แต่อนิจจานางเอกเขาจ้องจะเล่นคุณ - ตอนที่ 6 รอยร้าวเล็กๆ

 

“กลับมาเเล้วค่ะ”

 

 

ริวอิจิส่งชิซึนะถึงละแวกบ้าน เธอกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยโดยไม่มีเหตุการณ์ใดๆ เกิดขึ้น

เธอหันหลังกลับไปอีกครั้งก่อนที่จะปิดประตู แน่นอนเขาไม่อยู่ที่นั่นแล้ว

 

 

“…ชิชิโดะคุง”

 

 

ชิซึนะพูดชื่อนั้นอย่างแผ่วเบา เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่อธิบายไม่ได้อยู่ภายในใจของเธอ

เธอคงไม่มีทางรู้สึกแบบนี้ถ้าวันนั้นเธอไม่ได้รับการช่วยเหลือจากเขาเมื่อวันก่อน

เดิมทีเธอก็รู้เรื่องข่าวลือแย่ๆ เกี่ยวกับเขามากมาย และเขาก็ยืนยันเรื่องนั้นจากปากตัวเองด้วย

เเต่ชิซึนะเป็นคนที่ตรงไปตรงมา เธอเคยคิดว่าเขาเป็นคนประเภทที่ไม่ควรเข้าไปยุ่งด้วย แต่พอได้มาคุยกันจริงๆ แล้ว เขากลับแตกต่างจากในข่าวลืออย่างสิ้นเชิง แม้ว่าเขาไม่ปฏิเสธข่าวลือนั้น แต่ถึงอย่างนั้นชิซึนะก็ยังคิดว่าริวอิจิเป็นเพื่อนร่วมชั้นที่ไว้ใจได้

 

 

“…วันนี้สนุกมากเลย”

 

 

เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ตอนั้นเธอก็ยิ้มออกมา

เธอไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม แต่สิ่งหนึ่งที่เธอรู้ก็คือเธอไม่สามารถปล่อยเขาเอาไว้ไม่ได้ เธออดที่จะพูดคุยกับเขาไม่ได้ เธออดจินตนาการถึงตอนที่เขาอยู่บ้านและกินมาม่าอยู่คนเดียวไม่ได้

 

 

“…สงสัยจังเลย นี่มันคือความรู้สึกอะไรกัน”

 

 

ถึงแม้ว่าริวอิจิจะไม่ได้ใส่ใจเรื่องการกินข้าวคนเดียวมากนัก แต่เธอก็อยากจะทำอะไรบางอย่างเพื่อริวอิจิส่วนหนึ่งก็เพื่อเป็นการตอบเเทนที่เขาช่วยชีวิตเธอในตอนนั้น…เเละเธอก็อยากอยู่เคียงข้างเขา ถึงแม้ว่าเขาจะปากเสียไปบ้างแต่ก็เป็นคนที่ใจดีมากเลย

 

 

“แขนของเขามันลํ่าแล้วก็ใหญ่มาก…♪”

 

 

เมื่อชิซุนะถูกกอดเอาไว้ได้แขนอันล่ำซันของริวอิจิ มันทำให้เธอรู้สึกใจเต้นแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่การล้อเล่นกันขำๆ แต่ตอนที่อยู่ในอ้อมแขนของริวอิจิมันทำให้เธอรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

ชิซึนะวางมือไปที่แก้มของเธอ

มันร้อนผ่าวอย่างไม่น่าเชื่อ หัวใจเต้นแรงจนได้ยินเสียง

เธอไม่สามารถลืมความรู้สึกตอนที่ถูกกอดเอาไว้ในอ้อมแขนนั้นได้และเสียงกระซิบที่ข้างหูเมื่อตอนนั้น

 

 

 

“…นี่มัน…เกิดอะไรขึ้นกับฉัน? “

 

 

หัวใจของชิซุนะยังคงเต้นแรงไม่หยุดความรู้สึกสับสนที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน และในเวลาเดียวกันเธอก็รู้ตัวเองดีว่าทำไมตอนที่ถูกกอดในอ้อมเเขนนั้นไม่ได้ขัดขืนอะไรเลย…มันมีบางสิ่งอยู่ในตัวเธอ

และเธอก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

ดูเหมือนว่าจะต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะรู้ถึงสิ่งที่หลับไหลอยู่ในตัวเธออยู่

 

 

“นี่ลูกทำอะไรอยู่น่ะ?

 

“ว๊าย!? “

 

 

ไม่ว่าตอนจินตนาการเธอจะอยู่คนเดียวหรือไม่ก็ตาม ชิซึนะไม่ได้รู้สึกถึงแม่ของเธอที่เดินเข้ามาใกล้เลย เมื่อเห็นแม่มองเธอด้วยความสงสัย เธอก็ได้รีบถอดรองเท้าแล้วขึ้นไปบนห้องด้วยความเขินอาย

 

 

“คุณแม่คะหนูขอโทษ พอดีหนูนึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องด่วน”

 

“ไม่เป็นไร เเต่น่าตกใจซะจริง แม่ไม่เคยได้ยินลูกตะโกนโวยวายขนาดนั้นมาก่อนเลย หุหุ สงสัยจังเลยว่าลูกไปอยู่กับใครมานะ? “

 

“…แค่เพื่อนน่ะค่ะ”

 

“อย่างนั้นหรอจ๊ะ”

 

 

ใบหน้าของชิซึนะเปลี่ยนเป็นสีแดง ดูเหมือนว่าแม่ของเธอนั้นจะมองออก

ซากิเอะ คือแม่ของชิซึนะ ถ้าจะให้อธิบายให้เข้าใจง่ายๆ ลองนึกถึงชิซึนะที่มีบรรยากาศแบบที่เป็นผู้ใหญ่ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่าใบหน้าที่ยังสาวอยู่ ตอนที่ออกไปเที่ยวข้างนอกบางทีก็ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นพี่น้องกัน

ชิซึนะได้ยินมาว่าหลายคนเข้ามาจีบซากิเอะ แต่เธอก็ปฏิเสธพวกเขาทั้งหมด

 

 

‘…พ่อเองก็จากไปนานแล้วด้วย บางทีมันอาจจะดีกว่าถ้าแม่ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับใครสักคน’

 

 

พ่อของชิซึนะเเละเป็นสามีของซากิเอะได้เสียชีวิตไปเมื่อนานมาแล้ว

แต่ว่ามันก็คงรู้สึกไม่ดีสักเท่าไหร่ถ้าเเม่ของเธอต้องแต่งงานใหม่จริงๆ แต่ซากิเอะงั้นก็ไม่มีสัญญาณว่าจะแต่งงานใหม่เลย ไม่แน่เธออาจจะกังวลเกินไปก็ได้

 

 

“เดี๋ยวหนูเข้าไปอาบน้ำก่อนนะคะ”

 

“อาบเสร็จแล้วไม่ต้องปล่อยน้ำทิ้งนะจ๊ะ”

 

“ค่า”

 

 

ชิซึนะขานรับแล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำ

เธอคอยดูแลใส่ใจร่างกายที่พ่อและแม่ของเธอให้มาอย่างดี เธอไม่เคยละเลยการดูแลผิวพรรณ ผมและส่วนอื่นๆ ของเธอเลย หลังจากที่อาบน้ำเสร็จชิซึนะก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงโดยที่ใส่ชุดนอนสีชมพูดูน่ารัก

 

 

“…อาห์”

 

‘ตอนนี้ริวอิจิคุงกำลังทำอะไรอยู่นะ’

 

” …’แล้วเจอกันนะ’หรอ…ฮิๆๆ ♪”

 

 

ตอนที่เขาพูดแบบนั้นกับเธอ สีหน้าเขินอายบนใบหน้าของเขาช่างน่ารักซะจริง ถึงตัวของเขาจะแข็งแกร่งกว่าชิซึนะมาก แต่เธอรู้สึกเหมือนว่าเขาเป็นเด็ก แม้ว่าเขาจะถูกเรียกว่าเด็กเกเร แต่ยิ่งได้เรียนรู้เกี่ยวกับตัวเขามากเท่าไหร่ ชิซึนะก็ยิ่งสนใจเขามากขึ้นเท่านั้น

 

 

“ชิชิโดะคุง…”

 

 

นึกถึงภาพตอนที่ถูกกอดไว้ที่แขนนั้นร่างกายของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ฝ่ามือของเธอค่อยๆ ลูบไปบนเนินตรงนั้นของผูหญิงช้าๆ ร่างกายของเธอสั่นสะท้านเเละกระตุกด้วยความเกร็งเล็กน้อย

 

 

“นะ…นี่ฉันกำลังทำอะไรอยู่นะ…? “

เธอรู้สึกสับสน แต่เธอก็ไม่ได้เกลียดมัน

ความคิดในหัวของเธอกำลังสับสนไปหมด แต่ร่างกายของเธอยังคงซื่อสัตย์ต่อความรู้สึก แล้วมือของเธอก็ค่อยๆ เลื่อนไปที่หน้าอก..

เเล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

 

 

“…โชเฮย์คุง? “

 

 

เธอได้รับสายจากเพื่อนสนิทสมัยเด็ก

เธอรู้สึกโล่งใจและรับสาย แต่ก็รู้สึกว่ามันผิดจังหวะไปหน่อย

 

 

“ฮัลโหล? “

 

“สวัสดีตอนเย็นชิซึนะ”

 

“สวัสดีตอนเย็นโชเฮย์คุง มีอะไรหรือเปล่า? “

 

 

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เขาจะโทรมาหาชิซึนะแบบนี้ เนื่องจากเขาเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก พวกเขาก็เลยพบหน้ากันบ่อยๆ เเละรวมถึงการโทรคุยกันและส่งข้อความหากันด้วย

 

 

‘…พอมาคิดดูดีๆ แล้วฉันยังไม่มีข้อมูลติดต่อกับชิชิโดะคุงเลยนี่นา…ถ้าถามแล้วเขาจะบอกไหมนะ?’

 

“ชิซึนะ? ชิซึน้าา?

 

“…อะ ขอโทษที เเล้วมีอะไรอย่างงั้นเหรอ”

 

“อยู่ดีๆ ก็ทิ้งช่วงไป ปกติเธอไม่เป็นอย่างนี้นี่นาชิซึนะ”

 

“ไอ้เรื่องแบบนี้มันก็ต้องมีบ้างแหละ”

 

“ช่วงนี้เธอคุยกับเจ้านั่น…เธอเข้าไปคุยกับชิชิโดะคนนั้นใช่ไหมล่ะ? เธอไม่ได้ถูกข่มขู่หรืออะไรใช่ไหม? “

 

 

เมื่อได้ยินคำพูดของโชเฮย์อารมณ์ของเธอก็ฉุนเฉียวขึ้น มือของเธอกำโทรศัพท์เอาไว้แน่น

เธอรู้ว่าคนอื่นมองริวอิจิอย่างไร เธอเองก็รู้ข่าวลือเกี่ยวกับเขา เเต่ตัวชิซึนะเองงั้นก็รู้จักตัวริวอิจิเช่นกัน

มันเป็นเรื่องธรรมดาที่โชเฮย์จะไม่รู้ แล้วดูเหมือนว่าข่าวลือต่างๆ นั้นจะเป็นจริง แต่เธอก็ไม่ชอบเลยเวลามีคนมาถามว่าตัวเธอนั้นถูกเขาข่มขู่อยู่หรือเปล่า

 

 

“ฉันไม่ได้ถูกข่มขู่อะไรหรอกจ้ะ ชิชิโดะคุงเขาเป็นคนดีมากเลยรู้ไหม ก่อนหน้านี้เขาก็ช่วยฉัน…”

 

“ไม่หรอก เจ้านั่นน่ะมีข่าวลือว่าเขาเที่ยวผู้หญิงไปทั่ว โดดเรียนแถมยังมีปัญหากับครูอีก เจ้านั่นคงไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่-“

 

“ขอโทษนะฉันง่วงแล้วล่ะ วางสายก่อนนะ”

 

“เดี๋ยวชิซุนะ—-“

 

 

 

ปี๊บ ปี๊บ ปี๊บ

 

 

เธอวางสายลง

ในฐานะเพื่อนสมัยเด็กแล้วเธอเชื่อใจโชเฮย์ แต่เธอไม่อยากให้เขาพูดเกี่ยวกับริวอิจิเเบบนั้น ถึงแม้ว่ารอบข้างจะพูดอะไรก็ตาม เเต่ชิซึนะก็ไม่อยากได้ยินมัน

 

 

“…ไม่ว่าใครจะพูดอะไร แต่ฉันรู้ว่าชิชิโดะเป็นคนดีนะ”

 

 

เสียงพึมพำ อันเงียบงันของเธอลอยไปในอากาศ

บางทีเธอก็สงสัยว่าตัวเองซื่อเกินไปหรือเปล่าที่มองเขาแค่ด้านเดียวเท่านั้น แต่อย่างไรก็ตามชิซึนะเชื่อใจในตัวของริวอิจิไม่เปลี่ยนแปลง

 

 

 

 

 

“เจ้าหมอนั่นมีข่าวลือแย่ๆมากมายเลย ในฐานะเพื่อนสนิทแล้วฉันเป็นห่วงเธอนะ”

 

“เข้าใจแล้วล่ะ ฉันไม่อยากให้โชเฮย์เป็นห่วงหรอก แต่ฉันจะระวังชิชิโดะคุงนะ “

 

 

ดูเหมือนว่าเรื่องราวเดิมนั้นกำลังเปลี่ยนไปแล้ว