[นิยายวาย] เมื่อบุหรี่ตกหลุมรักไม้ขีดไฟ - ตอนที่ 244 โทรศัพท์มือถือแบตหมด / ตอนที่ 245 แชร์ลูกโซ่

ตอนที่ 244 โทรศัพท์มือถือแบตหมด

 

 

อาหารนั้นเรียบง่ายมากข้าวหม้อใหญ่จากนั้นอาหารก็เป็นมันฝรั่งและกะหล่ำปลีธรรมดา ๆ และสิ่งที่คล้ายกันไม่เหมือนกับสิ่งที่นักธุรกิจควรกิน

 

 

โชคดีที่ปลาตะเพียน ที่ชุยหังซื้อมาไม่ได้ทำให้โต๊ะอาหารดูมังสวิรัติเกินไป

 

 

แต่เดิมต้องการรับประทานอาหารที่ดี หลี่จงไห่กล่าวว่า “ผู้นำกินช้าเจ้านายกินช้าฉันจะเล่าเรื่องตลกให้คุณฟัง”

 

 

เอ่อนี่มันอะไรกัน?

 

 

คุณไม่ปล่อยให้คุณพูดคุยขณะรับประทานอาหารหรือ? เล่าเรื่องตลกเกี่ยวกับน้องสาวของคุณ?

 

 

แต่ทุกคนบอกว่าใช่เขาช่วยไม่ได้

 

 

เขากล่าวว่าจุดเริ่มต้น ชุยหังเดาจุดจบได้แล้วเขาจึงไม่หัวเราะ

 

 

จากนั้นมีคนอื่นตามมาและเล่าเรื่องสุนัขตัวใหญ่สีเหลืองตัวใหญ่แรงกระตุ้นคือปีศาจคุณไม่สามารถมองที่พื้นผิวได้

 

 

ชุยหังรู้สึกว่าเรื่องราวเหล่านี้จงใจบอกกับตัวเอง

 

 

ด้วยความสุภาพเขาไม่พูดและอดทนต่อการรับประทานอาหารหลังจากเสร็จสิ้นจากนั้นหัวหน้าก็จากไปและยังบอกให้ซุนซิงพาซุยฮังไปเที่ยวด้วยเพื่อความสนุกสนานในสองวันนี้

 

 

หลังจากหัวหน้าออกไป ชุยหังก็ถามตรงๆ “คุณอยู่ใต้เขาหรือเปล่า”

 

 

“ลืมไปเถอะเขามักจะฟังเรา” ซุนซิงยังคงไม่พูดอะไรมีเพียงโจวหยินเยว่เท่านั้นที่พูด

 

 

“โทรศัพท์ของฉันชาร์จเต็มแล้วหรือยังฉันต้องการโทรออก” ชุยหังกล่าว

 

 

ทุกคนดูตื่นตระหนกเมื่อ ชุยหังกำลังจะโทรมา ซุนซิ่งถามตรงๆ ว่า “คุณกำลังโทรหาใคร”

 

 

“มอบให้เพื่อนร่วมห้องของฉันและบอกพวกเขาว่าฉันอยู่ที่นี่” ชุยหังกล่าว

 

 

“ตกลงฉันจะรับโทรศัพท์มือถือของคุณ” โจวอิ๋วเย่ว์กล่าว

 

 

ชุยหังมีข้อสงสัยน้อยลงเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นไม่นานโจวอิ๋นเย่ว์ก็กลับมาและพูดว่า “ฉันขอโทษรูปหล่อโทรศัพท์ของคุณยังไม่รีบเข้าโทรศัพท์และไม่สามารถเปิดได้”

 

 

ชุยหังพูดไม่ออกนี่คือเจตนาหรือไม่?

 

 

อย่างไรก็ตามเขาจะอารมณ์เสียใส่ผู้หญิงได้ไหมและยังเป็นผู้หญิงที่ยิ้มให้เขา

 

 

ไม่แน่นอนเธอแตกต่างจากดอกไม้ในสวนเต้นรำ

 

 

“คนหล่อคุณไม่โกรธได้ไหม?” โจวหยินเยว่ถามอย่างจงใจ

 

 

ชุยหังคิด แต่ฉันอยากจะโกรธ

 

 

ในช่วงบ่ายพวกเขาทั้งหมดออกไปทีละคนเหลือเพียงสามคนที่บ้านและชุยหังรู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย

 

 

“คุณจะนอนที่นี่ตอนกลางคืนหรือไม่” ชุยหังถามซุนซิ่งขณะที่โจวอิ๋นเย่ว์ไม่อยู่

 

 

“อืมหรือคุณอยากนอนที่ไหน”

 

 

“ดีแล้วฉันจะอยู่ข้างๆ คุณ” ชุยหังกล่าว

 

 

ซุนซิงกล่าวว่า “คืนนี้ฉันจะคุยเรื่องนี้”

 

 

พี่สาวของคุณคุณปล่อยให้ตัวเองอยู่ติดกับคนแปลกหน้าหรือไม่?

 

 

ผู้คนที่ออกไปกลับมาหลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมงทุกคนมีรอยยิ้มบนใบหน้าและพวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา

 

 

ในมื้อค่ำผู้นำไม่ปรากฏตัว แต่พวกเขายังคงเล่าเรื่องตลกและเรื่องราวซึ่งทำให้ชุยหังไม่สามารถปรับตัวได้อย่างแน่นอน

 

 

ตลอดทั้งวัน ชุยหัง คิดว่าพวกเขาแปลก

 

 

ในตอนกลางคืนซุนซิงเอนตัวพิงประตูโดยตรงจากนั้นให้ ชุยหัง อยู่ด้านในสุดถัดจาก Li Zhonghai

 

 

“คนหล่อฉันขออยู่ข้างๆ คุณได้ไหม” หลี่จงไห่ถามพร้อมกับขบฟันขาว

 

 

แน่นอน ชุยหังไม่สามารถปฏิเสธได้เพราะนี่คืออาณาเขตของพวกเขา

 

 

จากนั้นในขณะที่นอนอยู่ที่นั่นหลี่จงไห่ก็เริ่มถามว่าซุยฮังเรียนอะไรอยู่และเขาจะหาเงินได้เท่าไหร่ในอนาคต

 

 

ใช่มันเป็นเงินเป็นหลัก

 

 

หัวข้อหลังเกือบทั้งหมดเกี่ยวกับความสำคัญของเงิน ชุยหังเริ่มหมดความอดทนในภายหลังดังนั้นเขาจึงไม่สนใจเขาและหลับไปสักพัก

 

 

เมื่อชุยหังตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น ผู้คนรอบ ๆ ตัวเขาก็ซักผ้านวมอยู่แล้ว

 

 

เขาอยากนอนดึก แต่ก็รู้สึกอายเมื่อมีคนมาดูมากมายเขาจึงต้องใส่เสื้อผ้าและเข้าห้องน้ำ

 

 

เมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำโจวหยินเยว่พูดกับเขาว่า “คุณทำงานหนักมาก”

 

 

ชุยหังพูดไม่ออกฉันไม่ได้ท้องผูกอะไรจะยากขนาดนี้ในการเข้าห้องน้ำ?

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 245 แชร์ลูกโซ่

 

 

“มันไม่ยากคุณทำงานหนัก แต่โทรศัพท์ของฉันคิดค่าบริการหรือไม่” ชุยหังเอ่ยถาม

 

 

โจวอิ๋นเย่ว์กล่าวว่า “โทรศัพท์มือถือของคุณอยู่บนเตียงหญิงของเราเดี๋ยวฉันจะเรียกเก็บเงินให้”

 

 

แปลว่าไม่มีค่าใช้จ่าย? คืนนี้ไม่ได้ชาร์จโทรศัพท์มือถือเลยเหรอ

 

 

พวกเขาจำเป็นต้องปล่อยให้ตัวเองใช้เงินไปกับค่าไฟหรือไม่พูดตรงๆ ไม่ใช่แค่เอาเงินไป

 

 

หากไม่มีโทรศัพท์มือถือหลาย ๆ อย่างก็ไม่สะดวก

 

 

ตอนนี้คนอื่นไม่สามารถติดต่อได้หากต้องการติดต่อกับตน

 

 

ที่โต๊ะอาหารค่ำแต่ละคนมีโจ๊กชามบางมากและมีผักดองสองสามจานซึ่งเค็มมาก

 

 

ชุยหังยังคงสงสัยเขามาผิดที่หรือเปล่าคนทำธุรกิจทำงานหนักขนาดนี้เลยเหรอ?

 

 

หินไทซานชั้นดีพูดว่าของฝากนักท่องเที่ยวดีไหม

 

 

หลังจากรับประทานอาหารแล้วคนเหล่านั้นก็จากไปทีละคนในบ้านมีเพียงสามคนพร้อมกับน้องสาวของเจีย

 

 

“น้องเจี๋ยเจ้าไม่ไปทำงานเหรอ?” ซีหั่งถาม

 

 

ซิสเตอร์เจียพูดอย่างเป็นธรรมชาติ: “ฉันรู้สึกไม่สบายในช่วงสองวันที่ผ่านมาจากนั้นฉันจะพักผ่อนสองวันและฉันจะปล่อยให้เสี่ยวเยว่พาคุณออกไปเล่น”

 

 

“โอ้ดี” ชุยหังไม่สามารถพูดอะไรได้อีก

 

 

หลังจากนั้นไม่นานซุนซิงและโจวหยินเยว่ไม่รู้ว่าพวกเขาเรียนอะไรกันในห้องนั่งเล่นจึงเดินเข้ามาและพูดกับเขาว่า “คนหล่อไปกันเถอะพาคุณไปเล่นกันเถอะ”

 

 

อันที่จริง ชุยหังไม่อยากขยับเมื่อวานเขาหมดแรงเขายังไม่ได้นอนและหดหู่มาก

 

 

แต่เนื่องจากโจวหยินเยว่พูดเขาก็อดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้า

 

 

อย่างไรก็ตามเส้นทางที่พวกเขาใช้ทำให้ชุยหังรู้สึกผิดมากขึ้นเรื่อย ๆ

 

 

ตอนแรกเขายังคงเดินผ่านเมือง แต่ช้าเขาเดินเข้าไปในป่า

 

 

“นี้จะไปไหน? ” ชุยหังถาม

 

 

ซุนซิงไม่เคยพูดอะไรสักคำและจากไปโจวหยินเยว่กล่าวว่า “ฉันจะพาคุณไปประชุมแนะนำธุรกิจและเรียนรู้วิธีการทำธุรกิจ”

 

 

ในความเป็นจริง ชุยหังไม่ต้องการไป แต่เขามาแล้วดังนั้นเขาจึงไม่สามารถกลับไปได้ครึ่งทาง

 

 

หลังจากเดินอยู่นานฉันเห็นว่าดูเหมือนจะมีบ้านหลังเล็ก ๆ ในป่าก่อนที่ฉันจะเข้าบ้านฉันได้ยินเสียงปรบมือ

 

 

“นี่หรือ” ชุยหังรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเขาไม่กล้าที่จะเข้าไปในสถานที่เช่นนี้

 

 

โจวอิ๋นเย่ว์กล่าวว่า: “ก็หมดธุระแล้วก็โอเค”

 

 

จากนั้นเธอก็ผลัก ชุยหังไปข้างหน้าและ ซุนซิ่งตามมาข้างหลัง

 

 

ทันทีที่ฉันเปิดประตูฉันเห็นว่าข้างในนั้นมืดไปหน่อยแล้วก็มีแผนที่ย้อนกลับข้างหน้าฉันมีเด็กผู้หญิงสองคนยืนอยู่ข้างหน้าคนหนึ่งถือผ้าขี้ริ้วส่วนอีกคนถือปากกา

 

 

เด็กผู้หญิงที่ถือปากกามักจะพูดถึงบางสิ่งบางอย่างจากนั้นก็เขียนลงบนแผนที่หญิงสาวที่มีเศษผ้าจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีและเช็ดสิ่งที่ไร้ประโยชน์ออกไปในเวลาที่เหมาะสม

 

 

มีคนจำนวนมากอยู่ด้านล่างพวกเขาไม่ใช่อุจจาระ แต่เป็นกองอิฐและกระดานไม้ยาววางอยู่ด้านบน

 

 

ความประทับใจแรกของชุยหัง ที่นี่เป็นสถานที่ที่ผู้ป่วยทางจิตหรือองค์กรทางศาสนาได้พบปะ

 

 

โจวอิ๋นเย่ว์กล่าวว่า: “มอบตำแหน่งผู้นำสุดหล่อของฉัน”

 

 

จากนั้นทั้งสามคนที่อยู่ข้างหน้าก็ถอยออกไปทันทีและขยับตัวหยุด

 

 

โจวอิ๋นเย่ว์เดินไปตามธรรมชาติและ ซุนซิ่งก็ค่อยๆ ผลัก ชุยหังไปข้างหลัง ชุยหังก็ไม่ค่อยสบาย

 

 

เขานั่งอยู่บนกระดานไม้เขาฟังสิ่งที่พวกเขาพูดเกี่ยวกับระบบห้าระดับและสามชั้นวิชชาและผลตอบแทนอะไรตัวแทนอะไรเป็นตัวแทนและมีสองแสนสามหมื่นแปดพันคนและเขาสงสัยว่าคนเหล่านี้คลั่งไคล้เงินหรือไม่

 

 

ก่อนที่วิทยากรจะลงไปเธอได้แนะนำตัวเองอย่างละเอียดว่ามาจากไหนชื่ออะไรและมาจากห้องนอนของใคร

 

 

ชุยหังฟังหลังจากที่เธอลงไปเธอก็เป็นคนที่เรียกว่าประสบความสำเร็จแต่งตัวในชุดสูทผูกไทแล้วบอกว่าเธอถูกเพื่อนหลอกได้อย่างไรแล้วโกรธแค่ไหนจากนั้นก็ตรวจสอบอุตสาหกรรมให้เพื่อนของเธอเข้าร่วม บริษัท และทำเช่นนั้นในที่สุด ระดับนี้

 

 

เมื่อชุยหังได้ยินดังนั้นเขาก็เข้าใจแล้ว

 

 

เขาคิดได้แค่สองคำ