นิยายจีน]เมื่อครั้งที่ฉันพบว่านางเอกในโพสต์ที่กำลังเป็นที่นิยมคือฉัน - ตอนที่ 8

จงหนิงชีตอบกลับมาสามคำพร้อมกับเครื่องหมายคำถาม 

มันควรจะชัดเจนสำหรับหล่อนที่เป็นคนโพสต์ ทำไมเธอทำตัวเหมือนไม่รู้อะไรเลย?

แต่…มันอาจจะไม่ชัดพอ

เต๋าซวี่สงบใจลง และตอบกลับไป : ช่างมัน

จงหนิงชี : เธอทำตัวแปลกๆนะวันนี้

เต๋าซวี่ : ไม่เลยนะ

จงหนิงชี : เธอดื่มมากไปหรือเปล่า?

มันก็เป็นไปได้

เต๋าซวี่ : ฉันยังมีสติ

เธอยิ้มแล้วส่งข้อความไปอีกอัน : คืนนี้เราจะเล่นเกมกันใช่ไหม

จงหนิงชี : ช่าย

 

ข้อความของทั้งสองคนหยุดลง เต๋าซวี่ก็กลับไปอ่านโพสต์ต่อ

ชาวเน็ตดูจะคึกคักกันสุดๆ 

ชาวเน็ต “เพื่อนร่วมชั้นเสี่ยวหลู่นั้นไม่โรแมนติกเลย” :  การแอบชอบมันทรมาน ฉันขอนอนหลับดีกว่า แทนที่จะมาเป็นเพื่อนกันแล้วมีความสัมพันธ์แบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้ มันจะดีกว่าถ้าสารภาพรักไปนะ ยังไงนางก็ยังไม่มีแฟนนิ

จขพ ตอบ : ฉันรู้ฉันมันขี้ขลาด ฉันไม่กล้าพอ ฉันกลัวที่จะเสียเธอไปถึงจะแค่ในฐานนะเพื่อนก็ตาม

ชาวเน็ต “เบื่อจนต้องเป่าฟองน้ำ” : อย่างี่เง่าน่า จะกลัวล้มเหลวทำไม ลุยไปเลย

จขพ ตอบ : ไม่!

ชาวเน็ต “ยุนซี” : จูบที่คาง อ่าาาาาา มันชัดเจนมากเลยไม่ใช่หรอ นางเป็นญาติเธอหรอถึงจูบที่คางได้

จขพ ตอบ : เธอไม่ได้เป็นญาติฉัน เธอแค่ชอบผู้ชาย

 

วันนี้อากาศกำลังดีเลย : ขอบคุณสำหรับคอมเม็น แต่ฉันตอบทั้งหมดไม่ได้ แต่ว่านะตอนนี้ฉันกำลังกังวนมากเลยหละ ถ้าเสี่ยวถังมาเห็นโพสต์นี้ ถ้าเธอรู้ว่าฉันคิดยังไง พวกนายเคยได้ยินคำนี้ไหม ฉันกลัวที่เธอจะรู้ แต่ฉันก็กลัวที่เธอจะไม่รู้ และกลัวยิ่งกว่าที่เธอจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ หึยยยย

 

วันนี้อากาศกำลังดีเลย : ช่างมัน ฉันไม่อยากคิดมากเกินไป มาต่อกันเถอะ พวกเรามีหยุดหน้าหนาวกันหลังจากนั้น และเสี่ยวถังกับฉันไม่ได้อยู่ในเมืองเดียวกัน เรากลายเป็นเพื่อนทางไกลกันอีกครั้ง พวกนายบอกว่าฉันขี้ขลาด แต่ฉันก็สารภาพรักไปตอนคืนหลังจากปีใหม่นะ คืนนั้นฉันกลับไปที่ห้องของฉันหลังจากงานเลี้ยงรุ่น และโทรหาเสี่ยวถัง ดอกไม้ไฟโดนสั่งห้ามในเมืองฉันเลยถามเธอว่าอยากฟังเสียงดอกไม้ไฟไหม จะได้เหมือนงานเทศกาลหน่อย เสี่ยวถังตอบตกลง ฉันเลยเปิดคอมฯและเล่นวิดีโอดอกไม้ไฟดังๆบนมือถือ เคยอ่านพวกพล็อตนิยายที่ตัวเอกสารภาพรักตอนดอกไม้ไฟดังแล้วมันไม่ได้ยินกันไหมฉันจะทำแบบนั้นหละ แต่เป็นดอกไม้ไฟจากวิดีโอแทน มันยังนับว่าสารภาพรัก…ใช่ไหม? ฉันบอก “xx ฉันชอบเธอ” ใส่โทรศัพท์ แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะเสี่ยวถังได้ยินแต่เสียงดอกไม้ไฟ

 

วันนี้อากาศกำลังดีเลย : แต่ฉันก็กังวลทั้งคืน ถึงกับบอกพ่อแม่ฉันเลยว่าฉันอยู่ดึกเพื่อฉลองปีใหม่ ฉันรู้พวกนายจะบอกว่าฉันแม้งโครตขี้ขลาด แต่เข้าใจฉันหน่อย ถ้านายชอบใคร นายจะรู้สึกไม่โอเคแบบฉันนี่แหละ แถมพวกเรายังเป็นผู้หญิงทั้งคู่ โอกาสที่เธอจะชอบฉันมันยิ่งน้อยลงไปอีก เราเล่นเกมด้วยกันทั้งฤดูใบไม้ผลิ เราเจอเด็กสาวคนหนึ่งชื่อ เสี่ยวหว่าง เสี่ยวหว่างรู้จักพวกมีมและมีอารมณ์ขันมากกว่าฉันเยอะ แต่เธอเล่นเกมไม่เก่ง เสี่ยวถังเลยเสนอตัวแบกเธอ…หลังจากนั้น มันกลายเป็นว่า พวกนางสองคนเล่นเกม หัวเราะกันสนุกสนาน สวนฉันก็หลบมุมอยู่เงียบๆคนเดียว เล่นเกมเหมือนเครื่องจักร ฆ่าคนไปเรื่อยๆ และถามพวกเขาว่ามีเสบียงไหม สุดท้ายแล้วฉันก็หาข้ออ้างไม่เล่นกับพวกเขา เพราะฉันรู้สึกอึดอัด ไม่ว่าจะก่อนหรือหลังจากรู้ตัวว่าชอบเสี่ยวถัง ฉันก็ไม่เคยบอกเธอตรงๆเลยว่า “ฉันชอบเธอมากๆเลย” แต่เสี่ยวหว่างไม่เหมือนกันเธอเป็นคนตรงๆ เธอพูดมันได้ง่ายๆเลย แล้วเสี่ยวถังก็ตอบว่า “ยินดีเป็นอย่างยิ่ง” ด้วยน้ำเสียงเป็นธรรมชาติ ก่อนที่ทั้งสองคนจะหัวเราะกัน ฉันคิดกับตัวเองว่าถ้าฉันบอกกับเธอไปแบบนั้นฉันจะได้รับคำตอบแบบเดียวกันไหม? แต่ว่านะมันใกล้วันชาติมากแล้ว และฉันจะต้องห่างกับเสี่ยวถังอีกครั้ง เพราะงั้นฉันขอหยุดไว้ที่ตรงนี้ก่อน ฉันเหนื่อยมากแล้ว

 

อ่านถึงตรงนี้เต๋าซวี่ก็เม้มปากเบาๆ

เธอเปิดแอปจองตั๋วรถไฟและซื้อตั๋วรถไฟไปเมืองที่จงหนิงชีอยู่

ความจริงแล้วพวกเธออยู่ห่างกันไม่มากนัก มันแค่ 20 นาทีเองถ้าขับรถไป แต่เธอกลัวว่ามันจะเป็นการรบกวนทุกครั้งที่เธอจะไปหาหล่อน

แต่ครั้งนี้เธอต้องไปให้ได้

 

เวลารถออกคืออีก3 ชั่วโมง

 

************

 

ไปเลยลูกสาววววววววววววว

ตอนนี้แปลไว้ครึ่งตอนเมื่อวานมาแอบแปลตอนเที่ยงวันนี้ครับ

-A Cup of Owls