นิทานอัศวินดํา - ตอนที่ 85

“ฮะ!!”

　ชิโรเนะถูกไล่ล่าด้วยดาบเวทมนตร์หลายเล่มที่ยิงจากเคียวของแม่มดเงินคุนะ

　ชิโรเนะกวัดแกว่งดาบของเธอและปัดดาบออก

“อย่าทำนะชิโรเนะ!! ถ้าอย่างนั้นจะเป็นยังไง!!”

　คราวนี้ ฉันจะเทเลพอร์ตดาบวิเศษ

　อย่างไรก็ตาม เทคนิคนี้หลบได้ง่ายหากคุณใช้ความระมัดระวังเนื่องจากมีการหน่วงเวลาเมื่อพื้นที่ถูกเขย่า

　ชิโรเนะพยายามหลีกเลี่ยงดาบวิเศษ

　การต่อสู้เป็นเรื่องไปมา

　คูนะมีพลังป้องกันสูง แต่ไม่มีวิธีการรุก และไม่สามารถเอาชนะชิโรเนะได้

　อย่างไรก็ตาม การโจมตีของชิโรเนะไปไม่ถึงคู่ต่อสู้ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะชนะในตอนนี้

“ใบมีดเพลิง!!”

　ชิโรเนะถือดาบ อย่างไรก็ตาม พวกมันถูกบล็อกโดยหนึ่งในโล่เวทย์มนตร์ของคุนะ

　ความแข็งแกร่งของโล่เวทมนตร์จะเปลี่ยนไปตามทักษะของผู้ร่าย

　แม้ว่าจะไม่แข็งแกร่งเท่าเรน่า แต่โล่เวทย์มนตร์ของคุนะก็ค่อนข้างแข็งแกร่งเช่นกัน

“มันยาก… ฉันคิดว่าเรย์จิคุงอาจจะทำลายมันได้ แต่ฉันไม่คิดว่าจะทำได้”

　ชิโรเนะเล่าถึงการต่อสู้จำลองกับเรย์จิในอดีต

　ดาบของเรย์จินั้นหนักและเร็วมาก

　แม้แต่โล่เวทย์มนตร์ของเรน่าหนึ่งหรือสองอันก็สามารถหักได้อย่างง่ายดาย

　อย่างไรก็ตาม การโจมตีของชิโรเนะยังไม่เหมือนกับเรย์จิเลยจนถึงตอนนี้

　ดาบของชิโรเนะมีความเร็วพอๆ กับเรย์จิ แต่พลังของมันน้อยกว่ามาก

　ดังนั้นโล่เวทย์มนตร์จึงไม่สามารถแตกหักได้

“การโจมตีของคุณไม่ได้ผล ชิโรเนะ!!”

　เมื่อคุนะพูดอย่างนั้น เขาก็ถือเคียวอีกครั้งและส่งดาบเวทมนตร์หลายเล่มปลิวไป

　ดาบวิเศษจะติดตามฉันเหมือนเงาโดยอัตโนมัติ ดังนั้นจึงไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

　ฉันจะขัดขวางดาบวิเศษ

　คุนะ เทเลพอร์ตดาบเวทย์มนตร์ขณะสกัดกั้นมัน

　ชิโรเนะรีบออกจากพื้นที่และหลบหนีจากดาบเวทย์มนตร์

　สำหรับตอนนี้ฉันก็สามารถหลีกเลี่ยงมันได้แล้ว

　อย่างไรก็ตาม ทีละน้อย ชิโรเนะก็เริ่มหลบเลี่ยงได้ยาก

“ฉันเห็นได้ว่าคุณกำลังต้อนฉันจนมุม ชิโรเนะ คุโรกิต้องเป็นของคุนะ ยังไงก็เถอะ ฉันรู้สึกเหมือนการมีอยู่ของคุณเป็นเรื่องน่ารำคาญ ดังนั้น ฉันจะขอให้คุณหายไป”

　คุนะพูดขณะถือเคียว

“คุโรกิไม่ใช่ของคุณ!!”

　ชิโรเนะตอบขณะปิดกั้นเคียวด้วยดาบของเธอ

　ชิโรเนะคิดว่ามันไม่โอเคที่จะปฏิบัติต่อผู้คนเหมือนกับสิ่งของ และการหลอกล่อผู้คนด้วยยาวิเศษเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่ต้องทำ

“งั้นคุโรกิก็เป็นของคุณ!!”

“มันไม่ใช่ของฉันด้วยซ้ำ!!”

“ถ้าอย่างนั้น หุบปากแล้วหายไปจากการปรากฏตัวของคุโรกิซะ แกนี่มันน่ารำคาญ!!”

　ชิโรเนะและคุนะต่างจ้องมองกัน

“ฮะ?”

 

　ชิโรเนะหัวเราะ

“คุณหัวเราะอะไร?”

“ฉันเข้าใจแล้ว… นั่นคือคุณ คุณไม่สามารถทำให้คุโรกิเป็นของคุณเองได้อย่างสมบูรณ์ใช่ไหม”

　เมื่อชิโรเนะพูดอย่างนั้น แม่มดสีเงินก็ทำหน้าบูดบึ้งอย่างน่ารัก

(ดูเหมือนลูกโป่ง)

　ชิโรเนะมั่นใจ

　คุโรกิยังไม่ได้ถูกจัดการอย่างสมบูรณ์ ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ยังควรมีโอกาส

“เป็นเรื่องจริงที่บางครั้งคุโรกิก็มองก้นของเรจิน่า…”

　คุนะพูดด้วยความรังเกียจ

　และชิโรเนะก็เบื่อที่จะได้ยินคำพูดเหล่านั้น

(ฉันสงสัยว่าไอ้โรคจิตนั่นกำลังทำอะไรอยู่ ฉันจะต้องแก้ไขเขาทีหลัง!)

　ชิโรเนะคิดถึงรายการบทลงโทษที่จะลงโทษหลังจากที่คุโรกิถูกนำตัวกลับมา

“แต่!! ที่มองอย่างล้นหลามคือหน้าอกและก้นของคุนะ!! ไม่ต้องสงสัยเลย!!”

　คุนะพูดพร้อมกับถือเคียวของเขา

　มันเร็วกว่าเมื่อก่อน แต่การโจมตีก็เลอะเทอะ

(มันเลอะเทอะหรือเปล่าบางทีเราทำได้ตอนนี้เหรอ?)

　ชิโรเนะหลีกเลี่ยงการถูกเคียวโจมตีและเปิดใช้งานเทคนิคนี้

“เฮียนเบลดพันปีก!!!”

“อืม!!”

　ชิโรเนะปล่อยการโจมตีด้วยดาบเป็นชุด แต่ทั้งหมดกลับถูกเบี่ยงเบนไปจากโล่เวทมนตร์ทั้งเก้าของคูนะ

　อย่างไรก็ตาม อาจเป็นเพราะมีการล่าช้าเล็กน้อยในการเปิดใช้งานโล่เวทมนตร์ การเคลื่อนไหวของ คุนะ จึงหยุดลงโดยสิ้นเชิง

(ตอนนี้!!)

　ชิโรเนะบังคับตัวเองให้กลับมามีจุดยืนอีกครั้ง ฉันรู้สึกว่าร่างกายของฉันกรีดร้อง แต่ฉันไม่สามารถปล่อยให้ช่วงเวลานี้ผ่านไปได้

　ชิโรเนะถือดาบไว้บนหลังของเธอและใส่พลังเวทย์มนตร์ทั้งหมดลงไป

　หลังจากใช้เทคนิคที่ยอดเยี่ยมที่เรียกว่า Thousand Wings Hienba เขาก็แสดงเทคนิคอย่างต่อเนื่องอย่างรวดเร็ว

　โดยปกติแล้วมันจะเป็นการเคลื่อนไหวที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย อย่างไรก็ตาม ถ้าคุณไม่บังคับตัวเอง คุณจะไม่สามารถเอาชนะคุนะได้

“ฮะ!!”

　ชิโระเนะเหวี่ยงดาบของเธอจากด้านบนและหมุนตัวของเธอด้วยเสียงตะโกน

　ดาบถูกป้องกันด้วยโล่เวทย์มนตร์

　ชิโรเนะไม่สนใจและเหวี่ยงดาบของเธอ

“อะไร!?”

　คุนะทำเสียงประหลาดใจ

　โล่เวทมนตร์ชิ้นหนึ่งจะแตกสลายเมื่อหมอกจางลง

　คุนะจัดการดาบด้วยด้ามเคียวของเขา แต่ไม่สามารถปัดป้องและล้มลงได้

　จากนั้น ชิโรเนะก็ดูเหมือนจะกำลังคลุมคุนะที่ร่วงหล่นจากด้านบน

“อย่างที่คาดไว้ หากคุณอยู่ในตำแหน่งนี้ คุณจะไม่สามารถใช้โล่เวทย์มนตร์หรือดาบเวทย์มนตร์ได้!!”

　ชิโรเนะประกาศกับคุนะที่เสียชีวิต

(มันได้ผล ถ้าผมเพิ่มโล่เวทย์มนตร์เป็นสองเท่า มันอาจจะไม่พัง เอาล่ะ เรียกเทคนิคนี้ว่า Tenwing Zanmaken ดีกว่า ผมว่าเป็นชื่อที่เจ๋งดี)

　ชิโรเนะตั้งชื่อเทคนิคนี้ขณะผลักคุนะลงไป

“กู……”

　คุนะดูหงุดหงิดและพยายามจะดันดาบที่ถูกบล็อกด้วยเคียวของเขากลับไป

　เพื่อไม่ให้เรื่องนั้นเกิดขึ้น ชิโรเนะจึงเพิ่มกำลังให้กับดาบของเธอ

“ฮิฮิ แม้ว่าฉันจะแพ้คนอื่น แต่ฉันก็ดูเหมือนจะดีขึ้นในแง่ของความแข็งแกร่งทางร่างกาย”

　ชิโรเนะหัวเราะแล้วพูดกับคุนะ

　อย่างไรก็ตาม ชิโรเนะสงสัยว่าการเป็นเด็กผู้หญิงมีความหมายอย่างไรสำหรับเธอ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ต้องกังวล

　ใส่ความแข็งแกร่งให้กับดาบของคุณ

“เอาล่ะ ปล่อยคุโรกิได้แล้ว!!”

“กุ๊กก…ก-เกิดอะไรขึ้น…”

“อย่าหลอกนะ! คุณกำลังล้างสมองคุโรกิด้วยเวทมนตร์!!”

　ชิโรเนะกำลังโกรธจัด

(ไม่อย่างนั้น ไม่มีทางที่คุโรกิผู้อ่อนโยนจะเชื่อฟังลอร์ดอสูรผู้ชั่วร้ายและทรยศ ถ้าจะตัดชิโรเนะก็ฟันเขาแบบนี้สิ เขาไม่มีแรงเหลือที่จะใช้สองเทคนิคต่อเนื่องกัน ถ้าฉันอย่าเอาชนะเขา มันเป็นการสูญเสียของฉัน)

　ชิโรเนะเพิ่มพลังให้กับดาบของเธอ แต่เธอไม่มีกำลังพอที่จะทะลุผ่านได้

　ชิโรเนะและคุนะยังคงจ้องมองกันต่อไปทั้งขึ้นและลง

“เอ๊ะ!!”

“อา!!”

　อยากรู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว?

　ทันใดนั้น ชิโรเนะก็ถูกดึงจากด้านหลังด้วยพลังอันมหาศาล และถูกฉีกออกจากคุนะ

　ชิโรเนะถูกฉีกออกและโยนไปที่ขอบห้องใหญ่และตกลงไปที่ประตูทางเข้า

　ชิโรเนะมองไปข้างหน้า

　มีร่างของอัศวินดำจับมือของคุนะและทำให้เขาลุกขึ้นยืน

“คุโรกิ!!”

　เมื่อชิโรเนะเห็นการปรากฏตัวของอัศวินดำ เธอก็ขยับตัวไม่ได้

　คุนะตะโกนอะไรบางอย่าง และทั้งสองคนก็คุยกันเรื่องบางอย่างตรงหน้าฉัน

　เมื่อชิโรเนะเห็นทั้งสองคุยกันอย่างเป็นมิตร เธอก็ถึงกับผงะ

　จากนั้น ขณะที่คุนะก้าวถอยหลัง คุโรกิก็เดินเข้ามาหาเธอ เขาไม่ได้ชักดาบออกมา และดูเหมือนจะไม่มีเจตนาที่จะต่อสู้เลย

“อืม ชิโรเนะ ฉันอยากคุยกับเธอข้างนอกปราสาท…โอเคมั้ย?”

◆

　เมื่อคุโรกิรีบไปที่ปราสาทขนมหวาน ชิโรเนะก็กำลังคลุมคุนะอยู่

　โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่มีผู้ได้รับบาดเจ็บทั้งสองคน

(ฉันทำได้ทันเวลา และดูเหมือนว่าจะหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดได้)

　คุโรกิรีบแยกทั้งสองออกจากกัน

　จากนั้น หลังจากที่ทำให้คุนะยืนขึ้น เขาก็มองไปที่ชิโรเนะ

(แย่จังเลย…เขาโกรธแน่ๆ เลยใช่ไหม?)

　ชิโรเนะจ้องมองคุโรกิอย่างแรงที่สุดเท่าที่จะทำได้

　เหงื่อเย็นไหลออกมาบนหลังของคุโรกิ

　คุนะกำลังจะโดนฆ่า ฉันก็เลยดึงชิโรเนะออกไปโดยสัญชาตญาณ ฉันไม่ได้คิดว่าจะทำอย่างไรหลังจากนี้

“ชิโรเนะ ตอนนี้มันเป็นสองต่อหนึ่งแล้ว!!”

　คุนะพูดเสียงดังกับชิโรเนะที่อยู่ห่างไกล และเตรียมเคียวของเขา

(แค่เคียว…คิดบ้าอะไรเนี่ย คิดอะไรไม่ออกแล้ว ยังไงก็ปล่อยให้ทั้งสองทะเลาะกันไม่ได้)

　คุโรกิให้คุนะวางเคียวลง

“คุนะ ฉันจะจัดการกับเธอ ในระหว่างนี้ จงอพยพปราสาทนี้ออกจากอาร์โกรี่”

“อืม ทำไมล่ะคุโรกิ? ถ้าเราสองคนต้องฆ่าเธอแน่!!”

　คุโรกิส่ายหัวกับคำพูดของคุนะ

(ไม่…ฉันไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น ดังนั้นฉันจะจัดการมันเอง…)

　คุโรกิคิดอย่างนั้น แต่คูนะกลับไม่ฟังเงียบๆ

　ดังนั้นให้คิดหาวิธีโน้มน้าวใจ

“ไม่เป็นไร ฉันแข็งแกร่งกว่าเธอ ดังนั้น คุนะ กรุณารอที่นาร์โกลด้วย”

“ฉันปฏิเสธ!!”

　คุโรกิมองดูคุนะด้วยความประหลาดใจ

　ไม่คิดว่าคุนะจะปฏิเสธขนาดนี้

“คุนะ…”

“ฉันปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นกับคุโรกิอยู่ด้วยกันไม่ได้ ผู้หญิงคนนั้นอันตราย… ฉันรู้สึกเหมือนเธอจะพาคุโรกิไปไกลๆ เลย…”

　คุนะมองชิโรเนะด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร

“ฉันจะไม่ไปไหน…คุนะ ถึงฉันจะไป ฉันก็จะอยู่กับคุนะ ฉันสัญญา”

　คุโรกิรู้ดีว่าคำนั้นหมายถึงอะไร

　แต่ฉันก็อดไม่ได้ที่จะพูดแบบนั้น

　คุนะมองไปที่คุโรกิ

　คุโรกิสบตาคุนะ

“ตกลง…ฉันจะรอคุณที่นาร์โกล”

　ดูเหมือนว่า คุนะ จะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างจากคำพูดเหล่านั้น และพูดเช่นนั้นขณะที่เขาลดเคียวลง

　หลังจากยืนยันเรื่องนี้แล้ว คุโรกิก็เดินไปหาชิโรเนะ

　ชิโรเนะไม่ได้ขยับดาบของเธอเมื่อเตรียมพร้อม

“อืม ชิโรเนะ ฉันอยากคุยกับเธอข้างนอกปราสาท…โอเคมั้ย?”

“ก่อนหน้านั้น จงแสดงสีหน้าออกมาซะ คุโรกิ!!”

　ตามคำขอของชิโรเนะ คุโรกิจึงสวมหมวกของอัศวินดำ

　ชิโรเนะจ้องมองใบหน้าที่แท้จริงของคุโรกิ

“โอเค… ฉันเข้าใจ อย่าวิ่งหนีนะคุโรกิ”

　เมื่อพูดอย่างนั้น ชิโรเนะก็กางปีกของเธอ ทะลุกำแพง และออกจากปราสาท

　คุโรกิใช้เวทย์มนตร์บินและติดตามชิโรเนะ

　เมื่อคุโรกิและเพื่อนๆ ออกจากปราสาท ปราสาทขนมหวานก็เริ่มเคลื่อนไหว

　คุนะสั่งให้มามิดอนเคลื่อนไหว

(คุณเป็นเด็กดีนะ คุนะ)

　คุนะถอยกลับ ทำให้คุโรกิรู้สึกโล่งใจ

　จากนั้นเขาก็เผชิญหน้ากับชิโรเนะกลางอากาศ

“ไอ้โง่!!”

　ทันใดนั้น ชิโรเนะก็ปะทะคุโรกิ

“บู๊บ!?”

　ด้วยเหตุผลบางอย่าง คุโรกิไม่สามารถหลีกเลี่ยงหมัดได้และจบลงด้วยการรับหมัดจากด้านหน้า

“ฮ้า… ฉันจะไปทำอะไรสักอย่าง…”

　คุโรกิจับจมูกของเขา

“โง่ โง่ โง่ คุโรกิโง่!!”

　อย่างไรก็ตาม ชิโรเนะไม่หยุดโจมตี

“ชิโรเนะ…หยุด…”

　เมื่อคุโรกิประท้วง ชิโรเนะก็หยุด

“แกคิดว่าฉันกังวลขนาดไหน!!!”

　ชิโรเนะมองดูตัวเองด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยว

“เอ๊ะ… คุณเป็นห่วงฉันเหรอ?”

“มันไม่ชัดเจน! ทำไมคุณถึงคิดอย่างนั้น?”

“เพราะว่าฉันคิดมาตลอดว่าฉันคือคนที่ต้องกังวล…”

　คุโรกิพูดขณะจับจมูก

　คุโรกิคิดว่าเขาเป็นคนที่ต้องกังวลอยู่เสมอ

　ชิโรเนะไม่เคยกังวลเกี่ยวกับตัวเองเลย

　ชิโรเนะมีทักษะมาก มีความยุติธรรมสูง และไม่เกรงกลัวสิ่งใด ปกติแล้วเขาสามารถยืนหยัดต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่ใหญ่กว่าตัวเขาเองได้

　คุโรกิกังวลว่าสักวันเขาอาจจะตกอยู่ในอันตราย

“ทำไมคุโรกิถึงเป็นห่วงฉันล่ะ!!”

　ชิโรเนะยังคงโกรธอยู่

“เพราะว่า… ชิโรเนะมักจะเอาแต่เอาหัวไปยุ่งกับสิ่งที่อันตราย…บางทีอาจจะเพื่อช่วยใครสักคน แต่ฉันกังวลอยู่เสมอว่าชิโรเนะจะต้องตกอยู่ในอันตราย…”

　ชิโรเนะตกตะลึงเมื่อเธอได้ยินคำพูดเหล่านั้น

“หืม? จริงเหรอ? คุณเป็นห่วงฉันเหรอ?”

　คุโรกิพยักหน้ารับคำพูดของชิโรเนะ

“ฉันบอกเสมอว่าฉันควรหยุดทำสิ่งที่อันตราย…”

　คุโรกิพูดกับชิโรเนะ

　อย่างไรก็ตาม ชิโรเนะไม่ฟังสิ่งที่คุโรกิพูด และแม้ว่าเขาจะฟัง เขาก็รู้สึกเฉยๆ

“ตอนนี้ฉันคิดดูแล้ว นั่นคือสิ่งที่เธอพูด อืม แต่ก็ไม่เป็นไร ฉันมั่นใจว่าเรย์จิคุงจะช่วยฉันแม้ว่าฉันจะตกอยู่ในอันตรายก็ตาม คุโรกิไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน”

　ชิโรเนะวางมือบนสะโพกของเธอแล้วตอบราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ

　คุโรกิสงสัยว่าคำเหล่านั้นคืออะไร

　เรย์จิแข็งแกร่งแน่นอน และด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อสาวน่ารัก ๆ ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก เขาก็รีบวิ่งไปหาเธอ

　ชิโรเนะสวยแม้ในสายตาของคุโรกิเพื่อนสมัยเด็กของเธอ ถ้าชิโรเนะตกอยู่ในอันตราย เขาจะช่วยเธออย่างแน่นอน

　บางทีเรย์จิอาจจะทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เซนต์เลนาเรียโดยที่คุโรกิไม่ได้ทำอะไรเลย

　บางทีคุโรกิก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องชิโรเนะเลย

　อย่างไรก็ตาม มีบางอย่างในตัวคุโรกิที่เขาไม่สามารถยอมรับได้

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับตัวเองหรอก… คุณวางใจได้”

　คุโรกิสงสัยว่าเขาควรจะกังวลเรื่องอะไรตั้งแต่แรก

　โมเดสเป็นคนดี และฉันได้รู้จักเพื่อนชื่อคุนะ

　ไม่มีอะไรที่ฉันกังวลมากไปกว่าชิโรเนะและคนอื่นๆ ที่อยู่เคียงข้างเรน่า

“นั่นอะไรน่ะ? ไม่มีทางที่ฉันจะรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่เคียงข้างราชาปีศาจ!!!”

　ชิโรเนะเริ่มโกรธ

(ถ้าคิดแบบปกติก็เป็นเช่นนั้น…จะอธิบายยังไง?)

　คุโรกิรู้สึกกังวล

　ว่ากันว่าโมเดสราชาปีศาจมีรูปลักษณ์ที่ดุร้ายและมีบุคลิกที่ไม่ดี

　อย่างไรก็ตาม จริงๆ แล้วไม่เป็นเช่นนั้น

　คุโรกิที่พูดไม่เก่งก็อธิบายไม่ถูก

“ตอนนี้ไปที่บ้านของเรย์จิกันเถอะคุโรกิ! เราอยู่ในนาร์โกลไม่ได้!!”

　ชิโรเนะยื่นมือให้คุโรกิ แต่เธอก็ส่ายหัว

“ฉันไปที่นั่นไม่ได้…ฉันจะกลับไปนาร์โกล”

　คุโรกิส่ายหัว

　ฉันสัญญากับคุนะว่าฉันจะกลับมาแน่นอน

　ฉันจึงต้องกลับไป

　คุโรกิไม่คิดว่าเรย์จิจะยอมรับเขาตั้งแต่แรก

　เท่าที่ฉันเห็น เรย์จิยอมรับผู้หญิงแต่ไม่ยอมรับผู้ชาย

　ชิโรเนะดูเหมือนจะไม่สังเกตเห็นเพราะว่าเธอยังเป็นเด็กผู้หญิง

　และคุโรกิก็ไม่ใช่คนที่ฉันอยากอยู่ด้วยด้วย นั่นเป็นสาเหตุที่ฉันไม่สามารถไปที่บ้านของเรย์จิได้

“อะไรนะ! ผู้หญิงที่ชื่อคุนะคือต้นเหตุ!!”

“นั่นสิ แต่……”

　เมื่อคุโรกิพูดอย่างนั้น ชิโรเนะก็เริ่มตัวสั่น

“ฉันเดานะ! มันก็เหมือนกับที่ชิยูกิอนุมานไว้! คุโรกิค่อนข้างซุกซน แต่เขาจะไม่ทำอะไรแย่ ๆ ไม่ว่าผู้หญิงจะน่ารักแค่ไหนก็ตาม! นั่นคือเหตุผลที่เขาพยายามเข้าข้างราชาปีศาจและเขา แม่มดสีเงินที่กำลังทรมานผู้คน !!”

　ชิโรเนะกรีดร้อง

“โมเดสก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น…”

“นั่นไม่จริงหรอก! คุโรกิกำลังจะบ้าไปแล้ว!!”

　คุโรกิพยายามแก้ไขความเข้าใจผิด แต่ถูกปฏิเสธทันที

　หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น คุโรกิก็คิดอีกครั้ง

　ชิโรเนะจะไม่ฟังฉัน

　ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่ฉันไม่สามารถเชื่อใจพวกเขาได้เสมอไป

(ฉันเดาว่าฉันไม่มีศีลธรรมเลย…มีคนบอกว่ามีเหตุผลที่ทำให้คนไม่เชื่อฉัน ฉันก็เลยเดาว่ามีอะไรผิดปกติกับฉัน)

　คุโรกิคิดว่าเขาต้องแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาด แต่ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร

　ดังนั้นฉันจึงไปที่ที่สถานการณ์แย่ลง

“ชักดาบออกมาคุโรกิ! ฉันจะปลุกเธอให้ตื่น!!”

　เมื่อพูดอย่างนั้น ชิโรเนะก็ชักดาบของเธอออกมา

　ตามที่คาดไว้ คุโรกิถอนหายใจ โดยคิดว่านั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น

“ฉันขอโทษ แต่…ฉันจะไม่แพ้ชิโรเนะอีกต่อไป”

　คุโรกิสวมหมวกและชักดาบออกมา

(ฉันรู้สึกได้ว่านี่คือทั้งหมดที่ฉันสามารถพูดได้)

　คุโรกิรู้สึกแย่ที่ไม่สามารถโน้มน้าวเขาได้ดี แต่ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ได้อีกแล้วที่เขามาไกลถึงขนาดนี้

　เนื่องจากเขากังวลเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของโกสุ เขาจึงต้องรีบกลับ

“ไปกันเถอะคุโรกิ! ถ้าเป็นการต่อสู้กลางอากาศฉันก็ดีกว่า! เตรียมแขนไว้อย่างน้อยหนึ่งข้าง!!”

　เมื่อชิโรเนะลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า เธอก็เริ่มบินด้วยความเร็วสูง จากนั้นมันก็เคลื่อนที่เป็นวงกลมรอบๆ คุโรกิ

　คุโรกิถือดาบของเขาขึ้นไปในอากาศ

　ชิโรเนะเดินตามหลังคุโรกิด้วยความเร็วสูงแล้วเหวี่ยงดาบของเธอ

　หมุนมันและเล่นมัน

　ชิโรเนะออกเดินทางด้วยความเร็วสูงและมุ่งหน้าไปยังคุโรกิอีกครั้ง

　คุโรกิหลบมันอย่างหวุดหวิดโดยกระโดดไปด้านข้าง

　หลังจากนั้นชิโรเนะก็โจมตีและถอยกลับด้วยความเร็วสูงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งคุโรกิสามารถหลบเลี่ยงได้

(ชิโรเนะแข็งแกร่งในพื้นที่ว่างอันกว้างใหญ่ แต่ฉันคงจะชนะ…)

　คุโรกิได้เห็นการเคลื่อนไหวของชิโรเนะแล้ว

　ชิโรเนะนั้นเร็ว แต่การเคลื่อนไหวของเธอนั้นเรียบง่าย

　ดังนั้นจึงง่ายต่อการคาดเดาว่าจะมาที่ไหน

　จากนั้น การวางเปลวไฟสีดำหลายลูกในอวกาศระหว่างการต่อสู้ การเคลื่อนไหวของชิโรเนะจะถูกจำกัด

“เปลวไฟสีดำ!!”

　เมื่อคุโรกิใช้เวทมนตร์ เปลวไฟสีดำจำนวนหนึ่งก็ลอยอยู่บนท้องฟ้า

　เปลวไฟสีดำยังคงลุกไหม้อยู่ในอากาศโดยไม่ดับลง

“นะ!!”

　การเคลื่อนไหวของชิโรเนะเปลี่ยนไปเพื่อหลีกเลี่ยงการโดนเปลวไฟสีดำ

　ด้วยการลดระยะการบินให้แคบลง คุโรกิจึงนำทางการเคลื่อนไหวของชิโรเนะ

　คุโรกิหมุนตัวและเหวี่ยงดาบ

　แก๊ก! !

　ดาบของคุโรกิและดาบของชิโรเนะมารวมกันทำให้เกิดเสียงดังกล่าว

“เอ๊ะ!!”

　ชิโรเนะทิ้งดาบของเธอ

　คุโรกิไม่เพียงแค่ตีเขาด้วยดาบเท่านั้น

　คลื่นกระแทกถูกส่งตรงไปยังร่างของชิโรเนะผ่านดาบ

　ชิโรเนะบินไม่ได้และล้มลง

“โกเรียส!!”

　คุโรกิตะโกนเรียกโกเรียส

　จากนั้น มังกรตัวใหญ่ก็กระโดดออกมาจากป่าและจับชิโระเนะขณะที่เธอล้มลง

　โกเรียสจับชิโรเนะแล้วล้มลงกับพื้น

　คุโรกิก็ลงมายังฝ่ายโกเรียสด้วย

“คุณโอเคไหม? ชิโรเนะ?”

　คุโรกิดึงชิโรเนะออกจากหลังของโกเรียส

　ชิโรเนะก้มลงไปจับศีรษะของเธอ อาจเป็นเพราะการกระแทก

　ฉันไม่ควรที่จะเคลื่อนไหวได้อย่างเหมาะสมมาระยะหนึ่งแล้ว

“ทำไมคุณถึงช่วยฉันล่ะ”

“ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะเป็นศัตรูกับชิโรเนะ”

“แล้วทำไมคุณถึงอยู่ที่นาร์โกลล่ะ?”

“ฉันไม่มีความตั้งใจที่จะสู้ เว้นแต่ชิโรเนะและคนอื่นๆ จะมาที่นาร์โกล”

“คุณจะปกป้องราชาปีศาจเหรอ?”

　คุโรกิพยักหน้ารับคำนั้น

“อา ถ้าผู้กล้ามาที่นาร์โกลเพื่อเอาชนะราชาปีศาจ ฉันจะกลายเป็นอัศวินดำและขัดขวางเส้นทางของเขา”

　เขามองตรงไปที่ชิโรเนะแล้วประกาศ

“ทำไม…ฉันไม่เข้าใจ…”

　ชิโรเนะถึงกับน้ำตาซึม

　แต่คุโรกิไม่สามารถฟังชิโรเนะได้

“ฉันจะปล่อยคุณไป…ฉันต้องไปพบเรจิน่า”

　เมื่อคุโรกิพยายามขี่โกเรียส เสื้อคลุมของเขาก็ถูกดึงออก

　เมื่อฉันหันกลับไป ชิโรเนะก็จ้องมองฉันด้วยใบหน้าที่โกรธเกรี้ยว

“อะไรนะ! เมื่อก่อนคุณฟังทุกสิ่งที่ฉันพูดตอนร้องไห้!”

“เดี๋ยวก่อน!? คุณโกหกและร้องไห้อยู่เหรอ!?”

　คุโรกิจำชิโรเนะได้ตั้งแต่เขายังเด็ก

　ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก ชิโรเนะจะร้องไห้ทุกครั้งที่เธออยากได้ของที่คุโรกิมี

　คุโรกิผู้อ่อนแอต่อน้ำตาของชิโรเนะ ฟังสิ่งที่ชิโรเนะพูดแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเธอกำลังร้องไห้ก็ตาม

　ผลก็คือคุโรกิในวัยเยาว์ต้องกินขนมส่วนใหญ่โดยชิโรเนะ

“ตามที่คาดไว้ ฉันไม่สามารถฟังทั้งหมดนี้ได้”

“ไม่ ฉันจะไม่คืนมันให้นาร์โกลหรอก! คุโรกิควรไปหาฉันกับเรย์จิคุง!!”

　ชิโรเนะไม่ยอมปล่อยขอบเสื้อคลุมของเธอ

“ไม่ ฉันไปไม่ได้”

　คุโรกิพยายามดึงเสื้อคลุมออกจากมือของชิโรเนะ อย่างไรก็ตาม ชิโรเนะจับเสื้อคลุมไว้แน่นและไม่ยอมปล่อย

“บู่! คุโรกิใจร้าย!!”

　ชิโรเนะทำหน้ามุ่ย

　คุโรกิและชิโรเนะดึงเสื้อคลุมของกันและกัน นั่นคือตอนที่เรามีการแลกเปลี่ยนเช่นนี้

“ก๊ากกก ก๊าก ก๊า !!!

　ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกรีดร้องดังดังไปถึงสวรรค์

　คุโรกิและชิโรเนะมองดูอาร์โกรี่ที่ได้ยินเสียงกรีดร้อง

“นั่นอะไร…?”

　ชิโรเนะส่งเสียงประหลาดใจ

　มันเป็นมือจำนวนมาก

　มือจำนวนมหาศาลนั้นสูงกว่ากำแพงเมืองของอาร์โกรี่ และถึงแม้จะอยู่ห่างจากคุโรกิและคนอื่นๆ ค่อนข้างมาก แต่ก็สามารถมองเห็นได้ชัดเจน

　ดูเหมือนกลุ่มมือยักษ์กำลังโจมตีอาร์โกรี่