เจ้าชาย โอมิลอส แห่งอาร์โกรี่ และพรรคพวกของเขาบุกเข้าไปในถ้ำก็อบลิน

　ระหว่างทางพวกเขาพบกับกลุ่มก๊อบลินและเข้าร่วมการต่อสู้

　มีก็อบลินมากมาย

　พวกของโอมิลอสมีเพียง 7 คน แต่มีก็อบลินมากกว่า 20 ตัว

　แต่โอมิลอสไม่ตื่นตระหนก

　นี่เป็นเพราะฮีโร่ปาร์ซิส อยู่ที่นี่  

“แฟลช!!!”

“จ๊าาา!!”

“ก๊าย”

　เวทมนตร์แฟลชที่ปล่อยออกมาจากปาร์ซิสจะระเบิด

　ก็อบลินที่ถูกแสงจ้าเริ่มทนทุกข์ทรมานจากการสบตา ก็อบลินมืดจะอ่อนแอต่อแสงที่แข็งแกร่ง ฉันจะไม่สามารถเห็นได้สักพัก

“เดี๋ยวนี้! กำจัดพวกมันก่อนที่พวกมันจะมองเห็นได้!!”

　มันจะลำบากถ้าสายตาของคุณดีขึ้นและมีจำนวนมากกว่า

　โอมิลอสออกคำสั่งและยกดาบขึ้นเองพุ่งเข้าใส่ก็อบลิน

“อย่าเล็งหัว มันยาก! เล็งที่ลำตัว!!”

“ถ้ารู้เรื่องนี้!!”

　เพื่อนของโอมิลอส แลกเปลี่ยนดาบกับก็อบลิน ก็อบลินอาละวาดและพยายามหลบเลี่ยงการโจมตีของพวกเขา

　หัวของก็อบลินนั้นแข็งเหมือนหิน ดังนั้นดาบจึงไม่สามารถทะลุผ่านมันไปได้ จึงต้องเล็งจากคอลงมา เนื่องจากมนุษย์สูงกว่าก็อบลิน จึงเป็นเรื่องยากที่จะกำหนดเป้าหมาย แต่หากคุณเป็นนักรบที่มีทักษะค่อนข้างมาก ก็ไม่มีปัญหา

　ผู้คนที่โอมิลอส ชื่นชอบคือนักรบแห่งอาร์โกรี่

　ฉันคุ้นเคยกับการต่อสู้กับก็อบลิน

　ความแข็งแกร่งนั้นมีคุณค่าอย่างยิ่งในอาร์โกรี่ ซึ่งอยู่ใกล้กับนาร์โกลซึ่งปกครองโดยราชาปีศาจ และถูกคุกคามจากสัตว์ประหลาดอยู่ตลอดเวลา

　เด็กๆ ของอาร์โกรี่ ถูกกำหนดให้เป็นนักรบตั้งแต่แรกเกิด

　ผู้ชายในอาร์โกรี่ทุกคนเป็นนักรบและแข็งแกร่ง

　สถานการณ์สงครามคืบหน้าไปโดยได้รับความโปรดปรานจากโอมิลอส

　อย่างไรก็ตาม ตามที่คาดไว้ มีก็อบลินจำนวนมากและพวกมันเริ่มออกอาละวาดอีกครั้ง ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะเอาชนะพวกมัน

“ก๊าาา!!”

　ก็อบลินซึ่งสายตาของเขาฟื้นคืนแล้วในที่สุด ยกกระบองและโจมตี

　โอมิลอสปิดกั้นกระบองของก็อบลินด้วยโล่ของเขา จากนั้นจึงหันร่างของเขาและฟันร่างของก็อบลิน

　เตะก็อบลินที่ถูกตัดออกไปแล้วโจมตีก็อบลินตัวอื่น จากนั้นแทงก็อบลินที่มาจากด้านข้างจนตาย

“คุณจะทำมัน เจ้าชายโอมิลอส”

　ปาร์ซิสพูดพร้อมกับหัวเราะ

　พูดดี โอมิลอสคิด

　ปาร์ซิส เผชิญหน้าและเอาชนะก็อบลินมากกว่าโอมิลอส

　เดิมทีปาร์ซิสไม่ใช่ชาวเมืองของอาร์โกรี่

　เขาเป็นบุคคลจากประเทศอื่นที่กลายเป็นเหยื่อของพ่อของโอมิลอส เนื่องจากทักษะของเขา

　ทักษะของเขาน่าเกรงขาม และในสถานการณ์ตัวต่อตัว ไม่มีใครสามารถยืนหยัดต่อสู้กับปาร์ซิสได้

　เมื่อเร็ว ๆ นี้ ชื่อของเขาดังก้องในประเทศอื่น ๆ และเขาได้รับการขนานนามว่าเป็นวีรบุรุษแห่งอาร์โกรี่

　โอมิลอส ไม่ชอบผู้ชายที่ชื่อ ปาร์ซิส เลย

　เขาเป็นผู้ชายเลวและเจ้าชู้

　โอมิลอส รู้ว่า ปาร์ซิส ไม่เพียงแต่เล่นกับผู้หญิงในอาณาจักรอาร์โกรี่เท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้หญิงในประเทศอื่นๆ ด้วย

　ต่างจากกษัตริย์องค์ก่อนตรงที่ โอมิลอส ถูกส่งไปยังประเทศใกล้เคียงเนื่องจากนโยบายของบิดาในการสร้างความสัมพันธ์ฉันมิตรกับประเทศเพื่อนบ้าน

　ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อชายคนนี้มาเป็นเพื่อน เขาได้ขลุกอยู่กับหญิงสาวมากมายจากประเทศอื่น

　ปาร์ซิสมีความสวยงามมากจนแทบไม่น่าเชื่อว่าเธอเป็นผู้ชาย

　โอมิลอส คิดว่าผู้หญิงจะไม่ทิ้งพวกเขาไว้ตามลำพังเช่นกัน

“ถ้าอย่างนั้น ปาร์ซิส นี้ก็ไม่สามารถจะพ่ายแพ้ให้กับเจ้าชายได้ ไปกันเถอะ!!”

　เมื่อพูดเช่นนั้น ปาร์ซิส ก็มุ่งหน้าไปยังกลุ่มก็อบลิน

　จากนั้นพวกเขาก็โค่นล้มก็อบลินทีละตัว

　การเคลื่อนไหวเป็นพายุที่แท้จริง

“อัศจรรย์……”

“เป็นไปตามคาดของท่านปาร์ซิส!!”

　ทุกคนที่นั่นต่างชื่นชมปาร์ซิส

　ปาร์ซิสได้รับการกล่าวขานว่าเป็นวีรบุรุษ และพวกเขาก็แข็งแกร่งมาก

　มีข่าวลือว่าคุณสามารถต่อสู้กับยักษ์ที่อ่อนแอได้ด้วยตัวเอง

　โอมิลอส กลอกลิ้นของเขา

　หน้าดีและแข็งแรง ฉันคิดว่ามันเหมือนกับผู้กล้าแห่งแสง

　ในที่สุด เนื่องจากงานของ ปาร์ซิส ทำให้ไม่มีก็อบลินเหลืออยู่อีกต่อไป

“มันจบแล้ว แต่คุณยังจะเดินต่อไปไหม เจ้าชายโอมิลอส?”

“ใช่ ฉันอยากจะไปอีกสักหน่อย”

　เมื่อโอมิลอสพูดอย่างนั้น เสียงไม่พอใจก็ดังออกมา

“นายน้อย…กลับกันเถอะ ถ้าเราอยู่ที่นี่ต่อไปเราจะต้องตาย”

　บัลซาซาที่มาพร้อมพวกเขาแนะนำให้ถอยออกไป

　บัลซาซ่าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของพ่อของโอมิลอส และอยู่กับโอมิลอสเป็นผู้คุ้มกันมาตั้งแต่เด็ก

　บัลซาซ่านั่นดูลำบากใจ

　เขากังวลเกี่ยวกับโอมิลอส

“ฉันขอโทษ บัลซาซ่า โปรดอยู่กับฉันอีกสักหน่อยเถอะ”

“พอแล้ว โอมิลอส ฉันไม่สนหรอกว่าเจ้าหญิงของอาร์โกรี่จะไปไหน เธอถูกก็อบลินฆ่าไปแล้ว”

“มาคีซิส!!”

　โอมิลอส จับมาคีซิสที่หน้าอก

　มาคีซิสเป็นลูกพี่ลูกน้องของโอมิลอส

　เขากังวลและมากับฉัน แต่ฉันไม่สามารถเพิกเฉยต่อสิ่งที่เขาเพิ่งพูดได้

“ก็อบลินไม่จำเป็นต้องฆ่ามนุษย์เสมอไป! บางครั้งพวกมันก็ทำให้พวกเขามีชีวิตอยู่!!”

“เฮ้ นั่นคงจะเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย… การถูกบังคับให้คลอดบุตรของก็อบลิน…”

　มีเหตุผลเดียวเท่านั้นที่ก๊อบลินทำให้มนุษย์ผู้หญิงมีชีวิตอยู่แทนที่จะฆ่าพวกเขา

　โอมิลอสกำลังจะร้องไห้เมื่อได้ยินคำพูดของมาคีซิส

“ยัง…เรจิน่า…”

　สุดท้ายฉันก็พูดไม่ออก

“มาคีซิส ไม่ใช่ว่าแกจะรังแกเจ้าชายขนาดนั้นหรอก”

　เมื่อปาร์ซิสพูดอย่างนั้น มาคีซิสก็ถอนหายใจ

“ฉันขอโทษโอมิลอส ฉันพูดมากเกินไป”

　มาคีซิสขอโทษ..

“ระหว่างทางมีถ้ำหนึ่งทอดออกไปข้างนอก เราไปพักผ่อนที่นั่นกันเถอะ ดีแล้วเจ้าชาย พวกเราเหนื่อยกันหมดแล้ว”

　ทุกคนต่างแสดงความเห็นชอบต่อข้อเสนอของปาร์ซิส

　โอมิลอส เห็นด้วยกับเสียงนั้นอย่างไม่เต็มใจ

“ฉันเข้าใจแล้ว ปาร์ซิส มันเป็นความเห็นแก่ตัวของฉันที่ได้มาที่นี่ตั้งแต่แรก พักผ่อนเถอะนะทุกคน”

　โอมิลอสและเพื่อนๆ ของเขาหันหลังกลับ

　เมื่อฉันไปถึงหลุมและออกไปข้างนอก ท้องฟ้าก็มีเมฆมากเล็กน้อย

　เราก็ดับแสงเทียนแล้วนั่งลง

“เจ้าชายโอมิลอส ฉันไม่ใช่คุณมาคีซิส แต่คุณตั้งใจจะอยู่ต่อไปนานแค่ไหน?”

　โอมิลอสรู้สึกหนักใจกับคำถามของปาร์ซิส

“ฉันขอโทษ ปาร์ซิส…อย่างน้อยฉันก็อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรจิน่า…”

　เมื่อโอมิลอสพูดเช่นนี้ ทุกคนในห้องก็เงียบไป

　เพราะเขาจินตนาการถึงสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดที่เป็นไปได้สำหรับผู้หญิงที่ถูกจับโดยก็อบลิน

“แต่โอมิลอส พวกก็อบลินแถวๆ นี้ควรจะถูกโค่นล้มแล้ว”

　ฉันพยักหน้ากับคำพูดของมาคีซิส

“อ่า ฉันคิดว่าฉันจะไปไกลกว่านี้อีกหน่อย”

　เมื่อ โอมิลอส พูดเช่นนี้ เสียงประท้วงก็ดังขึ้นจากเหล่านักรบ

“ไม่ดีเลย! หากไปไกลกว่านี้ เราก็จะขึ้นไปอยู่ทางเหนือของภูเขา!!”

“คุณช่วยหยุดเรื่องนั้นให้ฉันหน่อยได้ไหม เจ้าชาย ก็อบลินทางตอนเหนือนั้นแข็งแกร่งกว่าก็อบลินทางตอนใต้มาก พวกมันอันตรายจริงๆ!!”

　มันสมเหตุสมผล

　ก็อบลินที่อยู่ทางด้านเหนือนั้นแข็งแกร่ง โอมิลอสก็รู้เช่นกัน

　ในส่วนของอุปกรณ์ ในขณะที่ก็อบลินทางใต้สามารถสร้างได้เพียงกระบอง แต่ก็อบลินทางเหนือมีเทคโนโลยีในการสร้างอาวุธและชุดเกราะเหล็ก

　หากพวกเขาไป พวกเขาจะถูกกวาดล้าง ยกเว้นปารีส

　บัลซาซาและมาคีซิสไม่ได้พูดอะไร แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่พอใจ

　คนเดียวที่ไม่พูดสิ่งนี้คือปาร์ซิส

“ทุกคนไม่มีอะไรจะบ่นมากนัก ฉันเข้าใจความรู้สึกของเจ้าชาย เจ้าหญิงเรจิน่า เธอเป็นเจ้าหญิงที่สวยงามอย่างแน่นอน ฉันเข้าใจว่าทำไมคุณถึงดื้อรั้นขนาดนี้”

　ปาร์ซิสดุทุกคน

　อย่างไรก็ตาม โอมิลอส รู้สึกว่าเลือดของเขาไหลกลับไปตามคำพูดของ ปาร์ซิส

“ปาร์ซิส! ถ้าคิดอย่างนั้นทำไมไม่ช่วยเรจิน่าล่ะ! เธออยู่ในถ้ำก็อบลิน…”

“พระราชบิดาของท่านทรงตัดสินใจเช่นนั้นแล้ว ข้าพเจ้าจะทำยังไงได้?”

　เมื่อได้ยินเช่นนั้น โอมิลอส ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องนิ่งเงียบไว้

　ปาร์ซิสพูดถูก

　พ่อของ โอมิลอส เป็นผู้เนรเทศ เรจิน่าไปที่ถ้ำก็อบลิน

　เดิมทีอาร์โกรี่ มีความขัดแย้งภายใน

　สาเหตุของความขัดแย้งมีมาตั้งแต่การก่อตั้งประเทศ

　อาร์โกรี่มีต้นกำเนิดมาจากป้อมปราการที่ใช้เป็นฐานทัพสำหรับกลุ่มอัศวินและนักรบจากประเทศในทวีปตะวันออกที่รวมตัวกันเพื่อปราบราชาปีศาจเมื่อ 400 ปีก่อน

　ในตอนแรกมันเป็นป้อมปราการชั่วคราวจนกระทั่งถึงเวลายึด นาร์โกลแต่เมื่อเวลาผ่านไปก็กลายเป็นประเทศ

　เมื่อถึงจุดหนึ่ง ผู้บังคับบัญชาจะกลายเป็นกษัตริย์ และกลุ่มอัศวินและนักรบของแต่ละประเทศก็กลายเป็นกลุ่มของตนเอง

　ตอนแรกกลุ่มจากเซนต์เลนาเรียเป็นกษัตริย์ แต่กลุ่มอื่นไม่พอใจและต่อสู้กัน หลังจากหารือกันระหว่างฝ่ายต่างๆ ก็ตัดสินใจว่าหัวหน้าของแต่ละฝ่ายจะกลายเป็นกษัตริย์โดยหมุนเวียนกัน 10 ปี

　อย่างไรก็ตาม กฎเหล่านี้ค่อยๆ ไม่ถูกปฏิบัติตามอีกต่อไป และกลุ่มที่มีอำนาจเป็นพิเศษกลุ่มหนึ่งก็เริ่มผูกขาดบัลลังก์

　นั่นคือกลุ่มที่เรจิน่าเป็นสมาชิก

　บางคนไม่พอใจกับสิ่งนี้ แต่เนื่องจากกลุ่มมีอำนาจ ความขัดแย้งจึงไม่ปรากฏ

　แต่เกิดปัญหาขึ้น

　ขณะที่ กษัตริย์แห่งสมัยนั้นประทับอยู่ในดินแดนอันยิ่งใหญ่อย่างเวลอส เขาตกหลุมรักคู่หมั้นของเจ้าชายแห่งประเทศนั้น และในที่สุดก็หนีไปกับเธอและพาเธอกลับไปที่อาร์โกรี่

　แน่นอนว่าอาณาจักรเวลอสโกรธและเรียกร้องให้ส่งคู่หมั้นของเจ้าชายกลับคืนมา

　แต่ไซพาส และเพื่อนๆ ของเขาไม่ได้คืนมัน

　กลุ่มอื่นไม่พอใจ

　โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาไม่พอใจราชวงศ์ตั้งแต่แรก

　กลุ่มอื่นพยายามเกลี้ยกล่อมให้ ไซพาส คืนพวกเขา แต่ก็ไม่เกิดประโยชน์

　ผลก็คืออาร์โกรี่ ขัดแย้งกับเวลอส มหาอำนาจ และประเทศรอบๆ ก็เริ่มตีตัวออกห่างจากอาร์โกรี่

　เป็นผลให้พ่อค้าหยุดมาที่อาร์โกรี่ และชีวิตก็โดดเดี่ยวและยากลำบาก

　ส่งผลให้ตระกูลอื่นไม่พอใจราชวงศ์มากยิ่งขึ้น

　ผู้คนที่ไม่พอใจรวมตัวกันล้อมรอบพ่อของเขา มอนทัสซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มคู่แข่งที่มีอำนาจ และขอให้ไซพาส ซึ่งได้ขึ้นเป็นกษัตริย์สละราชบัลลังก์

　แน่นอนว่า ไซพาส จะไม่ฟัง

　ราชวงศ์มีอำนาจมากจนกลุ่มอื่นไม่สามารถต่อสู้แบบเผชิญหน้าได้

　ราชวงศ์ไม่มีอำนาจที่จะทำลายกลุ่มอื่น และความขัดแย้งก็ไม่เคยปรากฏให้เห็น

　อย่างไรก็ตาม ความไม่พอใจยังคงสะสมเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

　เมื่อเวลาผ่านไป ผู้หญิงที่หนีหายไปได้ให้กำเนิดเจ้าหญิงกับกษัตริย์ ไซพาส

　นั่นก็คือเรเจน่า

　โอมิลอส พบกับเรจิน่า เมื่อเขาอายุได้ห้าขวบ

　เกิดขึ้นเมื่อพ่อพาข้าพเจ้าไปประชุมผู้นำตระกูลที่พระราชวัง

　ขณะนั้น โอมิลอสรู้สึกตื่นเต้นและได้เดินเตร่ไปทั่วพระราชวังเป็นครั้งแรก

　ขณะนั้นข้าพเจ้าบังเอิญเดินผ่านพระราชวังและได้พบกับเรจิน่า

　โอมิลอส และ เรจิน่า ซึ่งอายุเท่ากันก็กลายเป็นเพื่อนกันอย่างรวดเร็ว

　ผู้ใหญ่กำลังทะเลาะกัน แต่นั่นไม่เกี่ยวอะไรกับ โอมิลอส และเรจิน่า ซึ่งเป็นเด็ก

　โอมิลอส และเพื่อนๆ ของเขาบางครั้งเล่นด้วยกันโดยที่พ่อแม่ไม่ดู

　จากนั้นเธอก็เติบโตขึ้นพร้อมกับเรจิน่า

　รีเจนน่าโตขึ้นและสวยมาก

　แม้ว่าเขาจะไม่สามารถพูดต่อหน้าเรจิน่าได้ แต่โอมิลอสก็ต้องการปกป้องเรจิน่า

　ดังนั้น โอมิลอส จึงออกจากอาร์โกรี่ กับมาคีซิส และ บัลธาซาร์ เป็นเวลาประมาณหนึ่งปีและออกเดินทางเพื่อฝึกฝนเป็นนักรบ

　อย่างไรก็ตาม มันเป็นความล้มเหลว

　หลังจากเสร็จสิ้นการฝึกนักรบ โอมิลอส ก็กลับไปยังบ้านเกิดที่อาร์โกรี่ และต้องประหลาดใจ

　ก่อนที่เขาจะรู้ตัวมอนทัส พ่อของเขาได้กลายเป็นราชาแห่งอาร์โกรี่ และเนรเทศเรจิน่า และคนอื่นๆ ไปเสียก่อน

　เห็นได้ชัดว่ากษัตริย์ไซพาส พยายามสังหารบรรพบุรุษของเขาทั้งหมด

　ในท้ายที่สุด เขาก็ประสบความสำเร็จในการต่อสู้กลับ และบิดาของเขา มอนทัส ก็ขึ้นเป็นกษัตริย์

　เมื่อโอมิลอสได้ยินเรื่องนี้ครั้งแรก เขาก็แทบไม่เชื่อหูตัวเอง

　เป็นเรื่องจริงที่มีความขัดแย้งเกิดขึ้น แต่เขาไม่คิดว่ากษัตริย์ไซพาส จะเป็นคนประเภทที่จะก่อความโกรธเคืองเช่นนี้

　แต่ความคิดนั้นกลับถูกทรยศ

　เป็นเรื่องจริงที่กษัตริย์ไฟซพาส อาจจะทำเพื่อตัวเอง แต่เขาก็ไม่ควรเนรเทศเรจิน่า ที่ไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยเหรอ?

　โอมิลอส ตำหนิพ่อของเขา แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร

　อย่างน้อยฉันก็อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรจิน่า

　นั่นคือสิ่งที่เขาบอกพ่อของเขา โดยยืมมือของปาร์ซิส และค้นหาเทือกเขาอเครอน

　ฉันไม่รู้ว่าเรจิน่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่

　ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ฉันก็อยากช่วยเขา ถ้าเขาตายฉันก็อยากเอาของของเขากลับบ้าน

　มันน่าเสียดายมากที่ต้องติดอยู่ในถ้ำก็อบลินแห่งความมืด

　ด้วยเหตุนี้ โอมิลอส จึงเข้าไปในรังก็อบลินที่อันตราย

　อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นเพียงความคิดของโอมิลอสเท่านั้น

　เป็นเรื่องที่สร้างความรำคาญให้กับผู้ที่ต้องจัดการกับมัน

“องค์ชาย ฉันเข้าใจความรู้สึกเสียใจของคุณ แต่ถ้าคุณไม่กลับไปเร็ว ๆ นี้ กลางคืนก็จะมาถึง วันนี้เราเลิกกันเถอะ”

　โอมิลอส ทำได้เพียงพยักหน้ากับคำพูดเหล่านั้น

　เขาไม่สามารถปล่อยให้ลูกน้องของเขาตายเพราะความเห็นแก่ตัวของเขาเองได้

　ในที่สุดการหยุดพักก็สิ้นสุดลงและทุกคนก็ลุกขึ้นยืน

“เลิกกันแล้วเหรอ?”

　ทันใดนั้น โอมิลอส และเพื่อนๆ ของเขาก็ร้องเรียกเขา มันเป็นเสียงของผู้หญิง

　ทุกคนมองดูเสียงพร้อมกัน

“””!?”””

　ในขณะนั้นทุกคนที่อยู่ในปัจจุบันก็ตกใจมากจนพูดไม่ออก

　มีสาวสวยคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น

　ผิวขาวใสและผมสีเงินของเธอทำให้เธอสวยมาก

　เธอสวมชุดเดรสสีดำและถือเคียวอันใหญ่อยู่ในมือ

　นี่เป็นครั้งแรกที่ โอมิลอส ได้พบกับสาวสวยเช่นนี้

　ฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในอีกโลกหนึ่งเดียวกับที่เธออยู่

　ทุกคนในห้องตกหลุมรักหญิงสาว

“พวกคุณมาจากอาร์โกรี่ใช่ไหม?”

　เด็กสาวชี้เคียวของเธอแล้วถามโอมิลอสและคนอื่นๆ