นิทานอัศวินดํา - ตอนที่ 132

เมื่อได้รับสัญญาณจากคุโรกิ ชิโรเนะก็สยายปีกแสงจากด้านหลังของเธอ และบินจากทางเข้าห้องไปยังแท่นบูชา เพื่อเปิดใช้งานอุปกรณ์เวทมนตร์

　เนื่องจากฉันได้รับแจ้งล่วงหน้าถึงวิธีเปิดใช้งานแท่นบูชา ฉันจึงสามารถเปิดใช้งานได้ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง  

　อุปกรณ์เวทมนตร์ถูกเปิดใช้งาน และทุกคนที่อยู่ที่นั่นก็ถูกส่งออกไปนอกเขาวงกต

　นี่เป็นสิ่งที่ฉันได้ปรึกษากับคุโรกิล่วงหน้าแล้ว

　ตราบใดที่ลาวิรุส ยังคงอยู่ในเขาวงกตนั้น เขาก็จะได้รับพลังอันไม่มีที่สิ้นสุด

　นั่นเป็นสาเหตุที่ฉันต้องลากลาวิรุสออกจากเขาวงกต

　เพื่อจุดประสงค์นั้น ชิโรเนะและคุโรกิจึงตัดสินใจใช้อุปกรณ์เวทย์เคลื่อนย้ายฉุกเฉินที่อยู่ในพิมพ์เขียว

　ขณะที่คุโรกิกำลังดึงดูดลาวิรุส ชิโรเนะก็เปิดใช้งานอุปกรณ์เวทย์มนตร์

　ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี

　อุปกรณ์เวทย์มนตร์ถูกเปิดใช้งานและทุกคนถูกบังคับให้เคลื่อนย้ายออกไปนอกเขาวงกต

　จุดหมายปลายทางคือพื้นที่เปิดโล่งบนพื้นผิวเขาวงกต

　ชิโรเนะหมุนตัวขึ้นไปบนอากาศหนึ่งครั้งแล้วตกลงไปที่ชิยูกิซังและคนอื่นๆ

“”ชิโรเนะซัง!!!””

　ชิยูกิและคนอื่นๆ รวมตัวกันรอบๆ ชิโรเนะ

“ดี! ทุกคนปลอดภัย!!!”

　ชิโรเนะมองดูเพื่อนๆ ของเธอ เขาดูเหนื่อยแต่ก็ดูโอเค

“ใช่แล้ว ฉันรอดแล้ว ชิโรเนะซัง ขอบคุณเขานะ”

　ชิยูกิมองไปที่คุโรกิ

　การต่อสู้ยังไม่จบ

　คุโรกิและเรย์จิยังคงเผชิญหน้ากับลาวิรุส

　อย่างไรก็ตาม ชิโรเนะมั่นใจในชัยชนะ

“สุดยอดเลยชิโรเนะซัง! พวกคุณสองคนเข้ากันได้อย่างลงตัวเลย!!”

　นาโอะทำเสียงตื่นเต้น

“จริงเหรอ? นี่เป็นครั้งแรกที่เราต่อสู้ด้วยกัน…”

　ชิโรเนะกำลังเฝ้าดูการต่อสู้ระหว่างทั้งสองจากทางเข้าห้องด้วย

　รู้สึกสะเทือนใจเมื่อเห็นทั้งสองต่อสู้กัน

　ฉันมั่นใจว่านี่คือฉากที่ชิโรเนะคาดหวังไว้

　นั่นคือตอนที่ฉันกำลังคิดถึงเรื่องนี้ ทันใดนั้นท้องฟ้าก็สว่างขึ้น

　ชิโรเนะและคนอื่นๆ มองไปด้านบน

　เรือลำใหญ่กำลังบินอยู่ที่นั่น

　นางฟ้าติดอาวุธกำลังบินไปรอบๆ เรือ

　และมีคนยืนอยู่หน้าเรือ

“นั่นเรน่าเหรอ?”

　ที่ด้านหน้าของเรือมีเทพีเรน่าติดอาวุธยืนอยู่

　ดูเหมือนเขาจะมารับฉัน  

◆

　เรือเรืองแสงลอยอยู่เหนือหัวของคุโรกิ

　เรน่ายืนอยู่ที่ด้านหน้าเรือ ถือหอกและโล่

　มันอาจจะรออยู่เหนือเขาวงกตมาก

　ดูเหมือนว่าคุโรกิและคนอื่นๆ จะลงมาแล้วเพราะพวกเขาถูกเคลื่อนย้ายไปยังพื้นดินนอกเขาวงกต

　ไม่เพียงแต่คุโรกิเท่านั้น แต่เรย์จิและลาวิรุสก็หยุดต่อสู้และเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า

“มันผ่านมาสักพักแล้ว ลาวิรุส”

　เรน่ายิ้มอย่างใจดีให้กับลาวิรุสจากบนเรือ

　แม้ว่าจะอยู่ห่างไกล แต่สายตาของคุโรกิทำให้เขามองเห็นใบหน้าได้ชัดเจน นั่นดูเหมือนจะเหมือนกันสำหรับเรย์จิ และ ลาวิรุส

“เร-เรน่า! มาหาฉันไหม! คุณจะยอมรับความรักของฉันไหม!!!”

　ลาวิรุสพูดสิ่งที่สะดวกแก่เขา

“โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ลาวิรุส เขาคือคนเดียวที่ฉันรัก ดังนั้น ฉันจะไม่มีวันได้รับความรักของคุณ”

　เรน่าพูดขณะที่เธอมองไปในทิศทางที่คุโรกิและเรย์จิอยู่

“คุณกำลังจะบอกว่าคุณจะเลือกผู้ชายคนนั้น?”

　ลาวิรุสกรีดร้อง

“คุณพูดถูก ลาวิรุส ฉันรักเขา ฉันนอนไม่หลับทั้งคืนเมื่อคิดถึงเขา”

　เมื่อฉันพูดแบบนั้น รอยยิ้มของเรน่าก็ปรากฏขึ้น

　ดวงตาของเรน่าร้อนผ่าว

　ผู้คนรอบตัวเธอต่างตกใจกับคำสารภาพรักของเทพธิดา

　เรย์จิที่อยู่ข้างๆ ฉันยิ้มอย่างมีความสุข

　มันก็จะเป็นเช่นนั้นเช่นกัน เรน่าเป็นเทพธิดาที่สวยงาม ไม่มีผู้ชายคนไหนที่ไม่มีความสุขเมื่อได้ยินจากเทพธิดาว่าเธอรักเขา

“บ้าเอ๊ย! ฉันจะฆ่าแก!”

　ลาวิรุสตะโกนและโจมตีเรย์จิ

　อย่างไรก็ตาม เรย์จิก็หลีกเลี่ยงมันได้อย่างง่ายดาย

“คุณช่างเป็นผู้ชายตัวเล็ก ๆ เทพผู้ชั่วร้าย ลาวิรุส! คุณโจมตีผู้ชายคนนั้นเพราะผู้หญิงที่คุณรักไม่หันมาหาคุณเหรอ? หากคุณเป็นผู้ชายก็แค่อธิษฐานขอให้ผู้หญิงที่คุณรักมีความสุขและอยู่ต่อไป เงียบ!”

　เรย์จิหลบการโจมตีของลาวิรุส ขณะที่หัวเราะอย่างมีความสุข

“หุบปาก!”

　ลาวิรุสยังคงโจมตี

“มาต่อเถอะลาวิรุส! ฉันชอบที่จะแก้แค้นผู้ชายเช่นคุณ ฉันจะแสดงให้คุณเห็นถึงความแตกต่างในด้านคุณภาพในฐานะผู้ชาย!!!”

　การต่อสู้ระหว่างเรย์จิและลาวิรุสเริ่มต้นขึ้น

　ชิโรเนะและสาวๆ คนอื่นๆ ที่อยู่ข้างหลังเขาก็สนับสนุนเรย์จิเช่นกัน

　นอกจากนี้ เหล่าเทวดาติดอาวุธจากสวรรค์ก็ลงมาร่วมการต่อสู้ด้วย

　ไม่มีโอกาสที่ ลาวิรุสจะชนะอีกต่อไป

　คุโรกิออกจากที่เกิดเหตุอย่างเงียบๆ

　คุโรกิไม่จำเป็นต้องต่อสู้อีกต่อไป นัทก็ช่วยด้วย

　ก่อนอื่น มีอะไรน่าเศร้าที่ต้องช่วยมิตสึโอะ เรีย?

“ท่านคุโรกิ!!”

　นัทมาครับ. ดูเหมือนว่านัทจะอพยพขึ้นสู่ผิวน้ำด้วย

“นัท คุณช่วยกลับไปนาร์โกลก่อนได้ไหม”

“คุณอยากไปก่อนไหม?”

“โอ้ ดูเหมือนคูน่ากำลังมุ่งหน้าไปทางเรา ฉันต้องไปรับเขา”

　คุโรกิมองที่มือซ้ายซึ่งมีแหวนอยู่บนมือ

　คุนกำลังจะมา ดูเหมือนเขาจะรอไม่ไหวแล้วจึงมารับฉัน

“เข้าใจแล้ว แจนส์ ฉันจะไปรายงานฝ่าบาท แจนส์”

“ขอบคุณนะนัท”

　คุโรกิใช้เครื่องมือวิเศษเพื่อเคลื่อนย้ายนัท

　จากนั้นฉันก็มองไปที่ลาวิรุสและเรย์จิ

　ลาวิรุสนั้นแข็งแกร่งแม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ในเขาวงกตก็ตาม

　อย่างไรก็ตาม เรย์จิและเพื่อนๆ ของเขาได้เปรียบกว่า

　กำลังถูกผลักออกไปเรื่อยๆ

“ฉันว่าฉันจะไปแล้วล่ะ… ดูเหมือนว่าฉันไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว…”

　ฉันกำลังจะออกจากที่นี่ ฉันรู้สึกถึงบางสิ่งที่บินเข้ามาหาฉันจากทิศทางของเทือกเขาตอนกลาง

　คุโรกิบินไปทิศทางของเรน่าอย่างรวดเร็วและชนเข้ากับบางสิ่งที่เข้ามาหาเธอ

　มันเป็นหอกที่บินมา

　หอกกลับมาในทิศทางที่มันมา

　คุโรกิลงจอดบนเรือเปล่าโดยตรง

　ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะช่วย แต่ร่างกายของฉันก็เคลื่อนไหวไปเอง

“ขอบคุณคุโรกิที่ปกป้องฉัน”

　คุโรกิมองไปที่ดาดฟ้าเรือที่ว่างเปล่าและไม่เห็นใครอยู่ที่นั่น ดูเหมือนว่าทุกคนกำลังมุ่งหน้าไปยังลาวิรุส

　ฉันคิดว่าบางคนควรอยู่และปกป้องเรน่า

　ส่งผลให้คุโรกิถูกบังคับให้ปกป้องเรน่า

　คุโรกิและเรน่ามองไปในทิศทางที่หอกมาจาก

　ฉันเห็นนกตัวใหญ่บินมาหาฉันจากภูเขาตรงกลาง

“นั่นมันนกรัฟ! ทำไมมันมาอยู่ในที่แบบนี้ล่ะ?”

　เรน่าส่งเสียงประหลาดใจ

　รัฟ เป็นนกยักษ์ที่อาศัยอยู่ในทวีปทางใต้ พวกเขาคงไม่อาศัยอยู่ในบริเวณนี้

　เมื่อคุโรกิมองอย่างใกล้ชิด เขาเห็นใครบางคนกำลังขี่นกรัฟฟ์อยู่

“นั่นคือซาร์คิซิสเหรอ? และดูเหมือนว่าจะมีคนอื่นอยู่บนเรือด้วย…เรน่า คุณรู้ไหมว่าพวกเขาเป็นใคร”

　มีคนสองคนขี่นกรัฟ

　หนึ่งคือซาร์คิซิส หน้ากากที่เขาสวมดูคุ้นเคยและไม่ต้องสงสัยเลย

　และผู้หญิงที่ดูเหมือนจะขี่ม้าไปพร้อมกับซาร์คิซิส

　ผู้หญิงคนนั้นถือหอกในมือขวาและสวมเสื้อคลุมสีแดง

(บางทีเธออาจจะขว้างหอกใส่เรน่า?)

　คุโรกิมองไปที่ผู้หญิงในชุดคลุมสีแดง

　ผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนมนุษย์ธรรมดา แต่เนื่องจากเธออยู่กับซาร์คิซิส เธอจึงต้องไม่ใช่มนุษย์

“มันเป็นเรื่องโกหก… ไดอาโดน่า ราชินีแห่งงู ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่…”

　เรน่า ลืมตาขึ้นและเห็นผู้หญิงคนหนึ่งขี่นกรัฟ

　คุโรกิเคยได้ยินเกี่ยวกับไดอาโดรน่า ราชินีงูด้วย

　เธอเป็นเทพีที่โกลกอล และ ลาเมีย บูชาซึ่งอาศัยอยู่ในหมู่เกาะทางทะเลใต้

　เธอยังเป็นเทพธิดาผู้เป็นลูกน้องของนาร์กอล เทพเจ้าแห่งการทำลายล้าง

　เช่นเดียวกับ ซาร์คิซิส เธอเป็นศัตรูของโมเดสราชาปีศาจ

　นกรัฟจะหยุดเมื่อเข้ามาในระยะที่กำหนด

　ทุกคนในปัจจุบันสังเกตเห็นนกรัฟ และหยุดการต่อสู้

“ฉันมาช่วยแล้ว ลาวิรุส!!”

　ไดอาโดน่าลงจากนกรัฟ

　ขณะลงมาไดอาโดน่า ถอดเสื้อคลุมออกและร่างกายของเธอก็เปลี่ยนไป

　ปีกที่มีลักษณะคล้ายค้างคาวขนาดยักษ์งอกออกมาจากด้านหลัง และลำตัวส่วนล่างกลายเป็นงูยักษ์

　มีเขาใหญ่สองเขางอกอยู่บนหัว ดวงตาของเธอเป็นสีทอง

“ไม่! โล่! ปล่อยพลังนั้นออกไป!!!”

　เรน่าชูโล่ของเธอขึ้นไปบนฟ้า

　จากนั้นโล่จะปล่อยแสงสีฟ้าออกมา

　ดวงตาของไดอาโดน่า สว่างขึ้น และบริเวณนั้นก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสง

“นี้อะไร……?”

　คุโรกิอดไม่ได้ที่จะกระซิบ

　มันเป็นแสงเวทย์มนตร์ที่ทรงพลัง แสงทำให้มองเห็นสิ่งรอบตัวได้ยาก

　และเมื่อแสงหายไป ซาร์คิซิส, ไดอาโดน่า, ลาวิรุส และนกรัฟก็จากไป

“ตอนนี้…”

“มันเป็นดวงตาปีศาจของไดอาโดน่า คุโรกิ แม้ว่าคุณจะเป็นพระเจ้า คุณจะไม่มีทางรอดได้ถ้าคุณอาบน้ำอย่างเหมาะสม แต่ยิ่งกว่านั้น…”

　เรน่าพูดขณะที่เธอมองไปทางที่นกรัฟฟ์อยู่

“ดูเหมือนคุณจะหนีออกมาได้นะ…ฉันไม่ได้คาดหวังว่าไดอาโดน่าจะมา”

　การแสดงออกของเรน่ามืดลง

　อย่างไรก็ตาม ตราบใดที่เขาสามารถหลบหนีได้ ก็ทำอะไรไม่ได้

“ได้โปรดให้กำลังใจเรน่า คุณหนีไปแล้ว แต่คุณสามารถขัดขวางแผนการของลาวิรุสได้ คุณชนะแล้ว คุณควรหัวเราะกับสิ่งนี้”

　เมื่อคุโรกิพูดแบบนั้น เรน่าก็หัวเราะ

“ก็…ฉันรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย แล้วถ้าพวกเขากลับมาอีก คุณจะต้องปกป้องฉันด้วย”

　เรน่าพูดขณะที่เธอเดินเข้ามาหาฉัน

“ไม่ เอ่อ…”

　คุโรกิตื่นตระหนกเมื่อใบหน้าที่สวยงามเข้ามาใกล้

　ดูเหมือนว่าเรน่าจะเพลิดเพลินกับสถานการณ์นี้และยิ้มอย่างมีความสุข

“เอาล่ะ ถึงเวลาที่ฉันต้องลงไปชั้นล่างแล้วเหมือนกัน ฉันต้องทักทายเรย์จิแล้ว แล้วพบกันใหม่”

　เรน่าพูดขณะที่เธอลงจากเรือเปล่า

　เมื่อคุโรกิมองลงมาจากเรือที่ว่างเปล่า เขาเห็นสาวๆ รวมตัวกันรอบๆ เรย์จิ

　สาวๆ หัวเราะไปรอบๆ เรย์จิ

　พวกเขาคงจะดีใจที่ได้กลับมาพบกันใหม่

　ชิโรเนะก็อยู่ในหมู่พวกเขาด้วย

　ชิโรเนะกอดเพื่อนๆ และดีใจที่ได้กลับมาพบกันอีกครั้ง

　ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องดีที่ได้เห็นสิ่งนั้น

　ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากให้ชิโรเนะมีความสุข

　มีสาวๆ น่ารักมากมายรอบๆ เรย์จิ ดังนั้นชิโรเนะอาจจะไม่สามารถรับความรักจากเขาได้

　อย่างไรก็ตาม นั่นก็เป็นเส้นทางที่ชิโรเนะเลือกเช่นกัน ฉันไม่มีทางเลือกนอกจากเฝ้าดูมันอย่างเงียบๆ

　เหนือสิ่งอื่นใด คุโรกิไม่อยากทะเลาะกับชิโรเนะในเรื่องนี้อีกต่อไป

　ในที่สุดเรน่าก็ไปสมทบกับชิโรเนะและคนอื่นๆ

　การมาถึงของเรน่าช่วยเปิดทางให้สาวๆ

　เรย์จิจับมือของเรน่า

　เมื่อเรย์จิและเรน่าเข้าแถวกัน พวกเขาดูเหมือนคู่รักที่สวยและดูงดงามมาก

　คุโรกิคิดว่าเขาอิจฉาเมื่อเห็นแบบนั้น

　ในขณะที่เขาได้รับชิโรเนะและสาวสวยคนอื่น ๆ เขาก็ได้พบกับเทพธิดาที่สวยงามชื่อเรน่า

　ฉันรู้สึกเศร้าเมื่อมองดูมัน

“เอ่อ…หยุดเถอะ…มองดูต่อไปเถอะ มันมีแต่จะทำให้ฉันรู้สึกเศร้าเท่านั้น”

　คุโรกิพึมพำและใช้เวทย์มนตร์บินไปบนท้องฟ้า

　ไม่มีประโยชน์ที่จะอิจฉาคนอื่น

　คุโรกิควรแสวงหาความสุขของตัวเอง

　บินไปในทิศทางของนาร์โกล

(มาพบกับคุนะ)

　คุโรกิบินเพียงลำพังท่ามกลางท้องฟ้ายามพระอาทิตย์ตกดิน

◆

“ชิยูกิซัง แสงนั้นเป็นยังไงบ้างคะ?!!!”

　นาโอะที่อยู่ข้างๆ ชิยูกิ ตะโกน

“ฉันไม่รู้… มันอาจจะเป็นเวทมนตร์บางอย่าง แต่…”

 

　ทันใดนั้น หญิงงูก็ปรากฏตัวขึ้น และดวงตาของเธอก็สว่างขึ้น

　เมื่อแสงในดวงตาของเขาหายไปลาวิรุส ก็หายไป

　ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถหลบหนีได้

“ดูสิ นางฟ้า!”

　ชิยูกิมองไปในทิศทางที่ริโนะชี้

　ที่นั่นเหล่าเทวดาที่ต่อสู้ด้วยกันได้กลายเป็นรูปปั้นที่โปร่งใสราวกับอัญมณี

“มันเป็นคำสาปที่ทำให้กลายเป็นหิน… ฉันคงไม่ตาย แต่ฉันคงต้องทำลายมันทีหลัง…”

　ชิยูกิมองดูนางฟ้าที่กลายเป็นรูปปั้นแล้วพูดว่า

　คำสาปที่ทำให้กลายเป็นหินเป็นคำสาปที่ทรงพลัง แต่มันจะไม่ฆ่าคุณ หากลบคาถาออกก็จะกลับสู่สภาวะปกติ

　แต่เมื่อมันกลายเป็นหินและถูกบดขยี้ มันก็แตกต่างออกไป

　จำเป็นต้องปัดเป่าคาถาทันที

“ถึงกระนั้น มันก็เป็นดวงตาปีศาจที่ทรงพลัง แม้ว่าเรน่าจะใช้เวทมนตร์ป้องกัน แต่ก็ยังมีพลังมากขนาดนี้…”

　ชิยูกิรู้สึกหวาดกลัว

(เรน่าใช้เวทย์ป้องกันก่อนที่หญิงงูจะเปิดใช้งานดวงตาปีศาจของเธอ แสงสีฟ้าปกป้องเรา ดังนั้นพวกเราจึงปลอดภัย แต่เหล่านางฟ้ามีความต้านทานเวทย์มนตร์ต่ำกว่าเรา ฉันทนไม่ไหว)

　ยิ่งไปกว่านั้นมันไม่ใช่รูปปั้นหินธรรมดา แต่ได้ถูกเปลี่ยนเป็นรูปปั้นหินที่ทำจากอัญมณี

　เทวดากลายเป็นรูปปั้นมรกตที่สวยงาม เขาอาจจะยังมีชีวิตอยู่ แต่ดูเหมือนเป็นการยากที่จะลบคำสาปออกไป

“ฉันว่าฉันคงต้องสู้แล้วล่ะ…”

　นาโอะพูดด้วยสีหน้าหดหู่

　ชิยูกิก็ไม่อยากต่อสู้กับสัตว์ประหลาดแบบนี้เช่นกัน

　การแสดงออกของทุกคนมืดลง

“ทุกคน! ทำแบบนั้นตอนนี้ไม่ดีเลย! แต่ขอให้มีความสุขที่เราปลอดภัยดีกว่า!!”

　ชิโรเนะพูดอย่างร่าเริงและกอดชิยูกิ

“ชิโรเนะ…”

“เอาล่ะทุกคน!!! เป็นห่วง!!!”

　เมื่อชิยูกิมองหน้าชิโรเนะ เธอดูเหมือนกำลังจะร้องไห้ เขาคงจะกังวลมากจริงๆ

“โอ้ แย่จังเลยนะชิโรเนะ… ฉันทำให้คุณกังวล”

　เมื่อเรย์จิหัวเราะ เพื่อนๆ ของเขาก็หัวเราะด้วย

“เรย์จิ ฉันดีใจที่คุณปลอดภัย”

　เรน่าเดินไปหาชิยูกิและคนอื่นๆ

“เรน่า!!!”

　เรย์จิมุ่งหน้าไปหาเรน่า

“ขอโทษนะเรน่า! ฉันทำให้คุณกังวล!!”

　เรย์จิจับมือเรน่าแล้วพูดขอโทษ

“ฉันเชื่อว่าคุณจะปลอดภัย แต่ฉันกังวลนิดหน่อยเรย์จิ ฉันกังวลว่าเขาอาจจะได้รับบาดเจ็บ…”

　เรน่าพูดด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย

　ชิยูกิรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยกับวิธีที่เรน่าพูดตอนนี้

　มันค่อนข้างแปลกที่จะพูด ในกรณีนี้ฉันควรจะพูดว่า “คุณจะต้องเจ็บ”

　แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เหล่านั้นดูเหมือนจะไม่สำคัญสำหรับเรย์จิ

　เรย์จิดูสะเทือนใจกับคำพูดของเรน่า

“ขอโทษนะเรน่า! ไม่ต้องห่วงฉันอีกต่อไปแล้ว!!”

　เรย์จิพยายามกอดเรน่า แต่เรน่าหลบเรย์จิอย่างรวดเร็ว

“เรย์จิ… ฉันอยากจะแสดงความยินดีกับความปลอดภัยของคุณ แต่ตอนนี้เราต้องรักษาทุกคนให้หายดี แล้วเจอกันใหม่”

 

　เรน่าพูดขณะที่เธอมองไปที่เหล่านางฟ้าที่กลายมาเป็นรูปปั้น

　ไม่ใช่เทวดาทุกองค์ที่ถูกกลายมาเป็นรูปปั้น

　บางส่วนไม่เป็นอันตราย ในขณะที่บางส่วนถูกทำให้กลายเป็นหิน

　เรน่าออกจากชิยูกิและคนอื่นๆ และออกคำสั่งกับเหล่านางฟ้าที่ปลอดภัย

　เหล่าเทวดาที่ปลอดภัยได้พาเหล่าเทวดาซึ่งกลายเป็นรูปปั้นขึ้นไปยังเรือลอยฟ้า

　และเรน่าและคนอื่นๆ ก็ออกไปจากที่นี่

　เรน่าและคนอื่นๆ จากไป ปล่อยให้ชิยูกิและคนอื่นๆ อยู่ตามลำพัง

“เรย์จิคุง กลับสาธารณรัฐอาเรียเดียกันเถอะ”

“ถูกตัอง”

　เมื่อยูเรียและคนอื่นๆ กลับขึ้นสู่ผิวน้ำ พวกเขาถูกย้ายไปยังสาธารณรัฐอาเรียเดีย

　ชิยูกิและคนอื่นๆ ควรกลับไปยังสาธารณรัฐอาเรียเดียด้วย

　เคียวกะและคายะ อาจจะกำลังรอเขาอยู่

“แล้วคุโรกิล่ะ?”

　จู่ๆ ชิโรเนะก็ตะโกนและมองไปรอบๆ

　อย่างไรก็ตาม มีเพียงชิยูกิและคนอื่นๆ เท่านั้นที่อยู่ที่นี่

“ใช่ เขาไปไหน ชิโรเนะ ทำไมเขาถึงช่วยเราล่ะ บางทีเขาอาจจะเอาเขากลับมาก็ได้”

　ชิยูกิยังตามหาเพื่อนสมัยเด็กของชิโรเนะด้วย ฉันยังไม่ได้ขอบคุณเขาเลย

　แต่ชิโรเนะกลับส่ายหัวอย่างเศร้าใจ

“หืม…ยังไม่…บางทีเขาอาจจะไปนาร์โกลอีกครั้งก็ได้…”

　เมื่อเห็นสีหน้าแบบนั้น ชิยูกิคิดว่าเธอต้องฟังรายละเอียดเพิ่มเติมจากชิโรเนะ

　นอกจากนี้ ชิยูกิยังอยากรู้จักเขามากขึ้นอีกด้วย

“ฉันต้องฟังรายละเอียดก่อน แต่สำหรับตอนนี้ เรากลับไปที่สาธารณรัฐอาเรียเดียกันเถอะ”

　ชิยูกิร่ายคาถาเคลื่อนย้ายมวลสารขณะนึกถึงคุโรกิ