นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ - ตอนที่ 9 ถ้าเธอไม่หย่ากับพี่ฉัน!

เธอถือกระเป๋าที่เพิ่งซื้อมาใหม่ไว้ในมือและเลิกคิ้วอย่างภาคภูมิใจ

"น้องสาวของเธอที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงโดนฉันตบหน้าเข้าให้ เหอะ กล้าแย่งกระเป๋าฉัน ไม่ดูสารรูป คิดว่าพี่แต่งเข้าบ้านตระกูลฮ่อแล้วจะทำอะไรก็ได้ ถ้าครั้งหน้าฉันเจอเธออีก ได้เห็นดีกันแน่!"

ที่แท้สือโม่ก็ดูถูกพี่ชายของเธอจนเธอโกรธมากเลยอดไม่ได้ที่จะลงมือ

สือฮว่าเลิกคิ้ว สือโม่เหรอ?

"สือฮว่า ฉันจะบอกอะไรเธอให้ ถ้าเธอไม่หย่ากับพี่ฉัน! ฉันจะส่งคนไปรังแกสือโม่ทุกวัน!"

ฮ่อฉินฉินพูดด้วยอย่างมาดร้ายแล้วถือกระเป๋าที่เพิ่งซื้อมาใหม่เข้าไปในห้องโถงอย่างมีความสุข

เธอเลยไม่สังเกตเห็นสือฮว่าที่กำลังเลิกคิ้วอยู่ข้างหลังเธอ

เธอเห็นด้วยกับคำพูดของฮ่อฉินฉินเป็นอย่างมาก สือโม่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง แถมยังเป็นเด็กที่มีจิตใจชั่วร้ายทั้งโง่ทั้งไม่ดี

ถางหรงนั่งบนโซฟา ย่นคิ้วเมื่อเห็นทั้งสองเดินตามกันมา

"ไปล้างเชื้อโรคซะ"

สือฮว่าหันหลังกลับและขึ้นไปที่ชั้นสอง จนถึงเวลาอาหารเย็นถึงลงมา

บ้านตระกูลสือ

ตั้งแต่กลับถึงบ้านในตอนบ่าย สือโม่ก็อารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นไปชั้นบน เครื่องสำอางทั้งหมดบนโต๊ะเครื่องแป้งก็ถูกเธอกวาดลงพื้น

ใบหน้าเธอยังคงทิ้งรอยนิ้วเอาไว้ จนใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวด้วยความไม่พอใจ

"โม่โม่"

สิงเหมี่ยวเคาะประตูก่อนเข้ามาและเห็นฉากที่พื้น ไม่ได้กล่าวโทษอะไรแต่จับมือเธอไว้

"เขาเป็นผู้หญิงคนโตของตระกูลฮ่อ ลูกจะไปสู้กับเขาได้ยังไง อย่าน้อยใจไปเลยนะคะ ตอนนี้สือฮว่าก็แต่งเข้าบ้านตระกูลฮ่อแล้ว แม่ให้เขาจับคู่ลูกกับฮ่อซือหนานแล้วด้วย ถ้าลูกได้แต่งกับฮ่อซือหนาน ฮ่อฉินฉินก็อยู่ในกำมือลูกแล้ว"

ร่างกายของสือโม่ดีดดิ้น นึกถึงคำพูดของฮ่อฉินฉินก็รู้สึกอับอาย

"แม่ไปหวังอะไรกับคนไร้ประโยชน์อย่างสือฮว่า?! มันก็เป็นคนโง่! ใบหน้านั่นที่อยู่บนหน้าเธอก็เสียของ ฮ่อฉินฉินต้องไม่สนใจใยดีเธอแน่ หนูเห็นคุณยายบ้านตระกูลฮ่อก็เสียใจ แล้วจะให้มันมาจับคู่เนี่ยนะ! "

สือโม่พูดไปก็รู้สึกผิดจนน้ำตาไหล

มุมปากของสิงเหมี่ยวโค้งงอ "ไม่ว่าเธอจะเลวร้ายแค่ไหน ก็เป็นคนบ้านตระกูลฮ่อ ต้องมีโอกาสได้เจอฮ่อซือหนานแน่ โม่โม่ แม่จะทำให้ดีที่สุดเพื่อลูกนะคะ ลูกวางใจได้ ลูกสาบบ้านเราเก่งขนาดนี้ จะแต่งกับใครก็ได้ทั้งนั้น"

ใบหน้าของสือโม่เต็มไปด้วยความเขินอาย นึกถึงผู้ชายที่เขาบังเอิญเห็นในวันนั้น สองมือบีบกันแน่น ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่สายตานั่น ช่างน่าทึ่งจริงๆ

จะมีโอกาสเจอกันอีกไหมนะ?

สิงเหมี่ยวเห็นท่าทางเด็กน้อยตกหลุมรัก ใบหน้าก็เคร่งขรึมทันที "ลูกมีคนที่ชอบใช่ไหม?"

เป้าหมายของพวกเธอคือฮ่อซือหนาน จะเป็นผู้ชายคนอื่นไปไม่ได้

"แม่!"

สีหน้าของสือโม่แดงเถือกแล้วก้มศีรษะลงเล็กน้อย "หนูเคยเห็นเขาแค่ครั้งเดียวเอง"

"เคยเห็นแค่ครั้งเดียว ไม่เรียกว่าชอบหรอก โม่โม่ นอกจากฮ่อซือหนานแล้วลูกอย่าไปคิดถึงผู้ชายคนอื่นเลยนะ"

สือโม่กัดริมฝีปาก แต่ผู้ชายคนนั้นก็ดูดีมาก แม้จะไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่ต้องมีสักวันที่เธอได้เจออีกฝ่ายแน่

สิงเหมี่ยวลูบหัวของเธอและถอนหายใจ "ถ้าเป็นเพราะเขาเป็นคนหน้าตาดี งั้นแม่จะบอกอะไรให้ ฮ่อซือหนานก็หน้าตาดีมาก เป็นภรรยาเขาเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของลูก รอให้ลูกไปอยู่บนจุดสูงสุดแล้วลูกจะทำอะไรก็ได้"

สือโม่ไม่ได้พูดอะไร เธอมีลางสังหรณ์ว่าเธอจะชอบผู้ชายคนนั้นเป็นพิเศษ เขาแตกต่างจากผู้ชายคนอื่น

เจอเมื่อไหร่ก็ไม่มีทางลืมลง

"หนูรู้แล้วหน่าแม่"

เธอแสร้งยิ้มแต่ในใจยังคงนึกถึงภาพที่น่าตกใจในวันนั้น แม้แต่รอยนิ้วมือบนใบหน้าของเธอก็ไม่สนใจอะไรแล้ว