"คนที่ตบคือเธอต่างหาก" สือฮว่าลูบมือตัวเองแล้วยกยิ้มเล็กน้อย "สถานะของบ้านตระกูลฮ่ออยู่ตรงไหน คำพูดพวกนี้ของเธอได้คุณปู่ฮ่อมาได้ยินเข้าล่ะก็ เธอก็ลองคิดดูว่าท่านจะจัดการยังไงกับบ้านตระกูลสือ? ถึงสามีฉันจะป่วยหนักแต่ก็เป็นคนของบ้านตระกูลฮ่อ เธอดูถูกเขาก็คือดูถูกบ้านตระกูลฮ่อด้วย สือโม่เอ๋ยสือโม่ ฉันก็คิดว่าโดนคุณหนูฮ่อตบไปแล้วจะรู้เรื่องขึ้น ไม่คิดเลยว่าจะยังโง่ขนาดนี้!"

สือโม่ปิดแก้มตัวเองที่โดนตบ แถมยังโดนสือฮว่าชี้หน้าด่าอีก

ความอับอาย ไม่พอใจ เกลียดชัง!

"สือฮว่า! ยัยบ้านี่!"

เธอกำลังจะสู้กลับ แต่เสียงของสือเฉียงก็ดังมาจากทางด้านหลัง

"หยุด!"

สือโม่หันไปมองพ่อตัวเองด้วยความไม่เชื่อ ตอนนี้เธอกำลังถูกรังแก แถมยังเป็นสือฮว่าสาวบ้านนอกด้วย จะให้เธอหยุดได้ไงกัน!

สือเฉียงมาถึงด้านหน้าเธอเรียบร้อย ใบหน้าขรึมไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม "เสี่ยวฮว่าแต่งกับบ้านตระกูลฮ่อแล้ว เจอคุณท่านฮ่อแล้วหรือยัง?"

ตำแหน่งของคุณท่านฮ่อดีมากและมีเพียงไม่กี่คนในจิงตูที่เคยพบ

สือฮว่าได้เจออีกฝ่าย แสดงว่าในบ้านตระกูลฮ่อเธอนั้นไม่ได้ถูกลืม

ถ้าคุณท่านยอมรับเธอแล้ว นายหญิงของบ้านตระกูลฮ่อก็มีประโยชน์

สือฮว่าเหลือบมองเขาอย่างราบเรียบและไม่ได้ปฏิเสธ

หัวใจของสือเฉียงมีความสุข ดูเหมือนว่าเด็กผู้หญิงคนนี้จะผูกสัมพันธ์กับคุณท่านฮ่อของบ้านตระกูลฮ่อแล้ว

"เสี่ยวฮว่า มานี่สิ นั่งตรงนี้ พ่อมีอะไรจะบอกลูก"

เมื่อนึกถึงตรงนี้ ท่าทีของสือเฉียงก็เปลี่ยนเป็นดีแล้วเขม็งตาไปทางสือโม่

สือโม่หลั่งน้ำตาด้วยความน้อยใจ และไม่สามารถทนนั่งอยู่บนโซฟา

"คุณพ่อ ไม่เห็นน้องโดนตบเหรอครับ! ทำไมยังเข้าข้างเด็กป่าเถื่อนคนนั้นอีก!"

ถึงปากจะบอกว่าสือฮว่าเป็นเด็กป่าเถื่อน แต่ดวงตาก็ไม่สามารถหยุดมองเธอได้

ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยเจอกับสือฮว่า ไม่คิดว่าว่าเด็กผู้หญิงที่โตมาจากข้างนอกจะมีรูปร่างแบบนี้

ทั้งความโกรธที่พ่นออกไปในคำพูดนั้น ก็โดนคนเข้าจังๆ

หัวใจรู้สึกคันยิบยิบและดวงตาก็เขาร้อนแรง

ผู้หญิงสวยๆแบบนี้ดันไปแต่งกับสามีไม่ได้เรื่อง น่าเสียดาย จริงๆแล้วเขาก็ช่วยได้

สือหยวนแห่งบ้านตระกูลสือเป็นไอ้บ้าไร้การศึกษา เป็นลูกคนรวยที่มีชื่อเสียง ผู้หญิงไม่เคยขาด

ทั้งที่ชอบและไม่ชอบ เขาก็เล่นด้วย เล่นจนเบื่อก็ทิ้งทันที

สือหยวนผุดความคิดขึ้นมา สือฮว่าเป็นคนที่สวยที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็น มองย้อนกลับไป แต่ก่อนคนที่เขาเคยเล่นด้วยมาก่อน กลายเป็นคนหยาบกระด้านน่ารำคาญ

"นั่นเป็นเพราะเธอผลีผลามที่จะพูดเอง"

หัวใจของสือเฉียงเริ่มเอนเอียงไปทางสือฮว่า ถ้าให้เทียบกับบ้านตระกูลฮ่อ ลูกสาวจะไปเทียบได้ยังไง

สิงเหมี่ยวที่นั่งอยู่บนโซฟาไม่แม้จะขยับ เธอรู้อยู่แล้วว่าในใจผู้ชายคนนี้ ผลประโยชน์นั้นสำคัญที่สุด

ตอนแรกเขารักหลิ่วชิงเฉี่ยนแต่กลับมองเธอโดนคนอื่นรังแก เพราะความงามอันน่าทึ่งของหลิ่วชิงเฉี่ยนสามารถเปลี่ยนเป็นเงินได้

ชายคนนี้ไม่อาจเสน่หา เธอเลยวางแผนให้ลูกสาวของเธอมาตั้งนานแล้ว

ถ้าสือฮว่าได้ผูกสัมพันธ์กับคุณท่านฮ่อของบ้านตระกูลฮ่อแล้วจริงๆ ที่โม่โม่โดนตบครั้งนี้ก็คุ้ม

"โม่โม่ มานี่มา" เธอเอ่ยปาก แววตาเต็มไปด้วยความสงสาร

สือโม่ไม่พอใจ เธอกุมใบหน้าและเดินไปด้วยความเสียใจ

สือฮว่าเลิกคิ้ว บางครั้งเธอก็ชื่นชมสิงเหมี่ยวมาก เธอเป็นผู้หญิงที่สามารถยืดหยุ่นได้ ความอดทนของเธอ ถึงสือโม่โตอีกสักยี่สิบปีก็เทียบไม่ได้

"ในเมื่อเธอรู้จักกับคุณท่านฮ่อบ้านตระกูลฮ่อ งั้นก็น่าจะรู้จักฮ่อซือหนาน เธอยังจำเรื่องครั้งก่อนที่ฉันพูดได้ใช่ไหม?"

สิงเหมี่ยวลูบหัวสือโม่แล้วว่าด้วยเสียงราบเรียบ พร้อมยกยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปาก

ถ้าโม่โม่แต่งเข้าบ้านตระกูลฮ่อ พวกเธอสองแม่ลูกก็ถือว่ามีที่พึ่ง

พึ่งสามีไม่ได้ พึ่งลูกชายก็ไม่ได้ บ้านตระกูลฮ่อก็เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด