ตอนที่​ 1390 ห้วง​นาที​นั้น​

สายลม​โหมกระหน่ำ​อย่าง​บ้าคลั่ง​

หิมะ​ถล่ม​ลงมา​ราวกับ​ฟ้ารั่ว​

ชาย​อ้วน​บุกเข้าไป​ใน​ความมืด​แล้ว​แผดเสียง​ตะโกน​ดังลั่น​ ทว่า​เสียง​ของ​เขา​เมื่อ​เปรียบเทียบ​กับ​เสียง​ลม​และ​หิมะ​แล้ว​นั้น​ มัน​แทบจะ​เทียบ​กัน​มิได้​เลย​

ตำแหน่ง​ที่​เขา​ยืน​อยู่​ถูก​ความ​มืดมิด​กลืน​กิน​เรียบร้อย​แล้ว​ ตัว​เขา​ได้​จมดิ่ง​ลง​สู่ภวังค์​ของ​ลม​หิมะ​

ด้วย​สถานการณ์​เช่นนี้​ แม้แต่​ตัว​เขา​ที่​เป็น​ถึงปรมาจารย์​ก็​มิอาจ​ต้านทาน​ได้​

มนุษย์​เปรียบ​ดั่ง​เม็ดทราย​ เมื่อ​ต้อง​เผชิญหน้า​กับ​สถานการณ์​เช่นนี้​

บัดนี้​เขา​ทำได้​เพียงแค่​นอนลง​ไป​เท่านั้น​ มิเช่นนั้น​เขา​คงจะ​ถูก​พายุ​ลูก​นี้​พัด​ปลิว​ไป​เป็นแน่​

พวก​ซูเจวี๋ย​ที่อยู่​ท่ามกลาง​ความมืด​ต่าง​ก็​ตก​อ​ยู​ใน​สภาวะ​ถูกกระทำ​

พวกเขา​มิอาจ​ใช้วิชา​ตัวเบา​ได้​ แม้จะคลาน​เพื่อ​หลบหนี​ก็​ยัง​มิอาจ​ทำได้​เลย​ด้วยซ้ำ​

ความ​มืดมิด​แผ่ขยาย​เป็น​วงกว้าง​ ลม​หิมะ​ยิ่ง​ทวี​ความรุนแรง​มากขึ้น​เรื่อย ๆ​

ทว่า​หุ่นยนต์​กลับ​มิได้รับ​ผลกระทบ​นี้​

มัน​หนัก​จน​ลมพายุ​มิอาจ​ทำให้​มัน​ล้ม​ลง​ได้​

มัน​มีระบบ​ที่​สามารถ​มองเห็น​ได้​ใน​ยาม​ราตรี​ ดังนั้น​ความดำมืด​นี้​มิอาจ​ทำ​อัน​ใด​ทัน​ได้​

ภายใต้​สภาวะ​เช่นนี้​ มัน​คือ​ราชา​ที่​มิอาจ​โค่น​ล่ม​ได้​ !

ความฝัน​ที่สอง​นั่ง​อยู่​บริเวณ​ทางเข้า​ของ​ฐาน​

แสงสีเขียว​ปรากฏ​ขึ้น​บน​ดวงตา​ของ​นาง​ และ​ท่ามกลาง​ความ​มืดมิด​นั้น​ มัน​ยิ่ง​ทำให้​นาง​ดู​ประหลาด​มากขึ้น​

ทันใดนั้น​ก็​มีแสงปรากฏ​ขึ้น​มาบน​ใบหน้า​ของ​นาง​ แสงนั้น​เป็น​จุด​สีแดง​ จุด​แล้ว​จุด​เล่า​ จุด​สีแดง​แทน​ด้วย​หนึ่ง​ชีวิต​

และ​อยู่ ๆ​ นาง​ก็​ร้องเพลง​ออกมา​…

“สะพาน​ใหญ่​หน้า​ประตู​มีเป็ด​ฝูงหนึ่ง​ รีบ ๆ​ มานับ​เถิด​ สอง​สี่หก​เจ็ด​แปด​…”

“สิบเอ็ด​ตัว​ ! ”

นาง​ทำ​ปากจู๋​แล้ว​กระพริบตา​ถี่ ๆ “ไอ​ห​ยา​ ตาย​ไป​แล้ว​สามตัว​”

จุด​แสงสีแดง​บน​ใบหน้า​ของ​นาง​หาย​ไป​แล้ว​สามจุด​ จากนั้น​นาง​ก็​ได้ยิน​เสียง​ปืน​ดัง​ระรัว​ นั่น​เป็นการ​โจมตี​โดย​การ​บังคับ​หุ่นยนต์​ของ​อู๋​เทียน​ซื่อ​ นาง​ฉีก​ยิ้ม​ร่า​ พลาง​ครุ่น​คิดในใจ​ว่า​…พวก​มด​เหล่านี้​คงจะ​ตาย​ใน​อีกไม่ช้า​

ทว่า​เพียงแค่​สามลมหายใจ​ อยู่ ๆ​ เสียง​ปืน​ก็​เลือนหาย​ไป​

“อู๋​เทียน​ซื่อ​กำลัง​ทำ​อัน​ใด​อยู่​กัน​ ? ”

นาง​ขมวดคิ้ว​เข้าหา​กัน​แน่น​ ทันใดนั้น​ม่าน​แสงก็​เปลี่ยนไป​เป็น​ภาพ​ด้านใน​ของ​หุ่นยนต์​ สายตา​ของ​ความฝัน​ที่สอง​เย็นยะเยือก​ขึ้น​มาทันใด​

ด้านใน​หุ่นยนต์​มีคน​อยู่​สอง​คน​

แน่นอน​ว่า​คน​หนึ่ง​เป็น​อู๋​เทียน​ซื่อ​ ส่วน​อีก​คน​หนึ่ง​คือ​หลิว​จิ่น​

พวกเขา​ทั้งสอง​คน​ต่าง​ก็​มีหน้าที่​เป็น​ของ​ตนเอง​ อู๋​เทียน​ซื่อ​รับผิดชอบ​ใน​ส่วน​ของ​ของ​การ​ยิง​ ส่วน​หลิว​จิ่น​รับผิดชอบ​ขับ​หุ่นยนต์​ เช่นนี้​ถึงจะสะดวก​ต่อ​การควบคุม​หุ่นยนต์​ภายใน​ระยะเวลา​ที่​สั้น​ที่สุด​ จะเห็น​ได้​ว่า​บัดนี้​การ​บังคับ​หุ่นยนต์​เกิด​ปัญหา​ขึ้น​มาแล้ว​สิ

หลิว​จิ่น​กุมมือ​ของ​อู๋​เทียน​ซื่อ​เอาไว้​แน่น​

“ฝ่าบาท​ ฝ่าบาท​ นั่น​เป็น​ศิษย์​ของ​สำนัก​เต๋า​นี่​ ! ”

“ท่าน​ปู่​ของ​ท่าน​อยู่​ที่นั่น​ ! ”

“ท่าน​พ่อ​ของ​ท่าน​ก็​มาพ่ะย่ะค่ะ​ ! ”

“พวกเขา​มาเพื่อ​ช่วย​ท่าน​ กระหม่อม​คิด​ว่า​…”

หลิว​จิ่น​ยัง​มิทัน​ได้​เอ่ย​จน​จบ​ อู๋​เทียน​ซื่อ​ก็​ถีบ​หลิว​จิ่นจน​หน้า​คะมำ​ทันใด​

เขา​ทำ​หน้าถมึงทึง​ แล้ว​แผด​เสียงดัง​ว่า​ “พวกเขา​ล้วน​ต้อง​ตาย​ ! ”

“ถ้าหาก​พวกเขา​มิตาย​ ข้า​จะกลับ​ไป​ยัง​ต้าเซี่ย​ได้​อย่างไร​กัน​ ? ”

“ข้า​มิอยาก​ใช้ชีวิต​อยู่​อย่าง​ต่ำต้อย​ภายใต้​เงามืด​นั้น​ ข้า​เป็น​ถึงองค์​จักรพรรดิ​แห่ง​ต้าเซี่ย​ ราษฎร​ใน​ใต้​หล้า​ล้วนแต่​เป็น​ของ​ข้า​ทั้งสิ้น​ ! ”

“ถ้าหาก​… ข้า​อนุญาต​ให้​พวกเขา​อยู่​ พวกเขา​ถึงจะสามารถ​มีชีวิต​อยู่​ได้​ แต่​หาก​ข้า​อยาก​ให้​พวกเขา​ตาย​…พวกเขา​ก็​ต้อง​ตาย​ ! ”

“ถ้าหากว่า​เจ้ากล้า​ขัดขวาง​ข้า​แล้ว​ล่ะ​ก็​…”

อู๋​เทียน​ซื่อ​ดัง​ปืน​ที่​เหน็บ​เอว​ออกมา​ จากนั้น​ก็​เล็ง​ไป​ที่​หลิว​จิ่น​

“ฝ่าบาท​… ! ”

หลิว​จิ่น​คุกเข่า​ลง​กับ​พื้น​ “ฝ่าบาท​ กว่า​ต้าเซี่ย​จะรุ่งเรือง​ได้​อย่าง​ทุกวันนี้​ไม่ใช่เรื่อง​ง่าย​ พระองค์​…พระองค์​ทรง​ทำให้​ราษฎร​ชาว​ต้าเซี่ย​ได้​ใช้ชีวิต​อย่าง​สงบสุข​เถิด​พ่ะย่ะค่ะ​ ! ”

“ใต้​หล้า​นี้​มีผู้ใด​บ้าง​ที่​มิตาย​ ? เด็กหญิง​ผู้​นั้น​ นาง​…นาง​เป็น​อสุรกาย​ ! ”

“บ่าว​คิด​มาโดยตลอด​ว่า​…นาง​อาจจะ​ถูก​กักขัง​เอาไว้​ที่นี่​ ถ้าหากว่า​ฝ่าบาท​ปล่อย​นาง​ออก​ไป​ เกรง​ว่า​…เกรง​ว่า​ต้าเซี่ยคง​ต้อง​เผชิญ​กับ​มหันตภัย​อย่าง​ใหญ่หลวง​ ! ”

สายตา​ของ​อู๋​เทียน​ซื่อ​ทวี​ความรุนแรง​มากยิ่งขึ้น​

เมื่อ​เขา​ได้​เห็น​ความ​แข็งแกร่ง​ของ​หุ่นยนต์​ด้วย​ตา​ของ​ตนเอง​แล้ว​ ความ​ชั่วร้าย​ที่เก็บ​ซ่อน​เอาไว้​ใน​ส่วนลึก​ของ​หัวใจ​จึงถูก​ปลดปล่อย​ออกมา​

เขา​เชื่อ​ว่า​เมื่อ​เขา​มีหุ่นยนต์​ที่​แข็งแกร่ง​ถึงเพียงนี้​แล้ว​ เขา​จะสามารถ​กวาดล้าง​ทหาร​ของ​ต้าเซี่ย​และ​กลับ​ไป​กุมอำนาจ​ได้​อีก​ครา​

เขา​จะสับ​พวก​เยี่ยน​ซีเห​วิน​ให้​แหลก​ละเอียด​เป็น​ชิ้น​ ๆ !

แล้ว​ยึด​เอา​อำนาจ​จักรพรรดิ​มาไว้​กับ​ตน​ !

อยู่ ๆ​ สายตา​ของ​เขา​ก็​แดงก่ำ​ขึ้น​มา เขา​ถือ​ปืน​เอาไว้​โดยที่​ไม่สั่น​ไหว​อีกต่อไป​

“เช่นนั้น​หมายความว่า​…สุนัข​เยี่ยง​เจ้าต้องการ​จะทรยศ​ข้า​อย่างนั้น​หรือ​ ? ”

“ฝ่าบาท​ กระหม่อม​มิเคย​ทรยศ​ต่อ​พระองค์​พ่ะย่ะค่ะ​ กระหม่อม​เพียงแค่​คิด​ว่าการ​ก่อตั้ง​ต้าเซี่ย​มิใช่เรื่อง​ง่าย​ และ​กว่า​ต้าเซี่ย​จะมีทุกวันนี้​ได้​มิใช่เรื่อง​ง่าย​เลย​พ่ะย่ะค่ะ​…”

“เจ้าคิด​ว่า​หาก​ไม่มีเจ้า แล้ว​ข้า​จะมิอาจ​บังคับ​สิ่งนี้​ได้​อย่างนั้น​หรือ​ ? ”

“เช่นนั้น​เจ้าจงไป​ตาย​เสียเถิด​ ! ”

“ปัง​… ! ”

เสียง​ปืน​ดังลั่น​ หลิว​จิ่น​เบิก​ตาโต​แล้ว​ค่อย ๆ​ ล้ม​ลง​

น้ำตา​หลั่งไหล​ออก​มาจาก​หาง​ตา​ของ​เขา​

เขา​ตาย​ตา​มิหลับ​

ฟู่เสี่ย​วกวน​ใช้วิชา​กัศยป​แสร้ง​ตาย​หลบหลีก​ม่าน​แสงของ​ความฝัน​ที่สอง​ จากนั้น​ก็​ทะยาน​ขึ้นไป​บน​ส่วนหัว​ของ​หุ่นยนต์​

เขา​มองเห็น​เหตุการณ์​ทุกอย่าง​ผ่าน​หน้าต่าง​

หัวใจ​ของ​เขา​พลัน​จมดิ่ง​ลง​เหว​

นาที​นั้น​เข้า​รู้สึก​สั่นสะท้าน​ไป​ทั้ง​ร่าง​

และ​ในขณะเดียวกัน​นั้น​เอง​

ชาย​อ้วน​ทะยาน​ฝ่าลม​หิมะ​ขึ้น​มาส่วนหัว​ของ​หุ่นยนต์​เช่นกัน​

เขา​คุกเข่า​ลง​แล้ว​ยก​ปืนพก​ขึ้น​มา อู๋​เทียน​ซื่อ​ที่อยู่​ด้านใน​หอบังคับการ​ส่งยิ้ม​เย้ยหยัน​มาให้​พวกเขา​

อู๋​เทียน​ซื่อ​จ้องมอง​ชาย​อ้วน​ จากนั้น​ก็​หันหน้า​ไป​มอง​ฟู่เสี่ย​วกวน​ในขณะเดียวกัน​

“พวก​เจ้ามิทราบ​ถึงพลัง​ของ​มัน​เลย​สักนิด​ ! ”

“จงไป​ตาย​เสีย​ ! ”

สายตา​ของ​หุ่นยนต์​เปลี่ยน​ทิศ​อย่าง​กะทันหัน​ สายตา​นั้น​จ้องมอง​ไป​ที่​ฟู่เสี่ย​วกวน​ ชาย​อ้วน​ผงะ​ตกใจ​ จน​ต้อง​ตะโกน​ออกมา​ว่า​ “รีบ​หลบ​เร็ว​เข้า​… ! ”

จากนั้น​เขา​ก็​ลั่น​ไกปืน​ออก​ไป​

หุ่นยนต์​ตัว​นั้น​พ่น​ไฟออก​มาจาก​ดวงตา​

กระสุน​ของ​ชาย​อ้วน​กระทบ​เข้ากับ​หน้าต่าง​ใน​ระยะ​ประชิด​ จน​เกิด​เปลวไฟ​สว่าง​วาบ​

หน้าต่าง​มิได้​ถูก​ยิง​จน​ทะลุ​

ใน​ห้วง​นาที​นั้น​ชาย​อ้วน​ชน​เข้ากับ​ฟู่เสี่ย​วกวน​…

ฟู่เสี่ย​วกวน​ถูก​ชน​จน​กระเด็น​ เขา​ปลิว​ไป​ตาม​แรงลม​ที่​กำลัง​เกรี้ยวกราด​

หลังจากนั้น​ไม่นาน​เปลวไฟ​ก็​ลาม​ไป​ทั่ว​ทั้ง​ร่าง​ของ​ชาย​อ้วน​

เขา​ถูก​เปลวไฟ​แผดเผา​ จน​ตกลง​มาจาก​ส่วนหัว​ของ​หุ่นยนต์​

“ท่าน​พ่อ​… ! ”

สอง​ตา​ของ​ฟู่เสี่ย​วกวน​ตา​แดงก่ำ​ เขา​ทะยาน​ขึ้นไป​ใน​อากาศ​อย่าง​สุด​แรง​ จากนั้น​ก็​แผด​เสียงคำราม​ใส่อู๋​เทียน​ซื่อ​ที่อยู่​ข้างใน​หอบังคับการ​ “พวก​ข้า​อุตส่าห์​มาช่วยเหลือ​เจ้า แต่​มิคาดคิด​เลย​ว่า​เจ้าจะเกิน​เยียวยา​เช่นนี้​ ! ”

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ”

อู๋​เทียน​ซื่อ​หัวเราะ​เสียง​ดังลั่น​ ทว่า​จากนั้น​เขา​ก็​หยุด​หัวเราะ​ทันควัน​ “ข้า​เกลียด​ท่าทาง​จอมปลอม​ของ​ท่าน​ยิ่งนัก​ ! ”

“เจ้าจงไป​ตาย​เสียเถิด​ ! ”

สายตา​ของ​หุ่นยนต์​จดจ้อง​ไป​ที่​ฟู่เสี่ย​วกวน​ และ​ทันใดนั้น​เอง​…

บน​ยอด​ภูเขา​หิมะ​ลูก​นั้น​ สวี​หยุ​น​ชิงยืน​อยู่​บน​นั้น​ พลาง​เงยหน้า​มอง​ท้อง​นภา​อัด​มืดมิด​

ยาม​ที่​หุ่นยนต์​พ่น​ไฟออกมา​ น้ำตา​ได้​หลั่ง​ริน​ลง​มาจาก​หาง​ตา​ของ​นาง​

ดังนั้น​นาง​จึงยก​สอง​มือขึ้น​มา ท่ามกลาง​ท้อง​นภา​ยาม​ราตรี​ มีดาวเทียม​ดวง​หนึ่ง​ปรากฏ​ขึ้น​มา

นาง​สะบัดมือ​ ทันใดนั้น​พิกัด​ของ​หุ่นยนต์​ก็​ถูก​ส่งไป​ยัง​ดาวเทียม​แห่ง​นั้น​

ขีปนาวุธ​ลูก​หนึ่ง​ถล่ม​ลง​มาจาก​ท้อง​นภา​

นี่​ยัง​ไม่พอ​

เพราะ​นาง​ต้องการ​พิกัด​ของ​ความฝัน​ที่สอง​เพื่อ​การ​โจมตี​ที่​แม่นยำ​ขึ้น​

ฟู่เสี่ย​วกวน​ทะยาน​ขึ้นไป​บน​อากาศ​

หุ่นยนต์​ปล่อย​ลำแสง​ออกมา​อีก​ครา​

แสงนั้น​ สว่าง​ไป​ทั่ว​ทั้ง​ฐาน​ สว่างจ้า​จน​ฟู่เสี่ย​วกวน​ที่​กลางอากาศ​ มองเห็น​หญิงสาว​นั่ง​แสยะ​ยิ้ม​อยู่​หน้า​ประตู​ฐาน​

หลังจาก​ที่เกิด​แสงสว่างจ้า​เมื่อ​ครู่​แล้ว​ พายุ​ก็​โหมกระหน่ำ​อีก​ครา​ ฟู่เสี่ย​วกวน​ทะยาน​ขึ้นไป​สูงกว่า​เดิม​ เพื่อ​หลบหนี​จาก​เปลวไฟ​ จากนั้น​ก็​มุ่งหน้า​ไป​ยัง​ประตู​ของ​ฐาน​นิวเคลียร์​

ความฝัน​ที่สอง​ขมวดคิ้ว​เข้าหา​กัน​แน่น​ หลังจากนั้น​ก็​ลุก​พรวด​ขึ้น​มา

นาง​จ้องมอง​ท้อง​นภา​ยาม​ราตรี​ เห็น​ขีปนาวุธ​พุ่ง​โฉบ​มาอย่าง​เร็วไว​

“ห​นี่​วา​… แท้จริง​แล้ว​เจ้าต่างหาก​ถึงจะเป็น​ผู้พิทักษ์​ตัวจริง​ ! ”

ทันใดนั้น​สายตา​ของ​นาง​ก็​ส่งลำแสง​สีน้ำเงิน​ออกมา​

สวี​หยุ​น​ชิงที่​ยืน​อยู่​บน​ยอด​ภูเขา​หิมะ​ ส่งคำสั่ง​ไป​ยัง​ดาวเทียม​อีก​ครา​

ร่าง​ของ​ฟู่เสี่ย​วกวน​ปลิว​ว่อน​ไป​ตาม​แรงลม​

ห้วง​นาที​ที่​เขา​ตั้งตัว​ได้​ เขา​เหนี่ยว​ไกปืน​เล็ง​เป้า​ไป​ที่​ลำแสง​สีน้ำเงิน​ จากนั้น​ก็​ยิง​ออก​ไป​ทันใด​ !