นางบำเรอเติมใจ - ตอนที่ 6

จากเสือผู้หญิง ตอนนี้กลายเป็นแมวเชื่องๆ อยู่ในโอวาทของเมีย

“มันก็จริง เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ ฉันจะขึ้นห้องแล้ว อยากพัก” แกริคตัดบท

“ของขวัญผมจัดไว้ให้บนห้องแล้วนะครับ อย่ารุนแรงนัก เพราะเธอยังใหม่” กรวิทย์ได้ส่งข้อความไปบอกหทัยรัตน์แล้วว่าให้พาเพื่อนไปรอที่ห้องของแกริคเลย ป่านนี้คงพร้อมแล้ว

“ใหม่ ไม่ใช่ว่าเอาผู้หญิงบริสุทธิ์มาหรอกนะ นายก็รู้ว่าฉันไม่นิยม”

“ไม่รู้สิครับ” อันนี้เขาไม่รู้จริงๆ ว่าเพื่อนของหทัยรัตน์บริสุทธิ์รึเปล่า แต่คิดว่าคงไม่ เพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนจะเต็มใจทำงานแบบนี้ทั้งที่ไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน

“เอาเถอะ ถ้าพวกนายจะดื่มต่อก็ตามสบาย” เขาเป็นอะไรไม่รู้ อยากขึ้นไปบนห้องเร็วๆ ไม่ใช่เพราะตื่นเต้นกับของขวัญของลูกน้องเก่าหรอกนะ แต่คงไม่ใช่ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกซะหน่อยที่มีแบบนี้

“ครับ ผมจะเดินขึ้นไปส่ง” แซคลุกขึ้นเตรียมตัวจะเดินไปส่งผู้เป็นนาย

“ไม่ต้องนายเห็นฉันเป็นเด็กรึไง”

“ครับ” ถึงแซคจะไม่ได้เดินขึ้นไปส่งแต่ก็มีลูกน้องเดินตามตลอดอยู่แล้ว แต่แซคก็ทำหน้าที่ของตัวเองจนเคยตัว เพราะห่วงความปลอดภัยของผู้เป็นนาย

แกริคเดินขึ้นมาบนห้องชั้นบนสุดของโรงแรม พอมาถึงหน้าประตูเขาก็เปิดเข้าไปทันทีโดยไม่ลังเล ในห้องมืดสนิท ราวกับไม่มีใครอยู่ แต่พอเดินไปในห้องนอนเขาก็เห็นรางๆ ว่ามีร่างคนนอนอยู่บนเตียง อย่าบอกนะว่าเธอหลับ

แกริคเดินเข้าไปสำรวจร่างบางที่หายใจเข้าออกสม่ำเสมอโดยยังไม่เปิดไฟแต่ก็มีแสงส่องเข้ามาให้เห็นรางๆ ผู้หญิงหากินแบบนี้มีสิทธิ์มาหลับบนเตียงของแขกด้วยรึ

แต่แค่เห็นในความมืด มันก็ทำให้เขากลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ ร่างบางในชุดนอนวาบหวิวสีดำที่ปิดอะไรไม่มิด เป็นครั้งแรกที่ผู้ชายอย่างแกริค ซีคีเลียโนทำอะไรไม่ถูก เขาควรปลุกเธอรึเปล่าเพราะตอนนี้เขาก็อยากทำกิจกรรมเข้าจังหวะเต็มที

แต่เอาเถอะ เขาปล่อยให้เธอนอนสบายอีกนิดก่อนที่เขาจะอาบน้ำเสร็จ ร่างใหญ่เดินเข้าไปอาบน้ำโดยปล่อยให้ร่างบางนอนหลับต่อ

ส่วนคนที่คิดว่าหลับ เธอไม่ได้หลับ เธอแกล้งหลับเพราะตื่นเต้น และไม่รู้ต้องทำยังไง เวลาเผชิญหน้ากับเขาเธอต้องทำตัวยังไง เธอกลัวว่าพอเห็นหน้าเขาแล้วตัวเองจะเป็นลมไปซะก่อน เพราะความตื่นเต้นมันมีมาก จนทำให้หัวใจเธอแทบระเบิดออกมา

หทัยรัตน์มาส่งเธอไว้ที่ห้องนี้ตั้งแต่หนึ่งชั่วโมงก่อน เธอก็เดินสำรวจห้องจนทั่วแล้วเขาก็ยังไม่มา แกริค ซีคีเลียโน เป็นผู้ชายที่เพอร์เฟคหรือจะเรียกได้ว่าสุดยอดของความเพอร์เฟคจริงๆ เสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ ของเขา ถูกจัดไว้เป็นระเบียบ ถึงแม้จะถูกใช้งานแต่ก็เก็บเข้าที่เหมือนเดิมเป๊ะ แสดงว่าเขาต้องเป็นคนที่มีระเบียบมากๆ

เสียงเปิดประตูห้องน้ำทำให้คนที่นอนคิดอะไรเพลินอยู่สะดุ้งนิดหน่อย แล้วก็รีบทำตัวให้เหมือนหลับ ทำไมเขาไม่เปิดไฟนะ ชอบอยู่แบบมืดๆ รึไง แต่คิดยังไม่เท่าไหร่ แสงในห้องก็สว่างขึ้น แต่พิรุณรักก็ยังไม่ลืมตา ตอนนี้ตัวเธอเกร็งไปหมด

เสียงตะกุกตะกักดังขึ้นในห้องทำให้เธอหรี่ตาขึ้นมอง แค่นั่นแหละก็รีบหลับตา เพราะเห็นแค่แผ่นหลังของเขา แค่นั้นมันก็ทำให้เธอสั่นสะท้านไปทั้งตัว

พิรุณรักแกจะกลัวไม่ได้นะ แกตัดสินใจแล้ว โอกาสได้ใกล้ชิดเขามันมาถึงแล้ว

“จะหลับไปแบบนั้นจริงๆ เหรอ” แกริคหันมาสนใจของขวัญชิ้นพิเศษที่ลูกน้องส่งมาให้ เขาก็พึ่งจะเคยเจอ มานอนหลับบนเตียงแขกทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย

แต่พอเปิดไฟให้สว่างทำให้เขาเห็นเธอได้ชัดขึ้น และมันยิ่งทำให้คนที่มีแอลกอฮอล์อยู่ในร่างกายร้อนฉ่าไปทั้งตัว

กรวิทย์ไม่เคยทำให้เขาผิดหวังจริงๆ

“คนสวย จะไม่ตื่นขึ้นมาทำหน้าที่ของตัวเองหน่อยเหรอ” คนอย่างแกริคจะไม่ยอมเสียเวลาในสิ่งที่ตัวเองอยากได้ และที่ขึ้นมาไวขนาดนี้เพราะอยากปลดปล่อย

พิรุณรักหนังตากระตุกเมื่อโดนสัมผัสเข้าที่หัวไหล่ มือเย็นเฉียบของเขาส่งผลไปทั่วร่างของเธอ แต่เธอก็ยังไม่ยอมลืมตา แต่มีหรือคนที่มีไหวพริบดีอย่างแกริคจะไม่สังเกตเห็น มุมปากด้านขวาของเขากระตุกขึ้นทันทีที่เห็นร่างบางตาขยุบขยิบไปมา

“ฉันไม่ยอมลักหลับใครหรอกนะ” แกริคก้มลงไปกระซิบข้างหูเธอเสียงพร่าอารมณ์ของเขาปะทุขึ้นเรื่อยๆ เมื่อได้สำรวจร่างบางเต็มๆ ตา ความอวบอิ่มที่ปิดแทบไม่มิด

ฝ่ามือแกร่งลากไปตามเรียวแขนความนุ่มลื่นของผิวทำให้แกริคพอใจ เขาชอบผู้หญิงผิวสวย และเนียนนุ่มน่าสัมผัส ดวงตาคมกริบจ้องมองดวงหน้างามที่ปราศจากเครื่องสำอางไม่วางตา เปลือกตาสวยกระตุกถี่ขึ้นเมื่อมีสิ่งก่อกวน

ผู้หญิงคนนี้หรือจะที่มาอยู่กับเขาหนึ่งอาทิตย์ต่อจากนี้ แกริคเดินทางไปเกือบทั่วทุกมุมโลก ไปทุกที่จะมีหญิงงามมาอยู่ข้างกายไม่เคยขาด ทุกครั้งเขาเฉยๆ กับมันเพราะมีไว้เพียงแค่ระบายอารมณ์

แต่ทำไมครั้งนี้เพียงแค่เขาเห็นหน้าผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงโดยที่เธอยังไม่ทำอะไร เขากลับรู้สึกประหลาดในความรู้สึกของตัวเองที่จะได้อยู่กับเธอ ความประหลาดที่ว่านี้คืออะไรเขาคงต้องหาคำตอบ

“ฉันรู้ว่าเธอตื่นแล้วคนสวย” แกริคก้มลงกระซิบแผ่วเบาที่หูสวย ปากหนาที่เป่าลมออกมาทำให้ร่างบางสะท้านเบาๆ หดคอหนีทำให้คนตัวโตหัวเราะในลำคอเบาๆ

“ลืมตาขึ้นมาทำหน้าที่ของตัวเองซะ” พิรุณรักหัวใจเต้นรัวราวกับกลองชุด ความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นทำให้เธอเกร็งไปทั้งตัว ใจหนึ่งก็คิดว่าตัวเองควรลืมตาและรีบทำหน้าที่ของตัวเองให้เสร็จ อีกใจก็บอกว่าขอทำใจอีกนิด ตอนนี้เธอตื่นเต้นเกินกว่าจะควบคุมตัวเองได้

“ถ้าไม่ลืมตาฉันจะให้คนมาพาตัวออกไป” ผู้หญิงที่เล่นตัวมากก็ไม่ดี ทำให้ผู้ชายหมดความอดทนได้ ซึ่งแกริคก็ไม่ต่างจากคนอื่น ถึงเขาจะรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่าสนใจ แต่เล่นตัวมากไปก็ทำให้น่ารำคาญ ทั้งที่รู้หน้าที่ตัวเองดีแต่กลับไม่ทำ

“คุณ” พิรุณรักเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ลืมตาขึ้นทันที ถึงจะตื่นเต้นแค่ไหนแต่เธอก็ไม่อยากพลาดโอกาสที่จะอยู่กับคนตรงหน้า

พิรุณรักตื่นตะลึงเมื่อเธอได้เห็นหน้าเขาชัดๆ และตัวเป็นๆ แถมใบหน้าเขายังอยู่ใกล้เธอแค่คืบ ปากบางเม้มเข้าหากัน รู้สึกถึงการเต้นของหัวใจที่เต้นเร็วขึ้น เร็วขึ้นเรื่อยๆ แล้วรู้สึกเหมือนโลกมืดลง มืดลงเรื่อยๆ

“เฮ้” แกริคร้องเสียงดังเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

เธอเป็นลม ผู้หญิงที่มาคอยบริการเขาเป็นลมเพียงเพราะเห็นหน้าเขา มันบ้าชัดๆ