นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations - ตอนที่ 8 - อ่านทั้งวัน.Com | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf

เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของใครบางคนทำให้เดมอนสะดุ้งตื่นขึ้นมา เขาผุดลุกขึ้นนั่ง และมองไปยังมุมห้องที่เป็นต้นเสียง ก็เห็นว่าแม่สาวใช้คนสวยที่เขากัดกินอย่างดุเดือดเมื่อหลายชั่วโมงก่อนหน้านี้ กำลังนั่งกอดเข่าร่ำไห้ปิ่มจะขาดใจอยู่ตรงนั้น

นี่หล่อนจะเสียใจอะไรกันนักกันหนา

เดมอนเต็มไปด้วยความหงุดหงิด เขาตวัดตามองไปที่นาฬิกาที่ผนังห้องก็พบว่าตอนนี้หกโมงเย็นกว่าๆ แล้ว สองขาแข็งแรงก้าวลงไปจากเตียง และเดินตรงเข้าไปหาคนที่กำลังร้องไห้คร่ำครวญราวกับญาติผู้ใหญ่เสียด้วยความไม่พอใจ

“เสียใจอะไรนักหนา หรือว่าฉันจัดให้ไม่ถึงใจ”

คนที่นั่งร้องไห้อยู่สะดุ้งตกใจ ก่อนจะรีบป้ายน้ำตาทิ้ง กลีบปากอิ่มที่สั่นระริกยังบวมเจ่ออย่างเห็นได้ชัด

นี่เขารุนแรงกับหล่อนถึงเพียงนี้เชียวหรือ แต่ก็ช่างเถอะ ในเมื่อเขามีสิทธิ์ทำอะไรกับหล่อนก็ได้

“ยัง…ยังไม่ตอบอีก เธอนี่ชอบทำให้ฉันหงุดหงิดนักนะ”

“คือ…ดิฉัน…”

“มีอะไรก็พูดมา”

พะแพงที่เจ็บไปทั้งกายและหัวใจ กัดฟันช้อนตาขึ้นมองคนที่ยืนค้ำตระหง่านอยู่เหนือร่างด้วยความทรมาน

“ขอ…กลับออกไปได้ไหมคะ” ในที่สุดหล่อนก็พูดสิ่งที่ต้องการออกมาได้สำเร็จ

เขายิ้มหยัน ไหวไหล่ทรงพลังเล็กน้อย “นึกว่าเรื่องอะไร จะไปก็ไปสิ ฉันห้ามไว้หรือ”

“ก็…นายน้อยสั่งเอาไว้…ว่าห้ามดิฉันออกไปก่อนที่นายน้อยจะตื่น…” น้ำเสียงของหล่อนสั่นเทาจนน่าเวทนา

“อย่างนั้นหรือ”

เขาไหวไหล่อีกครั้ง ก่อนจะเดินกลับไปทรุดตัวนั่งบนขอบเตียง แต่สายตาก็ยังจับจ้องมองไปที่พะแพงไม่วางตา

หญิงสาวนั่งก้มหน้านิ่งอยู่กับพื้น มือเล็กยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้งตลอดเวลา

“ลุกมานี่ ฉันมีเรื่องจะสั่งเธอ”

หล่อนเงยหน้ามองเขา ก่อนจะค่อยๆ กัดฟันลุกขึ้นยืน ใบหน้างามนิ่วเล็กน้อย เมื่อที่กึ่งกลางลำตัวเจ็บระบมเหลือเกิน

“นายน้อย…มีอะไรจะสั่งดิฉันหรือคะ”

“เธอชื่ออะไร”

“เอ่อ…”

“ฉันถามว่าเธอชื่ออะไร หรือว่าเป็นคนไม่มีชื่อ”

หล่อนมองเขาด้วยสายตาตัดพ้อ กลีบปากอิ่มบวมเจ่อเม้มสนิทเป็นเส้นตรง

“ฉันก็แค่อยากรู้ชื่อผู้หญิงที่ฉันนอนด้วยเท่านั้นเอง”

“ดิฉันชื่อ…พะแพง…ค่ะ…”

“พะแพง” เขาทวนชื่อของหล่อน “ชื่อแปลกดีนะ ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย แถมเรียกยากด้วย”

หล่อนก้มหน้างุด สิ่งเดียวที่ต้องการในตอนนี้ก็คือการออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แต่ดูเหมือนว่านรกยังลงทัณฑ์หล่อนไม่สาสม

“แก้ผ้า ฉันอยากดูรูปร่างของเธออีกครั้ง”

“คะ?” พะแพงส่ายหน้า ถอยหลังหนี แต่มือเล็กถูกคว้าเอาไว้ และเขาก็ขู่เสียงดุดัน

“หรือว่าจะให้ฉันฉีก”

นี่หล่อน…จะต้องถูกผู้ชายใจร้ายคนนี้ย่ำยีศักดิ์ศรีไปอีกนานเท่าไหร่กัน

“ว่าไงล่ะ พะแพง”

“ค่ะ…นายน้อย…”

หล่อนไม่มีทางเลือก จำต้องยกมือขึ้นปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากร่างกายของตัวเอง หยาดน้ำตาแห่งความอดสูไหลรินออกมาไม่ขาดสาย

“อืม…สวยจริงๆ”

เดมอนทาบมือใหญ่ลงบนเต้านมอวบใหญ่ และบี้คลึงอย่างอดใจไม่ไหว เจ้าหล่อนจะถอยหลังหนี แต่เขาใช้มืออีกข้างรวบเอวคอดเอาไว้ และกระชากให้เข้ามาหา

“อย่า…อย่าค่ะนายน้อย…อื้อ…”

คำทัดทานของหล่อนไม่เคยได้ผล เพราะตอนนี้เขาไม่ใช่แค่บีบขยำหน้าอกของหล่อนเท่านั้น แต่เขาเงยหน้าขึ้นมาดูดอมยอดทรวงเข้าไปในอุ้งปากร้อนจัด

“อ๊ะ…อื้อ…อย่า…อา…”

เขาดูดแรงๆ ดูดเร็วๆ ใช้ลิ้นเลีย ฟันขบกัด จนหล่อนที่พยายามดิ้นรนอ่อนแรงลงในที่สุด

เมื่อเห็นสาวน้อยสิ้นฤทธิ์ เขาก็ปล่อยเต้าสวยออกจากปาก และลุกขึ้นยืน ก้มลงประกบปากจูบอย่างหิวกระหาย ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะหยุด ตั้งใจจะไม่แตะต้องเจ้าหล่อนอีก แต่ไฟร้อนๆ ในกายมันลุกโชนขึ้นมาไม่มีปี่มีขลุ่ย และมันก็ทำให้เขาขาดสติ

“อ๊ะ…อย่า…”

ร่างอรชรถูกจับเหวี่ยงลงไปบนเตียงอีกครั้ง และเขาก็จัดการทาบทับลงไปหา จับหล่อนกัดกินอย่างหื่นกระหาย ครอบครองความเป็นหญิงอย่างดุดัน เหี้ยมเกรียม ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยความป่าเถื่อนไม่ต่างจากสัตว์ป่า และพอเขาเสพสมจนอิ่มเอมก็ผละออกห่าง และขับไล่หล่อนราวกับหมูหมาไร้ค่า

“ไม่ต้องไปโพนทะนาเรื่องนี้ให้ใครรู้ล่ะ เพราะฉันไม่ชอบ”

มือสั่นเทาที่กำลังติดกระดุมเสื้ออยู่ชะงัก ความอัปยศอดสูแล่นพล่านท่วมท้นหัวใจ

“แล้วก็ไม่ต้องเสนอหน้าขึ้นมาหาฉันเองนะ ถ้าฉันอยากจะนอนกับเธออีกเมื่อไหร่ ฉันจะให้คนไปตามมาเอง”

นี่ใช่ไหมคือสิ่งที่หล่อนต้องพบเจอ

“ที่ฉันสั่งน่ะเข้าใจหรือเปล่า”

“ค่ะ ดิฉัน…เข้าใจทุกอย่างค่ะ”

“ดี งั้นก็ออกไปได้แล้ว”

หล่อนเหมือนเศษขยะที่ถูกเดมอนจับโยนออกมาจากห้องหลังจากใช้งานเสร็จสิ้น สองขาอ่อนแรงก้าวเดินไปข้างหน้า น้ำตาไหลรินหลั่งไม่ขาดสาย ภาวนาให้ไม่มีใครเดินสวนมาตอนนี้ เพราะสภาพของหล่อนตอนนี้ไม่สามารถสู้หน้าใครได้จริงๆ

หญิงสาวสะอื้นไห้ด้วยความทรมาน หลีกหนีหน้าผู้คนไปทรุดนั่งซ่อนตัวอยู่ใต้ต้นไม้หลังคฤหาสน์หลังงาม และปลดปล่อยให้ความทุกข์ทรมานกัดกินจิตวิญญาณทั้งหมดอย่างไร้ทางดิ้นหนี

ทำไม…เดมอนถึงได้โหดเหี้ยมแบบนี้…

แม้จะพยายามทำเป็นไม่สนใจ แต่ก็ทำได้เพียงแค่ชั่วขณะเดียวเท่านั้น เพราะแท้จริงแล้วลึกๆ ภายในอกของเขากำลังร้อนรุ่มราวกับถูกสุมด้วยเพลิงนรก

เพราะแม่สาวใช้เนื้อหวานคนนั้น…!

“ระยำ!”

เขาเกลียดความรู้สึกแบบนี้ที่สุด เกลียดที่ไม่อาจควบคุมความรู้สึกของตัวเอง เกลียดที่ไม่อาจขจัดภาพของแม่สาวใช้คนนั้นออกไปจากสมองได้อย่างที่ตั้งใจ

เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่เคยลุ่มหลง ไม่เคยสนใจ และไม่เคยให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนไหนมากกว่าความใคร่ของตัวเอง แต่กับพะแพงต่างออกไป

หรือว่าเพราะหล่อนเป็นสาวบริสุทธิ์…?

ดวงคมกริบตวัดมองไปยังความยุ่งเหยิงของเตียงนอนข้างตัว มือใหญ่กระชากผ้าห่มโยนทิ้งลงไปข้างเตียง หยดเลือดสีแดงสดหลายจุดยิ่งตอกย้ำให้เขาคลื่นเหียนอาเจียน

นี่เขานอนกับสาวบริสุทธิ์อย่างนั้นหรือ…?

เขาไม่ชอบผู้หญิงจืดชืด จึงไม่เคยคิดจะนอนกับสาวพรหมจรรย์มาก่อน ผู้หญิงของเขาจะต้องร้อนแรงสู้รบตบมือกับเขาบนเตียงได้ทุกกระบวนท่า แต่เขากลับไม่ยอมหยุดทั้งๆ ที่กิริยาตอบสนองเงอะงะของพะแพงก็บอกให้รู้ได้เป็นอย่างดีว่าหล่อนยังไม่เคย

กรามแกร่งขบกันแน่นจนแทบแตกระเบิด ลมหายใจเดือดดาลกระแทกออกมาจากริมฝีปากกว้างหยักลึก ในสมองกำลังผุดภาพยามที่เขากำลังเคลื่อนไหวเข้าใส่ร่างอวบอิ่มแสนคับแน่นของพะแพงขึ้นมาอีกครั้ง เสียงร้องครวญครางของหล่อนช่างไพเราะเหลือเกิน เต้านมใหญ่ที่เขาบีบขยำแรงๆ จนแทบเละแหลกคามือก็นุ่มหยุ่นอวบอิ่ม ความคับแน่นที่บีบรัดอยู่รอบท่อนชายทำให้เขาเต็มไปด้วยความเสียวกระสัน หล่อนส่ายระริก กรีดร้อง วิงวอนให้เขาเคลื่อนไหวร้อนแรงมากขึ้น หล่อนดีดดิ้นตอบสนองร่านร้อนในแบบที่เขาต้องการ เขาจำได้ว่าตัวเองหลุดหลงเข้าไปในหลุมสวาท ตอกย้ำความเป็นชายเข้าใส่ร่างอวบไหวร่อนระรัวเร็ว เพียงไม่นานเขาก็แตกระส่ำออกมารุนแรง ความสุขสมยิ่งใหญ่อาบชโลมไปทั้งจิตวิญญาณ และเขาไม่ชอบสิ่งที่กำลังรู้สึกเลยจริงๆ