นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations - ตอนที่ 45
“ฉันถามว่าเธอรู้ได้ยังไง” แม้จะป่วยไข้แต่เดมอนก็ยังขี้หงุดหงิดและเจ้าอารมณ์เหมือนเดิมไม่มีผิด
“คุณแม่บ้านใหญ่บอกค่ะ”
“แล้วป้ามิเชลล์บอกอะไรเธออีกไหมล่ะ”
“ก็…บอกว่านายน้อยเป็นห่วงแพงก็เลยออกไปตามหา”
พะแพงไม่ทันสังเกตสีหน้าที่เปลี่ยนไปเป็นประหม่าของเดมอนแม้แต่น้อย
“ฉันก็แค่ไม่อยากให้วินเซนต์เสียใจเพราะกำพร้าแม่ก็เท่านั้นเอง”
เขาไม่เห็นต้องย้ำเลย หล่อนรู้อยู่แล้วล่ะ
“เอาล่ะ เลิกพล่ามได้แล้ว ฉันรำคาญ ฉันจะนอน”
เดมอนตัดบทเสียงหงุดหงิด และพยายามจะหลับตาลง แต่พะแพงไม่ยอมง่ายๆ ยังไงซะเขาก็ต้องเช็ดตัวก่อน ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะชักเกร็งเพราะไข้สูงได้
“นายน้อยจะได้นอนก็ต่อเมื่อเช็ดตัวแล้วเท่านั้นค่ะ”
“แพตตี้!”
“นอนเฉยๆ นะคะ เดี๋ยวแพงจะเช็ดตัวให้”
หล่อนเห็นเขากัดฟันแน่น มองหล่อนอย่างไม่พอใจ แต่ครั้งนี้หล่อนไม่คิดจะยอมแพ้
“อย่าดื้อนะคะ ไม่อย่างนั้นแพงจะโทรตามหมอ”
เป็นจริงอย่างที่ป้ามิเชลล์บอกเอาไว้ เพราะหน้าของเดมอนซีดเผือดชนิดที่หล่อนไม่เคยเห็นมาก่อนเลยทีเดียว หล่อนแทบกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่อยู่
“ฉันหวังว่าป้ามิเชลล์คงไม่ได้เอารูปถ่ายแรกเกิดของฉันให้เธอดูด้วยหรอกนะ”
หล่อนรู้ว่าคนพูดกำลังประชดประชัน “คุณแม่บ้านใหญ่ก็แค่เป็นห่วงนายน้อยน่ะค่ะ อย่าไปตำหนิแกเลยนะคะ ถ้านายน้อยอยากลงโทษใครสักคน แพงยินดีรับผิดชอบเองทุกอย่างค่ะ”
เขาหรี่ตาแคบมองหล่อนอย่างมันเขี้ยว “ก็เธอรู้อยู่เต็มอกนี่ ว่าโทษของเธอก็มีแค่เซ็กซ์ร้อนฉ่าจากฉันเท่านั้น เธอก็เลยไม่เกรงกลัวน่ะสิ”
พะแพงแก้มแดงเป็นลูกตำลึงสุก หล่อนเสหลบสายตาคมกริบอ่อนล้าของเดมอน ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง
“แพงจะไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้นะคะ”
หล่อนไม่คิดจะรอให้เขาพูดอะไรออกมาอีก รีบเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ยืนทำใจอยู่พักใหญ่ก็ก้าวออกมาพร้อมกับกะละมังใส่น้ำ และผ้าขนหนูผืนเล็กสีขาว
หล่อนมาหยุดยืนที่ขอบเตียงด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ จนคนที่นอนรออยู่บนเตียงหงุดหงิด
“จะทำอะไรก็รีบทำสักทีสิ ฉันจะได้พักผ่อน พรุ่งนี้ฉันมีประชุมแต่เช้าด้วย”
“ค่ะ”
หล่อนรีบวางกะละมังกับผ้าขนหนูสีขาวบนหัวเตียง ก่อนจะก้าวขึ้นมานั่งบนเตียง มือเล็กสั่นเทายื่นไปแตะที่หน้าอกกว้างที่หล่อนเคยลูบไล้มาด้วยนิ้วมือหลายครั้ง รู้ดีว่ามันแน่นหนั่นด้วยกล้ามเนื้อขนาดไหน หัวใจของหล่อนสั่นเทา
“เธอจะทำอะไร”
“เอ่อ…ต้องถอดเสื้อผ้าน่ะค่ะ”
หล่อนได้ยินเขาถอนหายใจออกมา และหลับตาลง “เอาให้เต็มที่ จะทำอะไรฉันก็เชิญ”
“งั้นแพง…ขออนุญาตนะคะ”
“อืม”
กระดุมเสื้อนอนถูกปลดทีละเม็ดด้วยนิ้วมือเรียวแสนเงอะงะของพะแพงจนหมดทุกเม็ด ก่อนที่สาบเสื้อจะแยกกว้างออกจากกัน แผงอกที่มีไรขนสีเข้มขึ้นอยู่มากมายสะท้อนเข้ามาในดวงตา ริมฝีปากของหล่อนแห้งเป็นขุย ลำคอแห้งผาก น้ำลายเหนียวเป็นยาง มือเล็กสั่นเทายิ่งขึ้น เมื่อสายตามองตามไรเส้นขนที่มุดหายเข้าไปในขอบกางเกงนอนสีเดียวกับตัวเสื้อ
หล่อนจะทำใจมองมันโดยที่ไม่รู้สึกร้อนฉ่าได้ไหมนะ
“จะแก้ผ้าฉันก็รีบๆ สิ ฉันเพลียอยากจะนอนเต็มที่แล้ว”
“เอ่อ…ค่ะ”
หล่อนไม่มีทางเลือก ในที่สุดนิ้วเรียวก็ต้องแตะไปที่ขอบกางเกง แต่ก็แตะอยู่อย่างนั้นเพราะไม่กล้าพอที่จะรูดมันเลื่อนลงไปเสียที จนเดมอนต้องจัดการกระชากกางเกงนอนผ่านสะโพกลงไปแทนด้วยความรำคาญ
“ก็แค่นี้แหละ”
หน้าของหล่อนร้อนฉ่าราวกับมีใครเอาก้อนถ่านไฟมาถู ช่องท้องกรีดร้องด้วยความทรมาน หยาดความเสน่หาไหลคลอออกมาชุ่มฉ่ำที่กลีบนางจนน่าอับอาย
ท่อนชายของเขามันไม่ได้หลับใหลหรือแสดงท่าทางอ่อนเพลียเหมือนกับเจ้าของมันเลย แต่กลับแสดงความอหังการ หื่นกระหาย ด้วยการผงกหัวชูชันมองหล่อน
หล่อน…ร้อน…
สายตาที่เปิดเผยทุกความรู้สึกของพะแพงที่จ้องมองเจ้าท่อนเนื้ออวบใหญ่ของเขา ทำให้เดมอนร้อนฉ่าขึ้นมาทั้งๆ ที่กำลังจับไข้สูง กรามแกร่งขบกันแน่น พยายามควบคุมตัวเอง
“อยากกินฉันเหรอ”
“เอ่อ…เปล่าค่ะ”
หล่อนรีบรูดกางเกงนอนลงไปตามช่วงขาทรงพลัง และดึงมันออกจากกายของเดมอนมือไม้สั่น จากนั้นก็รีบกระวีกระวาดคว้าผ้าขนหนูชุบน้ำมาซับที่เนื้อตัวของเขา
“เช็ดให้ทั่วนะ เน้นที่ไอ้จ้อนฉันด้วย”
“คะ?”
“เพราะมันร้อนที่สุด”
สายตาของหล่อนสบประสานกับเขาโดยบังเอิญ และกองไฟมากมายก็ระเบิดขึ้นในร่าง หล่อนเผลอหลุดเสียงครางออกมา เขาคว้ามือเล็กที่กุมผ้าขนหนูเปียกน้ำเอาไว้ บีบแรงๆ ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกระเส่าแหบพร่า
“ดับความร้อนให้ฉันด้วยปากของเธอสิ แพตตี้”
“นาย…นายน้อยไม่สบายอยู่นะคะ” หล่อนเสหลบสายตาด้วยความขัดเขินเอียงอาย
“ใช่ ดังนั้นคืนนี้เธอจะต้องเป็นฝ่ายขย่มฉันเอง”
“เอ่อ…”
“หรือว่าไม่ต้องการล่ะ”
น้ำเสียงของเดมอนกระเส่าจนหล่อนร้อนฉ่ายากจะควบคุมได้อีก กลีบปากอิ่มเม้มแน่นเป็นเส้นตรง ดวงตาของหล่อนลดลงมองความเป็นชายของเขาที่ขยายใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ
“แต่ถ้านายน้อยอาการทรุดล่ะคะ”
หล่อนยังเป็นกังวล แต่ก็ไม่ปฏิเสธความต้องการระหว่างตัวเองกับเขาแม้แต่น้อย
“ฉันจะหายเป็นปลิดทิ้งต่างหาก”
สายตาคมกริบเต็มไปด้วยความเว้าวอนจนหล่อนระทดระทวยทั้งหัวใจและร่างกาย
“กินฉันสิ ฉันอยากชุ่มฉ่ำในปากของเธอ”
เขาปล่อยมือของหล่อนให้เป็นอิสระ ผ้าขนหนูเปียกน้ำหลุดร่วงอยู่บนเตียงโดยที่พะแพงไม่สนใจมันอีก หล่อนค่อยๆ ก้มหน้าต่ำลงไปที่กึ่งกลางลำตัวของเขา โอบประคองความแข็งชันขนาดมหึมาที่มีเม็ดมุกเล็กๆ ฝังเอาไว้อย่างทะนุถนอม รูดขึ้นลงตามความยาวของมัน เน้นหนักที่บริเวณด้านบน แค่นั้นคนตัวโตก็ครวญครางราวกับคนบ้าแล้ว
“โอ้ว…แพตตี้…”
ยิ่งเขาครางกระเส่าด้วยความเสียวกระสันมากเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งเต็มไปด้วยความฮึกเหิมน่าละอาย ริมฝีปากหวานก้มลงจูบด้านบนของสิ่งที่กอบกุมเอาไว้ด้วยสองมือแผ่วเบา
“กลืนมัน…กลืนมันเข้าไปในปาก แพตตี้…โอ้ว…”
เขากดศีรษะของหล่อนแรงๆ ตามอารมณ์สวาทที่ระเบิดขึ้น หล่อนอ้าปากจนกว้างสุด แต่ก็ยังดูไม่เพียงพอที่จะงาบงับความเป็นชายของเขาเข้าไปได้ทั้งหมด ทำได้แค่ดูดเลียเพียงครึ่งเท่านั้น
“โอ้ว…แพตตี้…ดูดแรงๆ โอ้ว…โอ้ว…”
คนที่บอกว่าอ่อนเพลียอยากจะนอนหลับตอนนี้ดิ้นพล่าน มือใหญ่กดหัวหล่อนแรงๆ เพื่อให้กลืนกินท่อนชายเข้าไปให้ได้มากที่สุด ส่วนสะโพกเพรียวก็ทั้งเด้งทั้งร่อนขึ้นหาใบหน้าของหล่อน
“โอ้ว…วิเศษ…”
หล่อนไม่รู้ว่าทำไมแค่การดูดอมเงอะงะของหล่อนถึงทำให้เดมอนครางราวกับจะขาดใจตายแบบนี้ได้ แต่ในเมื่อเขาชื่นชอบ หล่อนก็ยินดีที่จะดูดจะเลียให้เขาทั้งคืน
“ไม่ไหวแล้ว…แพตตี้…เธอ…โอ้ว…อ๊ากกกกก…”
เขาแตกระเบิดในปากของหล่อน หยาดน้ำสวาทของเขารสชาติเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมก็คือมันร้อนจัดกว่าทุกครั้งที่เคยดื่มกิน คงเป็นเพราะเขากำลังจับไข้อยู่นั่นเอง
“รู้สึกดีขึ้นไหมคะนายน้อย”
หล่อนเงยหน้าขึ้นมองเขา เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง หยาดน้ำสีขาวยังเปื้อนเปรอะที่ขอบปาก เดมอนกระชากร่างอรชรขึ้นไปทาบทับตัวเอง และประกบปากจูบอย่างร้อนแรง จูบจนหญิงสาวเกือบขาดอากาศหายใจจึงยอมถอนปากออก
“ฉันรักการได้อยู่ในปากของเธอ”
หล่อนหน้าแดงก่ำ มองคนตัวโตที่ตอนนี้มีเหงื่อผุดขึ้นตามใบหน้าและไรผมด้วยความเอียงอาย
“แต่ก็ไม่มีทางรักเท่ากับการได้ฝังอยู่ในตัวของเธอหรอก” เขาระบายยิ้มหื่นกระหายให้หล่อน “ควบฉันสิ ทำให้ฉันแตกระเบิดในตัวของเธอ”
“แต่นายน้อย…ควรจะพักก่อนนะคะ นายน้อยไม่สบาย”
เขาคว้ามือของหล่อนไปวางไว้บนหน้าผากกว้างของตัวเอง ก่อนจะเอ่ยถาม
“ตัวฉันเย็นขึ้นแล้ว จริงไหม”
หล่อนแทบไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ได้สัมผัส ไอร้อนจากเนื้อตัวของเดมอนจางหายไปไหนหมดนะเนี่ย
“ตัวไม่ร้อนแล้วค่ะ”
เขาระบายยิ้มหิวกระหาย “แล้วฉันก็จะหายป่วยเป็นปลิดทิ้ง ถ้าได้ปล่อยในตัวของเธออีกครั้ง”
“แต่ว่า…”
เขาส่ายหน้ายืนยันความต้องการของตัวเอง “ห้ามขัดใจ ฉันกำลังป่วยเห็นไหม”
แล้วเขาก็ช่วยหล่อนกำจัดชุดนอนออกไปในพริบตา ร่างอวบเปลือยเปล่ายวนตาเหลือเกิน เดมอนอดไม่ได้ที่จะยื่นมือมาขยำเต้านมอวบใหญ่ ขยี้ปลายถันหนักหน่วง จนหญิงสาวเงยหน้าสูงและครางระทวยด้วยความกระสันซ่าน
“ควบฉัน…ขย่มให้ฉันคลั่ง”
หล่อนไม่คิดจะรั้งรอให้เขาต้องออกคำสั่งซ้ำอีกครั้ง รีบก้าวขึ้นไปนั่งคร่อม กดความเป็นหญิงกลืนกินท่อนชายแข็งชันเข้าไปในความเร้นลับทีละนิดจนหมด มุกเม็ดเล็กครูดกับกลีบสาวจนหล่อนเสียวสยิวไปถึงโพรงมดลูก
“อ๊า…”
“อืมมมม…ขย่ม…แรงๆ แพตตี้…อืมมมม แบบนั้น อีกนิด…แรงอีก…โอ้ว…วิเศษ”
ม้าหนุ่มถูกหล่อนควบขี่ยาวนาน จนเขาและหล่อนทะยานเข้าสู่เส้นชัยนับครั้งไม่ถ้วน จากนั้นก็นอนกอด เกยก่ายกัน และพากันจมดิ่งลงสู่ห้วงแห่งนิทราอย่างมีความสุข
YOU MAY ALSO LIKE
