นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations - ตอนที่ 40

หล่อนน้ำตาไหล พยายามส่ายหน้าปฏิเสธ พยายามวิงวอนขอความเมตตา แต่เดมอนไม่มีให้เลย

“ถ้าไม่อม ก็ออกไปจากที่นี่ซะ”

หัวใจของหล่อนราวกับถูกกรีดด้วยคมกรีด หล่อนช้อนตาขึ้นมองเขาอย่างตัดพ้อ และก็ไม่มีทางเลือก จำต้องอ้าปากจนกว้างสุดถึงจะสามารถกลืนกินความชูชันตรงหน้าเข้าไปได้

“อืมมม แบบนั้น…โอ้ว…” เดมอนครวญคราง ตัวเกร็งเพราะความเสียวกระสัน “ใช้ลิ้นสิ ตวัดเลีย แบบที่ฉันทำกับเธอ อืมมม…แบบนั้น โอ้ว…”

ความอบอุ่นของอุ้งปากของพะแพงทำให้เดมอนรู้สึกราวกับตัวเองกำลังเดินอยู่ในทะเลทรายไม่มีผิด มันร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ ตามการขยับปากแสนเงอะงะของเจ้าหล่อน ลิ้นอ่อนนุ่มที่ตวัดไล้เลียไปมาอย่างไร้จุดหมาย แต่มันกลับสร้างความเสียวขนาดใหญ่ขึ้นในกายหนุ่มได้อย่างน่าอัศจรรย์ เขาตัวเกร็งไปหมด และในที่สุดก็อดทนไม่ไหว เขากระชากท่อนชายออกมาจากอุ้งปากหวาน ก่อนจะผลักร่างอรชรให้ล้มนอนหงายลงบนเตียงนอน สองขาเรียวถูกเขาจับแยกออกกว้าง จากนั้นเขาก็บุกทะลวงเข้าสู่ความเป็นหญิงที่เปียกชุ่มรอคอยอย่างดุดัน

“อ๊ะ…อา…อ๊า…นายน้อย…อา…”

“อืมมม โอ้ว…โอ้ว…”

คนที่ทิ่มแทงเข้าใส่หน้าตาแดงก่ำ ปากกว้างหยักสวยบิดเบี้ยวด้วยความเสียวทรมาน เขาโยกคลึง กระแทกบดอัดเข้าใส่อย่างดุดัน เคลื่อนไหวด้วยความดิบเถื่อน บั้นท้ายทรงพลังเคลื่อนไหวระรัวเร็วอย่างสุดควบคุม ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขากระแทกกระทั้นเข้าไปภายในร่องแคบ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่กลีบสาวบีบรัดรุนแรง เขากำลังจะทนไม่ไหว กำลังจะแตกระเบิดในไม่ช้า

“โอ้ว…ฟิตเหลือเกิน โอ้ว…”

เขาสูดปากตลอดเวลาราวกับกำลังกินพริกเป็นกำมือ หน้าตาบิดเบี้ยวด้วยความทรมานเป็นที่สุด แรงกระชั้นดุดันมากขึ้นจนเกินกว่าคำว่าบ้าคลั่ง และไม่ช้าสายพันธุ์สวาทก็แตกกระฉูดออกมาอย่างรุนแรง มันฉีดพ่นเข้าใส่ซอกสวาทอย่างล้ำลึก

“อืมมมม…วิเศษที่สุด…”

“แม่คับ ผมดีใจจังเลย”

หลังจากวินเซนต์นั่งเล่นกับเดมอนอยู่นานหลายชั่วโมง ก็เหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีหล่อนเดินทางมาด้วย จึงวิ่งเข้ามาหาและสวมกอด หล่อนระบายยิ้มให้กับลูกชาย

“แม่ดีใจที่หมูวินมีความสุขนะครับ”

“แล้วแม่ดีใจไหมคับ”

“เอ่อ…ดีใจสิครับ” พะแพงฝืนยิ้ม แม้น้ำตาจะคลอเบ้าก็ตาม

วินเซนต์เป็นเด็กเฉลียวฉลาดเกินวัย ทำให้อดที่จะถามมารดาต่อไม่ได้

“แต่ผมเห็นแม่ไม่ยิ้มเลยนี่คับ แถมคุณลุงลูกโป่งยังบอกด้วยว่า แม่ไม่อยากมากับผม แม่ไม่อยากให้ผมเจอพ่อ”

หล่อนยกมือขึ้นป้ายน้ำตา ฝืนยิ้มให้กว้างมากยิ่งขึ้น “ทำไมแม่จะไม่ดีใจล่ะครับ อะไรที่ทำให้หมูวินมีความสุข แม่ก็ดีใจทั้งนั้นแหละครับ”

“เย้…งั้นผมขอตัวไปบอกคุณลุงลูกโป่งก่อนนะคับ”

แล้วลูกชายของหล่อนก็วิ่งหน้าตั้งกลับไปหาเดมอน หล่อนมองตามไปน้ำตาซึม

นี่ขนาดวินเซนต์ยังไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเดมอนคือพ่อยังติดแจขนาดนี้ ถ้าวินเซนต์รู้ความจริงขึ้นมาเมื่อไหร่ หล่อนก็คงจะหมดความหมายไปในทันที

หัวใจของคนเป็นแม่ปวดร้าวจนต้องก้มหน้าและร้องไห้เงียบๆ โดยไม่รู้ว่ามีสายตาของเดมอนแอบจ้องมองมาตลอดเวลา