นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations - ตอนที่ 15

“เร็วๆ นะ คุณแม่บ้านใหญ่รออยู่” สาวใช้คนเดิมกำชับอีกครั้ง

“จ้ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ” พะแพงตอบรับเสียงรีบร้อน ก่อนจะหันไปหาโอลิเวีย “ฉันไปหาคุณแม่บ้านใหญ่ก่อนนะโอลิเวีย เอาไว้เราคุยกันใหม่นะ”

“อืม ตามสบายเถอะ”

พะแพงรีบวิ่งหายเข้าไปในตึก โอลิเวียมองตามไปจนลับสายตา ก่อนจะหันไปพูดกับเพื่อนสาวใช้

“นายน้อยโทรมาตามแพตตี้ใช่ไหมล่ะ”

“อืม”

ทันทีที่สาวใช้อีกคนตอบรับ โอลิเวียก็ถอนหายใจออกมาด้วยความวิตกกังวล “เดี๋ยวจะต้องมีเรื่องวุ่นวายตามมาแน่นอน เชื่อสิ”

“ไม่รู้สิ ฉันไปทำงานก่อนนะ”

สาวใช้อีกคนเดินจากไปแล้ว แต่โอลิเวียก็ยังยืนอยู่ที่เดิม และก็ถอนหายใจแรงๆ เหมือนเดิมเช่นกัน

พะแพงก้าวลงจากรถ และเงยหน้ามองตึกสูงระฟ้าเบื้องหน้าด้วยความหวาดหวั่น หลังจากที่หล่อนไปพบป้ามิเชลล์ตามคำสั่ง จึงได้รู้ว่าเดมอนเรียกหาให้หล่อนมาพบที่คาสิโน และถึงแม้ว่าหล่อนจะปฏิเสธยังไง แต่ก็ไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้

กลีบปากอิ่มเต็มสวยเม้มแน่นเป็นเส้นตรง ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปในตึกสูงตรงหน้า

“คุณแพตตี้ใช่ไหมคะ” พนักงานสาวรีบถลามาต้อนรับ และเมื่อหล่อนตอบว่าใช่ คู่สนทนาก็รีบกุลีกุจอพามาส่งที่ลิฟต์ตัวใหญ่ทันที

“ท่านประธานรออยู่ค่ะ”

หล่อนไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าคู่สนทนารู้เรื่องราวระหว่างตัวเองกับเดมอนมากแค่ไหน รู้เพียงแต่ว่าตอนนี้หล่อนรู้สึกอับอายเหลือเกิน รู้สึกไม่ต่างจากโสเภณีที่กำลังจะขึ้นไปบำเรอสวาทให้กับลูกค้าไม่มีผิด

ลิฟต์ตัวใหญ่พาหล่อนทะยานขึ้นมายังชั้นสูงสุด มันเปิดออก และหล่อนก็จำต้องก้าวออกไป ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นเลขาฯ ของเดมอนมายืนรออยู่หน้าลิฟต์

“เชิญค่ะ”

หล่อนทำได้แค่เพียงปั้นยิ้มบางๆ เท่านั้น ดวงตาเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความอดสู ไบโอนีเดินมาส่งหล่อนที่หน้าประตูห้องทำงานของเดมอน

“เชิญค่ะคุณแพตตี้ ท่านประธานรออยู่”

“ขอบคุณค่ะ” หล่อนกล้ำกลืนความอับอายกล่าวขอบคุณไบโอนีที่เปิดประตูให้เสียงสั่นเทา จากนั้นก็ก้าวเข้าไปภายในห้องทำงานกว้างของเดมอน หล่อนสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อบานประตูปิดลงตามหลัง

ริมฝีปากของเดมอนยังทรงอานุภาพเช่นทุกครั้งที่ได้สัมผัส มันร้อนรุ่มและละลายสติของหล่อนจนเหือดแห้งหมดสิ้น นิ้วเรียวสอดแทรกเข้าไปในกลุ่มเส้นผมหนาดกของคนตัวโต ปากอิ่มเผยอกว้างเปิดทางให้ลิ้นสากแทรกลึกเข้ามาดูดดื่มความหวานจากกลีบปากสาวด้วยความเต็มอกเต็มใจ มือเล็กจิกลึกอยู่บนต้นแขนทรงพลังอย่างยอมศิโรราบ

เดมอนใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีก็สามารถปลดปล่อยความเป็นชายออกมาจากเป้ากางเกงได้สำเร็จ เขาตลบกระโปรงบานขึ้นสูง สอดนิ้วเข้าไปทักทายความเป็นหญิงชุ่มฉ่ำ ขยี้เขี่ยคลึงจนเจ้าของร่างครวญครางด้วยความซ่านสยิว ก่อนจะดึงรวบขอบกางเกงชั้นในตัวบางให้ไปรวมกันอยู่ที่ด้านล่าง จากนั้นก็ทิ่มแทงความชูชันเข้าไปภายในร่องสาว

“โอ้ว…แน่นมาก…อืมมมม ฟิตจัง…”

“อ๊ะ…อ๊า…”

พะแพงกรีดร้องให้กับความอึดอัดเมื่อพลังแห่งบุรุษเพศสอดแทรกเข้ามาภายในร่างสาว มันคับแน่นมากกว่าทุกครั้ง และหล่อนลุ่มหลงจนต้องสะบัดบั้นท้ายโยกคลึงสอดประสาน

“โอ้ว…แพตตี้…” มือใหญ่กอบกุมเอวคอดเอาไว้ และจับร่างเล็กให้ยกขึ้นสูง ก่อนจะจับกดลงมาบนท่อนชายของตัวเองที่เผยอขึ้นเด้งรับรอคอย ทุกการสอดใส่เคลื่อนไหวร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ สองร่างสอดประสานกันอย่างดุเดือดเมามัน นิ้วยาวยังคงแวะมาทักทายติ่งสวาทอ่อนไหวของหล่อนเป็นครั้งคราว

“อ๊า…อา…นายน้อย…” หล่อนขยับร่างแรงระรัว ทุกส่วนประสาทตื่นตัวเพรียกหาแต่การเสียดสีร้อนแรงดุเดือด ตอบรับการเคลื่อนไหวของสะโพกเพรียวที่เด้งขึ้นหาหยอกเย้าอย่างกระตือรือร้น

“โอ้ว…ร้อนแรงเหลือเกินแพตตี้…อืมมมม โอ้ว…”

สองร่างสอดประสานกันเป็นหนึ่ง ด้วยจังหวะที่มีแค่พวกเขาเท่านั้นที่ล่วงรู้ ไม่ช้ากล้ามเนื้อหวานภายในก็บีบรัดถี่ระรัวเพราะผ่านการสุขสมแรงกล้า ทำให้คนตัวโตถึงกับต้องอ้าปากคำรามลั่น และฉับพลันจังหวะการจ้วงโจนก็กระชั้นถี่ขึ้น ร่างทรงพลังเคลื่อนไหวรีบร้อนราวกับพายุคลั่ง ไม่ช้าเดมอนก็เกร็งสะท้านไปทั้งตัว เสียงห้าวครางลึกล้ำด้วยความสุขสมดังกึกก้อง ก่อนที่สายพันธุ์สวาทจะทะลักทลายออกมามากล้น

“อืมมม โอ้ว…”

เขากอดรัดร่างอรชรอวบอัดเอาไว้แนบอก เนื้อตัวของหล่อนยังคงระทดระทวยไร้เรี่ยวแรงอยู่ในอ้อมแขนของเขา เดมอนระบายยิ้มอ่อนโยนออกมาโดยไม่รู้ตัว

ทำไมเขาถึงรู้สึกดีแบบนี้นะ ในร่างของผู้หญิงคนนี้…

เขาพยายามหาคำตอบ แต่ยังไม่ทันหาพบ ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดกว้างออกโดยไร้การเตือนล่วงหน้า และร่างของวิคตอเรียก็ปรากฏขึ้นตรงนั้น

“โอ้…มายก๊อด” วิคตอเรียเบิกตากว้างตกใจ ยกมือขึ้นปิดปากเมื่อเห็นเดมอนกับพะแพงยังติดแหง็กอยู่เป็นร่างเดียวกัน “ขอโทษค่ะเดมอน วิคกี้จะออกไปรอข้างนอกค่ะ คุณเสร็จเรื่องแล้วก็เรียกวิคกี้นะคะ”

“ไม่ต้องหรอก ผมเสร็จเรื่องกับแม่นี่แล้ว”

อ้อมแขนที่รัดรอบกายคลายออกทันที และเขาก็ยกร่างของหล่อนลงจากตักด้วยกิริยาไร้หัวใจ พะแพงทำได้แค่ร้องไห้เงียบๆ และไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นสบตากับวิคตอเรีย

“แน่ใจเหรอคะเดมอน”

“แน่ใจสิครับ” เดมอนลุกขึ้นยืนและตอบคู่หมั้นสาวเสียงนุ่มนวล ก่อนจะหันมาหาพะแพง “ฉันเสร็จธุระกับเธอแล้ว ไสหัวออกไปซะ เร็วเข้า”

พะแพงรีบลนลานป้ายน้ำตาทิ้ง และก็จัดการลูบชายกระโปรงให้เข้าที่ ก่อนจะวิ่งตรงไปที่ประตู กำลังจะก้าวข้ามธรณีประตูออกไป แต่เสียงกระด้างของเดมอนก็ดังขึ้นเสียก่อน

“ค่าตัวของเธอ เดี๋ยวฉันให้ป้ามิเชลล์ส่งไปให้ก็แล้วกันนะ”

หล่อนพูดไม่ออก มองร่างของเดมอนที่เดินหนีโดยมีวิคตอเรียอยู่เคียงคู่ผ่านม่านน้ำตา

“ไปได้แล้ว”