“อ๊า…อ๊า…”

สะโพกงามไหวร่อนตามติดนิ้วยาวอย่างโหยหา ตอนนี้สมองมีแค่เขา นิ้วของเขาที่บี้คลึงอยู่ในร่องสาวเท่านั้น ทำไมหล่อนถึงใจง่ายแบบนี้ แต่…แต่หล่อนต้านทานอำนาจวิเศษของเดมอนไม่ได้จริงๆ เขาร้าย เขาเหี้ยมโหด และป่าเถื่อนกับหล่อนมาก แต่ในความดุดันนั้นก็มีความเสียวซ่านมากมายแฝงเอาไว้ และหล่อนก็ลุ่มหลงมัน จนไม่อาจจะทัดทานได้อีก

“อ๊า…อา…ได้โปรด…”

เดมอนเลื่อนใบหน้าต่ำลงมาซุกไซ้ที่อกอวบอัด ฝ่ามือบีบขยำอย่างดุดัน และก็ไม่ลืมที่จะดูดอมยอดถันแรงๆ

“อ๊า…อา…นาย…นายน้อย…อา…”

ร่างสาวเปลือยเปล่ายกหยัดยั่วยวน ทำให้เดมอนที่พยายามจะเล้าโลมให้มากกว่าเซ็กซ์ครั้งเมื่อวานต้องยอมแพ้ เขาสลัดกางเกงออกจากตัว บ๊อกเซอร์สีเข้มถูกรั้งลงไปอยู่ที่ข้อเท้า ท่อนชายที่ใหญ่โตราวกับท่อนแขนของมนุษย์ชูชัน

“โอ้ว…เธอเร่งเร้าเก่งเหลือเกิน…อืมมมม”

“อ๊า…อา…”

เขาจับท่อนชายของตัวเองถูไถกับเกสรสวาทบวมเป่ง หยอกเย้าหล่อนด้วยการเคลื่อนไหวอยู่ภายนอก จนเจ้าหล่อนต้องวิงวอนให้เข้าไปภายในด้วยน้ำเสียงกระเส่า

“ได้โปรด…นายน้อย…ช่วยแพงด้วย…ได้โปรด…”

เขาอมยิ้มหื่นกระหาย จดจ่อท่อนชายอยู่กับปากทางคับแคบชุ่มฉ่ำ แต่ไม่ยอมเข้าไปด้านใน หญิงสาวแสนหวานที่ตอนนี้ใจร้อนรุ่มเจียนคลั่งจึงต้องยื่นมือมา และหยัดสะโพกขึ้นหาเสียเอง

“เธออยากได้อะไร…แม่คนสวย…อืมมมม…”

เขากัดฟันอดทนต่อความทรมานที่อยากจะสอดใส่ อยากจะให้หล่อนครางความต้องการออกมาเสียก่อน

“ต้องการ…อา…ต้องการนายน้อย…อา…ได้โปรด…เข้ามา…อา…อ๊ะ…”

ชายหนุ่มพุ่งทะยานแหวกความคับแน่นเข้าไปหาความร้อนหวานฉ่ำภายในร่างสาวสุดแรง ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำ กรามแกร่งขบกันแน่น ดวงตาสีฟ้าเข้มเรืองรองไปด้วยเพลิงสวาท

“โอ้ว…ฟิตอะไรอย่างนี้ โอ้ว…”

เขาตั้งใจจะขยับช้าๆ ไปอย่างเชื่องช้า ยืดเวลาการแตกระเบิดให้ยาวนาน เหมือนกับทุกครั้งที่เคยกระทำ แต่ทำไม…ทำไมกับผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงที่ฟิตแน่นอย่างพะแพง ถึงทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ การเคลื่อนไหวเชื่องช้าคือสิ่งสุดท้ายในโลกที่เขาจะกระทำ สะโพกเพรียวทรงพลังเคลื่อนไหวราวมีชีวิต เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นหวั่นไหว สองร่างสอดประสาน เม็ดเหงื่อไหลซึมออกมาทั้งๆ ที่อากาศภายในห้องเย็นฉ่ำ ไอสวาทปกคลุมจนมืดมิดมองไม่เห็นทาง สิ่งเดียวที่จะทำให้มีชีวิตรอดในยามนี้ก็คือการกระแทก แล้วก็กระแทกเข้าใส่ความนุ่มอ่อนหวานดุจกำมะหยี่ของแม่สาวสวยนมใหญ่คนนี้เท่านั้น

“โอ้ว…โอ้ว…ไม่ไหวแล้ว…โอ้ว…”

เขาจำไม่ได้ว่าพะแพงสุขสมนำหน้าไปกี่ครั้ง ภายใต้การเคลื่อนไหวราวกับติดจรวดของเขา รู้เพียงแต่ว่าเวลานี้ สิ่งที่พยายามอดทนอดกลั้นเอาไว้กำลังจะพังทลายออกมา เขากำลังจะระเบิด กำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เพราะความฟิตของพะแพง

“โอ้ว…โอ้ว…ทำไม…มันแบบนี้ โอ้ว…”

จังหวะสวาทเร่งเร้ารุนแรง สองร่างสอดประสานเร่าร้อนดุดัน เสียงครวญครางดังกระหึ่ม  และถูกจับให้นอนคว่ำหน้ากับโต๊ะแทน บั้นท้ายอวบงอนถูกดึงให้โก้งโค้งไปด้านหลัง และท่อนชายก็พุ่งทะยานเข้ามาหาอีกครั้งสุดแรงเกิด

“อ๊ะ…อ๊า…”

“โอ้ว…อืมมมมม…ฟิต…อืมมมม…”

คนที่กระแทกเอาๆ หน้าตาบิดเบี้ยวทรมาน มือใหญ่ตบแก้มก้นแรงๆ จนแดงก่ำตามอารมณ์ดิบที่กำลังพัดกระพือ

“อย่าเพิ่งไปสิ เธอยังไม่ได้รับเงินค่าพรหมจารีเลยนี่” เขาลากหล่อนกลับไปใกล้โต๊ะทำงาน และหยิบเช็คเงินสดออกมาเขียนพร้อมกับยื่นให้หล่อน

“ฉันเพิ่มค่าซื้อกางเกงในใหม่ให้ด้วยอีกร้อยเหรียญ หวังว่าจะเธอจะพอใจนะแพตตี้…”

หล่อนช้อนตาขึ้นมองเขา เมื่อเขาเรียกหล่อนเหมือนกับที่ทุกคนในคฤหาสน์นั้นเรียก

“ขอบคุณค่ะ แต่ดิฉันไม่ต้องการ”

“เธอต้องรับเอาไว้ เพราะฉันไม่ชอบของฟรี”

หล่อนน้ำตาไหลทะลักออกมาอีก พยายามจะเข้มแข็งต่อหน้าเขา แต่ทำได้ยากเหลือเกิน

“ถ้าอย่างนั้น…ก็ให้ดิฉันกลับเมืองไทยสิคะ”

นั่นสิ หล่อนพูดถูก มันเป็นความคิดที่ดีเลยทีเดียว แต่ทำไมนะ ทำไมการส่งพะแพงกลับเมืองไทย มันถึงเป็นสิ่งสุดท้ายในความคิดของเขายามนี้นัก

“พ่อเธอติดหนี้พนันฉันเท่าไหร่”

“ดิฉันไม่ทราบค่ะ”

“หลายแสนเหรียญ ดังนั้นค่าเยื่อบางๆ ของเธอไม่พอจ่ายหรอก แพตตี้”

หล่อนอดสูจนต้องก้มหน้าหลบสายตาดูแคลนของเขา และก็ไม่มีทางเลือกเมื่อเขายัดเช็คใส่มือของหล่อน

“เอาไปให้ป้ามิเชลล์ หนี้ของเธอพ่อจะได้ลดลง”

ร่างของหล่อนถูกเขาผลักออกห่างอย่างรังเกียจ หล่อนเซเกือบล้มลงไปกองกับพื้น

“กลับไปได้แล้ว และถ้าฉันไม่เรียก ก็อย่าเสนอหน้ามาให้เห็นอีก เข้าใจใช่ไหม”

หล่อนเม้มปากเป็นเส้นตรง มองเขาผ่านม่านน้ำตาอย่างเจ็บปวด

“ค่ะ” พะแพงตอบรับคำเสียงสั่นเทา ก่อนจะวิ่งหนีออกไปทั้งน้ำตา

เดมอนกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ เมื่ออยู่เพียงลำพังในห้องทำงานที่ยุ่งเหยิงราวกับเพิ่งเกิดสงครามกลางเมือง สายตาคมกริบจับจ้องไปที่โต๊ะทำงาน ภาพอวบอัดของพะแพงที่ถูกเขาอัดกระหน่ำท่อนชายเข้าใส่ยังคงตามหลอกหลอนไม่หยุด และมันก็ทำให้เจ้าตัวยุ่งที่เป้ากางเกงทวีความแข็งชัน

“บ้าชิบ!”

เขาสบถ และพยายามควบคุมตัวเอง แต่ความร้อนฉ่าก็ยังคงกัดกินไปทั่วทั้งเรือนร่าง เขาสั่นเทิ้มไปทั้งตัว ความหิวกระหายที่จะฝังลึกอยู่ในซอกสวาทของพะแพงยังคงเต้นระริกอยู่ในอก เลือดหนุ่มเดือดพล่านยิ่งกว่าน้ำเดือดจัด

กรามแกร่งที่ขบกันแน่นอยู่แล้วยามนี้บดหนักมากขึ้น จนกระดูกแทบแหลกละเอียด ดวงตาสีฟ้าเข้มเต็มไปด้วยเพลิงกระหายที่ลุกโชนอยากจะควบคุม และแน่นอนว่าเขาไม่อดทนอีกแล้ว ร่างสูงใหญ่ของเดมอนพุ่งพรวดออกไปนอกห้องทำงาน และออกคำสั่งกับไบโอนีเสียงกระด้างดุดัน

“โทรไปสั่ง รปภ. ห้ามให้ผู้หญิงคนเมื่อกี้ออกไปจากที่นี่เด็ดขาด”

“ผู้หญิงคนที่…เพิ่งวิ่งออกจากห้องท่านประธานใช่ไหมคะ”

“ก็ใช่น่ะสิ เร็วเข้า”

“ค่ะ ค่ะ ท่านประธาน”

ความร้อนรนของเดมอนที่ไบโอนีไม่เคยพบเห็นมาก่อนทำให้หล่อนตื่นตระหนก และรีบทำตามคำสั่งอย่างเร่งด่วน

“แล้วจับตัวขึ้นมาให้ผมบนห้องทำงานด้วย”

เดมอนสั่งเสร็จก็เดินกลับเข้าไปในห้องทำงานอีกครั้ง ท่ามกลางสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยแคลงใจของไบโอนี