นักอัญเชิญแห่งแฟรี่เทล - ตอนที่ 6 : การ์ดที่ถูกฉีก

นักอัญเชิญแห่งแฟรี่เทล ตอนที่ 6 : การ์ดที่ถูกฉีก

 

ภายในปาเควินและลัคซัสเผชิญหน้ากันอยู่ ทั่วร่างของเควินมีวงแหวนเวทย์ป้องกันถูกกางเอาไว้อยู่ ส่วนด้านหน้าของเขามีสัตว์อสูรอยู่ทั้งสามตัวคือสัตว์อสูรในตํานานคิเมร่า มังกรต้องสาปและอัศวินไกอา

 

ส่วนคนที่กําลังเผชิญหน้าอยู่กับเขาคือลัคซัสที่ตอนนี้มีเกล็ดมังกรขึ้นเต็มแขน ทั่วร่างของเขามีออร่าไฟฟ้าเอ่อล้นอยู่ตลอด

เวลา

 

โดยไม่ปล่อยให้เควินได้ทันตั้งตัวลัคซัสกลายเป็นสายฟ้าก่อนพุ่งมายังด้านข้างของคิเมร่า หมัดที่ปกคลุมไปด้วยสายฟ้าชกเข้าไปที่สีข้างของมัน คิเมร่าถูกทําให้ลอยขึ้นกลางอากาศในทันที

 

หมัดมังกรสายฟ้า!

 

หลังจากโจมตีจนคิเมร่าลอยขึ้นสู่ฟ้า ลัคซัสก็กลายเป็นแสงและพุ่งอยู่เหนือคิเมร่าอีกครั้ง เท้าขวาของเขาถูกเคลือบไปด้วยสายฟ้าก่อนพุ่งโจมตีเข้าไปที่หัวของคิเมร่าและกระแทกมันเข้ากับพื้น

 

“ฮ่าๆ ! เควิน สัตว์อัญเชิญของนายมันอ่อนแอชะมัด!” ลัคซัสตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง หลังจากเขาใช้เวทย์สังหารมังกร สัตว์อัญเชิญของเควินก็ไม่ได้เป็นปัญหาสําหรับเขาอีกต่อไป

 

“เวทย์สังหารมังกร? แถมดูเหมือนจะรุนแรงกว่าของนัตสึเป็นร้อยเท่าด้วย เจ้าบ้าเอ้ยปิดเป็นความลับซะแน่นเชียวนะ!” เควินขมวดคิ้ว หลังจากคิเมร่าถูกจัดการมันก็กลับกลายเป็นการ์ดและลอยกลับเข้ามือของเขา

 

ในขณะเดียวกัน ลัคซัสก็พุ่งเข้าใส่อัศวินดําไกอา

 

อัศวินดําไกอาควงหอกสองเล่มในมือและจู่โจมดั่งสายฟ้า

ฟาด

 

ทางด้านลัคซัสเขานั้นทุบเข้าไปที่พื้นดินอย่างแรงก่อให้เกิด สายฟ้าผ่าลงมากั้นกลางระหว่างเขาและอัศวินดําไกอา

 

ในเวลาเดียวกันมือซ้ายของเขาก็อัดแน่นไปด้วยพลังไฟฟ้าโดยพร้อมที่จะปล่อยหมัดมังกรสายฟ้าออกมาได้ทุกเมื่อ

 

ทันใดนั้นเองก็มีอักษรเวทย์ผุดขึ้นมาจากพื้นและพันรอบแขนลัคซัสเอาไว้ ลัคซัสหันหน้าไปมองและพบว่าตัวการคือเควิน

 

“ใช้สัตว์อัญเชิญมาต่อสู้ ส่วนตัวเองซุกหัวหลบอยู่ด้านหลังเป็นวิธีที่สมกับเป็นไอขี้ขลาดอย่างแกจริงๆ” ลัคซัสกล่าวดูถูก

 

“นั่นเป็นมุมมองของนาย สําหรับฉันวิธีนี้ต่างหากคือวิธีที่เหมาะสมที่สุดสําหรับจอมเวทย์” เควินยิ้ม เขายกมือขึ้นพร้อมชี้ไปที่ลัคซัส จากนั้นอักษรเวทย์อีกชุดหนึ่งก็ผุดขึ้นจากพื้นมาพันล้อมรอบตัวลัคซัสเอาไว้

 

“รูปแบบที่ 17 ผนึก”

 

ทั่วทั้งร่างของลัคซัสถูกจองจําโดยวงเวทย์ ทําให้เขาไม่สามารถแม้แต่จะขยับตัวได้

 

เมื่อสบโอกาสทั้งมังกรต้องสาปและอัศวินดําไกอาก็พุ่งเข้าจู่โจมด้วยท่าโจมตีที่รุนแรงที่สุดในทันที

 

“แกคิดว่าเจ้าพวกสวะนี้จะล้มฉันได้งั้นเหรอ!” ลัคซัสตะโกนออกมาเสียงดัง ก่อนที่การโจมตีจะถึงตัวสายฟ้าขนาดยักษ์ก็ได้ผ่าลงมาทําลายการโจมตีของมังกรต้องสาปและอัศวินดําไกอา พร้อมปลดปล่อยให้เขาเป็นอิสระจากวงเวทย์ของเควิน

 

ลัคซัสกลายเป็นเส้นสายฟ้าพุ่งไปทางเควิน

 

“พลังเวทย์รุนแรงอะไรขนาดนี้ รูปแบบที่ 11 เอาไม่อยู่แน่”หัวใจของเควินเริ่มเต้นแรง มือของเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพื่อร่ายวงเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา

 

รูปแบบที่ 22 วงแหวนเวทย์ป้องกัน!

 

อักษรเวทย์จํานวนมากเคลื่อนตัวกันเป็นวงกลมเพื่อปกป้องตัวของเควิน

 

“ยอดเยี่ยมมาก!” ลัคซัสตะโกนออกมา เขาไม่คิดจะปล่อยให้เควินร่ายเวทย์ได้เสร็จสมบูรณ์

 

“รูปแบบที่ 22 งั้นเหรอ? ฉันไม่มีทางปล่อยให้แกได้ใช้มันหรอก!” ลัคซัสปล่อยกระสุนสายฟ้าออกมาพร้อมโจมตีเข้าที่ปีกของมังกรต้องสาป

 

จุดเด่นหลักของมันอยู่ที่ความเร็ว ในระยะเวลาเพียงหนึ่งลม หายใจกระสุนสายฟ้าก็ถูกปล่อยออกมาถึงห้านัดโดยเวทย์นี้เป็นหนึ่งในเวทย์ที่ลัคซัสใช้บ่อยที่สุด

 

“แม่งเอ้ย หมอนั่นจะไม่ปล่อยให้ฉันพักหายใจบ้างรึไง?”เควินถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน

 

ตามปกติแล้วสัตว์อัญเชิญที่ถูกอัญเชิญออกมาด้วยการ์ดนั้นจะไร้ซึ่งจิตวิญญาณและมีเพียงแค่เควินเท่านั้นที่สามารถควบคุมพวกมันได้ แต่การควบคุมสัตว์อัญเชิญไม่ใช่งานง่ายด้วยความสามารถของเควินในตอนนี้เขาสามารถควบคุมสัตว์อัญเชิญพร้อมกันมากสุดได้สามตัวโดยไม่ต้องคํานึงถึงความแข็งแกร่งของสัตว์อัญเชิญ

 

แต่ถึงอย่างไรก็ตามพลังเวทย์ของเควินก็มีจํากัด หากเขาอัญเชิญสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งที่สุดขึ้นมาพร้อมกันสามตนเกรงว่าเขาคงสามารถยืนต่อสู้ได้ราวๆแค่ 3-4 นาทีเท่านั้นนั่นเป็นเหตุผลที่ทําไมเควินถึงพัฒนาการ์ดเวทย์ฟิวชั่นขึ้นมา

 

การ์ดฟิวชั่นที่ใช้ไปก่อนหน้านี้ปรากฏขึ้นในมือของเขา เขารีบใช้งานมันก่อนที่มังกรต้องสาปจะถูกจัดการลง ทันใดนั้นเองก็ปรากฏวงแหวนเวทย์ขนาดใหญ่เหนือหัวอัศวินดําไกอาแรงสั่นสะเทือนที่เหนือกว่าการรวมตัวกันระหว่างราชาสัตว์อสูรกาเซลและบาโฟเมตก่อกําเนิดขึ้น

 

“ฉันไม่ปล่อยให้แกทําสําเร็จหรอกน่า!” ดวงตาของลัคซัสส่องประกายขึ้นมา สายฟ้าปะทุขึ้นรอบตัวของเขา ในตอนที่เขากําลังจะเคลื่อนไหว เขากลับถูกขวางไว้โดยหมาป่าที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ มันสวมชุดเกราะอย่างง่ายเอาไว้ ที่ด้านหลังของมันถูกคลุมทับไว้ด้วยชุดผ้าคลุมสีเขียวในมือของมันถือดาบปลายแหลมเอาไว้

 

นักรบหมาป่า สัตว์อสูรที่มีความแกร่งระดับเดียวกันกับมังกรต้องสาป

 

“แกคิดว่าเจ้าแมวน้อยนี่จะขวางฉันไว้ได้งั้นเหรอเควินแกกําลังดูถูกฉันรึไง?” ลัคซัสสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของมนุษย์หมาป่าตรงหน้าได้จากคลื่นพลังเวทย์ตัวตนระดับนี้ขอเพียงแค่เขาเอาจริงมันก็จะถูกจัดการลงได้ในพริบตา

 

และมันก็เป็นดั่งที่เขาคาดการณ์เอาไว้หมัดมังกรสายฟ้าของเขาทําให้นักรบหมาปาหมดสติไปกลางอากาศ

 

“ช่วยไม่ได้นี่ นั่นเป็นสัตว์อัญเชิญที่แข็งแกร่งที่สุดที่ฉันสามารถอัญเชิญออกมาได้ในชั่วพริบตาแล้ว” เควินยิ้มอย่างยินดีเพราะถึงแม้ว่านักรบหมาปาจะหมดสติไป แต่การยื้อเวลาของเขาก็ประสบความสําเร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

 

“อัศวินมังกรไกอาจงปรากฏตัวออกมาจากความมืดมิด”

 

ในตอนที่ลัคซัสกําลังจัดการนักรบหมาป่า เควินก็ได้ทําการรวมร่าวมังกรต้องสาปและอัศวินมืดไกอาเสร็จสมบูรณ์ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก่อให้เกิดสัตว์อัญเชิญที่ทรงพลังอย่าง “อัศวินมังกรไกอา”

 

หากเทียบกับอัศวินมังกรกับการ์ดที่แข็งแกร่งที่สุดของเควินมันไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลยแม้แต่น้อย หมายความว่าในครั้งนี้เควินได้ทุ่มสุดตัวแล้ว

 

“หมอนี่พยายามลดอัตราการใช้พลังเวทย์ลงงั้นเหรอ?เจ้านี่ สามารถอัญเชิญสัตว์อสูรที่ทรงพลังออกมาได้ง่ายๆ แต่มีเงื่อนไขที่จําเป็นต้องใช้การรวมร่างสินะ แต่ถึงแบบนั้นก็เถอะต่อให้มันใช้พลังเวทย์น้อยลงก็จริง แต่แรกเริ่มเดิมที่หมอนี่ก็ไม่ได้ขาดแคลนพลังเวทย์อยู่แล้ว เจ้านี้คิดอะไรอยู่กันแน่?…”

 

ในการทดสอบเลื่อนขั้นจอมเวทย์ระดับ S ลัคซัสเคยเผชิญหน้ากับ “อัศวินมังกร” มาก่อน ในตอนนั้นความแข็งแกร่งของเขาสูสีกับอีกฝ่ายมาก

 

“การต่อสู้มันพึ่งเริ่มต้นขึ้นก็เท่านั้นลัคซัส” เควินเรียกนักรบหมาปากลับมา เขายื่นมือออกมาด้านหน้าก่อให้เกิดเป็นอักษรเวทย์ลอยอยู่บนฝ่ามือของเขาเต็มไปหมด

 

“หึ!” ลัคซัสพ่นลมหายใจโดยไม่พูดอะไรออกมา

 

“ดูเหมือนว่าหมอนั่นตั้งจะใช้เวทย์อามาเทราสีพร้อมๆกับการควบคุมอัศวินมังกรเพื่อจัดการฉันคนนี้สินะ!”มุมปากของลัคซัสเริ่มกระตุกด้วยความตื่นเต้น ทั่วทั้งร่างเริ่มส่งเสียงร้องดังลั่นออกมา

 

“กรงเล็บมังกรสายฟ้า!”

เกลียวคลื่น!

 

พลังทําลายล้างอันมหาศาลของทั้งสองชนเข้าด้วยกันก่อให้เกิดแรงระเบิดขนาดใหญ่

 

หนึ่งชั่วโมงต่อมา พื้นที่ภายในบ้าได้ถูกทําลายลงจนโล่งเตีย

 

ทางด้านลัคซัสและเควินตอนนี้ทั้งคู่กําลังหอบหายใจอย่างหนัก ทั่วทั้งร่างของลัคซัสเต็มไปด้วยร่องรอยอาการบาดเจ็บส่วนทางด้านเควินยังสมบูรณ์พร้อมเหมือนเดิมทุกประการทว่าสัตว์อัญเชิญของเขาอัศวินไกอากําลังเริ่มสลายหายไป ชุดเกราะของมันถูกทําลายลง หอกที่แต่เดิมอยู่ในมือทั้งสองเหลืออยู่เพียงแค่เล่มเดียว

 

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” สัตว์อสูรของแกกําลังจะหายไป แถมแกยังใช้พลังเวทย์ไปมากขนาดนั้นแกไม่มีทางอัญเชิญสัตว์อสูรออกมาได้อีก!” แม้จะบาดเจ็บหนัก แต่ใบหน้าของลัคซัสกลับประดับไปด้วยรอยยิ้มแห่งความยินดี แม้ว่าเขาจะอ่อนแรงมากก็ตามแต่ตอนนี้เควินไม่มีทางหยุดเขาได้อีกต่อไป

 

“สนุกใหญ่เลยสินะลัคซัส” เควินไม่ปฏิเสธสิ่งที่ลัคซัสพูดและเลือกที่จะถามความรู้สึกของอีกฝ่ายแทน

 

“ทําไม? อยากจะร้องขอความเมตตารึไง? ฉันจะไม่หยุดจนกว่าจะจัดการแกได้หรอก”

 

“อ่า…ดูเหมือนจะกําลังได้ใจเต็มที่เลยแหะ พอเท่านี้ละกัน”เควินพูดกับตัวเองโดยเมินคําพูดของลัคซัส

 

“แกยังไม่เข้าใจจุดยืนของแกอีกงั้นเหรอ?!” ลัคซัสที่ถูกเมินก็เร่งพลังสายฟ้าออกมา พลังสายฟ้าอันรุนแรงก่อตัวขึ้นราวกับว่าเขาไม่ได้พึ่งการต่อสู้เป็นตายมาเมื่อครู่

 

“เหอะ หน้าสิวหน้าขวานแบบนี้ใครเขาพูดเล่นกันละ”เควินหัวเราะพร้อมหยิบการ์ดออกมาอีกใบและเริ่มต้นใช้งานทันที

 

“แกยังมีพลังเวทย์พออัญเชิญอยู่อีกงั้นเหรอ? แต่นั่นไม่นี่มันอะไรกัน?” ลัคซัสที่เตรียมตัวเผด็จศึกอีกฝ่าย แต่กลับพบว่าตัวเองไม่สามารถขยับได้จึงทําได้แต่เผยสีหน้าตกตะลึงออกมา ดาบแสงจํานวนมากได้ปรากฏขึ้นกลางอากาศ

 

“การ์ดใบนี้มีชื่อว่า “ดาบแห่งแสง” มันเป็นการ์ดที่ช่วยผนึกการเคลื่อนไหวของศัตรู และจะไม่หายไปจนกว่าพลังเวทย์ของมันจะเหือดแห้ง จากพลังเวทย์ที่ฉันบรรจุเอาไว้ในการ์ดนี้มันน่าจะอยู่ได้ราวๆสามชั่วโมง” เควินพูดด้วยรอยยิ้มแต่สําหรับลัคซัสมันเป็นรอยยิ้มที่แสนน่ารังเกียจ

 

“นายคิดว่ามันจะหยุดฉันได้งั้นเหรอ? คิดตื้นไปหน่อยมั้ง”ลัคซัสยิ้มอย่างมั่นใจและพยายามทําลายผนึก

 

“ยอมแพ้ซะเถอะ ด้วยพลังเวทย์ปัจจุบันของนายไม่มีทางที่นายจะเป็นอิสระได้หรอก เจ้านี่มันบิดกั้นพลังเวทย์จากภายนอก หมายความว่านายจะไม่สามารถฟื้นฟูพลังเวทย์ระหว่างถูกผนึกได้ แต่ไม่ต้องกังวลไปเพราะมันถือว่ามีคุณสมบัติช่วยปกป้องผู้ที่ถูกผนึกในตัว สบายใจได้” เควินเดินเข้ามาอธิบายใกล้ๆตัวลัคซัส

 

“ถ้าผ่านไปสามชั่วโมงพลังเวทย์ของแกก็จะฟื้นคืนมาอย่างเต็มที่ ในขณะที่ฉันยังคงอยู่ในสภาพเดิม แกมั่นใจมากเลยสินะว่าครั้งนี้แกชนะแล้ว” ลัคซัสพูดด้วยความหงุดหงิด แม้ไม่อยากยอมรับ แต่ครั้งนี้เขาประมาทอีกฝ่ายมากไปจริงๆ

 

“ก็ตามนั้น แต่ฉันไม่นั่งรอนายถึงสามชั่วโมงหรอก ขอตัวกลับก่อนละกัน” เควินยิ้มบางๆพร้อมอัญเชิญมังกรค้างคาวออกมาและบินหายไป

 

“ขอตัวกลับกิลด์ก่อนนะพวก แล้วอย่าลืมคืนการ์ดดาบแห่งแสงให้ฉันด้วยล่ะ!” เควินที่ขี่หลังมังกรค้างคาวอยู่โบกมือให้กับลัคซัสกลางอากาศ

 

สามชั่วโมงให้หลัง ดาบแห่งแสงสลายหายไปและกลับกลายเป็นการ์ดล่วงลงสู่พื้น ลัคซัสก้มลงไปเก็บมันมาก่อนจะฉีกมันทิ้งโดยไม่ลังเล