นครแห่งบาป City of Sin - ตอนที่181 การเดิมพันตอนที่ 3

นิยาย นครแห่งบาป – City of Sin เล่ม 2 ตอนที่ 181 การเดิมพันตอนที่ 3

ริชาร์ดยืนขึ้นทันทีด้วยสีหน้าที่มืดหม่นวอริเออร์ในชุดเกราะหนังหยิบหอกเล่มที่ 2 ออกมาเตรียมพร้อมโจมตีอีกครั้งทว่าล่าแสงศักดิ์สิทธิ์ 2 เส้นได้ส่องผ่านสังเวียนมายังร่างทหารของริชาร์ดเสียก่อนเส้นหนึ่งคือคาถาเกรทเทอร์ฮีลในขณะที่อีกเส้นเป็นคาถาป้องกันที่คล้ายกับโล่เวทมนตร์หลังจาก 2 เส้นแรกผ่านไปล่าแสงอีกเส้นก็ส่องไปยังทหารเพื่อเพิ่มการป้องกันระยะไกลให้กับเขาโดยเส้นที่ 3 นี้เป็นคาถาที่ร่ายโดย ที่รามิสุ

ล่าแสง 3 เส้นติดต่อกันทําให้ทั่วทั้งสังเวียนตกตะลึงไปวอริเออร์ระดับสูงรู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร – ริชาร์ดมีเมจและคนที่มีความศรัทธาแรงกล้าอยู่ใต้บังคับบัญชาของเขาด้วย!เมื่อดจากระยะเวลาที่ห่างกันน้อยมากของคาถาศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองนั้นคนที่ร่ายมันออกมาอย่างน้อยก็ต้องเป็นระดับพรีสต์อย่างแน่นอน !

ถึงแม้จะอยู่ในระดับ 12 แต่พรีสต์ในเฟเลอร์ก็ถือว่ามีตําแหน่งที่สูงส่งมากในสังคมในการต่อสู้นั้นพวกเขาจะมีประโยชน์มากกว่าสตอร์มแฮมเมอร์ระดับ 14 เสียอีกแต่สําหรับเมจในระดับเดียวกันนั้นหรือ ? สถานะของพวกเขาจะเหนือกว่าพรีสต์ด้วยซ้ำ !

ผู้ร้ายถูกคุกคามจนสติหลุดไปครู่หนึ่ง สิ่งเดียวที่เขาจําได้ก็คือการโจมตีครั้งที่ผ่านมาของเขาไม่ได้ทําให้คู่ต่อสู้ถึงตายและด้วยคาถาเกรทเทอร์ฮีลที่เข้ามานั้นความสามารถในการต่อสู้ของศัตรูคงจะฟื้นฟูกลับมาแล้วอย่างแน่นอนเขายกแขนขึ้นเตรียมพร้อมอีกครั้งทว่าความลังเลเพียงเสี้ยววินาทีทําให้เขาสูญเสียโอกาสโจมตีไปตลอดกาลเสียงแหลมดังก้องไปทั่วพื้นที่ขณะที่ขวานของแกงดอร์ลอยตรงมาพร้อมกับที่มันส่งเสียงหวีดดังผ่าความเร็วในอากาศ เสียงฉีกขาดดังขึ้นเมื่อขวานนั้นปะทะเข้ากับร่างกายและตัดร่างของเขาออกเป็น 2 ท่อนโดยที่ผู้ชม 3 คนที่อยู่ในระยะของขวานก็ ถูกสังหารด้วยเช่นกันก่อนที่ขวานนั้นจะปักลึกลงไปในแท่นหินแท่นหนึ่งในที่สุดด้ามจับของมันยังคงส่งเสียงดังอยู่เล็กน้อยแม้หลังจากที่มันได้หยุดลงแล้ว

ริชาร์ดหันไปหาโบเว่นทันทีก่อนเอ่ยถาม “ลูกน้องใคร ?”

โบเวนต้องการถ่วงเวลาเหมือนที่เขาทําเป็นประจําทว่าเมื่อเห็นรอยยิ้มมีเสน่ห์ที่แฝงไปด้วยความเยือกเย็นของริชาร์ด เขาก็เกือบกระโดดออกจากเก้าอี้ราวกับถูกราดด้วยน้ำเย็น

“มาร์ค !” เขาตอบเร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้

ริชาร์ดพยักหน้าและส่งไฟร์บอลลูกหนึ่งให้พุ่งเข้าไปทางบริเวณของมาร์คทันทีทันใดนั้นทั้งสังเวียนก็ตกอยู่ในความโกลาหลวุ่นวาย !

“พวกเขามีเมจอีกคน !”

“ไม่นะ วิ่ง ! นั่นมันไฟร์บอล !”

ไฟร์บอลมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้นเมื่ออยู่ในพื้นที่ปิด แม้ว่าพวกมันไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อวอริเออร์ระดับสูงแต่มันก็เป็นอันตรายอย่างยิ่งสําหรับสามัญชนคนธรรมดาใบหน้าของมาร์คบิดเบี้ยวภายใต้การโจมตีของเปลวไฟในไม่ซ้ำเปลวไฟก็ลุกโชนท่วมร่างของบลัดไซท์มาร์คและปกคลุมทุกพื้นที่ในห้องอีกทั้งยังไหลย้อนกลับออกมาด้านนอกเสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นจากภายในและผนังด้านหลังก็ระเบิดออกเผยให้เห็นทางเดินข้างนอกครึ่งหนึ่งของแท่นชมขนาดใหญ่ร่วงลงมาจากผนังและชนเข้ากับฝูงชนวุ่นวายที่อยู่ข้างล่าง

ริชาร์พ่นลมหายใจก่อนนั่งลงช้า ๆ “เหอะ หลบหนีกันเร็วดีนี้”

แกงดอร์พาไนท์ 2 คนเดินเข้าสู่สังเวียนและแบกร่างสหายที่ได้รับบาดเจ็บกลับไปที่ห้องของริชาร์ดเพื่อเริ่มการรักษาทันทีไม่มีผู้คุ้มกันคนใดกล้าเข้าไปขัดขวางการกระทําของเขาเมจ 2 คนกับพรีสต์อีก 1 คนนั้นเป็นมากกว่าการข่มขวัญซะอีก !

ในเวลานี้แนวพื้นดินกลายเป็นความยุ่งเหยิงโดยสมบูรณ์ ผู้คนต่างผลักกันเพื่อแย่งสิ่งที่จะไปยังทางออกในทางกลับกันบริเวณชั้น 2 นั้นเงียบกริบนอกเหนือจากคนของมาร์คที่หลบหนีไปแล้วนั้นโฮรี่ไครอนและโบเว่นยังคงสงบนิ่งอยู่ตรงที่นั่งของพวกเขาโดยจ้องมองริชาร์ดอย่างไม่วางตาอย่างไรก็ตาม สีหน้าของความไม่สบายใจและความหวาดกลัวก็ฉายอยู่บนใบหน้าของพวกเขาเหล่านั้นริชาร์ดฉงนเล็กน้อยเพราะเขาไม่ได้แสดงพลังเต็มที่ด้วยซ้ำทว่ามันกลับกดดันพวกเขาได้อย่างหนัก

เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวออกมาและเริ่มทําท่าทางราวกับเช็ดเศษเถ้าจากไฟร์บอลออกจากฝ่ามืออย่างไรก็ตามเปลวไฟแห่งเวทมนตร์นั้นไม่ได้ทิ้งเถ้าใด ๆ เอาไว้เลยสีหน้าของผู้นําทั้งสามเปลี่ยนไปเล็กน้อยหลังจากเห็นการกระทํานั้นของริชาร์ด

แท้จริงแล้วนี่เป็นวิธีที่โฟลว์แซนด์สอนริชาร์ดไว้ นางบอกว่าให้ใช้การกระทําที่เป็นเอกลักษณ์เพื่อทําให้อีกฝ่ายเกิดความประทับใจต่อเขาให้มากขึ้นและถ่ายทอดอารมณ์ของเขาผ่านสัญญาณทางร่างกาย

ริชาร์ดพูดอย่างเฉยเมยขณะกําลังทําความสะอาดมือของเขา “เจ้าฉลาดนะมิสเตอร์โบเว่นและข้าชอบคนฉลาดซะด้วย บางที่ในอนาคตเราอาจทํางานบางอย่างร่วมกันได้

“ข้าจะตั้งตารอวันนั้น !” โบเว่นตอบ

เมื่อถึงเวลานี้ คนแคระที่จัดการสังเวียนก็รีบเข้ามาในห้องของริชาร์ดและอุทานออกมาเสียงดัง “เจ้ากล้าก่อ ๆ

แต่แล้วเขายังไม่ทันพูดจบก็ถูกตัดบทโดยเหรียญทอง 10 เหรียญที่ริชาร์ดโยนไปให้คนแคระรีบหยิบเหรียญทั้งหมดขึ้นมาอย่างเก็บอาการไม่ได้ก่อนขยตาอย่างหนักและนับมันซ้ำ ๆ จากนั้นเขาก็พูดอย่างระมัดระวัง“ผู้คุ้มกันของข้า 2 คนตายไปด้วยพวกเขาเป็นยอดฝีมือท่ามกลางเหล่าวอริเออร์ของชนเผ่าบลัดสโตนออร์คที่งดงามอีกทั้งยังจงรักภักดีและกล้าหาญมากที่สุด..”

ริชาร์ดโยนเหรียญทองอีก 20 เหรียญให้เขาและถามอย่างเมินเฉย “นี่พอหรือยัง

“พอแล้ว มันเพียงพอแล้ว ! มันมากเกินไปด้วยซ้ำ !” คนแคระพูดขณะรีบหยิบเหรียญทั้งหมดขึ้นดูด้วยตาที่เบิกกว้าง

เก้าอี้ของริชาร์ดหันกลับไปเผชิญหน้ากับคนแคระ “งั้นรึ ? ดีแล้ว เอาล่ะ แล้วเรื่อง ที่คนของข้าถูกลอบทําร้ายในสังเวียนของเจ้า เจ้าจะอธิบายเรื่องนี้ยังไง ?”

คนแคระสะดุ้งโหยง ดวงตาของเขาล่อกแลกไปมาสองสามครั้งในที่สุดเขาก็ยิ้มและเอ่ยตอบ“ท่านก็เห็นมีหลายคนในสังเวียนนี้ตายไปเพราะท่านข้าแนะนําให้ท่านลืม ๆ มันไปซะเถอะ”

สายตาของริชาร์ดยังคงเหมือนเดิมขณะที่เขาพูดต่อไป“ลืมมันไปงั้นรึ ? เจ้าจะบอกว่าวอริเออร์ชั้นดีของข้าเทียบเท่ากับพวกผู้คุมไร้ประโยชน์เหล่านี้อย่างงั้นสิ ? ข้าไม่คิดว่าชนเผ่าบลัดสโตนจะคิดเช่นนี้กฎของสังเวียนเจ้าอนุญาตให้ผู้พ่ายแพ้ลอบโจมตีผู้ชนะได้ตามที่พวกเขาต้องการอย่างหรือยังไง?นั่นคือเกียรติของครึ่งออร์ค ?”

คนแคระประหลาดใจมากเพราะเขาไม่คิดว่าริชาร์ดจะรอบรู้ในกฎของค่ายและประโยคสุดท้ายนั้นค่อนข้างลึกซึ้ง รอยยิ้มของเขายิ่งประจบประแจงมากขึ้น“ท่านฉลาดมากท่านลอร์ดแน่นอนว่าคนธรรมดาพวกนั้นไม่สามารถชดเชยความสูญเสียของท่านได้แน่แต่ท่านจะได้รับไมตรีจากชนเผ่าบลัดสโตนข้าเชื่อว่ามันสําคัญกว่าเห รียญทองเพียงไม่กี่เหรียญเสียอีกสําหรับพวกขยะน่ารังเกียจเหล่านั้นพวกเขาจะถูกประณามและลงโทษอย่างสาสม !”

เมื่อเห็นว่าบาดแผลของไนท์ได้รับการดูแลเรียบร้อยแล้ว ริชาร์ดก็ยืนขึ้น“บทลงโทษ ?… ดีมากข้าเชื่อในไมตรีของชนเผ่าบลัดสโตนไปกันเถอะ !”

หลังจากรอให้ริชาร์ดออกไปไกลมากพอแล้ว โบเว่น ไครอน และโฮวีก็กลับออกไปเช่นกันหลังจากที่มองตากันเหมือนว่าต้องการสื่อสารอะไรบางอย่าง

เมื่อริชาร์ดกลับมาถึงที่พักเขาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าไปเป็นชุดที่สามารถเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วรวดเร็วจากนั้นเขาก็ออกคําสั่งอย่างรีบเร่งซึ่งไม่นานนักก็มีม้าศึกนับสิบเดินทางออกจากที่พักและมุ่งหน้าเข้าไปในความมืดทั้ง 2 ฝั่งมีหมาป่าสายลมวิ่งเทียบด้วยความเร็วใกล้เคียงและแม่นย่าแม้ว่าพวกมันจะใช้มีดสายลมไปหมดแล้วในการต่อสู้ที่ด่านก่อนหน้านี้ก็ตามแต่คาถาเพิ่มพละกําลังของโฟลว์แซนด์รวมถึงการพักผ่อนนานนครึ่งวันทําให้พวกมันมีพลังในการใช้อบิลิตี้นั้นได้อีกครั้ง

คนที่อยู่ด้านหน้าของทหารม้าข้าง ๆ ริชาร์ดก็คือแซม และในเวลานี้มือของเขาไปข้างหน้าตรงไปยังที่ซ่อนตัวของมาร์ค