นครแห่งบาป City of Sin - ตอนที่ 187 ความเอื้อเฟื้อ ตอนที่ 2

นิยาย นครแห่งบาป – City of Sin เล่ม 2 ตอนที่ 187 ความเอื้อเฟื้อ ตอนที่ 2

เมื่อเห็นว่าความปรารถนาในหลาย ๆ ปีที่ผ่านมากําลังจะเป็นจริง รวมถึงเมื่อได้ ยินเงื่อนไขของริชาร์ดสตอร์มแฮมเมอร์ก็รีบอธิบายทันทีว่า “ในป่าหินทางทิศตะวันตกของค่ายบลัดสโตนมีสัตว์ร้ายทรงพลังที่เรียกว่า เงามายา อาศัยอยู่ มันเป็นปีศาจหมาป่ากลายพันธุ์ที่มีพลังมาก เป็นเพราะมันจึงทําให้บุตรชายที่แข็งแกร่งที่สุดของข้าทั้ง 2 คนต้องจบชีวิตลง ถึงแม้ข้าจะแข็งแกร่งแต่ข้าก็ยังไม่สามารถฆ่ามันได้ ในเวลานี้สิ่งที่ข้าต้องการจึงเป็นพลังที่จะใช้กาจัดมัน ! ตอนนี้ข้าอยู่ในจุดที่มีพลังและอ่านาจก็จริง แต่อีกไม่กี่ปีความแข็งแกร่งของข้าก็จะเริ่มถดถอยลงตามกาลเวลาหากข้าฆ่า มันไม่ได้ในตอนนี้ข้าก็จะไม่สามารถฆ่ามันได้อีกตลอดไป !”

หลังจากที่ริชาร์ดมองไปยังวอริเออร์ครึ่งออร์คที่ยืนอยู่ข้าง ๆ สตอร์มแฮมเมอร์ เขาก็ถามขึ้น “เจ้ามีวอริเออร์หลายคนในที่แห่งนี้ เหตุใดเจ้าจึงไม่พากองกําลังไปพร้อมกับเจ้า ?”

สตอร์มแฮมเมอร์ถอนหายใจออกมา “เงามายามีไหวพริบดีมากโดยถือว่าเป็นสัตว์ ที่เฉลียวฉลาดเทียบเท่ากับมนุษย์เลยก็ว่าได้ มันยอมรับการต่อสู้กับข้า แต่หากข้า แอบน่าเหล่าวอริเออร์ไปด้วย แม้แต่นักผจญภัยที่มีประสบการณ์มากที่สุดซึ่งเชียว ชาญในการติดตามก็ยังไม่สามารถหาตัวมันได้พบ

อีกอย่าง ภูมิประเทศของป่าหินมีประโยชน์อย่างยิ่งต่อรูปแบบการต่อสู้ เมื่อใดก็ ามที่พวกเราไม่คาดคิดว่ามันจะมา มันก็จะปรากฏตัวออกมาทันที่และมันก็สามารถจู่โจมจนทําให้เราเกิดความประหลาดใจได้อีกด้วยเหล่าวอริเออร์ของข้าไม่มีใครสามารถทนพลังที่มาจากมันได้ ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นการดําเนินการด้วยตัวข้าเองหรือได้รับความช่วยเหลือจากคนอื่น ๆ ก็ยังไม่สามารถจัดการกับมันได้อยู่ดี มันปฏิบัติกับสถานที่แห่งนี้ราวกับว่าเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของมันเองและมันก็ชอบมาที่ค่ายเพื่อออกไล่ล่าเหยื่อในช่วงฤดูหนาวและในช่วงที่แห้งแล้งด้วย”

ริชาร์ดผงะกับสิ่งที่ได้ยิน เหล่านักรบชั้นยอดในค่ายบลัดสโตนเป็นวอริเออร์ที่มีระดับเทียบเท่ากับคนในกองทัพของเขาไปจนถึงระดับ 10 และแน่นอนว่าหากจะต้องต่อสู้กันระหว่างคนของเขากับวอริเออร์ของฝ่ายตรงข้าม การต่อสู้คงจะมีผลลัพธ์ที่แตกต่างกันออกไปเป็นที่ทราบกันดีว่าคนของหัวแลนด์นั้นมีการฝึกฝนและมีกลยุทธ์ที่สูงกว่าคนในเพลนรองถึง 2 ระดับ และกองกําลังของริชาร์ดก็รู้ว่าควรจะรับมือกับคู่ต่อสู้อย่างไร พวกเขาทั้งหมดเป็นมืออาชีพที่มีความสามารถพิเศษในด้านการรบ อีกทั้งพวกเขายังสามารถที่จะรับมือและได้รับชัยชนะจากการต่อสู้กับออร์คถึง 2 ตนได้ในเวลาเดียวกันด้วย ทว่าในมุมมองของความแข็งแรงของร่างกายนั้น ถือว่าทั้ง 2 ก ลุ่มไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่นักหากเงามายาสามารถกําจัดวอริเออร์ของค่ายบลัด สโตนได้ง่าย ๆ เพียงพริบตาเดียวคนของเขาก็คงจะมีผลลัพธ์ที่ไม่ต่างกัน

ริชาร์ดหยุดคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า “ถ้ามันเป็นเพียงการเพิ่มพลัง ของเจ้าเพื่อให้เจ้าได้เป็นวอริเออร์ระดับ 15 และเพื่อให้สามารถต่อสู้กับมันได้ ข้าก็อาจช่วยเจ้าได้”

สตอร์มแฮมเมอร์จ้องมองริชาร์ดอย่างมีความหวัง “ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่เพียงชั่วคราวข้าก็ยังต้องการมัน ! ขอเพียงแค่ 10 นาที… ไม่สิ 5 นาทีข้าก็จะสามารถจัดการกับมันได้แน่ ! เจ้าต้องการอะไรบ้างล่ะมิสเตอร์ริชาร์ด ? ไม่เพียงแต่วัสดุที่เจ้าต้องการ เท่านั้นสิ่งใดที่เจ้าต้องการนอกเหนือจากนั้นข้าก็สามารถจัดหาให้เจ้าได้ทั้งหมดเช่นกัน ! อื่ม… แล้วในเวลานี้…เจ้าต้องการอะไรจากข้าหรือไม่ ?”

ริชาร์ดเอนตัวไปด้านหลังด้วยท่าทางที่ผ่อนคลาย “ข้าต้องการหลายอย่าง ข้าต้องการนักรบ ทาส ม้า และยุทโธปกรณ์พื้นฐานจานวนมาก และข้าเองก็ต้องการวัสดุเวทมนตร์ แร่ธาตุหายากกับอุปกรณ์อื่น ๆ ที่มาจากที่ราบบรรพบุรุษบาร์บาเรียนด้วยนอกจากของเหล่านั้นแล้ว ข้ายังต้องการแผนที่ของดินแดนเปื้อนเลือดที่มีข้อมูลอย่างละเอียดอยู่ในนั้นนี่เป็นวัตถุประสงค์ที่ข้าเดินทางมาที่นี่เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถมอบอะไรให้กับข้าได้บ้าง ?”

สตอร์มแฮมเมอร์คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนพูดขึ้น “เรามีวัสดุเวทมนตร์และแร่ธาตุ ของ เหล่านั้นถูกวางไว้โดยไม่มีการใช้งานมายาวนานเพราะไม่มีใครรู้วิธีใช้ เจ้าสามารถนํามันไปใช้ได้ สําหรับเหล่าวอริเออร์ ขาสามารถมอบคนที่มีพละกําลังจานวน 20 คนให้ ได้ ส่วนแผนที่ข้ามีเพียงแผนที่ที่เป็นพื้นที่รอบ ๆ บลัดสโตนเท่านั้น พวกพื้นที่ที่ห่างไกลข้าเองก็ยังไม่มีรายละเอียดเกี่ยวกับมัน ยังไงก็ตาม ข้าขอทราบได้หรือไม่ว่าเจ้าจะจัดการเพิ่มพลังให้กับข้าได้ด้วยวิธีใด ? มันคือเกราะเวทมนตร์หรือม้วนกระดาษเวทมนตร์ที่น่าสะพรึงกลัวกันล่ะ ?”

“ข้าไม่มีชุดเกราะเวทมนตร์เพราะว่าข้าไม่ใช่แอนแช่นเตอร์” ส่วนม้วนกระดาษเวทมนตร์ที่จะสามารถเพิ่มระดับให้เจ้าได้นั้น มันจะต้องเป็นม้วนกระดาษเวทย์ระดับ 6 เป็นอย่างน้อย ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ข้าไม่มีในเวลานี้ และถึงแม้ว่าข้าจะมีเจ้าก็ไม่สามารถใช้มันได้อยู่ดี ทั้ง 2 อย่างที่เจ้ากล่าวมาก่อนหน้านี้จึงไม่ใช่สิ่งที่ข้าจะมอบให้กับเจ้า

*แอนแชนเตอร์ = เมจแขนงหนึ่งที่มีความสามารถในการอัพเกรดอุปกรณ์ต่าง ๆ

อันที่จริงข้ามีอะไรที่ดีกว่านั้นจะมอบให้กับเจ้า… แกงดอร์ !” ริชาร์ดส่งสัญญาณให้แกงดอร์หลังจากที่เขาพูดจบ

แกงดอร์ก้าวเท้ามาด้านหน้าก่อนที่จะเดินตรงมาที่โต๊ะของริชาร์ด “มีอะไรให้ข้าทํามาสเตอร์ ?”

“ทดสอบความแข็งแกร่งของเจ้าให้สตอร์มแฮมเมอร์ดูหน่อยซิ และทดสอบรูนใหม่ของเจ้าด้วย” ริชาร์ดสั่งอย่างรวดเร็วขณะมองไปที่ชายผู้นั้นอย่างละเอียด

แกงดอร์พยักหน้าก่อนที่จะฉีกเสื้อของเขาออกเพื่อเผยให้เห็นลวดลายเวทมนตร์ที่อยู่ตรงอกและไหล่ซ้ายของเขา เขาเดินตรงไปยังสตอร์มแฮมเมอร์ก่อนยื่นแขนออกไปให้ชายตรงหน้าพิจารณาอย่างละเอียด สตอร์มแฮมเมอร์มองดูอยู่ครู่หนึ่งก็ลุกขึ้นยืนแล้วจับที่มือขวาของแกงดอร์อย่างช้า ๆ เพื่อเริ่มการงัดข้อประลองกําลัง

หลังจากที่แกงดอร์เปล่งเสียงออกมา เขาก็เริ่มใช้พลังในทันทีจนทําให้ร่างกายของสตอร์มแฮมเมอร์สั่นเบา ๆ ก่อนที่เขาจะกลับมาทรงตัวได้อีกครั้ง เหล่าออร์คมีความแข็งแกร่งติดตัวมาตั้งแต่เกิดและเป็นเพราะสตอร์มแฮมเมอร์ก็อยู่ในระดับ 14 แล้วพละกําลังของเขาจึงมีมากมายมหาศาล อย่างไรก็ตาม แม้ว่าแกงดอร์จะแข็งแกร่งเทียบเท่ากับวอริเออร์ระดับ 13 ซึ่งถือว่าน้อยกว่า แต่เขาก็สามารถรับมือกับพลังของสตอร์มแฮมเมอร์ได้เป็นอย่างดีโดยที่แขนของเขาไม่ได้ผ่อนแรงลงเลย และยังดูเหมือนกับว่าเขามีความแข็งแกร่งพอที่จะล้ําหน้าวอริเออร์ระดับ 15 ได้ด้วยซ้ํา !

สตอร์มแฮมเมอร์รู้สึกแปลกใจกับความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้าม เพราะแกงดอร์ที่อยู่ตรงหน้าเขานี้สามารถงัดข้อกับเขาได้โดยที่เขาไม่ได้ออมมือ อีกทั้งยังอยู่ในระดับที่ต่ํากว่าเขาด้วย

หลังจากพยายามอยู่สองสามครั้งแต่ก็ยังเกิดความล้มเหลวในการเอาชนะคู่ทด สอบแกงดอร์ก็เปล่งเสียงดังออกมาขณะที่มีแสงเปล่งประกายจากรูนบนร่างกายของเขา พลังงานอันมหาศาลหลั่งไหลเข้ามาอย่างรวดเร็ว สตอร์มแฮมเมอร์เปล่งเสียงร้องออกมาก่อนที่ร่างกายของเขาจะปล่อยพลังที่มีอยู่เพื่อต้านพลังของแกงดอร์ด้วยความยากลาบาก

“พอแล้ว !” ริชาร์ดแทรกขึ้นเพื่อยุติการทดสอบในครั้งนี้ เขาชี้ไปที่รูนบนตัวของแกงดอร์และอธิบาย “สิ่งนี้เรียกว่า รูน” มันเป็นเทคนิคที่รู้จักกันในดีภายในตระกูลของข้าเอาล่ะ ข้าคิดว่าเรามาเจรจาถึงราคาของมันกันดีกว่า”

สตอร์มแฮมเมอร์พยักหน้าก่อนที่จะมองไปยังวงเวทย์และลวดลายบนตัวของแกงดอร์ด้วยสีหน้าประหลาดใจ เขารู้สึกว่าความแข็งแกร่งที่เกิดขึ้นนั้นมีความชัดเจนและ ทรงพลังยิ่งรวมเข้ากับความแข็งแกร่งของแกงดอร์ที่มีอยู่เดิมแล้วยิ่งทําให้เขามีความมั่นใจเพิ่มมากขึ้นไปอีก หากเขาสามารถครอบครองพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้บ้างมันก็คงจะดีไม่น้อย…สายตาของสตอร์มแฮมเมอร์เริ่มเปล่งประกายออกมาอีกครั้งเพราะในเวลานี้ดูเหมือนว่าเขาเริ่มเห็นเค้าความสําเร็จจากการต่อสู้กับหมาป่าในครั้งต่อไปแล้ว

เขาพาริชาร์ดไปที่โกดังเก็บของของเขาก่อนจะเผยทรัพยากรที่สําค่ามากมายที่เขาเก็บสะสมไว้เป็นเวลาหลายปีและบอกให้ริชาร์ดเลือกสรรไปใช้ได้ตามสบาย

เมื่อริชาร์ดมองเห็นกล่องใบหนึ่งที่บรรจคริสตัลเวทมนตร์อยู่ภายในกว่า 20 ชิ้นสายตาของเขาก็กระตุกขึ้นโดยไม่สามารถควบคุมได้ เขาจ้องมองแร่สีเขียวแกมเหลืองที่มีผลึกเล็ก ๆ ฝังอยู่ข้างในก่อนที่เขาจะนึกขึ้นได้ว่าสิ่งสิ่งนี้คือ คริสตัลเหล็กเหลี อง ที่มีจํานวนมากกว่า 1 กิโลกรัม !

เมื่อเขาเดินมาตรงหน้ากล่องกล่องนี้และหยิบคริสตัลเหล็กเหลืองขึ้นมา วัสดุชิ้นอื่นก็ตกลงไปที่พื้นจนเรียกความสนใจจากเขาอีกเช่นกัน สิ่งนั้นดูเหมือนจะเป็นเพียงแค่ของชิ้นหนึ่งที่มีสีเหลืองอ่าพันธรรมดา ๆ เท่านั้นทว่าภายในกลับเต็มไปด้วยเส้นเล็ก ๆ หลายเส้นเขาหยิบสิ่งนั้นขึ้นมาสูดดมกลิ่นของมันจนทําให้ได้กลิ่นจาง ๆของ

พืชพรรณ นิ้วของเขาสั่นเล็กน้อยหลังจากที่เขาตระหนักขึ้นมาได้ว่าสิ่งที่อยู่ในมือของเขาตอนนี้คือ “เมเปิลอําพัน !