ท่านประธานที่รัก - ตอนที่ 94 ภาพนั้นไม่เหมาะสม

อย่างไรก็ตามในตอนนี้หลังจากที่เจียงอี้ฝานเงียบไปเป็นเวลานานเขากล่าวอย่างเศร้า ๆ ว่า“ เธอเป็นผู้ใหญ่แล้วถ้าเธอคิดอย่างรอบคอบและรู้สึกว่าเธอสามารถยอมรับซึ่งกันและกันได้แม้ว่าจะไปเดทในตอนกลางคืน , พี่…พี่ก็ห้ามไม่ได้ "

เจียงฉยงฉยงยตกตะลึงเงียบไปเป็นเวลานาน

ในความเป็นจริงเธอมีช่องว่างในใจอย่างมาก

เมื่อก่อนเจียงอี้ฝานดูแลทุกอย่างเธอรู้สึกว่าเจียงอี้ฝานน่าเบื่อ

จู่ๆเขาก็บอกว่าเขาจะไม่สนใจตัวเองอีกต่อไปและเธอก็รู้สึกผิดหวัง คงชินกับคนที่จัดการชีวิตตัวเองได้แบบนี้!

โอเค ฉันรู้แล้ว นี่คือสิ่งที่พี่พูดและคุณพี่ต้องทำตามที่พี่พูด "เจียงฉยงฉยงฟึดฟัดที่จมูกก่อนตอบคำพูดของเขา

เจียงอี้ฝานตอบ "อืม" ด้วยเสียงที่น่าเบื่อ

เจียงฉยงฉยงก็เบื่อเช่นกันเธอจึงวางสายโดยไม่พูดอะไร

เฉินเฉียวเห็นว่าเธออารมณ์ไม่ดี“ มีอะไรเหรอ?”

“ เริ่ดสุดๆไปเลย”แม้ว่าเธอจะพูดแบบแต่เจียงฉยงฉยงก็ดูไม่มีความสุขเลยแม้แต่น้อย "พี่ชายของฉันพูดว่าจะไม่สนใจถ้าฉันจะหาแฟน ฉันจะเดทกับใครก็ได้ที่ฉันต้องการฉันจะเดทได้ทุกเมื่อที่ฉันต้องการ "

เฉินเฉียวประหลาดใจ“ คุณแน่ใจหรือว่าสิ่งที่พี่ชายของเธอพูดนั้นไม่โกรธ?

การหวงฉยงฉยงอย่างรุนแรงของเจียงอี้ฝานมันยากที่จะจินตนาการว่ามันจะเป็นอย่างไรถ้าเขาจะไม่ยุ่งกับเธออีก

“ ไม่ เขาใจเย็น ”เจียงฉยงฉยงลุกขึ้นจากเตียงมัดผมแสร้งทำเป็นผ่อนคลายพูด“ แบบนี้ไม่ดีหรอไง ในที่สุดฉันก็เป็นอิสระ "

เฉินเฉียวลุกขึ้น "ถ้าอยากรู้สึกดีก็ออกไปกินข้าว"

เธอพูดพลางเปิดประตูห้องและกำลังจะออกไป ไหล่ของเจียงฉยงฉยงทรุดลง“ เฉียวเฉียวฉันอิสระแล้ว แต่ทำไมฉันไม่มีความสุขเลย "

เธอเม้มปากและดูน่าสงสารมาก "ฉันรู้สึกว่าพี่ชายไม่ต้องการฉัน … "

เมื่อเห็นท่าทางเหมือนเด็กของเธอเฉินเฉียวก็รู้สึกขบขัน "พี่ชายก็เป็นพี่ชายเขาไม่ต้องการเธอได้ยังไงล่ะ"

“ ถ้าสมมุติเขาหาพี่สะใภ้ล่ะ?”

“ นี่คือสิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่เหรอ?”

“ เมื่อก่อนฉันอยากได้จริงๆ”

“ เปลี่ยนใจแล้วเหรอ”เฉินเฉียวมองไปที่เธอ

เจียงฉยงฉยงดูอมทุกข์ ในที่สุดเธอก็กรีดร้องอีกครั้ง "ช่างเถอะ ถ้าไม่ต้องการฉัน ฉันก็ไม่ต้องการเขายังไงซะฉันก็ยังมีพ่อแม่แล้วก็เธอ!"

เธอกอดเฉินเฉียว

“ เอาล่ะอย่าทำตัวเป็นเด็ก รีบไปล้างหน้า ฉันหิวจะตายแล้ว

เจียงฉยงฉยงเชื่อฟังวิ่งไปล้างหน้าทันที โชคดีที่เธอเป็นคนโอ๋ง่ายตะกี้เธอยังรู้สึกหดหู่อยู่พอสมควรแต่ไม่นานเธอก็ปรับอารมณ์ได้

เมื่อเฉินเฉียวออกมาจากห้องเธอก็เห็นซังโย่วอีนั่งอยู่บนโซฟากอดมันฝรั่งทอดไปดูทีวีไปอย่างตั้งใจเขาดูด้วยความเอร็ดอร่อย

เฉินเฉียวดู ในทีวีกำลังฉายฉากพลอดรัก

ยิ่งไปกว่านั้นในขณะนี้ชายและหญิงสองคนกำลังจูบกันอย่างมีความสุข

เฉินเฉียว รีบไปปิดทีวี

ซังโย่วอีเลิกคิ้ว“ พี่เฉียวปิดทีวีทำไม”

"เด็กห้ามดูสิ่งนี้"

"ทำไมถึงห้ามดู"ซังโย่วอีมองเธอด้วยดวงตากลมโตและถามอย่างไร้เดียงสา

"ไม่เหมาะกับเด็กน้อยไม่ดี"เฉินเฉียวอธิบายอย่างจริงจัง ช่วยเขาเปิดกระเป๋านักเรียนและดึงหนังสือออกมา "สิ่งสำคัญของคุณตอนนี้คือทำการบ้าน"

ซังโย่วอีวางมันฝรั่งทอดลงอีกครั้งและเดินไปที่โต๊ะกาแฟด้านข้างอย่างไม่เต็มใจ“ มันไม่ดีหรอ?” แต่ผมเห็นพี่เชียวกับพ่อทำแบบในทีวีมาก่อน งั้นพวกคุณก็ไม่ดี? "

เฉินเฉียวหน้าแดงเมื่อเด็กถาม

เธอไม่รู้จะตอบยังไง

โชคดีที่เจียงฉยงฉยงเปิดประตูและออกมาพอดี

เธอรู้สึกประหลาดใจที่เห็นซังโย่วอี

เฉินเฉียวลูบหัวเด็กน้อยอย่างรีบร้อน "ทักทายหรือยัง"

ซังโย่วอีกล่าวอย่างอ่อนหวานทันที: "คุณน้า"

ว่านอนสอนง่ายจริงๆเจียงฉยงฉยง รีบมองไปรอบ ๆ “ พ่อของคุณไม่มาเหรอ?”

“ พ่อของเขาเพิ่งไปต่างประเทศวันนี้และหนึ่งเดือนจึงจะกลับมา”เฉินเฉียวตอบแทนเด็ก

เจียงฉยงฉยงมองอย่างคลุมเครือและพูดติดตลก: "เฉียวเฉียวเธอดูเหมือนจะรู้เรื่องพ่อของเขาเยอะจังเลยนะ

เฉินเฉียวรู้สึกอายไม่น่าพูดเยอะ เธอนั่งคุยกับเด็กคนนั้นก่อนจะลุกขึ้น“ ไปกินข้าวกันเถอะ ทานข้าวมาหรือยังคะ? "

เธอถามน้อยเด็ก

ซังโย่วอีพยักหน้า "ผมกินแล้วครับ!"

เฉินเฉียวกล่าวว่า "งั้นคุณก็ตั้งใจทำการบ้านนะ"

เฉินเฉียวและเจียงฉยงฉยงกินข้าวที่โต๊ะอาหาร อาหารค่ำแสนอร่อยมีทั้งอาหารประเภทเนื้ออาหารผักและซุป

เจียงฉยงฉยงมองไปที่เด็กและพูดคุยกับเฉินเฉียว "เขาคิดจะอยู่ที่นี่หนึ่งเดือนหรอ?"

ค่อยว่ากัน

“ คิดจะเป็นแม่เลี้ยงให้คนอื่นเหรอ”เจียงฉยงฉยงถอนหายใจ: "รับบทแม่เลี้ยงเร็วไปหน่อยนะ"

"เพ้อเจ้อหน่า!"เฉินเฉียวมองไปที่ เจียงฉยงฉยง และมองไปที่เด็กอีกครั้งจากนั้นคิดถึง ซังหลินจวินและ เถียนเถียน เธอพูดอย่างเศร้า ๆ : "ฉันไม่ได้คิดมากขนาดนั้นฉันรู้แค่ว่าฉันชอบเขา เขาอยู่บ้านคนเดียว น่าสงสารออก"

น่าสงสารหรอเจียงฉยงฉยงหัวเราะ“ คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดพร้อมกับมีพี่เลี้ยงเด็กและคนขับรถดูแลเขาเป็นอย่างดีอยากได้อะไรก็ได้ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินว่าเด็กแบบนี้น่าสงสาร ถ้าเกิดไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเธอไม่ใจอ่อนรับกลับมาเลี้ยงหมดเลยหรอไง? "

"เธอยังมีแรงมาแขวะฉันนะ? ฉันชอบเขาไม่ได้หรอ? "

“ ถ้าอย่างนั้นต้องถามตัวเองว่าเธอชอบเขาหรือพ่อของเขา?”เจียงฉยงฉยงเหลือบมองเธอและถาม "เฉียวเฉียวตกลงว่าพ่อเขานี่ยังไง ในงานเลี้ยงวันเกิดเมื่อคืนที่ผ่านมาเขาและเถียนเถียนเต้นรำกันซึ่งเราทุกคนได้เห็น ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้ปฏิเสธเถียนเถียนด้วย "

เฉินเฉียวกินไม่ลงในทันที

หลังจากเงียบไปนานเธอกล่าวว่า: "นั่นเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา ฉันไม่ได้ถาม"

เมื่อเห็นเธอเศร้าๆ เจียงฉยงฉยงก็ถอนหายใจและไม่พูดอะไรอีก

อีกด้าน

ปู้อี้เฉินล้มตัวลงนอนบนเตียง วิลล่าว่างเปล่าทั้งหลัง

นอกจากนี้ยังมีสัญญาการหย่าร้างอยู่ข้างเตียง เฉินเฉียวต้องการหย่าจริงๆเธอไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับสัญญานี้

สุดท้ายต้องทำยังไงเธอถึงจะไม่หย่า?

แต่ก่อนเพื่อบริษัทของพ่อเธอ เธอเลยยอมแต่งงาน หรือว่าเพราะเหตุผลนี้เธอเลยยอมแต่งงานเป็นครั้งที่สองกับเขา?

ปู้อี้เฉินคิดแบบนี้และความคิดหนึ่งก็เข้ามาในหัวของเขา หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและกำลังจะโทรออกแต่ออดก็ดังขึ้น

เขางง

ดึกป่านนี้แล้วใครกัน?

หรือว่าเป็นเฉินเฉียว?

ปู้อี้เฉินหัวใจเต้นแรงและโทรศัพท์ยังไม่ได้กดโทรออก ลุกขึ้นลงไปชั้นล่างแล้วเปิดประตู

แต่คนที่ยืนอยู่นอกประตูทำให้เขาผิดหวัง