ท่านประธานที่รัก - ตอนที่ 460 พบเจอ~

ยี่สิบปีต่อมา

“ซังยี๋ มานี่เร็ว” หลี่เจียซินจูงแขนของซังอี๋อย่างตื่นเต้นพยายามเดินเข้าไปในฝูงชน

วันนี้เป็นวันที่ชู่จี้ซูเปอร์สตาร์ระดับโลกจะแสดงแฟนๆได้ล้อมทางออกไว้หมดแล้วเพราะกลัวว่าจะพลาดโอกาสที่จะได้เห็นชู่จี้

มีฝูงชนจำนวนมากเบียดเสียดกัน

“เร็วๆหน่อยสิ ถ้าพลาดแล้วล่ะก็ไม่รู้ว่าจะได้เจออีกตอนไหน”หลี่เจียซินเร่งซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ซังอี๋ไม่ต้องการทำลายความสุขของหลี่เจียซิน ใครจะรู้ว่าเธอจะบ้าขนาดนี้เบียดฝูงชนเข้าไปข้าง

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป สองชั่วโมงผ่านไปแม้แต่เงาก็ยังไม่เห็น

ซังอี๋ถอนหายใจ “เธอรอฉันก่อนนะ ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน”

ที่นี่คนเยอะเกินไปมันร้อนอบอ้าวและกลิ่นของคนทุกประเภทก็ปะปนกัน ซังอี๋ไม่ชอบเธอค่อนข้างจะเก็บตัวเงียบๆ ยังไงซะเธอก็ไม่เคยสนใจสิ่งที่เรียกว่าซุปเปอร์สตาร์

ทันทีที่ก้าวเข้าไป สายตาซังอี๋ก็ไปตกอยู่ที่ร่างชายตรงหน้า เธอเลยเดินกลับโดยทันที หรือว่านี่จะเป็นห้องน้ำชาย?

“คุณไม่ได้เข้าผิดหรอก”ชายคนนั้นหันกลับมาและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขบขันเมื่อเห็นท่าทางของซังอี๋

เสียงที่มีแรงดึงดูดดังเข้าหูซังอี๋เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองใบหน้านี้หล่อเกินไปจริง

หรือว่านี่จะเป็นไอ้โรคจิตที่เขาว่ากัน? แถมยังมาเข้าห้องน้ำผู้หญิงอีก?

ดูเหมือนว่าจะรับรู้ว่าในใจซังอี๋คิดอะไร ชู่จี้ยิ้มมุมปาก “ผมแค่อยากจะอยู่เงียบๆเสียหน่อย เลยคิดว่าเวลานี้น่าจะไม่มีใครเข้ามาที่นี้”

เขาคิดไม่ถึงว่าคนที่มาครั้งนี้จะมากมายขนาดนี้ แม้แต่ห้องน้ำชายก็เต็มไปด้วยแฟนคลับและนักข่าวที่คลั่งไคล้เขา ครั้งนี้เขาพาคนมาไม่กี่คนและทำได้เพียงรอให้อวี่เฟิงส่งคนมา

ชู่จี้ซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำผู้หญิง โชคดีที่ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้จักเขาไม่งั้นเกิดปัญหามากมายแน่นอน

ใบหน้าของชายคนนี้ชัดเจนคิ้วของเขาเหมือนภาพวาดที่วาดด้วยหมึก และออร่าของเขานั้นไม่ธรรมดา ซังอี๋ต้องยอมรับว่าผู้ชายคนนี้เป็นผู้ชายคนที่สองที่เธอคิดว่าดูดีที่สุดเมื่อเทียบกับพ่อ

หลังจากคิดในใจ ก็ได้ยินเสียงดังมาจากด้านนอก”เหมือนว่าจะอยู่ในห้องน้ำ พวกเราเข้าไปดูกันเถอะ”

เสียงฝีเท้ากำลังใกล้เข้ามา

ชู่จี้ก้าวไปข้างหน้าและทันใดนั้นก็คว้าข้อมือของซังอี๋ “คุณคนสวย ช่วยอะไรผมหน่อยได้ไหม”

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของชายคนนั้น ซังอี๋พยักหน้าราวกับว่าเธอโดนมนต์

“ขอบใจ”ทันทีที่เขาพูดจบซังอี้ก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ แต่เอวเธอถูกชู่จี้คว้าไว้แน่นก่อนจะเข้าไปข้างในห้องน้ำ

จูบเธอ

ประตูถูกผลักออกอย่างแรงโดยกลุ่มแฟนคลับ

อื้อ….”ซังอี๋คร่ำครวญอย่างควบคุมไม่ได้

“หือ เสียงอะไร”

พวกกลุ่มคนก็เข้าใจในทันที เห็นว่าชู่จี้ไม่อยู่ที่นี้และพวกแฟนคลับก็แยกย้ายกันออกไป ยังไงซะชู่จี้ของพวกเขามีชื่อเสียงในด้านความมีวินัยในตนเองและจะไม่ทำสิ่งนี้ในห้องน้ำ

จนกระทั่งมีความเงียบอยู่นอกประตูชู่จี้ปล่อยผู้หญิงตัวเล็กๆที่อยู่ข้างหน้าเขามองดูริมฝีปากที่แดงก่ำของเธอและพูดเบา ๆ ว่า “ขอบคุณ”

ซังอี๋ไม่เคยคิดเลยว่าจูบแรกของเธอจะถูกชายแปลกหน้าขโมยไป? แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะดูไม่ใช่คนเลว แต่…

อาจมีไม่กี่คนที่ใส่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ผู้หญิงทุกคนให้ความสำคัญกับครั้งแรกอย่างจริงจังและหวังว่าจะมอบให้กับคนที่เธอรัก ซังอี๋รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยที่เธอยอมรับคำขอของผู้ชายและเสียใจว่าทำไมเธอไม่ผลักชายคนนั้นออกไป

สีหน้าที่ยุ่งเหยิงของหญิงสาวตรงหน้าช่างน่ารักจริงๆ ชู่จี้ใช้นิ้วถูริมฝีปากที่บวมๆของเธอ “จูบจนเจ็บหมดแล้ว”

ซังอี้หน้าแดงและหันหน้าหนีการสัมผัสของชายผู้นี้ “ไม่”

เมื่อชู่จี้ต้องการจะพูดอะไรทันใดนั้นเสียงของอวี้เฟิงก็ดังขึ้นนอกประตู “คุณชูครับ ขอโทษนะครับที่ผมมาช้า รีบไปกับพวกเราเถอะครับไม่อย่างนั้นเดี๋ยวจะออกไปไม่ได้”

เขาถอดแหวนที่ดูเรียบง่ายออกจากนิ้วนางแล้วใส่ลงในฝ่ามือของซังอี๋ “ผมหวังว่าเราจะได้พบกันอีก”พูดเสร็จก็ผลักประตูเดินออกไป

ซังอี๋มองดูแหวนธรรมดาๆ ในมือกำไว้แน่นเป็นเวลานานเธอจะได้พบกันอีกครั้งหรือไม่?

อวี้เฟิงเห็นผู้หญิงข้างในนั้นอย่างชัดเจนและถามเขาด้วยความประหลาดใจ “คุณชู คุณ….”

“อย่าพูดจาไร้สาระ รีบไปเถอะ”ชู่จี้ขมวดคิ้วอวี้เฟิงไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีก ดังนั้นเขาจึงต้องนำทางอย่างเชื่อฟังแต่หลายสิ่งหลายได้รับรู้อยู่ในใจแล้ว

“ตู้ด ตู้ด ตู้ด……”เสียงเรียกเข้าขัดจังหวะความคิดของซังอี๋

“เฮ้ อี๋เพื่อนรัก ดูเหมือนวันนี้จะไม่เจอซุปเปอร์สตาร์ซูแล้วล่ะ ฉันคิดว่าเขากลับไปตั้งนานแล้วเหลือแค่กลุ่มโง่ๆอย่างพวกเรา”น้ำเสียงของหลี่เจียซินเผยให้เห็นถึงความผิดหวัง

ซังอี๋เช็ดมือของเธออย่างช้าๆ “อืม เดี๋ยววันหลังก็ได้เจอ”

ในหัวคิดถึงผู้ชายคนนั้นและจูบอันร้อนแรงอีกครั้ง

เธอรีบใช้น้ำเย็นลูบแก้มแดงๆและมันลดอุณหภูมิได้เล็กน้อยเท่านั้น

“อี๋เพื่อนรักพวกเราไปกันเถอะ วันนี้ที่ร้านคาราโอเกะ5377KTV อยู่กับฉันไม่เมาไม่กลับ!”หลังจากพูดจบหลี่เจียซินก็วางสาย

ซังอี๋เอือมระอากับหลี่เจียซินจริงๆ ช่างเถอะ เธออารมณ์ไม่ค่อยดี

เมื่อสาวงามทั้งสองก้าวเข้าสู่ร้านคาราโอเกะพวกเธอก็ได้รับสายตาจดจ้องอันหิวโหย

พวกเธอทั้งสองไม่สนใจหามุมเงียบๆนั่งดื่ม

มีคนจำนวนนับไม่ถ้วนที่เข้าหาซังอี๋แต่เธอปฏิเสธทีละคนๆ

“อี๋เพื่อนรัก รู้ไหมว่าฉันไล่ตามชู่จี้มาสิบสองปีแล้ว รู้หรือไม่ว่ามันหมายความว่ายังไง”หลี่เจียซินกอดซังอี๋และร้องไห้ “ฉันไม่เคยรักใครเลยนอกจากชู่อี้”

ใช่ ตั้งแต่ชู่จี้เปิดตัวครั้งแรกหลี่เจียซินก็คลั่งไคล้เขามาก ไม่ว่าจะมีอะไรที่เกี่ยวกับเขาเธอจะรู้เป็นคนแรกและค้นหาข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับเขา

แต่ซังอี๋ไม่ได้เป็นพวกบ้าดารา เคยได้ยินเพียงแค่ชื่อที่หลี่เจียซินพูดถึงแม้แต่รูปก็ไม่เคยดู

ลูบหลังเธออย่างทุกข์ใจ “ฉันเชื่อว่าสิ่งที่เธอพยายามทั้งหมดจะเกิดผล ไม่แน่นะสักวันอาจจะบังเอิญเจอเขา”

หลี่เจียซินเงยหน้าขึ้นและถาม: “จริงเหรอ?”

ซังอี๋พยักหน้าอย่างจริงจัง

จนกระทั่งหลีเจียซินเมามากจน ซังอี๋ต้องลากร่างเธอออกจากร้านคาราโอเกะ

ข้างหลังพวกเธอมีกลุ่มอันธพาลผู้ไม่หวังดี

ชู่จี้เดินออกจากโรงแรมเฉิงเฟิงและกำลังจะก้มเข้าไปในรถ เขาเห็นว่ามีพวกอันธพาลกำลังตามผู้หญิงอยู่ฝั่งตรงข้าม แต่ร่างของหญิงสาวดูคุ้นเคยมาก เขาหรี่ตาลงมอง

ในที่สุดซังอี๋ก็พาหลี่เจียซินไปที่รถ ตอนที่จะก้มตัวเปิดประตูอาการวิงเวียนศรีษะจู่ๆก็เกิดขึ้น เธอพยายามพยุงตัวเองอย่างยากลำบากเพื่อไม่ให้ล้ม