ท่านประธานที่รัก - ตอนที่ 189 รักหัวปักหัวปำ

เจียงฉยงฉยงลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วก้มมองเธอ

ครั้งแรก เฉินอินเกลียดความสูงของเธอมาก

ไม่ว่าจะเป็นเฉินเฉียวหรือว่าเจียงฉยงฉยง ไม่พูดไม่ได้เลยว่า ถ้าเทียบส่วนสูงกับพวกเธอ พวกเธอได้เปรียบมาก

หุ่นพวกเธอทั้งสูงทั้งผอม อย่าพูดถึงหน้าตาเลย คนนึงสวย คนนึงสง่า

ถ้าเทียบกับพวกเธอ ด้านหน้าตาของเธอก็ด้อยกว่าเล็กน้อย

ในใจเลยหงุดหงิด ทำไมหน้าตาแม่ของเธอไม่สวยกว่านี้

เจียงฉยงฉยงเห็นเฉินอินไม่เอ่ยพูดอะไร ในใจอารมณ์เสียมาก

กับน้องสาวของเฉินเฉียวคนนี้ เธอไม่ชอบอยู่แล้ว

เรื่องของวันนี้ ยิ่งทำให้เธอเปิดตา

ทั้งๆที่เฉียวเฉียวยังสลบอยู่ แต่เธอกลับพูดจาเสียงดัง

เหมือนทำกับศัตรู ไม่อยากให้คนอื่นอยู่เป็นสุข

เจียงฉยงฉยงยังไม่รู้ความคิดของเธอตอนนี้

ที่เฉินอินเข้ามาแล้วเสียงดัง หนึ่งคืออยากให้เฉินเฉียวเห็นว่าเธอเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน สองคืออยากรบกวนการพักผ่อนของเธอ

หลังจากครั้งก่อนที่เธอพูดจาแบบนั้นกับเธอ เฉินอินรู้ ในใจเฉินเฉียวต้องข้องใจแน่ๆ

เพราะฉะนั้น ครั้งนี้ถ้าเฉินเฉียวเห็นว่าเธอเป็นห่วงร่างกายเธอ แม้แต่ผมก็ไม่ได้หวีแล้วรีบมาหา ต้องให้อภัยเธอแน่นอน

เฉินอินรู้จักนิสัยแม่ชีของเฉินเฉียวดี

แต่ก่อนเธอคิดว่านี่เป็นความเมตตาของเธอ แต่หลังจากที่เฉินเฉียวแย่งผู้ชายที่เธอรักไป เธอจึงรู้สึกขยะแขยง

ปั่นหัวทุกคน แล้วยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนดีอีก

น่าตลกชะมัด ยังดีที่เธอมองออก

เจียงฉยงฉยงเห็นสีหน้าเฉินอินเปลี่ยนไปมา ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกคันใจ

เธอเลยเอ่ยแทรก "นี่ เฉินอินเธอมาเยี่ยมเฉียวเฉียว ทำไมมามือเปล่าล่ะ อย่างน้อยก็ควรมีผลไม้หรือเปล่า"

ในใจเฉินอินหงุดหงิดมาก โมโหที่เจียงฉยงฉยงจับผิดเธอ จึงแสดงสีหน้าเสียใจ "พี่ฉยงฉยง พี่ไม่รู้ ตอนที่หนูมา ก็คิดแค่จะมาเยี่ยมพี่สาว รีบเกินไปเลยไม่ได้ซื้ออะไรมา ถ้างั้น เดี๋ยวหนูจะไปซื้อตอนนี้เลย"

ถึงแม้ปากเธอจะพูดแบบนั้น แต่ขาก็ไม่ขยับเลย

เจียงฉยงฉยงโบกมือ "ไม่ต้องหรอก เธอก็เป็นห่วงเฉียวเฉียว แต่ว่าเธอมาเยี่ยมเฉียวเฉียวตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ ตอนนี้เฉียวเฉียวยังไม่ฟื้น ไม่รู้จะฟื้นเมื่อไหร่ ไม่งั้น เธอนั่งก่อนละกัน"

เฉินอินพยักหน้า

หลังจากที่แบ่งเก้าอี้ให้เฉินอิน ทั้งสองก็มองไปที่คนที่หลับอยู่โดยที่ไม่เอ่ยพูดอะไรกัน

แต่เฉินเฉียวเหมือนคนที่ต้องการหลับยาว ไม่มีทีท่าจะตื่นเลย

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เฉินอินนั่งไม่ติดแล้ว

ที่เธอมาก็จะใช้ไพ่ครอบครัวเดียวกัน ใครจะรู้ เฉินเฉียวยังไม่ฟื้นด้วยซ้ำ

"พี่ฉยงฉยง ที่บ้านหนูยังมีธุระ หนูอาจจะต้องไปก่อน ที่พี่หนู พี่ช่วยดูแลแทนหนูด้วยนะคะ" เฉินอินลุกขึ้น เอ่ยพูดกับเจียงฉยงฉยง

เจียงฉยงฉยงพยักหน้า "ได้ เรื่องของเฉียวเฉียวก็เป็นเรื่องของพี่ เราไว้ใจเถอะ"

รอเฉินอินออกไปแล้ว เจียงฉยงฉยงค่อยรู้สึกปล่อยวาง

อธิบายไม่ถูกว่าเพราะอะไร ตอนที่อยู่กับเฉินอิน เจียงฉยงฉยงรู้สึกอึดอัดมาก

ตอนนี้คนไปแล้ว เลยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

อาจจะเพราะเฉินอินปิดประตูเสียงดัง เฉินเฉียวที่นอนอยู่บนเตียงจึงขมวดคิ้ว แล้วขนตาเส้นยาวก็กระตุก

ผ่านไปสักพัก จึงค่อยๆลืมตาขึ้น

เธอหันหน้าไปข้างๆ เลยเห็นเจียงฉยงฉยงที่นั่งอยู่พอดี

สีหน้าที่ซีดขาวยิ้มอ่อน "ฉยงฉยง แกมาได้ยังไง"

พูดไปด้วย ก็สังเกตผนังห้องสีขาว เลยสงสัย "ฉันอยู่ที่ไหน?"

พอเจียงฉยงฉยงเห็นเฉินเฉียวฟื้นแล้ว ใบหน้าจึงยิ้มแย้มทันที

แต่ว่า พอได้ยินที่เฉียวเฉียวพูด เลยพูดแซว "ที่นี่โรงพยาบาล เฉียวเฉียวแกแน่มาก ฉันเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกที่ไปร่วมงานบ้านคนอื่นแต่กลับมานอนที่โรงพยาบาล"

"โรงพยาบาล" เฉินเฉียวสะดุ้ง เธออยากจะลุกขึ้นนั่ง แต่พอเห็นสายน้ำเกลือที่แขนตัวเอง จึงล้มเลิกความคิดนั้น

ใช้มือข้างที่ไม่มีเข็มนวดขมับ เธอค่อยนึกขึ้นได้ เหมือนเธอจะสลบไปในห้องน้ำที่คฤหาสน์

ใบหน้าที่นิ่งเฉยกลับร้อนรนจนต้องกัดริมฝีปาก

ผ่านไปครู่หนึ่ง เฉินเฉียวนึกถึงคนที่มาส่งเธอ น่าจะเป็นหลินจวินสิ

สายตาที่คาดหวังมองออกไปนอกห้อง

พอเจียงฉยงฉยงเห็น เลยเข้าใจว่าเฉินเฉียวกำลังคิดอะไรอยู่

จึงถอนหายใจ "เฉียวเฉียวในตอนนี้ เห็นผู้ชายสำคัญกว่าเพื่อนจริงๆ อย่ามองแล้ว ซังหลินจวินไม่อยู่ที่นี่"

"อ่อ" เฉินเฉียวเอ่ยตอบอย่างผิดหวัง

เจียงฉยงฉยงไม่อยากเห็นท่าทางที่เสียใจของเฉินเฉียว เลยไม่อยากปิดบัง บอกกับเธอตรงๆว่า เพราะที่บริษัทมีธุระ ซังหลินจวินเลยไปก่อน

เฉินเฉียวค่อยคลายคิ้วออก

เจียงฉยงฉยงแอบถอนหายใจ ผู้หญิงหนอผู้หญิง

หลังจากที่เฉินอินออกจากห้องเฉินเฉียว ทีแรกจะไปแล้ว

แต่ตอนที่เดินผ่านห้องซังอวี้ จึงนึกถึงเรื่องที่ซังอวี้แอบวางยาเฉินเฉียว ในใจเลยมีไอเดียบางอย่าง

ในเมื่อตอนนั้นซังอวี้ถึงขั้นวางยาเพื่อจะได้ตัวเฉินเฉียว ไม่แน่พวกเขาอาจจะร่วมมือกันก็ได้

เพราะพวกเขาสองคน คนหนึ่งอยากได้ซังหลินจวิน อีกคนอยากได้เฉินเฉียว ขอแค่สำเร็จ ก็จะได้ตามหวัง

เฉินอินหยุดฝีเท้า ก้าวเดินไปที่ห้องที่หวังอี๋จวินเข้าไป

เธอยังไม่ได้เคาะประตู ก็เห็นว่าประตูห้องพวกเขาปิดไม่สนิท มีช่องว่างแคบๆ

พอได้ยินคำพูดในนั้น เลยทำให้เธอหยุดฝีเท้าทันที

"เสี่ยวอวี้ หลังจากเกิดเรื่องครั้งนี้ ภาพลักษณ์ของเฉินเฉียวในสายตาลุงลูกต้องแย่กว่าเดิมแน่ๆ ไม่แน่ ลุงลูกคงยกเลิกงานแต่งตอนสิ้นเดือนของซังหลินจวินกับเฉินเฉียวแล้วมั้ง ถ้าเป็นแบบนั้น ไม่แน่ลุงลูกอาจจะหาเจ้าสาวใหม่ให้ซังหลินจวิน เพราะตอนนี้เถียนเฟิงเสียงถูกไล่ออกจากหยวนเซิ่งแล้ว เถียนเถียนก็เสียทุกอย่างไปแล้ว ไม่มีทางคบกับซังหลินจวินได้อีก ในเมื่อแบบนั้น เราเชียร์เฉินอินกับซังหลินจวินดีกว่า เพราะยังไง ครอบครัวเธอไม่มีอำนาจอะไร ถึงจะคบกับซังหลินจวิน ก็สนับสนุนอะไรเขาไม่ได้"

ซังอวี้ในนั้นเหมือนกำลังยิ้ม เขาพูดว่า "แม่ครับ แม่อยากจะใช้วิธีอะไรครับ? แม่ต้องรู้นะครับ ซังหลินจวินรักเฉินเฉียวหัวปักหัวปำมาก เขาไม่ยอมปล่อยมือง่ายๆหรอกครับ"

หวังอี๋จวินทำหน้าทำตา "ไม่แน่หรอก"

……