ท่านประธานที่รัก - ตอนที่ 121 งั้นก็รีบๆแต่งงานกันเถอะ

ใบหน้าของเฉินเฉียวขมวดเล็กน้อย

แม่ของเถียนเถียนพูดต่อไปว่า“ พ่อยังบอกอีกว่าผู้หญิงคนนั้นแต่งงานแล้วด้วย คนประเภทนี้ไม่รู้จักอายหรือยังไง คนแบบนั้นหลินจวินทำไมชอบไปได้ "

"แม่ก็รู้ว่าหลินจวินไม่มีทางชอบคนแบบนั้น ยังจะกังวลอีก จะให้ฉันซื้อของเอาใจหลินจวินทำไม?"

“ เธอก็เป็นคนเข้าหาหน่อยจะเป็นอะไรไป ยิ่งไปกว่านั้นไม่ว่าจะผู้ชายคนไหนก็ชอบผู้หญิงที่ดูแลเอาใจใส่ ถ้าไม่เชื่อก็ลองถามเพื่อนคนนี้ที่แต่งงานแล้วดูสิ เฉิน … "แม่ของเถียนเถียนพูดพลางมองไปที่เฉินเฉียว แล้วชะงัก เหมือนว่าจะลืมชื่อของเฉินเฉียวไปแล้ว

เฉินเฉียวยิ้มอย่างอ่อนโยน"ฉันชื่อเฉินเฉียวค่ะ"

“ ใช่ค่ะ คุณเฉินเฉียว”

เถียนเถียนจับมือแม่ของเธอ“ แม่ไม่รู้จักหลินจวิน เขาใส่แต่เสื้อผ้าแพงๆ ซื้อไปก็เปล่าประโยชน์ "

"โอ้ใช่."แม่เถียนเถียนเหลือบมองเสื้อผ้าในมือของเฉินเฉียว

เฉินเฉียวพยักหน้าเบา ๆ หันไปทางพนักงานด้านหนึ่งและพูดว่า: "มีสีดำอยู่ตรงนั้นใส่รวมมาเลยค่ะ ฉันจะไปจ่ายเงิน"

หลังจากพูดจบเถียนเถียน และแม่เธอก็โค้งให้เล็กน้อย "ไม่รวบกวนเวลาคุณทั้งสองแล้วค่ะ ลาก่อนคะ"

เจียงฉยงฉยงก็รีบทักทายและเดินตามเฉินเฉียวไป

เฉินเฉียวยืนอยู่ที่นั่นรูดบัตรจ่ายบิล มีเพียงขนตาที่สั่นเล็กน้อยเท่านั้นที่แสดงอารมณ์ของเธอในขณะนี้

——

ทางด้านนี้

เถียนเถียนและแม่ของเธอทำเป็นเดินเลือกเสื้อผ้า แต่แม่ของเถียนเถียนสายตายังคงจับต้องเฉินเฉียว

“ หลินจวินสนิทกับเธอมากหรอพักนี้?”

"แม่ได้ยินเรื่องนี้มาจากไหน"เถียนเถียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

"ซังอวี้เคยพูดถึงอยู่ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เคยเจอ แต่ฉันก็จดชื่อเอาไว้ "

“ แม่คะ ซังอวี้คิดอะไรอยู่พวกเราก็รู้ดี เขาอยากให้ครอบครัวเรากับหลินจวินร้าวฉาน เขาจะพลอยได้ผลประโยชน์ อย่าไปหลงกลเขา "

"ฉันไม่สนหรอกนะเขาสองคนพี่น้องจะทะเลาะอะไรกัน เอาเป็นว่าหลินจวินเป็นคนมีสติมากพอ ถ้าเกิดกล้าให้ลูกสาวฉันเจ็บแล้วล่ะก็ ฉันกับพ่อแกไม่ยอมแน่ เขาเข้ามานั่งตำแหน่งสูงๆในหย่วนเซิ้งได้ ทั้งหมดก็เป็นเพราะพ่อแกสนับสนุน "

เถียนเถียนมองไปด้านข้างเฉินเฉียวที่อยู่ไม่ไกล ตอนนี้ เฉินเฉียวนั่งเงียบ ๆ บนโซฟาและรอให้พนักงานห่อเสื้อผ้ามาให้

ผมยาวสลวยปิดครึ่งหน้า มองจากด้านข้างแล้วสวยจริงๆ

เถียนเถียนคิดถึงท่าทางที่สนิทสนมกับซังโย่ว และคิดถึงดวงตากลมโตที่แตกต่างออกไปเมื่อซังหลินจวินมองไปที่เธอในงานเลี้ยงวันเกิดและหัวใจเถียนเถียนก็รู้สึกเจ็บปวด

เธอและหลินจวินรู้จักกันมาหลายปีแล้วและทั้งคู่ยังเป็นที่รู้จักในนามคู่หมั้นแต่ซังหลินจวินไม่เคยแสดงท่าทีสนใจเธอเลย ไม่เคยใช้สายตาที่มองเฉินเฉียว มองเธอเลยสักครั้ง

หลายปีที่ผ่านมาต่อหน้าซังหลินจวิน เธอพยายามยับยั้งอารมณ์ของตัวเอง กลัวว่าถ้าแสดงออกมากไปเขาจะรำคาญ เธอพยายามไม่เร่งเขาเรื่องแต่งงาน กลัวว่าเขาจะคิดว่าเธอเป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่น

แต่ตอนนี้เธอทนไม่ไหวแล้ว กลัวว่าเขาจะตกไปอยู่ในมือผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว

แม่เถียนเถียนพูดอย่างกะทันหัน

ว่าไง

“ พ่ออยากให้หนูกับหลินจวินแต่งงานกันเร็วๆไม่ใช่หรอ? ครั้งนี้หนูตกลง