ท่านประธานที่รัก - ตอนที่ 84 คู่ที่ฟ้าดินสร้างมางดงามราวกับภาพวาด

เถียนเถียนพูดจบ ก็เดินออกไป หันหลังไปร่วมกลุ่มกับคนอื่น ๆ

ชายวัยกลางคนที่เดินควงแขนกับเธอน่าจะเป็นเถียนเฟิงเสียงพ่อของเธอ แวบแรกก็รู้ว่าเป็นนักธุรกิจที่ฉลาดหลักแหลม

“ มองอะไรอยู่”ปู้อี้เฉินยกมือขึ้นและโบกมือต่อหน้าเธอ

เฉินเฉียวปัดมือของเขาออกและรับค็อกเทลจากบริกรที่เดินผ่านมา: "คุณดูคุ้นเคยกับเถียนเถียน"

"เพื่อนร่วมชั้น."

อ๋อเฉินเฉียวไม่พูดอะไรและมองไปที่เถียนเถียน

และมองไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ตัว

จากชั้นมองเห็นชั้นสองและมองขึ้นไปไม่เห็นใคร

คุณกำลังมองหาใคร?ปู้อี้เฉินอ่านใจเธอ

เฉินเฉียวไม่ตอบเพียงแค่กลอกตา

“ เฉียวเฉียว!ทันใดนั้นเสียงก็ดังขึ้น

เฉินเฉียวได้ยินเสียง

ฉันเห็นเจียงฉยงฉยง สวมชุดทางการและใส่ส้นสูงวิ่งเหยาะๆมาหาเธอ เจียงอี้ฝานอยู่ข้างหลังเธอถือแก้วไวน์ทำหน้าบึ้งและเตือนว่า "ฉยงฉยง ช้าหน่อย!"

เฉินเฉียวก้าวไปข้างหน้าและจับ เจียงฉยงฉยงไว้ "พี่ชายเธอดุแล้ว"

“ ช่างเขาเถอะ เขามักจะดุฉันตลอดอยู่แล้ว ในสายตาของเขาฉันก็ไม่ต่างจากเด็กปัญญาอ่อน "เจียงฉยงฉยงกลอกตา

เฉินเฉียวยิ้ม "เธอรู้ตัวนิ"

เจียงฉยงฉยงแกล้งมองเธอด้วยความโกรธ แต่ด้วยโอกาสแบบนี้คนสองคนเอะอะมากไม่ได้

เจียงฉยงฉยงเห็นปู้อี้เฉินข้างๆ เธอไม่ค่อยชอบปู้อี้เฉินสักเท่าไหร่ ทำเป็นมองไม่เห็นเขา พลางถามเฉินเฉียว“เธอมาได้ยังไง？ อีกทั้ง….มากับเขาด้วย. "

ในประโยคสุดท้ายเธอพูดเบาๆ

เรื่องมันยาวน่ะเฉินเฉียวมองเจียงฉยงฉยง“ แต่เธอก็ไม่ได้บอกว่าคืนนี้จะมาร่วมงานเลี้ยง

เจียงฉยงฉยงเบ้ปาก"พี่ชายของฉันบังคับให้ฉันมา นอกจากนี้ตัวเอกในวันนี้ไม่ใช่ใคร? ฉันไม่กล้าบอกเธอ ฉันกลัวเธอคิดว่าฉันทรยศ "

“ ฉันกับเธอไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน”เฉินเฉียวถามเสร็จ จิบเหล้าแล้วเดินไปที่ฝูงชน

“พี่”เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น ปู้ฮวานเหยียนในชุดเดรส

คืนนี้คึกคักจริงๆ

คนที่อยากเจอ คนที่ไม่อยากเจอล้วนอยู่ที่นี้

ปู้ฮวานเหยียนเห็นเฉินเฉียวใบหน้าของเธอก็เย็นชา“ พี่คะทำไมถึงพาเธอมาด้วย?”

“ มีกฎหรอว่าเฉียวเฉียวจะมาที่นี้ไม่ได้ ทำไม เธอเป็นเจ้าภาพงานนี้หรอ งานเลี้ยงนี้จัดมาเพื่อเธอหรอ"เฉินเฉียวยังไม่ได้พูดแต่เจียงฉยงฉยงตอกกลับไปหมดแล้ว

ปู้ฮวานเหยียนโดนถากถาง

เธอรู้สึกเกรงเจียงฉยงฉยงเล็กน้อยซึ่งแตกต่างจากเฉินอิน ยังไงก็ตามคนที่อยู่เบื้องหลังของเจียงฉยงฉยงคือเจียงอี้กรุ๊ป ปู้ฮวานเหยียนไม่กล้าหือ ยิ่งไปกว่านั้น พี่ชายเธอเจียงอี้ยังขึ้นชื่อเรื่องหวงน้องสาวอีกด้วย

ปู้ฮวานเหยียนกล้าแขวะเฉินเฉียวเท่านั้น“ แม้ว่าฉันจะไม่ใช่เจ้าภาพ แต่ฉันก็มีการศึกษารู้ว่าควรจะแต่งตัวยังไง พี่คะ ไม่อายบ้างหรอที่พาผู้หญิงไม่รู้จักมารยาทแบบนี้ออกมาด้วย "

ปู้อี้เฉินจิบไวน์ของเขาอย่างสบาย ๆ และมองไปที่เฉินเฉียว“ อืม ฉันว่าก็สวยดีนะ”

“พี่”ปู้ฮวานเหยียนโกรธมาก ทำไมแม้แต่คนที่เกลียดเธอมากที่สุดอย่างพี่ชายของเธอก็ยังเข้าข้าง?

เจียงฉยงฉยงเลิกคิ้ว "เอาล่ะ ปู้ฮวานเหยียนเธอแขวะไปแขวะมา ถึงเธอจะไม่เหนื่อยแต่ฉันฟังจนเหนื่อยแล้ว เฉียวเฉียวของเราถึงแม้จะไม่แต่งตัวไม่แต่งหน้าก็สวยกว่าคุณที่แต่งอะไรมาตั้งเยอะแยะ ดูผู้ชายกลุ่มนั้นสิ มีใครบ้างที่ไม่มองเฉียวเฉียว"

เจียงฉยงฉยงพยักหน้าเป็นวงกลม

สายตาของทุกคนติดตามการเคลื่อนไหวของเธอและมองไปรอบ ๆ

แน่นอนว่าสายตาของผู้ชายหลายคนจับจ้องไปที่เฉินเฉียว

ในสถานที่ที่มีแสงสลัวร่างสูงมองเธอจากระยะไกล

เขาไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่หรืออาจจะมานานแล้ว แต่เพิ่งมาปรากฏตัว

เขาถูกล้อมรอบไปด้วยฝูงชนยืนถือแก้วไวน์ ล้อมรอบไปด้วยคนที่อายุมากกว่าเขาออร่าของเขาไม่แพ้ใครในนี้

เขาโดดเด่นมากกว่าใครดวงตาของผู้หญิงส่วนใหญ่จับจ้องมาที่เขา

ในขณะนี้เขามองไปที่เธอที่อยู่ห่างไกลจากฝูงชน

เฉินเฉียวใจเต้นไม่เป็นจังหวะและกำลังละลายตาจากชายคนนั้น

“ ไปทักทายเขากันเถอะ”ปู้อี้เฉินเห็นซังหลินจวิน และหยิบแก้วไวน์

ใจของปู้ฮวานเหยียนล่องลอยไปนานแล้ว

“ พี่คะ ฉันจะไปกับพี่”ปู้ฮวานเหยียนก้าวไปข้างหน้าเพื่อจับมือของปู้อี้เฉิน

แต่ปู้อี้เฉิน ดึงมือของเธอออกและจับเฉินเฉียว "คุณไปกับผม"

เฉินเฉียวจิตหลุดเมื่อเธอกลับมามีสติ ปู้อี้เฉินก็พาเธอไปทาง ซังหลินจวิน

เธอยืนเผชิญหน้ากับซังหลินจวิน

ปู้อี้เฉินทักทายกลุ่มคนจากนั้นจับมือกับซังหลินจวิน "ประธานซัง ไม่ได้พบกันนานเลยนะครับ"

ซังหลินจวินจับมือกลับด้วยสีหน้าเฉยๆ"ครับ ไม่ได้เจอนานเลย"

"ประธานปู้ คนนี้คือ … ?"ไม่รู้ว่าใคร ดึงความสนใจไปไว้ที่เฉินเฉียว

"ภรรยาของผม."ปู้อี้เฉินรีบแนะนำจับไหล่ของเธออย่างสนิทสนมด้วยมือของเขา

เฉินเฉียวพยักหน้าเล็กน้อยและทักทายพวกเขา เมื่อเธอได้พบกับการจ้องของซังหลินจวิน เธอตกอยู่ในภวังค์ ในไม่ช้าก็กลับสู่สภาพปกติ

ทุกคนไม่รู้ความคิดของพวกเขาสองคนและหัวเราะ "คุณนายปู้สุดยอดจริงๆ"

เฉินเฉียวรู้อยู่แล้วว่าทุกคนหมายถึงชุดที่เธอใส่ เธอจึงยิ้มแห้งๆ "พวกคุณเลยต้องมาเห็นอะไรแย่ๆแบบนี้เลย"

“ นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะครับ แต่เรียกว่า ธารใส”บางคนยกย่อง "คุณนายปู้นั้นงดงามเหมือนธรรมชาติและไม่ต้องการการปรุงแต่งใด ๆ "

เฉินเฉียวยิ้ม

พวกคุณคุยกันไปก่อนนะทันใดนั้นเสียงทุ้มๆก็ขัดจังหวะคำชมเหล่านี้

ซังหลินจวินพูด กับทุกคนและจากไป

เป็นเรื่องยากที่ทุกคนจะคุยกับเขาสักครั้งและยังอยากอยู่ต่อ แต่เมื่อเห็นว่าเขาได้ก้าวไปไกลแล้วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจ

“ ประธานซังดูเหมือนว่าจะรู้สึกไม่พอใจ”

หรอ?

“ พวกเราใครคนหนึ่งไปพูดรบกวนเขาหรือเปล่า”

หลายคนมองหน้ากัน

เฉินเฉียวมองไปที่ร่างนั้นแล้วใจเต้น จับมือปู้อี้เฉินเดินออกไปจากฝูงชนรู้สึกว่างานเลี้ยงแบบนี้น่าเบื่อมากขึ้นเรื่อย ๆ

งานเต้นรำจะเริ่มในไม่ช้า

พิธีกรกล่าวอวยพรเถียนเถียนถูกล้อมรอบไปด้วยทุกคนราวกับเจ้าหญิงเธอมีความสุขมาก

เถียนเถียนเปิดงานเต้นรำ

เถียนเถียนมองชายที่โดดเด่นที่สุดในฝูงชนอย่างอ่อนหวานและเชิญอย่างกระตือรือร้น

ซังหลินจวินไม่ได้หลบหน้าและรับคำเชิญอย่างเปิดเผย

ที่กลางเวทีทั้งคู่ได้รับพรจากฝูงชนและเต้นรำในเพลงไพเราะ

เขาสง่างามหล่อเหลาและสูงส่งเหมือนเจ้าชายในการ์ตูน

เถียนเถียนเป็นคนที่สวยงามใจกว้างและอ่อนโยนเหมือนเป็นเจ้าหญิงในการ์ตูน

ทั้งสองเป็นคู่ที่ฟ้าดินสร้างมางดงามราวกับภาพวาด

เฉินเฉียวจิบไวน์ รู้สึกได้ถึงรสชาติความขมขื่นของค็อกเทลที่ไม่อาจบรรยายได้