ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 775 นี่ก็คือของเล่น
บทที่ 775 นี่ก็คือของเล่น
“คนอย่างพวกนาย รู้สึกว่าตัวเองมีพลังอำนาจแข็งแกร่ง ก็เลยคิดว่าตัวเองไร้เทียมทานอยู่ยงคงกระพันแล้ว ควบคุมชะตากรรมของผู้อื่น แต่ตอนนี้พวกนายอยู่ในสายตาของฉันเฉินเกอ เป็นแค่เพียงไม่กี่ชีวิตที่ต่ำช้าเท่านั้น!”
เฉินเกอกล่าวอย่างเย็นชา
“ทุกคนอย่าประมาทละเลย โจมตีพร้อมกัน จับเฉินเกอนี้ไว้!”
ในขณะที่หนังตาของเฉินห้าวเทียนกระตุกอย่างแรง ก็รีบพูดเสนอ
อีกเจ็ดคนที่เหลือ ก็คั่งแค้นศัตรูเดียวกัน
ใช้วิชาที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเอง
เข้าจู่โจมเฉินเกอทั้งหมด
การปลดปล่อยเจินชี่ครั้งยิ่งใหญ่
ทำให้ทั้งห้อง สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ในทันใดนั้น เศษหินปลิวว่อน ฝุ่นละอองพัดขึ้นอย่างรวดเร็ว ปกคลุมไปทั่วบริเวณ
และเมื่อทั้งเจ็ดวิ่งกระโจนเข้าหา มีเงาร่างหนึ่ง แค่ขยับเล็กน้อยก็หายไปเลย
ภายในฝุ่นละออง ในเวลาชั่วขณะ ความเศร้าโศกอยู่ทุกหนทุกแห่ง
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ฝุ่นละอองก่อตัว
ก็ได้เห็นศพของทั้งเจ็ดคน กองอยู่บนพื้นด้วยสภาพที่น่าเวทนา สยดสยองยิ่งนัก
ในทางกลับกันเฉินเกอ ปลอดภัยไร้อันตรายใดๆ
บนตัวไม่มีแม้แต่ร่องรอยของฝุ่นละอองเลยสักนิด
“สุดยอด สุดยอดจริงๆ!”
มองดูศพทั้งเจ็ดคนบนพื้น เฉินห้าวเทียนในขณะนี้ ได้เดินออกมาจากด้านหลังเสาหินขนาดใหญ่
แต่ในตอนนี้ มือข้างหนึ่งเขาถือลูกแก้วไว้ อีกข้างหนึ่ง ก็บีบคอของท่านซินแสกุ่ยอย่างดุเดือด
ในปากยังมีเสียงพึมพำอย่างตกตะลึง
เฉินเกอเห็นสถานการณ์นี้ ไม่ได้ลนลานเลยสักนิด แล้วยังสองมือล้วงกระเป๋า ถามด้วยรอยยิ้ม
“สุดยอดอะไร?”
“ก็ต้องสุดยอดอยู่แล้ว ผู้คนทั้งแปดนี้ อยู่ในขอบเขตผู้ฝึกตน ก็เป็นระดับปรมาจารย์ทั้งหมด พวกเขาใช้พลังทั้งหมด ในการโจมตีนาย แต่รอบหนึ่งยังไม่ถึง ก็ตายอย่างอนาถในเงื้อมมือนาย เฉินเกอ ดูเหมือนว่าพวกเราทุกคนจะดูหมิ่นนายไปแล้ว ความสามารถของนาย เหนือกว่าพวกเรามาก!”
เฉินห้าวเทียนควบคุมตัวท่านซินแสกุ่ยไว้ ดูเหมือนว่า ลูกแก้วในมือของเขา ไม่ใช่สิ่งของธรรมดาแน่นอน
แม้ว่าในขณะนี้จะตกตะลึง แต่ก็สงบผิดปกติ
“ดูเหมือนนายจะฉลาดมาก นายแตกต่างจากพวกคนโง่เง่าที่ฉันเคยเจอมากนัก อย่างน้อยที่สุด นายไม่มาที่นี่เพื่อตายโดยเปล่าประโยชน์ และในเมื่อกี้ ยังได้ฉลาดแกมโกงหน่อย!”
เฉินเกอยิ้มอย่างเมตตา เห็นได้ชัดว่า เฉินเกอชื่นชมเฉินห้าวเทียน อย่างจริงใจ
“ฮ่าๆๆ? เฉินเกอเอ้ยเฉินเกอ ก็เป็นความจริง หลังจากที่ชายหนุ่มคนหนึ่ง มีความสามารถเช่นนี้ ก็อาจจะหลงระเริงบ้าระห่ำอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ คิดว่าใช้ความสามารถของตัวเอง ก็จะควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างได้ แต่ความจริงแล้ว การต่อสู้ของปรมาจารย์ ต่อสู้จนถึงที่สุด มักขึ้นอยู่กับปัญญา!”
เฉินห้าวเทียนพูดอย่างเยือกเย็น
“อ๋อ? ปัญ…… ปัญญา?”
เฉินเกอตะลึงกับเฉินห้าวเทียนจนอ้าปากค้าง
“นายหมายความว่า ตอนนี้นายจับตัวท่านซินแสกุ่ยไว้ แล้วนายถือสิ่งที่เหมือนของเล่นไว้ในมือ นี่ก็แปลว่านายมีปัญญาแล้ว?”
เฉินเกอยิ้มเยาะ
“เฉินเกอ ไม่กลัวที่จะบอกนาย ในขอบเขตผู้ฝึกตน ฉันมีฉายาหนึ่งมาโดยตลอด นั่นก็คืออัจฉริยะ อัจฉริยะของตระกูลเฉิน! อีกอย่าง เมื่อกี้นายพูดอะไรนะ บอกว่าของในมือฉันเป็นของเล่น?”
“ใช่แล้ว มันดูเหมือนของเล่นในมือของเด็กห้าขวบ!” เฉินเกอพยักหน้า
“ฮ่าๆๆ เฉินเกอผู้น่าตลกขบขัน ฉันว่า ให้ท่านซินแสกุ่ยที่นายตามหามาตลอดบอกคุณดีกว่า ว่านี่คืออะไร?”
เฉินห้าวเทียนสีหน้ายิ้มอย่างสัพยอก
“ค่ายกลสายฟ้า!”
ในดวงตาของท่านซินแสกุ่ยพาดผ่านความหวาดกลัวที่รุนแรง แล้วพูดขึ้น
“ฮ่าๆๆ ยังคงเป็นท่านซินแสกุ่ยที่มีความรู้ ถูกต้อง นี่ก็คือค่ายกลสายฟ้า เพียงแค่ฉันกระดิกนิ้วเบาๆ ค่ายกลก็จะเริ่มขึ้น เมื่อถึงเวลานั้น บริเวณทั่วร้อยลี้ แม้แต่หญ้าก็ยังไม่อาจจะขึ้นได้! นายฉันเขา พวกเราสามคน ก็จะกลายเป็นขี้เถ้า!”
เฉินห้าวเทียนพูดอย่างภาคภูมิใจ “เฉินเกอ ฉันตายไปไม่สำคัญ แต่ตอนนี้นาย น่าจะรักชีวิตตัวเองมากสินะ เพราะยังไงแล้ว คนในครอบครัวของนาย ยังคงทนทุกข์ทรมานอยู่ในตระกูลเฉิน ฮ่าๆๆ แต่ว่านะ ตอนนี้ชีวิตของทุกคนถูกควบคุมอยู่ในมือฉัน ชีวิตของนาย ก็ควบคุมอยู่ในมือฉันเช่นกัน สิ่งไหนสำคัญกว่า ฉันคิดว่าคงไม่ต้องให้ฉันพูดมากกว่านี้แล้วนะ?”
เฉินเกอส่ายหัวและยิ้มเยาะ “ถ้าอย่างที่นายพูด ฉันควรทำอย่างไร?”
เฉินเกอสองมือล้วงกระเป๋า เดินไปข้างหน้าสองสามก้าว
“นาย…… นายอย่าเข้ามา ถ้าขยับอีก ทุกคนก็ตายด้วยกัน!”
เฉินห้าวเทียนหน้ากระตุก ตะโกนอย่างประหม่า
“เป็นอะไรไปอัจฉริยะ? ฉันแค่ขยับเล็กน้อย นายก็กระวนกระวายขนาดนี้ อีกอย่างฉันอยากจะเตือนนายนิดหน่อย!”
เฉินเกอพูดขึ้น
“เตือนฉันอะไร?”
“นายคิดจริงๆหรือว่า ค่ายกลของเล่นในมือของนาย สามารถทำร้ายฉันได้? ถ้าทำร้ายฉันไม่ได้ล่ะ? อีกอย่าง ฉันฆ่าพวกนายราวกับเชือดไก่ ค่ายกลแบบนี้ มีผลกับฉันจริงๆหรือ?”
เฉินเกอกล่าว
“นี่……”
ใบหน้าของเฉินห้าวเทียนเปลี่ยนเป็นสีเขียวในทันที
เขากลืนน้ำลายลงคอ
ก็จริง เฉินเกอตรงหน้า แม้ว่าดูแล้วเหมือนจะธรรมดามากนัก แต่ว่า ในตัวเขา กลับมีพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่
หลังจากที่เขาพูดเช่นนี้ ในใจของเฉินห้าวเทียน ก็รู้สึกกระวนกระวายจะแย่
ลูกแก้วในมือ ถือไว้แทบจะไม่มั่นคง เหงื่อตกที่หน้าผาก
“ดังนั้น ฉันแนะนำให้นายคิดทบทวนชัดเจน เพราะหากประมาทเล็กน้อย ฉันจะหั่นนายเป็นชิ้นๆ ก่อนที่นายจะเริ่มค่ายกลนี้ จะให้นายดูร่างกายของตัวเองแยกจากกันด้วยตาตัวเอง ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับนาย!”
เฉินเกอพูดพร้อมกับสองมือล้วงกระเป๋า
“นี่ๆๆ…… ”
เมื่อเห็นฉากที่น่าสยดสยองนองเลือดตรงหน้า เฉินห้าวเทียนประหม่าจนพูดไม่ออก
ในขณะเดียวกัน มือทั้งสองข้างก็เริ่มสั่นอย่างรุนแรง
“นี่คือค่ายกลสายฟ้า?”
เฉินเกอเห็นเขาแทบจะทรุดตัวลง
ทันใดนั้น ยื่นมือออกไปข้างหนึ่ง หยิบลูกแก้วนี้จากมือเขา
เป็นไปตามคาด มีค่ายกลมีเล็กๆอยู่ข้างใน
“ใช่!”
เฉินห้าวเทียนพยักหน้าอย่างแข็งทื่อ
ทันใดนั้น ก็เห็นเฉินเกอโยนค่ายกลสายฟ้าขึ้นไป จุดประกายโดยตรง
ในขณะนี้ ดวงตาของเฉินห้าวเทียนเบิกกว้าง
แม้แต่ท่านซินแสกุ่ย ก็หวาดผวายิ่งนัก
ทันทีที่ค่ายกลนี้ก่อตัว ทันใดนั้นก็ปกคลุมไปด้วยเมฆมืดมนที่หนาแน่น
และในตอนที่สายฟ้าราวกับจะทำลายโลก กำลังจะมาถึง
“เก็บ!”
เฉินเกอกระดิกนิ้ว สายฟ้านี้ ก็กลายเป็นควัน จางหายไปโดยตรง
“อะไร?”
เฉินห้าวเทียนถอยโซเซออกไปสองก้าว ทรุดตัวลงกับพื้นโดยตรง
ส่วนท่านซินแสกุ่ย ก็ตกใจจนหน้าขาวซีด
ในขณะเดียวในใจก็ตกตะลึงยิ่งนัก
รู้ตั้งแต่แรกแล้ว ว่าเฉินเกอไม่ใช่คนธรรมดา แต่ไม่คาดคิดว่า ตอนนี้เขา ได้มีพลังที่น่าสยดสยองขนาดนี้แล้ว
ในทันใดนั้น ก็รู้สึกดีใจยิ่งนัก
“เห็นแล้วใช่ไหม ลูกแก้วนี้ในสายตาฉัน ที่จริงแล้วก็เป็นแค่ของเล่น!”
เฉินเกอยิ้มเยาะ
“เฉิน…… คุณชายเฉิน ไว้ชีวิต ไว้ชีวิตด้วย!”
และเฉินห้าวเทียนรู้ตัวอีกที ก็คุกเข่าลงบนพื้นโดยตรง
ก้มกราบขอความเมตตาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ฉันถามนาย เกาะโยวหลงอยู่ที่ไหน?”
เฉินเกอถาม
“เกาะโยวหลง? นี่คือเกาะหลักของตระกูลเฉินเรา มันอยู่……”
ทันใดนั้น เฉินห้าวเทียนก็เงยหน้าขึ้นกะทันหัน ในมือบดขยี้ยันต์หยก
หลังจากนั้น แสงสว่างไสว กระเบื้องด้านล่าง ได้เปิดออกเป็นรูใหญ่ในทันที
เฉินห้าวเทียนตกลงไปในนั้นทันที และหนีไปเลย
ตูมๆๆ!
และในเวลาเดียวกัน รอบข้างมีประตูหินขนาดใหญ่หลายบานพังทลายลงมา ปิดกั้นพื้นที่ทั้งหมด
“อ๊าก? คนคนนี้เจ้าเล่ห์จริงๆ ปล่อยให้เขาหนีไปได้!”
ท่านซินแสกุ่ยพูดอย่างเสียดาย
“ท่านซินแสอย่าเพิ่งกังวล ฉันได้ร่ายมนตร์ใส่ตัวเขาแล้ว หวังเพียงให้เขากลับไปที่เกาะโยวหลง เช่นนี้ ฉันก็สามารถได้พบกับเกาะโยวหลงนี้ แล้วช่วยครอบครัวของฉันออกมา โดยไม่ต้องเปลืองแรงเลยสักนิด!”
เฉินเกอส่ายหัวพูดยิ้มเยาะ
“เหอะๆ กลับเป็นฉันที่เมื่อกี้ได้ตื่นตระหนกเล็กน้อย ก็จริงอยู่ ในตอนนี้คุณชายเฉินท่านยิ่งใหญ่ไม่ธรรมดาแล้ว แม้ว่าเฉินห้าวเทียน จะเก่งกล้ามากแค่ไหน ต่อหน้าของคุณเฉินเกอแล้ว ก็เป็นดั่งมดปลวกเท่านั้นเอง!”
“แต่ว่า ในถ้ำนี้เต็มไปด้วยกับดัก พวกเราจะออกไปได้อย่างไร?”
“ง่ายนิดเดียว!”
เฉินเกอค่อยๆพูดขึ้น
จากนั้นก็โบกมือ
รัศมีแสงสีทองก็พุ่งออกมา
ตูมๆๆ!
แผ่นดินสั่นไหวภูเขาสั่นสะเทือน ฟ้าถล่มดินสลาย ถ้ำหินระเบิดช่องว่างขนาดใหญ่โดยตรง
แสงสีทองส่องเข้ามาจากด้านนอก ส่องจนคนแสบตา ลืมตาไม่ได้เล็กน้อย
ท่านซินแสกุ่ยตกตะลึงสะเทือนกับพลังวิชาของเฉินเกอโดยสิ้นเชิง สายตาที่มองดูเฉินเกอ ก็เคารพนับถือไร้ที่ติ……