ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 444 จากนี้จะไม่มีตระกูลหลงอีกต่อไป
บทที่ 444 จากนี้จะไม่มีตระกูลหลงอีกต่อไป
“เป็นขบวนรถหรูจริงๆด้วย โอ้โห！”
ผู้หญิงหลายคนพูดด้วยความตกตะลึง
จากนั้นพวกเมิ่งช่านก็ไม่ได้เข้าไป ยืนรออยู่ที่หน้าประตูเพื่อจะดูว่าผู้ใหญ่คนไหนที่ลงรถจากรถกัน
จนกระทั่งมีผู้หญิงหลายคนรีบแต่งหน้าเพิ่ม
ถ้าหากคนที่ลงมาเป็นคุณชายน้อยแล้วมาสะดุดตาตัวเองล่ะ？เห้อะเห้อะ！
จากนั้นก็เห็นบอดี้การ์ดที่สวมใส่ชุดสีดำลงมากลุ่มหนึ่ง
คุณชายน้อยจึงจะออกมาเป็นคนสุดท้าย
“โอ้โห？เฉินเกอ？”
เมื่อเมิ่งช่านเห็นก็ตกตะลึงตาค้าง
จนเกือบจะเอ๋อไปแล้ว
“เสี่ยวหยา เขาคือเฉินเกอใช่ไหม？”
เมิ่งช่านตื่นเต้นจนกระโดดขึ้นมาพูด
ฉินหยาพยักหน้า“ใช่！”
“หา！เฉินเกอก็มี……เขามีขบวนรถด้วย？นี่มันเป็นยังไงกันแน่？”
เมื่อก่อนเมิ่งช่านแค่ทึ้งกับความร่ำรวยของเฉินเกอ
แต่คิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะมีแบบนี้ด้วย
และเห็นได้ชัดว่าเฉินเกอไม่ได้สังเกตพวกฉินหยาที่อยู่ข้างๆ
แต่เดินเข้าคฤหาสน์ตระกูลหลงอย่างสง่างาม
“ตระกูลเชิญเฉินเกอด้วยเหรอ？”
เมิ่งช่านพูดด้วยความตื่นเต้น
“ตระกูลหลงไม่น่าจะเชิญเฉินเกอนะ ฉันรู้สึกว่าต้องมีเรื่องแน่ๆ ไป พวกเราเข้าไปดูกัน！”
ฉินหยากล่าว
จากนั้นเมิ่งช่านที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยก็เดินตามเข้าไป
พอพวกเธอเดินเข้ามาในคฤหาสน์ ทั้งสองก็ได้เริ่มปะทะกันแล้ว
“คุณก็คือเฉินเกอ？ถ้าผมจำไม่ผิด พวกตระกูลหลงของพวกเราไม่ได้เชิญคุณมานะ？”
คนในบ้านตระกูลหลงพูดอย่างไม่เป็นมิตร
“หืม ในเมื่อกล้ามาถึงบ้าน ก็รีบบอกมาว่าคุณชายเหลยของพวกผมอยู่ไหน？และยังมีคุณชายหยุนอีก ถูกพวกคุณลักพาตัวไปแล้วใช่ไหม？”
มีคนในบ้านตระกูลหลงทนไม่ไหวพูดอย่างไร้มารยาทขึ้นมา
“อย่าไร้มารยาท ไม่มีหลักฐาน พวกเราจะพูดไปเรื่อยไม่ได้ ถ้าหากเรื่องนี้คุณชายเฉินไม่ได้เป็นคนทำล่ะ？”
ท่านปู่ยกมือขึ้นห้ามคนในบ้านปิดปาก
และจากนั้นก็มองเฉินเกอแล้วพูดอย่างหยอกล้อว่า“คุณว่าจริงไหมคุณชายเฉิน？”
“ไม่ใช่！เรื่องหลงเช่าหยุนกับหลงช่าวเหลยผมเป็นคนทำจริงๆ！”
เฉินเกอส่ายหัวแล้วยิ้มแห้งๆ
“หา？”
เปลือกตาของท่านปู่กระตุกอย่างแรง
ดวงตาของพ่อหลงช่าวเหลยยิ่งแดงขึ้นมาทันที
“ไอ้สารเลว เป็นคนตระกูลเฉินสองพี่น้องนี่จริงๆ รีบบอกมาว่าพวกคุณอะไรกับเช่าหยุนและช่าวเหลย？”
พ่อของเขาพูดอย่างเย็นชา
“คิกคิก เรื่องบางเรื่องในวันนี้ต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว หลายปีมานี้พวกตระกูลหลงของพวกคุณทำเรื่องเลวทรามมาก็ไม่น้อยแล้ว！แต่ก่อนที่จะจัดการ ผมต้องทวงหนี้กันก่อนเป็นลำดับแรก！”
เฉินเกอยิ้มเยาะเย้ย
“ทวงหนี้？”
คนที่อยู่ในงานมากมายกำลังวิพากษ์วิจารณ์กันอยู่
และเมิ่งช่านก็ยืนมองอยู่ข้างๆ
เฉินเกอตรงหน้าทำให้เธอรู้สึกไม่คุ้นเคยเลย
ที่แท้ เฉินเกอมาหาเรื่องตระกูลหลงนี่เอง
โอ้โห เฉินเกอเป็นใครกัน？กล้าหาเรื่องแม้กระทั่งตระกูลหลง？
“ใช่ ทวงหนี้！”
เฉินเกอพูดจบ
ก็มีลูกน้องเอาสัญญามาฉบับหนึ่ง
“นี่เป็นคุณชายใหญ่แห่งบ้านตระกูลหลงชื่อหลงช่าวเหลยเป็นคนเซ็นต์สัญญา เขาปลอมตัวเป็นคนตระกูล จึงตัดสินใจชดใช้คืนให้แก่ตระกูลเฉิน เขารับปากกับผมแล้วธุรกิจที่เขาควบคุมดูแลทั้งหมดจะมอบให้ตระกูลเฉินดูแล！”
ท่านปู่รับมาดู ก็ขมิบปากเล็กน้อย
ต้องรู้ว่าช่าวเหลยมีทรัพย์สมบัติหนึ่งส่วนสามของตระกูลหลงเชียวนะ！
“เหอะเหอะ เห็นได้ชัดว่าจะขูดเลือดขูดเนื้อตระกูลหลงของพวกเรา？”
ท่านปู่กล่าว
“ผมยังพูดไม่จบ แต่พวกนี้ยังไม่พอ！”
เฉินเกอกล่าว
“ไม่พอ？”
“ใช่แล้ว เพราะหลงช่าวเหลยต้องชดใช้พันล้าน！”
“หลังจากที่หักลบแล้วพวกคุณยังติดผมอีกห้าร้อยล้าน！”
หนังตาท่านปู่กระตุก
และคนตระกูลหลงต่างก็มองหน้ากัน
แล้วมองเฉินเกอด้วยความโกรธเคือง
“เอาเขามา！”
เวลานี้เฉินเกอพูดขึ้นมาอีก
จากนั้นก็เห็นบอดี้การ์ดแบกกระสอบมาแล้วโยนใส่ที่พื้น
เมื่อเปิดกระสอบออกมาดูก็เห็นมีเยาวชนคนหนึ่งถูกตีจนสลบอย่างน่าอนาถ
และเมื่อเห็นเยาวชนคนนี้
“ช่าวเหลย！~”
ท่านปู่เรียกด้วยความกังวล
“อย่าเพิ่งกังวล ยังมีอีก！”
เวลานี้โห๋ผิงยืนออกมาพูด
จากนั้นก็มีคนเอาของถุงหนึ่งโยนมาที่ด้านหน้าของท่านปู่
“อันนี้คือ？”
คนตระกูลหลงตกใจอีกครั้ง
“ผมจำได้แล้ว นี้มันเหมือนเสื้อผ้าของคุณชายเช่าหยุน！”
ญาติในบ้านกล่าว
“หลงเช่าหยุนขับรถตกเหว เหลือเพียงเสื้อผ้าพวกนี้แล้ว พวกคุณตระกูลหลงก็จะหาจนพลิกแผ่นดินจะเป็นบ้าแล้วมั้ง？”
โห๋ผิงกล่าว
“อะไรนะ！！！”
ท่านปู่รู้สึกโกรธจัดอีกครั้ง
ความเจ็บปวดที่แสนสาหัสได้แผ่เข้ามาสู่ร่างกายทุกสัดส่วน
“เฉินเกอ ตระกูลเฉินสองพี่น้องอย่างพวกคุณมันบ้าบิ่นไปแล้ว รังแกพวกเรา คิดว่าตระกูลหลงไม่มีคนแล้วเหรอ？”
ท่านปู่ตาแดง
ส่วนเฉินเกอก็ยิ้มน้อยๆ
หากปรกติแล้วจะไม่สะเทือนเฉินเกอให้ทำอย่างนี้เลย
เพราะเฉินเกอไม่ใช่เป็นคนที่ชอบหาเรื่องอยู่แล้ว
แต่เมื่อก่อน หลายครั้งที่หลงเช่าหยุนแอบทำร้ายตน และเกือบทำให้เฉียงเวยที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของตนเสียชีวิตแล้ว
ตอนนี้ หลงช่าวเหลยยิ่งเกือบจะทำร้ายน้องสาวลูกพี่ลูกน้องของตนอย่างหยางเสี่ยวเป้ยแล้ว
คนเหล่านี้ล้วนเป็นบุคคลสำคัญของตนทั้งสิ้น
และตระกูลหลงกับพี่สาวก็บาดหมางกันมานับสิบปี
พี่สาวไม่มีเวลามาสนใจกับตระกูลหลงที่ต่ำต้อยนี้
แต่ทว่าเฉินเกอมีเวลา
ถ้าเช่นนั้นครั้งนี้ก็ถอนรากถอนโคนกันให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเลย
ในขณะที่ท่านปู่เตรียมจะเผด็จศึกกับเฉินเกอนั้น
ทันใดนั้น หัวหน้าพ่อบ้านก็เอาโทรศัพท์บ้านไร้สายมาอย่างเร่งรีบ
“ท่านปู่ โทรศัพท์ครับ！”
“ไสหัวไป ตอนนี้ฉันไม่มีกะจิตกะใจรับสาย！”
ท่านปู่ตะคอก
“ไม่ใช่ครับท่านปู่ ทางโน้นโทรมาครับ！”
หัวหน้าพ่อบ้านพูดอย่างตึงเครียด
“หา？”
ท่านปู่หยุดชะงัก
สีหน้าเปลี่ยนไปทันที
รีบเอามารับสายอย่างมีมารยาททันที
“ครับ！……ครับ！ครับ！”
ท่านปู่พูดครับติดต่อกันสามครั้ง
ตอนพูดคำสุดท้ายนั้น เหมือนจะไม่มีเรี่ยวแรงยังไงอย่างนั้น
หลังจากที่วางสาย ท่านปู่วางสาย โทรศัพท์บ้านไร้สายจึงตกหล่นที่พื้น
“ท่านปู่……”
หัวหน้าพ่อบ้านรีบไปประคองไว้
และท่านปู่มองเฉินเกอด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป
โทรศัพท์นี้เป็นสายจากคนที่หนุนหลังตระกูลหลงที่ใหญ่ที่สุดโทรมา
ตอนนี้ได้รับการแจ้งบอกว่าคนหนุนหลังของเขาล้มละลายแล้ว
ซึ่งก็หมายความว่า ตระกูลหลงของพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินเกอที่อยู่ตรงหน้า！
“ยังไงล่ะ？ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ท่านปู่ก็เซ็นสัญญาได้แล้ว ใช่แล้ว หมายเหตุในสัญญาเขียนว่าเอาทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลหลงของพวกคุณนะ！”
เฉินเกอกล่าว
“อย่างคุณเนี่ยนะ คุณพ่อ อย่าไปสนใจเขา สู้กับพวกเขาสักตั้งไปเลย！”
“ใช่ ตระกูลหลงเป็นตระกูลที่ใหญ่โตมีธุรกิจมากมาย คิดว่าจะกลัวพวกคุณเหรอ？”
“ฝันลมๆแห้งๆกันทั้งแพ ยังคิดจะเอาทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลหลงอีก！คุณคิดก่อนว่าจะมีชีวิตออกจากบ้านตระกูลหลงไหม！”
คนตระกูลหลงต่างยืนขึ้นมาพูด
ส่วนท่านปู่ยกมือขึ้นในบัดนี้ ให้ทุกคนปิดปากเงียบ
มองเฉินเกอด้วยสีหน้าซีดขาว แล้วพูดอย่างช้าๆว่า“ได้ คุณชายเฉิน ฉันจะเซ็น！”
ฉันจะเซ็น！
เมื่อพูดคำนี้ออกมา
คนตระกูลหลงทั้งหมดก็ช็อกไปตามๆกัน
ถึงแม้สองพี่น้องตระกูลเฉินจะมีอำนาจใหญ่โต แต่ตระกูลก็ยังรับมือได้เนี่ย！
ทุกคนต่างไม่เข้าใจ
น่าจะมีเพียงท่านปู่ที่เข้าใจดีทุกอย่าง
หลังจากที่เซ็นต์สัญญาก็จะไม่มีตระกูลหลงที่มั่งคั่งอีกต่อไป แต่ไม่แน่ว่าลูกหลานในบ้านอาจจะมีชีวิตรอดได้
ไม่เช่นนั้น บนโลกใบนี้ก็จะไม่มีคนตระกูลหลงหลงเหลืออยู่แล้ว！