ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 427 ของขวัญวันเกิดที่ล้ำค่าที่สุด
บทที่ 427 ของขวัญวันเกิดที่ล้ำค่าที่สุด
“กำไลหยกของฉัน?!”
กำไลหยกตกแตกแล้ว
โกวไฉเฟิ่ง ดวงตาเบิกกว้าง
และหยางเสี่ยวเป้ย ก็ตกตะลึงอย่างหนัก
กำไลหยกนี้ เป็นสิ่งล้ำค่าที่สุดในบ้านแล้ว
เป็นของที่คุณยายของตัวเองมอบให้แม่ แล้วแม่ก็มอบให้กับตัวเอง
เหตุผลที่เอาออกมามอบให้ย่าของเสี่ยวเป้ย โกวไฉเฟิ่งก็คิดแค่เพียงง่ายๆ
ตอนนี้สามีของตน นอนอาการโคม่าอยู่บนเตียง รู้สึกว่าตัวเองไม่มีความหวังแล้ว
หวังเพียงลูกสาวจะสามารถหวังพึ่งได้ ได้รับความสำคัญจากตระกูล
เพียงแค่ทำให้คุณนายท่านพอใจ ยังไงก็จะทำให้เสี่ยวเป้ยพัฒนาขึ้นไปอีกขั้น
มิฉะนั้นต่อไปถ้าหาก โกวหรู ครอบครองอำนาจโดยสมบูรณ์แล้ว นั้นทุกอย่างก็จบลงแล้วจริงๆ
แต่ตอนนี้ กำไลหยกกลับตกแตกแล้ว!
เห็นได้ชัด หยางเย่จงใจทำจริงๆ
“นายคืนกำไลหยกของฉัน คืนกำไลหยกของฉัน!!!”
ส่วน โกวไฉเฟิ่ง โมโหจนเลือดขึ้นหน้ากะทันหัน เข้าไปจับคอเสื้อของหยางเย่โดยตรง
และเป็นฉากนี้เอง ที่ทำให้ทุกคนในงานต่างมองมาทางนี้
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ยังมีมารยาทอยู่ไหม!”
คุณนายหยางให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรีของตัวเองมากที่สุด ก็เลยพูดด้วยความโกรธในทันที
“แม่ หยางเย่เขาจงใจทำ เขาจงใจทำกำไลหยกลายเมฆมังกรแตก!”
โกวไฉเฟิ่ง พูดอย่างเร่งรีบ
“นี่ๆๆ! ฉันว่าน้องสะใภ้ห้า ก็แค่เป็นกำไลกากๆไม่ใช่หรือ นับประสาอะไรกับมันอาจจะเป็นของปลอม ต่อให้เป็นของจริงแล้วจะทำไม?”
“เธอเป็นคนอายุมากขนาดไหนแล้ว ถึงได้ถือสากับคนรุ่นหลัง ไม่มีมารยาทเลยสักนิด!”
ป้าสองก็พูดเสริม
“วันนี้เป็นวันเกิดครอบครองที่ยิ่งใหญ่ของคุณแม่เลยนะ เธอกลับทะเลาะลงไม้ลงมือในวันเกิดของแม่ ไร้มารยาทเลยจริงๆ!”
หยางยู่ถิงก็ได้พูดขึ้นอย่างเย็นชา
“พอแล้ว ก็แค่กำไลหยกชิ้นหนึ่งไม่ใช่หรือ แตกแล้วก็ช่างมันไป ยังไงฉันก็มีอายุอานามเยอะแล้ว!ก็ไม่ได้ใส่! โกวหรูก็พูดได้ไม่ผิด จำเป็นต้องไปถือสาเด็กอย่างหยางเย่ด้วยหรือ?”
คุณนายหยาง ค่อยๆพูดขึ้น
โกวไฉเฟิ่งน้อยอกน้อยใจจนน้ำตาคลอเบ้า
และเฉินเกอก็ได้ดูออกแล้วว่า คุณยายเข้าข้างหยางเย่ไม่ธรรมดา ตัวเขาเองเคยซื้อหยกลายเมฆมังกร กำไลหยกนี้เป็นของจริงอยู่แล้ว พูดตามตรงก็คือ หยางเย่ทำแบบนี้ ก็แค่กลัวว่าเสี่ยวเป้ยจะได้รับความโปรดปรานเท่านั้น
และหลังจากนั้น ทุกคนก็หันสายตามองไปทางเฉินเกอ
“เฉินเกอ ฉันเห็นว่านายไม่เอาอะไรมาเลย นายมาอย่างนี้เลยหรือ?”
โกวหรูพูดด้วยสายตาเย็นชา
ถูกต้อง ในตระกูล โกวหรูเกลียดครอบครัวของชายห้ามากที่สุด รองลงมาถึงเป็นครอบครัวของชายสี่
และตอนนี้ ที่เกลียดมากที่สุดก็ต้องรวมเฉินเกออยู่แล้ว
โดยเฉพาะหลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นในเมื่อวานนี้
“หืม พี่สะใภ้ใหญ่ บางทีพี่อาจจะเดาถูก ไม่มีปัญหาซื้อของขวัญแล้วสินะ หือๆ!”
ป้าสองก็พูดขึ้น
ส่วนคุณนายท่านเมื่อเห็นเฉินเกอมาด้วยมือเปล่าจริง
ก็รู้สึกไม่พอใจจริงๆ
“ช่างเถอะ ของขวัญของเขา ฉันก็ไม่อยากจะได้!”
คุณนายท่านพูดอย่างราบเรียบ
เฉินเกอเงียบไว้ ไม่อ้าปากพูดอะไร
“ฉันว่า คุณแม่ แม่ก็ต้องว่าเสี่ยวเป้ยหน่อยแล้ว แต่ละวันจิตใจไม่ได้อยู่ในการงาน ฉันเดาว่า กำลังรอแบ่งทรัพย์สมบัติของแม่อยู่ เช่นนี้มันไม่ดีนะ!”
โกวหรูพูดขึ้นอีกครั้ง
โกวไฉเฟิ่งพูดอย่างรีบร้อน “โกวหรู เธอหมายความว่าอะไร เสี่ยวเป้ยไม่ได้ตั้งใจทำงานตอนไหน ?”
“พวกเธอไม่ต้องเถียงกันแล้ว ฉันไม่สนว่าพวกเธอใครพูดจริงพูดเท็จ แต่ว่า ตระกูลหยางจะไม่ให้ต้นทุนใดๆ กับคนที่ไม่ทำประโยชน์อะไรเลย เสี่ยวเป้ย ฉันจะตรวจสอบในภายหลัง หากเธอไม่มีผลงานอะไรจริง ก็อย่าหาว่าย่าใจร้าย!”
คุณนายหยาง พูดขึ้น
“เหอะๆ คุณย่า เสี่ยวเป้ย ก็ไม่ต้องให้ย่าได้กังวลใจแล้ว ป้าใหญ่บอกว่ายังไงก็อย่างนั้นเถอะ! คุณย่า หนูรู้สึกร่างกายไม่ค่อยสบาย ไม่กินข้าวแล้วนะคะ ขอตัวก่อน!”
เสี่ยวเป้ยพูดด้วยดวงตาแดงก่ำ
หลังจากพูดเสร็จ ก็ลุกขึ้นยืนแล้วจากไปเลย
“เสี่ยวเป้ย!”
โกวไฉเฟิ่งก็ได้ไล่ตามออกไป
เฉินเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย สองแม่ลูกโกวหรู ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่วันสองแล้ว ที่รังแกครอบครัวของน้าห้า
ด้วยความกังวลสภาพจิตใจของเสี่ยวเป้ย เฉินเกอก็ตามออกไปด้วย
“แม่ แม่เห็นแล้วใช่ไหม หยางเสี่ยวเป้ยต่อหน้าแม่ก็เป็นอย่างนี้แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตอนที่อยู่ต่อหน้าฉันในบริษัทเลย!”
โกวหรูพูดขึ้น
“หืม ไปเถอะๆ ไม่เห็นก็ไม่กลุ้มใจ!”
คุณนายหยางพูดอย่างเย็นชา
แล้วหันไปดูทางงานเลี้ยงวันเกิด
“เกิดอะไรขึ้น? แม้แต่ในช่วงปีที่แล้ว ณ เวลานี้ ก็ได้มีแขกผู้มีเกียรติมาจำนวนมากแล้ว ทำไมปีนี้มาแค่ไม่กี่ท่าน?”
คุณนายหยางถึงได้สังเกตเห็นแล้วพูดขึ้น
หยางยู่ถิงพูด “ใช่เลย มันผิดปกติจริงๆ ทำไมมีแขกผู้มีเกียรติน้อยขนาดนี้? ฉันเชิญด้วยตัวเองทั้งหมดเลยนะ”
สีหน้าของคุณนายหยาง ยิ่งดูแย่กว่าเดิม
เรียกพ่อบ้านอะเชิงมาในทันที
ถามเขาว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร ทำไมแขกผู้มีเกียรติยังมาไม่ครบ?
อะเชิง พูดว่า
“คุณนายหยาง ก็ไม่รู้ว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น แขกผู้มีเกียรติที่ได้รับเชิญและหุ้นส่วนจำนวนมาก ต่างโทรมาบอกว่า วันนี้มีธุระกะทันหัน ไม่สามารถมาได้ ขอแสดงความอวยพรให้ท่าน จนถึงตอนนี้ มีผู้บริหารสามสิบกว่าท่าน ได้โทรบอกฉันแล้ว!”
“อะไรนะ?”
คุณนายท่านโกรธเกรี้ยว “หืม ฉันเข้าใจแล้ว นี่พวกเขาได้คุยตกลงกันหมดแล้ว ดูเหมือนว่าตระกูลหยางของเรา จะตกอับแล้วจริงๆ เมื่อไม่กี่สิบปีก่อน เพียงแค่ตระกูลหยางจัดงาน ฝูงชนหนาแน่นคึกคัก แต่ในตอนนี้ รับเชิญคนเขายังไม่มาเลย!”
พวกหยางยู่ถิงล้วนไม่ได้พูดอะไรเลย
“ยู่ถิงโครงการที่ฉันให้นายทำ นายทำหรือยัง? หรือว่าตอนนี้ไม่มีโครงการที่จะให้ทำแล้ว?”
คุณนายท่านถามขึ้น
“ตอนนี้การหมุนเวียนของเงินทุนก็เป็นปัญหายากเช่นกัน คุณแม่ ฉันกำลังพยายามอย่างเต็มที่แล้ว วันนี้และพรุ่งนี้ทั้งสองวัน ฉันจะแก้ปัญหาเรื่องResURL จากนั้นฉันจะไปแสวงหาโครงการ!”
หยางยู่ถิงพูดขึ้น
“เฮ้ย บริษัทไม่ใช่บริษัท ตอนนี้ทำจนบ้านก็ไม่เหมือนบ้านแล้ว หรือว่า จะต้องแพ้ให้กับตระกูลฉินตระกูลหลง ทั้งสองตระกูลอย่างนี้จริงๆ?”
คุณนายท่านพูดอย่างหดหู่
และในขณะนี้เอง
ก็ได้เห็นพ่อบ้านรีบวิ่งเข้ามาจากหน้าคฤหาสน์
“ท่านประธาน! ท่านประธาน ~!”
“อะเชิง มีเรื่องอะไร?”
คุณนายท่านถาม
“คุณ คุณรีบออกมาดูเถอะ มีขบวนรถอยู่ข้างนอก พวกเขามามอบของขวัญอวยพร!”
อะเชิงดูเหมือนตื่นเต้นมาก
“อ๋อ?”
คุณนายท่านอุทานด้วยความแปลกใจ
ถ้าเป็นแขกผู้มีเกียรติธรรมดาส่งของขวัญมาให้ ก็จะไม่ทำให้อะเชิงมีปฏิกิริยาแบบนี้แน่นอน
จะเป็นใครมา?
ในขณะที่คุณนายท่านรู้สึกประหลาดใจ ก็ลุกขึ้นยืน เดิมตามอะเชิงออกไป
พวกหยางยู่ถิงและ โกวหรู คนในตระกูล ต่างก็ตามออกไปด้วยความสงสัย
ก็ได้เห็นข้างนอก มีRolls-Royce Phantomเพิ่มขนาดพิเศษ สิบกว่าคันเต็มๆ
ซึ่งแต่ละคัน มีราคาเกินยี่สิบล้านแน่นอน
พวกทีมบอดี้การ์ดชุดดำยืนตรงอยู่
แต่ละคนถือกล่องในมือ
“คุณชายเฉินแห่งตระกูลเฉิน ส่งของขวัญอวยพรวันเกิดให้แก่คุณนายท่าน!”
หัวหน้าบอดี้การ์ดได้พูดขึ้น
ส่วนพวกคุณนายท่านนั้น ต่างก็ตกตะลึงกันทั้งหมด
ขบวนรถนี้ หรูหราสุดยอดอย่างแน่นอน
ในเวลานี้ บอดี้การ์ดคนแรกเปิดกล่องออก
“โสมพันปีหนึ่งต้น!”
“อะไรนะ? โสมพันปี?”
ทุกคนต่างตกตะลึง
“ภาชนะติ่งหินอ่อนฮั่นไป๋ยวี่หนึ่งชิ้น!”
“ห๊า?”
คุณนายท่านสะเทือนทั้งใบหน้า
หยางยู่ถิงและ โกวหรูยิ่งกลืนน้ำลายอย่างตื่นเต้น
“ลายลักษณ์อักษรแท้ของถังป๋อหู่หนึ่งฉบับ!”
กล่องที่สามเปิดออกแล้ว
“ลายลักษณ์อักษรแท้ของถังป๋อหู่?”
ทุกคนต่างล้อมรอบเข้ามา
“คุณชายเฉินแห่งตระกูลเฉิน เป็นใครกัน? ทำไมถึงใจป้ำขนาดนี้?”