ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 426 งานฉลองวันเกิดของคุณนายท่าน
บทที่ 426 งานฉลองวันเกิดของคุณนายท่าน
“เธอหมายถึงว่า เสื้อผ้าที่เฉินเกอใส่นั้น ก็แพงมากด้วยเช่นกัน?”
โกวหรู พูดด้วยความเหลือเชื่อ
“เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน! พ่อของเขาเฉินจิ้นตง ในสมัยนั้นมีสภาพแบบนั้นเราต่างก็รู้ดี บ้านเขาจะมีเงินได้อย่างไร ดังนั้นสิ่งที่เป็นไปได้มากที่สุดก็คือ เฉินเกอถูกล็อตเตอรี่ เมื่อกี้เป็นเพราะใจร้อนวู่วาม ดังนั้นเลยได้ใช้จ่ายเงินออกไปเลย!”
โกวหรู พูดขึ้น
ดูเหมือนว่า ความสะเทือนใจของเจ็ดล้านแปดที่มีต่อพวกเธอ ยังคงใหญ่เกินไป
“พี่ชาย ตอนนี้พวกป้าใหญ่ก็ได้ไปแล้ว เรากลับไปคืนบัตรนี้เถอะ แพงมากเกินไป เงินเยอะขนาดนี้ สิ้นเปลืองมากเลย!”
“ไม่ต้องแล้ว เสี่ยวเป้ย……”
“เจ็ดล้านแปดเลยนะ จะไม่ต้องได้ยังไงกัน อีกอย่าง พี่ชาย พี่……พี่เอาเงินมากมายมาจากไหนกันแน่?”
เสี่ยวเป้ยตกใจแล้วจริงๆ
เฉินเกอมองไปทางเสี่ยวเป้ย ที่กำลังขับรถอยู่ พูดด้วยรอยยิ้ม “พี่บอกกับเธอเรื่องหนึ่ง เธอย่าเพิ่งไปพูดให้ใคร รวมถึงน้าสะใภ้ห้าด้วย!”
“อะไร?”
เสี่ยวเป้ยถามขึ้น
“จริงๆแล้วพี่ชาย เป็นลูกหลานไฮโซ แบบใช้เงินไม่หมดไม่สิ้น!”
เฉินเกอพูดด้วยรอยยิ้ม
“ฮ่าๆ!”
โดยไม่คาดคิดว่า เสี่ยวเป้ยได้หัวเราะออกมาในทันที “ได้ๆๆ พี่ชายไฮโซ ถ้าใช้ไม่หมดจริงๆ ก็ให้น้องสาวพี่ใช้เลยแล้วกัน!”
เห็นได้ชัดว่า เสี่ยวเป้ยคิดว่าพี่ชายล้อเล่นตัวเองอีกแล้ว
“แค่กๆ เธอไม่เชื่อก็ช่าง!”
เฉินเกอไอออกมา
“ใช่แล้วพี่ชาย พรุ่งนี้วันเกิดของคุณยาย พี่คิดที่จะให้ของขวัญอะไร?”
เสี่ยวเป้ยถาม
“ฉันก็ไม่รู้ว่าจะให้อะไร? พรุ่งนี้ได้เห็นก็จะรู้เอง!”
ตระกลูหยางในวันรุ่งขึ้น ได้มีความคึกคักอย่างมากแล้ว
วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบแปดสิบปีของคุณนายท่าน
เมื่อเทียบกับปีก่อนๆ วันเกิดครบรอบแปดสิบปี ดูอลังการยิ่งใหญ่มากขึ้น
ไม่เพียงแต่สมาชิกของตระกูลหยางเข้าร่วมทั้งหมดเท่านั้น แม้แต่แขกผู้มีเกียรติที่รับเชิญ ก็ต่างมาแสดงความอวยพร
ทั้งภายในและภายนอกของตระกูล คึกคักไม่ธรรมดา
“รายการของขวัญของแขกผู้มีเกียรติทุกคน ต้องบันทึกไว้อย่างชัดเจน และยังต้องตรวจสอบอีกครั้ง อย่าได้ประมาท! แขกผู้มีเกียรติที่เข้าร่วมในปีนี้ น่าจะมีจำนวนมาก การจัดอันดับที่นั่ง ก็ต้องให้ความสำคัญอย่างยิ่ง!”
ในช่วงกลางวัน คุณนายท่านสวมชุดกี่เพ้าสีแดงที่สีสันสดใสเป็นมงคล ยังไม่ลืมที่จะบอกย้ำกับพ่อบ้าน
หลังจากที่คุณนายท่านนั่งลงอย่างสง่า
ภายใต้การส่งสัญลักษณ์ของหัวหน้าตระกูล เริ่มมีรุ่นหลังของตระกูล ได้เดินขึ้นมามอบของขวัญแล้ว
“ย่า นี่คือกำไลหยกที่หนูซื้อให้ย่า ย่าดูว่าชอบไหม?”
หญิงสาวคนหนึ่ง เดินขึ้นมากล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ชอบๆ ยังเป็นหยกเถียนจื่อยู่ด้วย ยากนักที่จะมีความกตัญญูแบบนี้เช่นเธอ!”
คุณนายหยางยิ้มไม่หุบ
จับมือของหญิงสาวไว้ พูดคุยเพิ่มอีกสองสามคำ
“อุ้ย เสี่ยวเป้ย ทำไมพวกเธอเพิ่งมาล่ะ!”
ในตอนนี้ เสี่ยวเป้ย ก็มาพร้อมกับเฉินเกอแล้ว
บังเอิญได้พบกับพวกหยางเย่
“เสี่ยวเป้ย ปีนี้ได้ซื้อของขวัญอะไรให้คุณน่าอีก? อย่าเหมือนกับปีที่แล้วอีกนะ มอบผ้าปักที่เธอทำเอง ให้กับคุณย่า! ฮ่าๆๆ!”
พวกหยางเย่พูดหัวเราะ
โดยเฉพาะหยางเย่ ในตอนนี้ ได้ชำเลืองมองเฉินเกอ ด้วยสีหน้าเยือกเย็น
“วันเกิดครบรอบอันยิ่งใหญ่ของคุณย่า ไม่คิดว่านายก็มาด้วย! เหอะ ยังมามือเปล่าเสียด้วย?”
หยางเย่ยิ้มขึ้นกะทันหัน
จากนั้นก็ลดเสียงต่ำลง “ฉันขอเตือนนาย คุณอย่ามาคิดอุบายกับทรัพย์สินตระกูลหยางของเรา! และอย่าใส่ใจกับคุณย่าให้มาก!”
ส่วนเฉินเกอล่ะ ฟังคำพูดยั่วยุของหยางเย่
ก็ไม่ได้มองไปที่เขา แต่ยิ้มให้เสี่ยวเป้ยแล้วพูดว่า “ไปเถอะ เราเข้าไปกันเถอะ!”
ก็ได้ออกไปโดยตรงเลย
ทำให้หยางเย่ โกรธจนกำหมัดไว้แน่น
“ไอ้บ้านนอก ข้าจะไม่ปล่อยนายไปง่ายๆแน่นอน!”
หยางเย่พูดอย่างโมโหในใจ
ละทิ้งความแค้นของคนรุ่นก่อน ทำให้เป็นสาเหตุที่หยางเย่ไม่ชอบเฉินเกอแล้ว เมื่อคืนวันก่อนที่อยู่ในบาร์ ไอ้บ้านนอกนี้ดูเหมือนจะสงบเสงี่ยม แต่ในความเป็นจริงแล้ว กลับชิงดีชิงเด่นแย่งความโดดเด่นของตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
สุดท้ายแล้ว ก็ไม่รู้ว่าได้พูดอะไรกับโจวเป่า ทำให้ตัวเองถูกโจวเป่า ฟาดหัวแตก ต่อหน้าพวกลูกพี่ลูกน้อง
เรื่องเหล่านี้ ว่ากันถึงที่สุดแล้ว หยางเย่ ก็โทษที่เฉินเกอคนเดียว
ที่สำคัญคือ ในที่สุดตัวเองก็มีเทพธิดาที่ถูกใจ เฉินเกอก็ยังจะเข้ามาแทรกแซงอีก
“คุณย่าดูนี่สิ นี่คือของขวัญวันเกิดที่หนูให้ย่า!”
ที่โต๊ะหลักของงานเลี้ยงวันเกิด ของขวัญของคนรุ่นหลังยังคงมอบให้คุณนายท่านอย่าต่อเนื่อง
ทำให้คุณนายท่านมีความสุขจนยิ้มไม่หุบ
“อุ้ย นี่ไม่ใช่เสี่ยวเป้ย เหรอ ทำไมถึงเพิ่งมาล่ะ? หรือว่าลืมไปแล้วว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณย่าเธอ?”
และในเวลานี้ ได้เห็นหยางเสี่ยวเป้ยและเฉินเกอ
โกวหรู ที่อยู่ด้านข้าง ยิ้มอย่างเย็นชา
“วันเกิดของคุณย่า ฉันจะลืมได้ยังไงล่ะ คุณป้าใหญ่ คุณพูดเกินไปแล้ว!”
หยางเสี่ยวเป้ยโต้กลับ
“ฮ่าๆๆ นั้นก็ดูกันว่า คราวนี้หยางเสี่ยวเป้ย มอบของขวัญอะไรให้แก่คุณย่า?”
พวกหญิงสาวต่างพูดในเวลาเดียวกัน
ในเวลาเดียวกัน แม่ของเสี่ยวเป้ย โกรธเมื่อได้ยินคำพูดของพวกเธอ หลังจากนั้น ก็มองไปที่ของขวัญในมือของ เสี่ยวเป้ยด้วยรอยยิ้ม
ของขวัญนี้ได้มอบไปแล้ว เกรงว่าคุณแม่จะต้องดีใจมาก
“เสี่ยวเป้ย ส่งของขวัญให้คุณย่าเธอดูหน่อย!”
โกวไฉเฟิ่งพูดขึ้น
“ได้ค่ะ! คุณย่า นี่คือของขวัญวันเกิดที่เสี่ยวเป้ยเตรียมไว้ให้ คือกำไลหยกลายเมฆมังกร!”
เสี่ยวเป้ยเปิดออกมาอย่างระมัดระวัง
“กำไลหยกลายเมฆมังกร?”
ส่วนคุณนายหยางชะงักไปชั่วครู่
เงยหน้าขึ้นมาทันที นี่เป็นกำไลหยกลายเมฆมังกรจริงๆด้วย?
บอกตามความจริง กำไลหยกลายเมฆมังกรเมื่อก่อนเฉินเกอเคยซื้อให้ฉินหยา ราคาประมาณแสนกว่าหยวน
แม้ว่าคุณนายหยางไม่ขาดเงินแสนกว่าหยวนนี้
แต่ครอบครัวของเสี่ยวเป้ยในช่วงหลายปีมานี้ ไม่ได้ร่ำรวยนัก เธอเองก็รู้ดี ในแต่ละปีที่ผ่านมา ก็ไม่สามารถมอบของขวัญที่ดูดีได้
ดังนั้นกำไลหยกลายเมฆมังกรแสนกว่าหยวนได้มอบออกไปให้ ก็ต้องแสดงให้เห็นถึงความกตัญญูของเสี่ยวเป้ยโดยอัตโนมัติแล้ว
“ดี ดีมากเลย!”
คุณนายหยางพูดยิ้มขึ้น
และก็เป็นกำไลหยกลายเมฆมังกรนี้ เปรียบเทียบกำไลหยกหยกเถียนจื่อยู่ที่ลูกสาวของลุงสองของเฉินเกอมอบให้ ดูด้อยกว่าโดยสิ้นเชิง
ทำให้สีหน้าของป้าสองและน้องสาวลูกพี่ลูกน้องคนนั้น ดูไม่ดีเล็กน้อย
“เสี่ยวเป้ยได้ยินมาว่าปีนี้เธอได้ฝึกงานในแผนกโครงการของกลุ่มบริษัท มาสองสามเดือนแล้ว เฮ้ย แค่พริบตาเดียวเธอก็โตขนาดนี้แล้ว ผลการเรียนของเธอก็ยอดเยี่ยมมาก ต่อไปคุณย่าจะให้เธอได้ไปฝึกฝนเรียนรู้ ในสังคมที่กว้างมากขึ้น!”
คุณนายหยางพูดขึ้น
“ขอบคุณค่ะคุณย่า!”
และทันทีที่หยางเสี่ยวเป้ยได้ยินเข้า ก็ดีใจยิ่งนัก โกวไฉเฟิ่ง ก็ดีใจเช่นกัน
“คุณย่า นี่คือกำไลหยกลายเมฆมังกรจริงหรือเปล่า? เพราะยังไงแล้วตามท้องตลาดมีของปลอมมากเกินไป!”
และในตอนนี้ หยางเย่ เดินเข้ามาพูดเยาะ
สีหน้าของหยางเสี่ยวเป้ยเปลี่ยนไปเล็กน้อย
และโกวไฉเฟิ่งก็พูดด้วยสีหน้าเคร่งครัด “หยางเย่ นายกำลังพูดอะไร นี่คือของที่แม่ของฉันมอบให้ในสมัยก่อน แล้วฉันก็มอบให้กับเสี่ยวเป้ย จะเป็นของปลอมได้อย่างไร?”
ที่โกวไฉเฟิ่งพูดคือความจริง ในครั้งนี้เธอได้ทุ่มสุดตัวจริงๆ
“คุณย่า ตอนที่ฉันเรียนอยู่ต่างประเทศ ได้เรียนรู้วิธีการตรวจสอบเบื้องต้น ให้ฉันช่วยตรวจดูหน่อยไหม?”
หยางเย่พูดขึ้น
ส่วนคุณนายหยางนั้น เมื่อได้ยินหยางเย่พูดแบบนี้แล้ว ก็ได้สงสัยความจริงเท็จของหยกลายเมฆมังกรนี้แล้ว
เพราะยังไงแล้ว ลูกสะใภ้อย่างโกวไฉเฟิ่ง คนนี้เธอรู้จักดี ถ้าหากเป็นของล้ำค่าจริงๆ เธอจะมอบให้เป็นของขวัญวันเกิดกับตัวเองหรือ?
คุณนายหยางจึงยื่นให้กับหยางเย่
“ของปลอม ต้องเป็นของปลอมแน่นอน!”
ส่วนหยางเย่ นั้น เหลือมองแค่ครู่เดียวก็ส่ายหัวไปมา
“หยางเย่ นายกำลังพูดเหลวไหลอะไร นายรู้เรื่องอะไร?”
โกวไฉเฟิ่งร้อนใจ
“เหอะๆ น้าห้า ป้าร้อนรนอะไร ได้ๆๆ ฉันไม่พูดแล้ว ป้าบอกว่าเป็นของจริง ก็เป็นของจริงแล้วกัน!”
จากนั้นก็ส่งกำไลให้กับโกวไฉเฟิ่ง
แต่ว่า มือของหยางเย่ก็ปล่อยออกล่วงหน้า
ปัง!
เสียงดังที่คมชัด กำไลหยกร่วงลงสู่พื้นโดยตรง แตกพร้อมกับเสียง……