ทาสรักทาสหัวใจ - ตอนที่ 41 อดทน
เช้าวันใหม่มุกลืมตาตื่นขึ้นกวาดสายตาไปรอบห้องที่มีแต่ความเงียบงันด้วยหัวใจที่บอบช้ำเพียงลำพัง เมื่อไม่เห็นป้าสายแม่บ้านคนเก่าแก่ก็พาร่างบางลุกลงจากเตียงตรงไปยังห้องที่มีพ่อของลูกอยู่ข้างในเพื่อเข้าไปเก็บเสื้อผ้าของใช้ต่างๆ ที่เป็นของเธออกมาให้หมด หลังจากเคาะประตูไปสองสามครั้งรอสักพักประตูห้องก็ถูกเปิดออกพร้อมกับปรากฏร่างของภพเปลือยเปล่าท่อนบน
“มีอะไร” เสียงทุ้มถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ขอโทษนะคะ ที่มารบกวนคุณแต่เช้า มุกขอเข้าไปเก็บเสื้อผ้าของใช้หน่อยได้ไหมคะ” มองหน้าชายหนุ่มน้ำตาคลอเบ้า
“เข้าไปสิ”
“รีบๆ หน่อยนะ ฉันกับภพเราจะได้อาบน้ำด้วยกันสักที” ซินดี้เดินเข้าไปคล้องแขนแนบชิดชายหนุ่มหน้าระรื่น
มุกได้ยินอย่างนั้นก็เดินเข้าไปด้านในพร้อมกับคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าออกมาจากตู้พร้อมกับกวาดเอาเสื้อผ้าของตนเองที่แขวนไว้ลงกระเป๋าทั้งหมดด้วยความรวดเร็ว จากนั้นก็หันไปหยิบเครื่องสำอาจต่างๆ ตรงหน้ากระจกใส่ลงไปกระเป๋าไม่ให้เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว และไม่ลืมที่จะเดินไปหยิบของใช้จำเป็นในห้องน้ำออกมาด้วย โดยที่ภพยืนดูอยู่ห่างๆ ด้วยความหงุดหงิดในใจ
“เธอคงจะได้ที่อยู่ใหม่แล้วสินะ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
“เปล่าหรอกค่ะ มุกแค่จะย้ายไปนอนอีกห้อง”
“ฉันไม่เข้าใจว่าเธอจะทนอยู่ไปเพื่ออะไร เธอไม่เห็นหรือไง ว่าฉันมีคนที่จะคอยมอบความสุขบนเตียงคนใหม่แล้ว เธอมันไม่จำเป็นสำหรับฉันอีกต่อไปแล้ว”
“เพราะมุกรักคุณค่ะ” มองหน้าชายหนุ่มน้ำตาไหลพราก
“รีบออกไปเถอะ ไม่ต้องมาบีบน้ำตาต่อหน้าฉัน” ร่างหนารีบหมุนตัวหันหลังให้เธอทันที
มุกลากกระเป๋าเสื้อผ้าเข้าไปในห้องนอนของจันทราทั้งน้ำตาพร้อมกับทรุดตัวนั่งลงบนเตียงด้วยความเจ็บปวดใจ เธอจะอดทนให้ได้มากที่สุดจนกว่าจะทนไม่ไหว ถึงเวลานั้นเธอจะออกไปจากชีวิตของชายหนุ่มเอง
ภายในห้องรับประทานอาหารมุกกำลังนั่งทานข้าวต้มกุ้งร้อนๆ ไปเพียงคำสองคำภพกับซินดี้ก็เดินเข้ามาพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้ สำลีเห็นอย่างนั้นก็รีบตักข้าวต้มให้ทั้งสองคนทันที
“ทานให้อร่อยนะ ซินดี้” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
“ค่ะ” นางแบบสาวยิ้มรับ
“ซินดี้ผมว่าคุณมานั่งตรงนี้ดีกว่า ผมมีเรื่องสำคัญจะบอกคนแถวนี้สักหน่อย จะได้รู้ว่าใครเป็นใคร” ชายหนุ่มตบหน้าขาของตนเองเบาๆ
ซินดี้ได้ยินอย่างนั้นก็เดินเข้าไปทิ้งสะโพกลงบนตักของภพทันทีด้วยความดีใจและถือโอกาสหอมแก้มชายหนุ่มไปทีหนึ่ง มุกหันไปมองคนทั้งคู่แวบหนึ่งพร้อมกับวางช้อนในมือลงพยายามกดความรู้สึกข้างในเอาไว้ลึกๆ ด้วยการนิ่งให้ได้มากที่สุดทั้งๆ ที่ข้างในมันพังยับเยินไม่เหลือชิ้นดี
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปซินดี้จะมาอยู่ที่นี้ในฐานะเมียของฉัน ฉันหวังว่าเธอจะไม่ทำอะไรให้ซินดี้เขารู้สึกแย่ที่มาอยู่ที่นี้นะ” ร่างหนาจ้องมองมุกที่เอาแต่นั่งนิ่งใบหน้าเรียบเฉยด้วยความขัดใจ
“ค่ะ มีเรื่องอะไรจะบอกมุกอีกไหมคะ”
“ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ ตอนนี้เธอท้องได้กี่เดือนแล้วเหรอ” ซินดี้เอ่ยถามขึ้น
“สามเดือนค่ะ”
“หึ อีกไม่นานฉันก็คงจะท้องเหมือนกันเธอรู้ไหมว่าเมื่อคืนภพเขาไม่ยอมให้ฉันนอนเลย ไม่รู้เอาแรงมาจากไหนนักหนา ใช่ไหมคะภพ”
“ใช่ ก็คุณสวยเซ็กซี่ขนาดนี้ ใครจะอดใจไหว จริงไหม”
“มันแน่นอนอยู่แล้วค่ะ” ซินดี้ยิ้มหัวเราะอยู่บนตักของภพ
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วมุกขอตัวนะคะ” ลุกขึ้นยืนหมายจะเดินออกไป
“คุณมุกคะ ป้าจัดห้องนอนรับรองแขกเสร็จแล้วนะคะ ย้ายของที่อยู่ในห้องของคุณจันทราไปจนหมดแล้วด้วย” ป้าสายเดินเข้ามาเอ่ยบอกมุกให้รับทราบ
“อะไรนะ! ขนของอะไรในห้องคุณแม่” ภพผลักซินดี้ออกลุกขึ้นยืนทันที
“คุณภพใจเย็นๆ ก่อนนะคะ คือเมื่อคืนป้าให้คุณมุกไปนอนห้องคุณจันทราเองค่ะ พอดีห้องรับรองแขกยังทำไม่เรียบร้อยค่ะ”
“ไม่เรียบร้อยแล้วยังไง มันจะนอนไม่ได้เลยเหรอ ผมเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามใครเข้าไปข้างในห้องนั้นเด็ดขาดนอกจากจะเข้าไปทำความสะอาด ทำไมไม่ฟังกันบ้างเลยห๊ะ!” ภพโมโหเลือดขึ้นหน้าปัดถ้วยข้าวต้มกุ้งร้อนๆ บนโต๊ะตกลงพื้นด้วยความโกรธ
เพล้ง! ถ้วยข้าวต้มตกแตกกระจัดกระจายเกลื่อนไปทั่วพื้น
“โอ๊ย!” มุกสะดุ้งตกใจเมื่อเท้าของเธอโดนเศษข้าวต้มร้อนๆ กระเด็นใส่เท้าของตนเองทั้งสองข้าง
“คุณมุกเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” ป้าสายตกใจเดินเข้าไปประคองเธอเอาไว้
“มุกไม่เป็นอะไรค่ะ” พูดพลางนิ่วหน้าก้มมองดูเท้าของตนเอง
“คราวหน้าคราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกก็แล้วกัน” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพลางมองไปที่เท้าของมุก
“ป้าขอโทษค่ะ” ป้าสายก้มหน้ารับ
“ถ้าจะโทษใคร โทษมุกคนเดียวเถอะค่ะ มุกผิดเอง”
“ใช่! โดยเฉพาะคนอย่างเธอไม่มีสิทธิ์เอาตัวสกปรกเข้าไปเฉียดใกล้ห้องนั้นด้วยซ้ำ”
“ค่ะ มุกจะจำไว้”
“ไปค่ะ ป้าจะพาไปล้างเท้า สำลีจัดการเช็ดถูให้เรียบร้อยล่ะ” ป้าสายเอ่ยขึ้นพลางประคองมุกเดินออกไปช้าๆ
“จ้ะ ป้า” สำลีรับคำ
ภายในห้องนั่งเล่นหลังจากป้าสายพามุกไปล้างเท้าเสร็จก็พาเธอมานั่งทายา ร่างบางก้มมองดูเท้าของตนเองที่หญิงสูงวัยกำลังทายาให้ทั้งน้ำตา เธอเสียใจกับคำพูดและการกระทำของภพที่ไม่แคร์ความรู้สึกของเธอเลย โดยเฉพาะลูกที่อยู่ในท้องเขาไม่คิดที่ห่วงใยใส่ใจบ้างเลยเหรอ
“เจ็บมากไหมคะ” ป้าสายเอ่ยถามขึ้น
“นิดหน่อยค่ะ” ตอบพลางสะอึกสะอื้น
“โธ่ คุณมุกอย่าร้องเลยนะคะ” ป้าสายหันไปเห็นก็รีบเอ่ยปลอบทันที
“มุกผิดมากเลยใช่ไหมคะ ที่เป็นหลานป้าปาน คุณภพถึงได้รังเกียจมุกถึงขนาดนี้” พูดปนเสียงสะอื้น
“ไม่เอาค่ะ ไม่ร้องนะ” หญิงสูงวัยรีบสวมกอดปลอบมุกด้วยความเห็นใจ
“จะอะไรกันนักหนา ถึงกับต้องร้องห่มร้องไห้” ภพเดินเข้าไปหยุดตรงหน้ามุก
“เปล่าค่ะ” มุกรีบผละออกจากป้าสายแล้วปาดน้ำตาทิ้ง
“เย็นนี้ซินดี้จะเก็บเสื้อผ้าย้ายมาอยู่ที่นี้ และเราสองคนจะกลับมาทานข้าวเย็นที่บ้าน ทำมื้อเย็นไว้ให้ด้วยล่ะ ในเมื่ออยากจะอยู่ที่นี้นัก ก็ทำตัวให้มันมีประโยชน์หน่อย” ภพเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบจ้องมองร่างบางที่เอาแต่นั่งก้มหน้า
“ค่ะ” มุกรับคำ
ภายในรถคันหรูภพนั่งขับแล่นรถไปข้างหน้าด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึมไม่พูดไม่จา โดยมีซินดี้นั่งอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มตั้งใจจะไปส่งนางแบบถึงที่บ้านจากนั้นก็จะเลยไปทำงานที่บริษัท
“ทำไมภพต้องทำอะไรให้มันยุ่งยากด้วยค่ะ” ซินดี้เอ่ยขึ้น
“ทำไม”
“ก็ในเมื่อภพอยากให้ยัยนั้นออกไปจากบ้านทำไมไม่ลากตัวมันออกไปเลยล่ะคะ”
“ให้ทนไม่ไหวแล้วออกไปเองดีกว่า”
“ซินดี้ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ในเมื่อมันท้องกับภพ แต่ภพกลับอยากจะให้มันออกไปจากชีวิต มันเรื่องอะไรกันแน่คะ”
“ไม่ต้องอยากจะรู้หรอก ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีก็แล้วกัน จบแล้วจะได้แยกย้ายกันสักที”
“ซินดี้คงมีค่าสำหรับภพแค่นี้สินะ” ซินดี้เอ่ยด้วยความน้อยอกน้อยใจ
“เจอกันที่บ้านตอนเย็นนะ” ภพเอ่ยพลางจอดรถตรงหน้าบ้านนางแบบสาวให้เธอลง
“มารับหน่อยไม่ได้เหรอคะ”
“คุณเอารถไปเองดีกว่า เวลาทำงานจะได้สะดวก”
“ก็ได้ค่ะ” ร่างบางลงจากรถด้วยใบหน้าบึ้งตึง
ทันทีที่ภพเข้าไปถึงในห้องทำงานชายหนุ่มก็ทิ้งตัวนั่งลบนเก้าอี้ด้วยความว้าวุ่นในใจพร้อมกับหลับตาลงถอนหายใจแรงๆ ภาพมุกนั่งร้องไห้กอดป้าสายแม่บ้านเก่าแก่ของบ้านยังคงติดตาของเขาอยู่ ถ้าเธอยังอยู่ใกล้เขามันจะยิ่งทำให้เขาเจ็บปวดกับเรื่องราวในอดีต สู้ให้เธออกไปจากชีวิตของเขาจะดีกว่าแม้ความรู้สึกข้างในลึกๆ มันจะขัดแย้งกันก็ตาม
ตกเย็นหลังจากที่ทำมื้อเย็นเสร็จมุกกับป้าสายและสำลีก็ช่วยกันยกอาหารออกมาจัดเรียงรายบนโต๊ะจนเสร็จเรียบร้อย หลังจากนั้นไม่กี่นาทีภพก็โอบเอวซินดี้เดินเข้ามาพอดีพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้เตรียมจะลงมือทาน
“ฉันว่าเธอควรจะเข้าไปทานในครัวจะดีกว่านะ เราสองคนต้องการความเป็นส่วนตัวน่ะ” ภพเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นมุกทำท่าจะนั่งลงร่วมโต๊ะ
“คุณภพคะ คุณมุกกำลังท้องอยู่นะคะ อีกอย่างในครัวก็ร้อนด้วย” ป้าสายเอ่ยขึ้น
“ไม่เป็นไรค่ะป้า ทานให้อร่อยนะคะ” พอเอ่ยจบมุกก็รีบเดินตรงเข้าไปในครัวทันที
ร่างบางนั่งทานข้าวเปล่ากับแกงจืดไปทีละคำอยู่ในครัวพลางยกมือขึ้นลูบท้องของตนเองไปด้วยช้าๆ ไม่ว่าจะยังไงเธอจะต้องทะนุถนอมลูกในท้องให้ดีที่สุดไม่ว่าสถานการณ์ระหว่างเธอกับภพจะเลวร้ายมากแค่ไหนก็ตาม ป้าสายสำลีและสำรวยคนขับรถยืนมองมุกที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่เบื้องหน้าด้วยความรู้สึกสงสารจับใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ทำได้แต่ให้กำลังใจไปวันๆ เท่านั้น
YOU MAY ALSO LIKE
