ทาสนายน้อย กับ เมดนายท่าน - ตอนที่ 4: การเปลี่ยนแปลง
เนื่องด้วยปัญหาด้านสุขภาพของผู้เขียนเองและตัวของผู้เขียนเองนั้นได้ไปออกหาแรงบันดาลใจใหม่ๆ ทำให้เกิดความล่าช้าของผลงาน ต้องขออภัยผู้อ่านทุกคนที่ติดตามด้วยครับ ตอนนี้สุขภาพของผู้เขียนดีขึ้นแล้วจะรีบลงตอนใหม่ๆ มาให้อ่านโดยเร็วครับ มีการเปลี่ยนแปลงแนวการเขียนและการบรรยายของผู้แต่งโดยที่จะเน้นไปที่ตัวของน้ำและความคิดของน้ำเป็นส่วนใหญ่ยังไงก็ช่วยติชมด้วยนะครับ ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านครับ
#สรรพนามของน้ำในตอนนี้จะยังถูกเรียกว่า เขา อยู่ครับ แต่พอไปกลางๆตอนจะถูกเปลี่ยนไปใช้เธอแทนครับ
” นักศึกษามหาลัยเดียวกับเรานิ แล้วเมื่อกี้เขาเอาอะไรให้ดู “
” ร. .ร รูปของผมเอง “
” แล้วมันทำไมกัน ? ทำไมทำท่าทางแปลกๆแบบนั้นละ “
” เอาเป็นว่าวันนี้ผมขอกลับบ้านก่อนแล้วกัน โชคดีครับ “
” อะไร อะไร เกิดอะไรขึ้นมาอธิบายก่อนสิ “
นี้เราทำอะไรลงไปเราเป็นผู้ชายนะถึงตอนนี้จะไม่ใช่แต่อย่างน้อยก็เคยเป็น ทั้งๆที่ตัดสินใจเอาไว้แล้วว่าจะไม่เปิดเผยเรื่องนี้ให้ใครได้รู้ แล้วทำไมฉันถึงโดนคำยั่วยุของเธอหลอกจนพูดออกมาได้กันนะ พรุ่งนี้มันต้องเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นแน่ๆ เพราะการตัดสินใจโง่ๆของเรา เรานี้มัน–
น้ำเลือกที่จะวิ่งกลับบ้านในทันทีพร้อมกับบ่นตัวเองในใจ เขาคงต้องคิดทบทวนอะไรหลายๆอย่างกับตัวเองก่อนที่จะถึงในวันพรุ่งนี้ ในมุมของตึกที่น้ำวิ่งผ่านไปมีรถคันหนึ่งจอดรออยู่หลังจากที่น้ำวิ่งผ่านไป รถคันนั้นก็เริ่มขับออกจากซอกตึกและค่อยๆตามน้ำไปอย่างช้าๆ
ประตูของห้องได้ถูกเปิดออกหญิงสาวผมสีฟ้าครามได้เดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์พร้อมกับทิ้งตัวลงนอนบนเตียง ในตอนนี้เขาคิดแต่เพียงว่าจะเอายังไงกับชีวิตต่อไปดีหลังจากนี้ดี เขาในตอนนี้แทบจะสูญเสียทุกสิ่งไป ทั้งครอบครัว และความเป็นตัวเอง เข้าสูญเสียมันทั้งหมดภายในเวลาอันสั่น ไม่นานหลังจากที่นอนลงบนเตียงเขาก็ตัดสินใจลุกขึ้น และเดินไปยังโต๊ะอ่านหนังสือ เพื่อที่จะตัดสินเส้นทางชีวิตหลังจากนี้ของตัวเขาเอง
หญิงสาวนั่งเขียนอะไรในสมุดอยู่ได้พักใหญ่ๆ ก่อนที่จะค่อยๆลุกขึ้นด้วยใบหน้าที่จริงจัง เขาหยิบเงินที่เหลือเพียงเล็กน้อย แล้วเดินตรงออกจากห้องไป หญิงสาวออกเดินทางด้วยรถโดยสารประจำทาง จุดหมายที่เขามุ่งตรงไปก็คือคอนโดหรูที่ตัวได้เขานั้นได้หนีออกมา เขาหยุดยืนที่ด้านหน้าคอนโดนั้นได้สักพัก ไม่นานเขาก็กลั่นใจแล้วเดินตรงเข้าไป เขาเดินตรงไปที่เคาเตอร์ที่มีพนักงานยืนคอยตอนรับอยู่ หญิงสาวยืนอยู่หน้าเคาเตอร์นั้นได้สักพัก จนพนักงานต้องถามเธอออกไป
” มีอะไรให้ช่วยไหมคะ ? “
” คือว่าผ– ฉันต้องการที่จะติดต่อคุณ นภาพร เจริญมนต์ น่ะคะ “
” สักครู่นะคะ ชื่อสินะคะ ได้ค่ะ คือว่าขอทราบชื่อได้ไหมคะ ? “
” ได้ค่ะ ดรัลพร ธารสาย ค่ะ “
” อนุญาติให้เข้าพบสินะคะ เข้าใจแล้วค่ะ ขึ้นลิฟต์ไปชั้น 9 ห้อง 902 ห้องทางด้านขวามือค่ะ “
” ขอบคุณมากนะคะ “
น้ำขึ้นลิฟต์ไปยังชั้น 9 ตามที่พนักงานบอก น้ำกำลังกังวลว่าสิ่งที่เธอจะทำหลังจากนี้ไปสิ่งที่ถูกต้องแล้วรึเปล่า ในขณะที่น้ำกังวลอยู่นั้นตัวเธอก็เดินมาหยุดหน้าห้องของหญิงสาวที่เป็นคนซื้อตัวของเธอมา แต่ไม่ทันที่เธอจะได้เปิดประตู ประตูนั้นก็เปิดออกพร้อมกับ หญิงสาวผมสีทองที่กำลังยืนยิ้มรอการมาถึงตัวของเธออยู่
” มีอะไรงั้นหรอคะ ถึงขั้นที่มาฉันถึงที่เลย “
” คือว่านะคะ คุณท้องฟ้า ฉันมีเรื่องอยากจะขอให้คุณช่วย “
” มันจะไม่ดีถ้ามาพูดข้างนอกแบบนี้ เอาเป็นว่าเข้ามาก่อน “
” เข้าใจแล้วค่ะ “
น้ำได้เดินเข้าไปในห้องที่เมื่อวานตัวของเธอได้มีอะไรกันกับหญิงสาวตรงหน้า เธอเดินตามสาวตรงหน้าไปยังโต๊ะรับแขก น้ำนั่งตัวเกรงเพราะความกังวลและความรู้สึกแย่ๆที่เกิดขึ้นเพราะเธอเจอเรื่องร้ายๆหลายอย่างที่ห้องนี้ ไม่นานหญิงสาวผมสีทองก็กลับมาพร้อมกับน้ำชาสำหรับตัวเอง ทีแรกน้ำคิดว่า สาวตรงหน้าจะชามาให้เธอ แต่จริงๆก็แค่นำมาดื่มเอง
” อยากจะขอยืมเงินค่ะ “
” ยืมเงินหรอคะ ? “
” ไม่มีเงินพอที่จะจ่ายค่าเทอมค่ะ “
” เอายังงี้ก็แล้วกัน เธอจะต้องมาเป็นเมดของฉัน ไม่ต้องห่วงฉันมีเงินเดือนให้อย่างงามเลยค่ะ สนใจรึเปล่า “
” ถ้าสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรแปลกๆกับฉันก็ตกลงค่ะ “
” ก็ดี งั้นเริ่มงานวันนี้เลย เดี๋ยวฉันจะให้คนขนของเธอมาให้ ส่วนห้องของเธอคือห้องข้างๆห้องฉัน “
” พรุ่งนี้ได้— “
” จะไม่เอาเงินแล้วใช่ไหมคะ “
” ชิ! เริ่มวันนี้ก็ได้ค่ะ “
” อย่าเดาะลิ้นคะ แล้วเป็นไงมาไงถึงแต่งชุดผู้หญิงมากันคะ หรือคิดว่าถ้าแต่งตัวเป็นผู้หญิงแล้วจะยืมเงินฉันง่ายขึ้นคะ “
” เปล่าค่ะ ก็แค่คิดว่าไหนๆก็เป็นแบบนี้แล้วก็คงต้องปรับตัว ชินไปกับมันค่ะ “
” พรุ่งนี้ไปมหาลัยพร้อมกับฉัน ห้ามปฎิเสธ “
” ไม่ไปไม่ไ– เข้าใจแล้วคะ “
” เอานี้กุญแจห้องของเธอ อย่าทำหายละ รับนี้ไปด้วยถ้าฉันเรียกมันจะดังขึ้นมา ไปพักผ่อนได้ตามสบาย ตอนนี้ฉันอนุญาต “
” เข้าใจแล้วคะ “
น้ำลุกออกจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากห้องไปในทันทีหลังจากที่ตัวของฟ้าอนุญาต
” ทำไมฉันถึงไม่ให้ยืมไปดีๆกันนะ บ้าๆๆๆๆ ขืนอยู่ใกล้ๆกันอีกคงหลงจนถอนตัวไม่ขึ้นแน่ๆ จนกว่าฉันจะเจอคนที่เหมาะสม ฉันจะดูแลเธอเอง “
ฟ้าที่เมื่อเห็นน้ำลุกออกไปแล้วเธอเองก็ลุกขึ้นพร้อมกันเดินไปที่เตียง เธอกระโดดเอาหน้าซุกเข้าไปในหมอนพร้อมกับตะโกนออกมาเลยละ
” ผิดแผนไปหมดเลย ที่แรกก็แค่จะใช้เงินที่เหลือตั้งตัวและเอาเงินที่ได้จากฟ้าไปจ่ายค่าเทอม แต่ดันไปรับปากว่าจะกลายเป็นเมดให้เค้าไปแล้ว ยังไงดีละ เห้อออ คิดแล้วปวดสมองนอนดีกว่า “
” จะว่าไปแล้ว ทำไมเราถึงคิดมายืมเธอคนนี้กันนะ บ้าจริงๆ “
น้ำเดินเข้ามาในห้องที่ฟ้าเตรียมเอาไว้ ภายในห้องนั้นตกแต่งเหมือนกับห้องของฟ้า แต่เฟอร์นิเจอร์น้อยกว่า ถ้าจะให้พูดตรงๆเลยก็ห้องนี้มันใหญ่เกินสำหรับหนึ่งคน น้ำที่นอนในห้องเล็กๆมาโดยตลอดคงจะนอนไม่หลับแน่ๆในคืนนี้
* ก็อก ก็อก ก็อก *
” บอกให้ฉันมาพัก แต่ก็ดันมาเคาะห้องฉันอีก นี้มันยังไงกันแน่ “
” มีอะไรงั้นหรอคะ คุณท้องฟ้า “
” เอานี้ชุดนักศึกษาของเธอ “
” ขอบคุณค่ะ “
” รีบไปนอนได้แล้วค่ะ พรุ่งนี้เช้าเธอต้องรีบไปเรียนพร้อมกับฉัน “
* ตึ้ง *
” ทำไมเราถึงหวั่นไหวได้กันนะ เธอข่มขืนเราเลยนะ “
” ไม่คิดแล้ว! ขืนคิดไปมากกว่านี้นอนไม่หลับกันพอดี “
น้ำเดินไปเปิดประตู จริงๆเธอก็รู้อยู่แล้วละ ว่าคนที่มาเคาะประตูห้องคือใคร เธอเปิดประตูพร้อมกับพูดเสียงแบบคนจะหลับเพื่อทำให้ฟ้ารู้สึกหงุดหงิด แต่ฟ้ากลับไม่มีท่าทีหงุดหงิดเลย เธอยื่นเสื้อผ้าให้กับน้ำก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่ววง น้ำโดนน้ำเสียงที่เธอเป็นห่วงของฟ้าเล่นงานเข้าอย่างจังเลยละ
” . . . . . . “
จันทราได้สาดแสงไปยังเมืองที่ยังคงสว่างไสว แม้ท้องฟ้าจะมืดครึ้ม เมืองแห่งนี้ถูกเรียกว่าเมืองที่ไม่เคยหลับไหล เพราะถึงแม้จะเป็นตอนกลางคืนก็ยังคงมีผู้คนที่ออกมาเดินเที่ยวเล่นกันอยู่
แต่ไม่นานจันทรานั้นก็ได้ลับขอบฟ้า ปรากฎดวงตะวันขึ้นมาแทนที่ นั้นเป็นสัญญาณที่บ่งบอก ว่าในตอนนี้เป็นยามเช้าแล้ว หญิงสาวผมสีครามกำลังนอนอยู่บนเตียงเธอบิดร่างไปมาบนเตียง โดยไม่มีท่าทีที่จะตื่น
* แกร่ก *
เสียงประตูของห้องได้ถูกเปิดออกหญิงสาวผมสีทองได้เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับแก้วกาแฟ เธอลงไปนั่งข้างๆเตียงของน้ำพร้อมกับจ้องมอง ใบหน้าตอนหลับไหลของน้ำ หลังจากเวลาผ่านไปได้สักพักหญิงสาวตรงหน้าของเธอก็ยังคงไม่มีท่าทีว่าจะตื่น เธอเลยลุกตัวขึ้นพร้อมกับค่อยๆลงไปกระซิบข้างหูของน้ำ
” จะตื่นไหมคะ ? ถ้าไม่ตื่นตอนนี้คืนนี้ก็คงจะไม่ได้นอนแล้วละค่ะ “
” ว้ายยย~ คุณฟ้ามาอยู่ที่นี้ได้คะ “
” เวลาแบบนี้มันต้องพูดว่า ‘ อรุณสวัสดิ์คะ นายท่าน ‘ สิค่ะ แล้วก็ฉันเป็นเจ้านายการเข้าห้องของคนใช้มันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรอคะ รีบไปแต่งตัวได้แล้วคะ เดี๋ยวก็ไม่ได้นอนจริงๆหรอกค่ะ “
” เข้าใจแล้วครั– คะ จะรีบไปเดี๋ยวนี้ “
น้ำสะดุ้งตื่นเพราะเสียงของฟ้าที่กระซิบเข้าที่หูของเธอ เธอกระโดดถอยหลังออกจากตรงนั้นราวกับเป็นสัญชาตญาณป้องกันตัว เธอตะโกนออกไปให้สาวตรงหน้าได้ยินพร้อมกับเอาผ้าห่มมาคลุมร่างตัวเองเอาไว้ เพราะทั้งเนื้อทั้งตัวที่เธอใส่อยู่มีเพียงแค่ชุดชั้นในที่ซื้อมาเท่านั้น ฟ้าสนใจท่าทีของเธอเอามากๆ เธอเลยแกล้งหยอกตัวของน้ำโดยการเดินเข้าไปใกล้ๆอีก ทำให้น้ำโยนผ้าห่มแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเลยละ
น้ำรีบอาบน้ำแต่งตัวจนอย่างรวดเร็ว มันคงเป็นเพราะความกลัวที่ทำให้เธอเสร็จได้รวดเร็วขนาดนี้ เธอรีบเตรียมพวกกระเป้าของตัวเองจนเรียบร้อย ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป โดยที่ทิ้งฟ้าที่นั่งจิบกาแฟอยู่เอาไว้แบบนั้น ภายในหัวของเธอตอนนี้คิดว่า ถ้าหากไปมหาลัยพร้อมกับสาวคนนี้ ชีวิตมหาลัยเธอคงจะฉิบหายแน่ๆ
” รีบไปดีกว่า ขืนไปกับเธอ คงต้องเจอเรื่องฉิบหายแน่ๆ ไม่รู้ยัยนั้นจะมีพวก FC มากถึงขนาดไหน ขืนฉันไปยุ่งด้วยชีวิตคงไม่สงบแน่ๆ “
” ห้ามผ่านค่ะ นี้เป็นคำสั่งโดยตรงจากคุณท้องฟ้า เราต้องขอโทษจริงๆที่ทำแบบนี้ แต่คุณจะไม่สามารถออกจากที่นี้ไปได้จนกว่า คุณท้องฟ้าจะลงมาค่ะ “
” คิดจะหนีไปไหนคะ รู้รึเปล่าว่าฉันไม่ชอบเมดที่ไม่ยอมฟังคำสั่งของฉัน คงจะต้อง . . โดนลงโทษแล้วละคะ พาเธอไปขึ้นรถเลยค่ะ ฉันต้องเตรียมอุปกรณ์นิดหน่อย “
น้ำที่วิ่งมาจนถึงชั้นล่าง เธอกำลังที่จะออกจากคอนโดแห่งนี้ แต่ก็ดันโดนพนักงานต้อนรับของคอนโดแห่งนี้ห้ามเอาไว้พร้อมกับปิดทางออก น้ำพยายามที่จะใช้กำลังฝ่าไป แต่เธอคงจะชืมไปว่าตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงแรงของเธอเลยน้อยลงมาก แต่ถึงเป็นผู้ชายก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะใช้แรงฝ่าผู้หญิงคนนี้ไปได้รึเปล่า เพราะถึงจะเป็นผู้ชายเขาก็เป็นแค่ถั่วงอกไร้แรงอยู่ดี น้ำพยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่จะออกจากที่นี้ แต่ดูเหมือนมันจะไร้ประโยชน์เพราะเสียงเย็นๆของฟ้าได้ทำให้น้ำแทบหยุดหายใจ
” ปล่อยนะคะ พี่พนักงานขอร้องละคะ ถ้าไม่ปล่อยฉันออกไป ฉันคงต้องเจอกับอะไรที่มันน่่ากลัวแน่ๆเลยคะ “
” พี่ขอโทษด้วยนะคะ ถ้าพี่ปล่อยน้องไป พี่ก็คงกลายเป็นคนตกงานแน่ๆคะ ยิ่งเป็นยุคนี้แล้วงานต่างๆมันก็หายากมากขึ้น เพราะงั้นเข้าใจพี่ด้วยนะคะ “
น้ำโดนพนักงานต้อนรับอุ้มและพาออกไปด้านนอกที่มีรถคันสีดำจอดรออยู่ เธอค่อยๆพาน้ำนั่งลงไปที่นั่งข้างคนขับก่อนที่จะใช้เวทย์อะไรบางอย่างทำให้น้ำขยับมืออะไรไม่ได้เลย
” ขอบคุณมาก ไปทำงานต่อเถอะ ส่วนเธอโทษฐานที่คิดจะหนี ฉันจะทำโทษเธอ เธอต้องใส่ปลอกคอนี้เอาไว้ทั้งวัน จริงๆถึงเธออยากถอดมันก็ถอดไม่ได้หรอกนะ เอาละ เรียบร้อย “
” เดี๋ยวๆ หยุดก่อนคะ คุณฟ้า ทำอะไรของคุรฉันไม่ใส่คะ เดี๋ยว! จะให้ฉันใส่แบบนี้ไปมหาลัยจริงหรอคะ เอาจริงหรอคะ! “
” ถ้าไม่เอาจริงก็คงจะไม่ใส่ให้หรอกคะ เอาละไปดีกว่าขืนช้ากว่านี้คงไปสายแน่ๆ “
ท้องฟ้าหยิบปลอกคอลงมาจากห้องพร้อมกับเดินตรงไปที่รถเปิดประทุนของเธอที่น้ำนั่งรออยู่ เธอกล่าวเพื่อบอกให้พนักงานต้อนรับไปพักก่อนที่จะกล่าวบอกน้ำพร้อมกับใส่ปลอกคอให้กับน้ำช้าๆ เธอยิ้มออกมาอย่างได้ใจก่อนที่จะเริ่มออกรถไปยังมหาลัย นิสัยการขับรถของฟ้านั้นลักษณะภายนอกของเธอเป็นคนที่ดูเคร่งขรึมแต่สไตล์การขับรถของเธอกลับดูสบายๆ ในระหว่างทางน้ำก็พยายามที่จะถอดปลอกคอบ้าๆนี้อย่างเต็มที่เลยละ
ไม่นานรถก็ขับมาถึงมหาลัย เหล่าผู้คนที่เดินผ่านไปมาก็ต่างจ้องไปที่ตัวของน้ำและฟ้า แต่ถ้าเป็นที่จับตามองมากที่สุดก็คือน้ำกับปลอกคอที่เธอใส่อยู่ ฟ้านำรถไปจอด น้ำที่เห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งลงจากรถแล้วตรงไปยังตึกทันที ฟ้าได้แต่จ้องมองแบบนั้นโดยไม่คิดจะตามไป เพราะเธอเองก็มีเรียนในส่วนของเธอเหมือนกัน
” ในที่สุดก็หนีมาได้ แล้วไอปลอกคอบ้านี้มันถอดออกยังไง แต่เรื่องที่สำคัญกว่า เราคงต้องไป บอกอาจารย์จันทร์ เรื่องที่เราเป็นผู้หญิงแล้วละ ยังไงอาจารย์ก็น่าจะช่วยเราได้ หืม! รับน้องแล้วก็สายรหัสยังงั้นหรอ จะว่าไปมันก็มีเขียนอยู่ด้วยสินะ เอาเถอะเรื่องนี้ค่อยคิดต่อที่หลังแล้วกัน “
YOU MAY ALSO LIKE
