ทาสนายน้อย กับ เมดนายท่าน - ตอนที่ 3: ไปเรียน
แสงอ่อนๆในยามเช้าได้สาดส่องเขามายังห้องเล็กๆ หญิงสาวผมสีฟ้าในตอนนี้กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่ทรมาณและรอยบวมที่เกิดจากการร้องไห้ระหว่างนอน เสียงของนาฬิกาปลุกได้ดังขึ้นเพื่อปลุกหญิงสาวผมสีฟ้าคนนี้ให้ตื่นจากภวังค์
* ตีด ตีด ตีด ตีด ตีด ตีด *
” อื้อ~ “
” ต้องไปโรงเรียนสินะ “
หญิงสาวผมสีฟ้าหรือก็คือน้ำได้ลุกออกจากเตียงในยาม เธอเดินตรงไปยังอ่างล้างหน้าในห้อง และจ้องมองไปยังตัวเองในกระจก เธอที่เห็นร่างกายของตัวเองก็แสดงใบหน้าที่สิ้นหวังออกมา แต่ไม่นานเธอก็คลายสีหน้านั้นลงพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดตัวในห้องมาพันในส่วนของหน้าอกของเธอเอาไว้จนแน่น แล้วเดินไปหยิบชุดนักศึกษาที่คุณน้าดารินเคยซื้อให้ขึ้นมา เธอจ้องมองมันได้สักพักก็นำมันมาใส่ก่อนที่จะเริ่มมีน้ำตาซึมๆออกมา
” หยุดร้องได้แล้วร้องไปก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปอยู่ดี รีบไปโรงเรียนได้แล้วนะ “
น้ำยื่นอยู่นิ่งๆพร้อมกับเอามือกอดเสื้อของตัวเองเอาไว้ ก็ได้ที่จะพูดขึ้นมาเพื่อที่จะปลอบตัวเองให้กำลังใจตัวเอง หลังจากเตรียมใจอะไรเสร็จเรียบร้อย น้ำก็ได้ปิดประตูล็อกห้องและออกเดินทางไปยังโรงเรียน สภาพของน้ำในตอนนี้นั้นมันเหมือนกับหญิงสาวทอมบอยมากกว่าที่จะเป็นผู้ชายถึงเธอจะใส่ชุดนักเรียนชายและซ่อนหน้าอก แต่เพราะด้วยใบหน้าของน้ำที่มันเปลี่ยนไปและเอวของน้ำที่มันคอดลง ทำให้มองยังไงมันก็ยังคงเป็นผู้หญิงอยู่ดี
* ตึง ตึง ตึง *
” เกือบมาไม่ทัน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราว่าเราจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยนี้ได้ เก่งมากเลยนะตัวเรา “
น้ำได้จ้องมองไปยังทางเดินที่เต็มไปด้วยนักศึกษา ก่อนที่จะค่อยๆหันไปมองที่ตึกหลักของมหาวิทยาลัยที่มีขนาดใหญ่มากๆ เธอยิ้มบางๆพร้อมกับ กล่าวชมตัวเองเบาๆในใจลึกๆเธอก็คงอยากจะให้น้าสุดที่รักมากล่าวชมแต่มันคงเป็นไปไม่ได้อีกแล้วเธอเลยกล่าวชมตัวเอง
” น้องๆตรงนั้นน่ะ เรียนอยู่คณะอะไรให้พี่ไปส่งไหมครับ “
” ไม่เป็นไรครับ ผมไปเองได้ แฮะๆ “
” ไม่ต้องเกรงใจไปก็ได้ให้พี่สาวคนนี้ไปส่งดีกว่า “
” ขอบคุณนะครับ แต่ว่าขอตัวครับ ”
หลังจากที่น้ำเดินในมหาลัยได้สักพักก็มีกลุ่มชายหนุ่มและหญิงสาวเดินเข้ามาคุยกับน้ำ น้ำในตอนนี้ไม่รู้ตัวว่าหน้าตารูปร่างของเธอมันดึงดูดสายตาของคนอื่นมากขนาดไหน ผู้หญิงและผู้ชายเหล่านั้นต่างแย่งกันเพื่อที่จะทำคะแนนจากน้ำ น้ำที่ไม่ค่อยชอบคนเยอะสักเท่าไรก็เลย รีบเดินออกมาจากบริเวณนั้นโดยอาศัยช่วงชุลมุน
” ทำไมคนถึงมาล้อมเรากันทั้งๆที่เราพยายามทำตัวไม่ให้ดูแปลกแล้วแท้ๆนะ “
” รีบออกจากตรงนี้ดีกว่า รีบไปรายงานตัวที่คณะก่อนเลยก็แล้วกันนะ “
หญิงสาวผมสีฟ้าใส่รีบเดินตรงไปยังส่วนหนึ่งของมหาลัย มันเป็นส่วนที่ใหญ่กว่าส่วนอื่นๆพอสมควร แต่ก็ไม่ได้ใหญ่ไปกว่าตึกหลักของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เธอเดินตรงเข้าไปในนั้นพร้อมกับพยายามที่จะหลบเลี่ยงสายตาของผู้คนที่เอาแต่จ้องมองเธอกัน คณะที่เธอศึกษาอยู่ก็คือคณะแพทยศาสตร์เวทมนตร์ เป็นคณะที่เรียนเหมือนกับคณะแพทยศาสตร์ธรรมดาแต่เพิ่มหลังสุตรเวทมนตร์พ่วงเข้าไปด้วย ทำให้มีการสอบหลายๆอย่างก่อนที่จะเข้าเรียนคณะนี้ได้
” ขออนุญาตนะครับ มารายงานตัวค่ะ นาย ดรัลพร ธารสาย ครับ “
” เอกสารครบถ้วน มีคนเคยบอกรึเปล่าว่าหนูหน้าตาเหมือนผู้หญิงมากเลยนะ “
” นี้เป็นครั้งแรกครับที่เคยได้ยินคนพูด ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมไปรอที่ห้องเรียนนะครับ “
” จ๊ะ~ อืม . . มีคนฝากนี้เอาไว้ให้น่ะ นภาพร เจริญมนต์ บอกว่าเป็นของสำคัญจากผู้ปกครอง ”
” อึก! ขอบคุณมากนะครับ “
น้ำได้เดินตรงเข้าไปยังห้องๆหนึ่งที่ในตอนนี้มันดูเงียบไร้ผู้คนอาจจะเป็นเพราะในตอนนี้คนยังไม่มากัน น้ำเดินตรงเข้าไปหาอาจารย์สาวผมสีดำยาวเธอสวมแว่นตาสีดำ สูงกว่าตัวของน้ำพอสมควร น้ำได้ยื่นเอกสารให้กับเธอ อาจารย์คนนั้นได้จ้องมองเอกสารต่างๆได้สักพักก็ค่อยๆหันมายิ้มให้แล้วถามคำถามออกไป น้ำตอบกลับด้วยความสุภาพก่อนที่จะเตรียมเดินออกจากห้องนี้ เมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็นึกได้แล้วยื่นผลึกสีฟ้าที่ถูกทำเป็นสร้อยคอให้กับน้ำ น้ำจ้องมองได้สักพักก็รู้ทันทีว่ามันคืออะไร น้ำขอบคุณแล้วรีบเดินออกจากห้องอย่างรวดเร็ว
” มีกระดาษแนบมาด้วยยังงั้นหรอ “
” ผลึกแห่งวิญญาณของน้าดาริน เก็บเอาไว้ให้ดี จาก คุณฟ้าใส “
” คำพูดมันหน้าหงุดหงิดชะมัด แต่ก็ขอบ— “
” คำพูดของใครมันน่าหงุดหงิดยังงั้นหรอ น้ำ “
” ฟ้— คุณฟ้าใส ไม่มีอะไรครับ “
” แต่งตัวอะไรงั้นหรอคะ ไม่มีชุดนักเรียนหญิงใส่ยังงั้นหรอคะ “
” ขอตัวครับ “
” ฉันเป็นรุ่นพี่ของเธอนะ ช่วยให้ความเคารพด้วยค่ะ “
” . . . . “
น้ำค่อยๆสัมผัสไปยังผลึกที่เธอถืออยู่ หลังจากที่สัมผัสไปเรื่อยๆก็พบกับกระดาษแผ่นหนึ่ง เธออ่านมันพร้อมกับบ่นถึงคนที่เขียนกระดาษแผ่นนี้ขึ้นมา และใช่ในตอนนี้คนที่เขียนมันขึ้นมากำลังยื่นข้างๆตัวของน้ำและตอบตัวของน้ำออกไป น้ำถอยออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับจ้องไปยังใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า ท้องฟ้าได้เดินตรงเข้าไปหาน้ำที่กำลังถอยหลังออกมาพร้อมกับใช้มือสัมผัสไปที่เสื้อแล้วพูดออกมาถิ้มแท่งตัวของน้ำในตอนนี้น้ำเลือกที่จะไม่เถี่ยงกับตัวของท้องฟ้าอีกแล้ว เธอเลยเดินหนีออกจากบริเวณนั้นไป
” ฟู่ว~ ใจเย็นๆ ก็แค่นิดหน่อยเอง เราต้องสู้ต่อไปเพื่อในส่วนของคุณน้าด้วย “
” นี่~ เธอคนนั้นน่ารักจัง อยากนั่งด้วยขอนั่งด้วยได้ไหม “
” ไม่มีปัญหาค่ะ เชิญตามสบายเลยครับ ”
” นี่~ เธอเป็นผู้ชายยังงั้นหรอ นึกว่าเป็นผู้หญิงซะอีก รู้รึเปล่าว่าเธอน่ารักมากเลยนะ “
” ครับ ใช่แล้วครับผมเป็นผู้ชายครับ “
” ยังงั้นหรอ ฉันชื่อ น้ำ ดรัลพร ธารสาย ยังไงก็ขอฝากตัวด้วยนะ “
” ฉันชื่อ อุมิเนะ โนราซากิ อุมิเนะ ขอฝากตัวด้วยนะ น้ำ “
” อื้อ~ ดูเหมือนว่าอาจารย์จะมาแล้วละ “
น้ำเดินเข้ามาในห้องที่เริ่มจะมีผู้คนเดินเข้ามากันบ้างแล้ว น้ำเลือกที่นั่งที่ใกล้กลับกระดานที่สุดเพื่อที่จะได้ฟังอาจารย์ชัดๆ เธอนั่งนิ่งๆพร้อมกับกลับปลุกกำลังใจให้กับตัวเองโดยการพึมพำคนเดียว ไม่นานนักก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา เธอเป็นหนึ่งในกลุ่มคนที่อาสาพาน้ำมายังขณะ เธอเดินมานั่งข้างๆน้ำพร้อมกับเริ่มพูดคุยกับน้ำ ถึงน้ำจะเกลียดการที่มีผู้คนเยอะๆ แต่น้ำก็ไม่ได้รังเกียจการพูดคุย น้ำรู้สึกถูกใจในเสียงและการพูดคุยของสาวตรงหน้าเลยทำให้น้ำพอที่จะพูดคุยกับเธอได้
” สวัสดีค่ะ นักเรียนทุกคน ก่อนอื่นเรามาแนะนำตัวกันก่อนก็แล้วกัน อาจารย์ชื่อ สุวิมนต์ จันทราหงส์ หรือจะเรียกว่า อาจารย์ จันทร์ ก็ได้นะคะ วันนี้อาจารย์ไม่ได้จะมาสอนอะไรมากแค่มาแจ้งอะไรต่างๆและก็ปฐมนิเทศค่ะ อย่างแรกเลยนะคะ คือทางมหาลัยของเราอยากจะให้รุ่นพี่ช่วยรุ่นน้องก็เลยจะมีการจับสายรหัสกันคะ การจับสายรหัสจะเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้ค่ะ หมดเรื่องคุยแล้วค่ะ เราไปเข้าสู่เนื้อหากันดีกว่า “
หลังจากที่น้ำและอุมิเนะคุยกันได้สักพักอาจารย์ก็เดินเข้ามา เธอคือคนเดียวกับคนที่น้ำไปส่งเอกสาร ก่อนหน้านี้ เธอหันมายิ้มให้น้ำก่อนที่จะพูดกับนักเรียนในห้อง ดูจากภายนอกหรือตอนนี้แล้วทุกคนคงจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเธอนั้นดูเป็นอาจารย์ที่ใจดีมากๆ ไม่นานการปฐมนิเทศก็จบลงตัวของน้ำลุกออกจากที่เพื่อที่จะไปหาอะไรทาน อุมิเนะ ก็ลุกและเดินตามตัวของน้ำไปเพื่อที่จะไปหาอะไรทานเหมือนกับตัวของน้ำ
” คุณน้ำจะไปหาอะไรทานยังงั้นหรอคะ งั้นฉันขอไปด้วยนะคะ “
” ได้อยู่แล้วครับ “
” คุณน้ำชอบทานอะไรยังงั้นหรอคะ ส่วนตัวฉันชอบกินอาหารฟาสต์ฟู้ดค่ะ “
” ผมกินได้ครับ แต่ที่ชอบก็คงจะเป็นอาหารจำพวกเส้นครับ “
น้ำได้เดินตรงไปยังทางเดินที่มีผู้คนมากมายที่กำลังเดินอยู่ อุมิเนะ ได้เดินเข้ามาข้างหลังตัวของแล้วได้สัมผัสหลังของเธอเบาๆ อุมิเนะรู้สึกถึงสัมผัสแปลกๆที่มือแต่ก็เก็บไว้แล้วเดินไปคุยกับตัวของน้ำอย่างสนิทสนมและพากันเดินไปซื้อพวกอาหาร ฟาสต์ฟู๊ดทานกัน น้ำและ อุมิเนะ ได้นั่งทานอาหารและแลกเปลี่ยนความรู้อะไรต่างๆกันจน หญิงสาวคนหนึ่งได้เดินตรงมา
” เบอร์เกอร์อร่อยไหม น้ำ “
” คุณฟ้าใส มาทำอะไรที่นี้ “
” ตีค่า~ รุ่นฟ้าใส รู้จักกับคุณน้ำยังงั้นหรอคะ “
” ฉันก็มาทานข้าวไงคะ “
” ไม่ต้องรู้มากจะดีกว่านะคะ น้อง อุมิเนะ “
” แล้วเธอละ น้ำเรียนวันนี้เป็นไงบ้าง “
” ‘เธอ’ ยังงั้นหรอคะ ทำไมถึงใช้ ‘เธอ’ “
” นี่ไม่รู้ยังงั้นหรอว่— “
” คุณฟ้าใสขอร้องละครับ ช่วยอย่าพูดเรื่องนี้ได้ไหมครับ “
” ตามนั้น ถ้าอยากรู้ก็คงต้องถามเจ้าตัวเองแล้วละนะ พี่ต้องไปแล้วละ โชคดี “
” โชคดีคะ รุ่นพี่ ”
” . . . . . “
บรรยากาศทานข้าวพูดคุยอย่างสนุกสนานได้ถูกทำลายในทันทีหลังจากที่มีหญิงสาวผมสีทองได้เดินตรงเข้ามายังโต๊ะ เธอได้พูดคุยอะไรหลายอย่างกัน แต่พอมาถึงประโยคหนึ่งมันทำให้น้ำต้องพูดออกมาเพื่อขัดมัน ท้องฟ้าที่ได้ยินน้ำขัดก็ยิ้มออกมาพร้อมกับถอยตัวออกแล้วเดินจากตรงนั้นไปแล้วทิ้งบรรยากาศที่มันกระอักกระอ่วนเอาไว้
” ถ้า น้ำ ไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไรนะ เราไม่ได้บังคับ “
” เราขอพูดดีกว่าขืนไม่พูดมันคงทำให้รู้สึกแย่เปล่าๆ รู้แค่ว่าตอนนี้ผมเป็นผู้หญิงก็พอนะ “
” เข้าใจแล้วละ เราจะไม่เอาไปบอกใครก็แล้วกันนะ แล้วหลังจากนี้มีอะไรรึเปล่าถ้าไม่มีอะไรเราไปเดินเล่นในเมืองกันไหม “
” อื้อ “
น้ำหลับตาไปพักหนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจได้น้ำจ้องมองไปยังผู้หญิงตรงหน้าพร้อมกับบอกบางส่วนในสิ่งที่เธอเป็นในตอนนี้ออกไป อุมิเนะที่ไม่อยากให้บรรยากาศมันพังไปมากกว่านี้ก็เลยชวนน้ำไปเที่ยวหลังจากทานอะไรเสร็จ น้ำพยักหน้าตกลงพร้อมกับค่อยๆลุกพากันเดินออกจากโรงอาหารของมหาลัยไป
” เราไปที่ห้างกันดีกว่านะ แล้วก็เธอคงไม่อยากจะให้ใครรู้สินะ ว่าเธอเป็นผู้หญิงแต่ถ้าเป็นฉันจะเปิดเผยออกมาฉันก็ไม่ว่าหรอกนะ เอาละฉันจะพาไปดูยกทรงและก็ที่เก็บหน้าอกนะ ผ้าเช็ดตัวนั้นคงจะอึดอัดน่าดู”
” ขอบคุณมากเลยนะ อุมิเนะ ผมก็แค่กลัวน่ะ ที่จะเปลี่ยนไปถ้าผมมีความกล้าเมื่อไหร่ผมจะเปิดเผยให้เห็นนะ รอก่อนนะ ”
อุมิเนะและน้ำได้พากันเดินตรงไปยังห้างอุมิเนะยิ้มให้น้ำพร้อมกับกล่าวออกมา ส่วนน้ำก็รู้สึกไว้วางใจตัวของอุมิเนะมากขึ้น เธอเลยเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อที่จะแกะผ้าเช็ดตัวออก เพื่อเปิดเผยรูปร่างที่แท้จริง นิสัยแย่ๆของน้ำอีกอย่างหนึ่งก็คือการที่ไว้ใจคนง่ายเกินไปอย่างเช่นเธอยอมเปิดเผยความลับให้กับคนที่พึ่งเจอกันโดยไม่ถึงครึ่งวันแบบในตอนนี้ ไม่นานน้ำก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เธอก่อนเดินเข้าห้องน้ำแตกต่างจากในตอนนี้เป็นอย่างมาก ด้วยหน้าที่สวยตามธรรมชาติโดยไม่ต้องแต่หน้าและหน้าอกคัพ E ของเธอทำให้เธอในตอนนี้เป็นเป้าสายตาของคนในห้างอย่างมากเลยละ
” สวยมากเลยค่ะ คุณน้ำ น่ารักสุดๆไปเลยค่ะ “
” ขอบคุณมากเลยนะคะอุมิเนะ เอาละเราไปกันดีกว่า “
น้ำและอุมิเนะหลังจากที่อะไรกันเสร็จก็เดินตรงไปยังเป้าหมายของวันนี้นั้นก็คือร้านชุดเสื้อในนั้นเอง น้ำและอุมิเนะได้เลือกอะไรกันเยอะแยะโดยส่วนใหญ่อุมิเนะเป็นคนเลือกให้และเป็นคนจ่าย ทั้งสองเดินเที่ยวไปทั่วห้างแห่งนี้ตั้งแต่บ่ายแก่ๆจนถึงเย็นช่วงเย็นๆ อุมิเนะ อาสาพาตัวของน้ำไปส่งที่ห้อง จริงๆที่เธออาสาก็คงแค่อยากรู้ที่พักของน้ำ พวกเธอสองคนเดินไปเรื่อยๆภายใต้ท้องฟ้าที่เป็นสีแดงออกส้มๆเป็นบรรยากาศยามเย็นที่ดี แต่ไม่นานหลังจากที่เดินๆอยู่นั้นก็มีหญิงสาวคนหนึ่งโผล่ออกมา พร้อมกับโชว์รูปๆหนึ่งให้น้ำดู พร้อมกับพูดออกมาแล้ววิ่งจากไป
” พรุ่งนี้เจอกันนะคะ คุณน้ำ “
สวัสดีครับผมฟูโตะ ก่อนอื่นก็ต้องขอกล่าวขอโทษก่อนเลยที่ไม่ได้ลงตามสัญญาที่เคยให้ไว้ เพราะในตอนนี้มีเรื่องการสอบ รด. ทำให้ฟูโตะที่ร่างกายอ่อนแอหลังจากกลับบ้านมาก็หมดแรงเลยครับ ก็เลยไม่มีเวลาที่จะเขียนให้ สัปดาห์นี้จะลงชดเชยเพิ่มให้นะครับ ขออภัยสำหรับความล่าช้าครับ
YOU MAY ALSO LIKE
