ทาสนายน้อย กับ เมดนายท่าน - ตอนที่ 1: ทาส
แสงยามค่ำคืนได้สาดส่องลงมาจากท้องฟ้า ชายหนุ่มร่างเล็กในตอนนี้นั้นกำลังทำความสะอาดร้านอาหารแห่งนึงอยู่ ถ้าดูจากรูปร่างแล้วหลายๆคนก็คงจะคิดว่าอายุประมาณ 15 – 16 ปี แต่ที่จริงแล้วชายหนุ่มคนนี้ อายุได้ประมาณ 17 – 19 ปีแล้วละ เขาทำงานไปพร้อมกับจ้องมองท้องฟ้าในยามค่ำคืนที่แสงจันทร์สาดส่องลงมา
” เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ น้า ดาริน ผมทำความสะอาดร้านเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ มีอะไรให้ช่วยอีกรึเปล่าครับ ”
ชายหนุ่มร่างเล็กที่กำลังพูดอยู่ในตอนนี้เขามีชื่อว่า น้ำ ชายหนุ่มในตอนนี้นั้นได้หันไปหาหญิงสาวที่กำลังหยิบอุปกรณ์ต่างๆเพื่อที่ร้าน หลังจากเธอทำอะไรจนเสร็จเรียบร้อย ก็ได้หันมาหาตัวของ น้ำ พร้อมกับตอบออกไป
” ไม่มีอะไรแล้วล่ะ ส่วนนี่เงินของวันนี้นะ ตั้งใจทำงานดีมากเอาไว้วันหลัง น้า จะสอนวิธีทำอาหารประจำบ้านของน้าให้นะ จะได้ไม่ต้องมานั่งกินแต่อาหารสำเร็จรูปแบบนี้น่ะ ”
” ขอบคุณมากเลยนะครับ น้า ดาริน แล้วก็ที่ผมกินอาหารสำเร็จรูปเพราะมันประหยัดเวลา และไม่เสียค่าใช้จ่ายเยอะ แต่ถ้าน้าจะสอนผมก็จะเรียนครับ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ”
หลังจากสงครามของมนุษย์และอมนุษย์ได้ยุติลง น้ำก็ได้กลายเป็นคนไร้บ้านไร้ครอบครัว น้าดารินแม่ม่ายสาวที่เคยเป็นเพื่อนสนิทกับคุณพ่อก็ได้รับ น้ำ มาเลี้ยงดูและให้ช่วยทำงานที่ร้านของเธอ ราวกับว่าเป็นลูกแท้ๆของเธอ หลังจากที่ น้ำ ออกจากร้านไปได้ไม่นานดารินที่ยืนอยู่ก็ทรุดตัวลงพร้อมกับเอามือจับไปที่อกของตัวเอง เธอเปิดขวบยาขึ้นมาแล้วทานมันเข้าไป
” ฟู่ว~ นึกว่าจะซื้อไม่ทันแล้วหนังสือรุ่นพิเศษที่ออกแบบมาให้เขียนเวทย์ง่ายขึ้น แล้วก็พรุ่งนี้คงต้องรีบตื่นเช้ามาทำงานอีกสินะ ”
หลังจากที่น้ำออกมาจากร้านอาหาร เขาก็หันไปจ้องมองร้านอีกครั้ง รูปแบบของร้านนั้นตกแต่งสไตล์ตะวันตก มองภายนอกอาจจะเป็นร้านธรรมดา แต่ร้านธรรมดาร้านนี้นั้นต่างเป็นที่ชื่นชอบของหลายๆคนที่นี่ น้ำหลังจากเดินออกจากร้านอาหารของน้า ก็เดินตรงเข้าไปยังร้านหนังสือ เขาอยู่ในร้านนั้นพักหนึ่งก่อนที่จะเดินออกมาด้วยท่าทีที่ดูดีใจ แต่หลังจากน้ำออกมาไม่นานร้านหนังสือก็ได้ปิดไฟ ปิดประตู เพราะในตอนนี้นั้นมันก็ดึกเอามากๆแล้วละ
” วิ่งออกกำลังกายสักหน่อยก็แล้วกัน ออกกำลังกายในตอนที่อากาศเย็นๆนี้ก็ดีเหมือนกันนะ เอาละในที่สุดก็ถึงห้องสักที อยากจะอ่านเต็มทนแล้วละ ”
น้ำวิ่งเหยาะๆในยามกลางคืน เขาวิ่งตรงไปยังคอนโดแห่งหนึ่งที่เหมือนกับคอนโดทั่วไปไม่ได้แตกต่างอะไรมาก จากคอนโดแถวนี้ น้ำได้วิ่งเหยาะๆ จนมาถึงห้องของตัวเองที่อยู่ชั้นล่างสุดของ คอนโดนี้ น้ำได้เปิดห้องเข้าไปเก็บของอะไรต่างๆ จนเรียบร้อย เขาก็ค่อยๆทิ้งตัวของบนเก้าอี้แล้วเริ่มแกะหนังสือที่เขาพึ่งซื้อมาอย่างใจเย็น
ก๊อก~ ก๊อก~ ก๊อก~
” นั้นใครงั้นหรือครับ ”
น้ำที่กำลังจะเปิดหนังสือที่ตัวเองซื้อมาก็ดันสะดุดก่อนเพราะเสียงประตูที่ดังขึ้น น้ำลุกขึ้นแล้วเดินไปทางประตูด้วยความสงสัยเพราะปกติไม่มีใครมาหาเขาหรอก คนที่เคยมาที่นี่ก็มีแค่ น้ำ น้าเอวา และก็คุณป้ามะลิที่เป็นป้าแท้ๆของน้ำและเป็นญาติเพียงหนึ่งในสองคนที่ยังติดต่อกับเขาอยู่อีกคนก็คือ ลุง พรชัย ที่เป็นสามีของป้ามะลิ เขาคิดว่าเป็นป้ามะลิแน่ๆเพราะว่าน้าเอวาถ้ามีอะไรก็จะโทรมาบอกก่อน
” ป้ามะลิเองวันนี้มีเรื่องที่จะคุยด้วย ขอโทษที่มาหาดึกดื่นแบบนี้นะ ป้าเอาผลไม้มาฝากน่ะ ”
” ไม่เป็นไรหรอกครับป้า แล้วมีอะไรถึงมาดึกดื่นขนาดนี้ละครับ ”
น้ำจ้องมองคุณป้าของเขาก่อนที่จะพาเขามาในห้อง เขาพาป้าของเขานั่งบริเวณที่ยังว่างอยู่ในห้อง เพราะห้องของเขาตกแต่งไปด้วยฟิกเกอร์อะไรต่างๆอยู่เต็มไปหมดเลยละ มันเลยทำให้ไม่ค่อยจะมีที่ว่างสักเท่าไรนัก น้ำถามเปิดประเด็นในทันทีเพราะเขาอยากที่จะอ่านหนังสือที่เขาซื้อมาแล้วละ
” ที่ป้ามาในวันนี้มีเรื่องอยากจะให้ช่วยหน่อยน่ะ พอดีว่าป้าได้ไปกู้เงินมาแล้วตอนนี้ยังไม่มีเงินจ่ายก็เลยอยากที่จะขอยืมเงินสักหน่อยได้ไหม ”
” ก็ได้ครับ แต่ว่าครั้งนี้ผมจะให้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะครับ เพราะผมเองก็ไม่ได้มีเงินมากมายเท่าไร ”
คุณป้ามะลิได้มาขอยืมเงินตัวของน้ำ พอน้ำได้ยินแบบนั้นก็แสดงสีหน้าเหนื่อยใจออกมา พร้อมกับเดินไปหยิบเงินบนโต๊ะแล้วหยิบครึ่งหนึ่งของส่วนนั้นให้ป้าของเขาไป ในโลกแห่งนี้นั้นมีสิ่งที่เรียกว่าเวทมนตร์อยู่เวลาที่ทำอะไรที่สำคัญก็ต้องมีการเซ็นสัญญามนต์ตรากันเอาไว้ด้วย ในครั้งนี้ก็เช่นกัน ป้ามะลิ ได้หยิบผ้าแผ่นสีม่วงขึ้นมา บนผ้านั้นมีวงเวทย์ที่ถูกเขียนอย่างบรรจงเอาไว้อยู่ หลังจากนั้นตัวของน้ำก็ได้วาดมือลงบนนั้น คุณป้าของน้ำเองก็ทำเช่นเดียวกัน วงเวทย์บนผ้าสีม่วงได้เรื่องแสงขึ้นก่อนที่จะดับลงไป เกิดเป็นสัญญาในรูปแบบกระดาษขึ้นมาสองแผ่นให้ทั้งสองคนทั้งน้ำและตัวของป้ามะลิ หลังจากทำธุระอะไรเสร็จป้ามะลิก็ได้ออกจากห้องนี้ไปแบบเงียบๆ
” เอาละในสุดก็ได้อ่านหนังสือสักทีหวังว่าคงจะไม่มีอะไรมากกวนอีกนะ ”
น้ำยิ้มออกมาหลังจากที่คุณป้าของเขาออกจากห้องไป ที่เขาให้คุณป้าของเขายืมเงินโดยไม่พูดอะไรก็เพราะตัวของเขาไม่อยากที่จะมีปัญหากับญาติเพียงคนเดียวที่เขายังเหลืออยู่ในตอนนี้ละ เขาเปิดหนังสือแล้วเริ่มอ่านมันอย่างตั้งใจจนเวลามันได้เลยผ่านไปจนถึงยามเช้าวันใหม่ แสงแดดได้สาดส่องลงมาเป็นสัญญาณเตือนบอกให้ตัวของน้ำนั้นได้ลุกจากภวังค์แห่งการหลับใหล ชายหนุ่มร่างเล็กในตอนนี้นั้นกำลังนอนขดตัวอยู่บนเตียง ดูเหมือนว่าในยามกลางคืนน้ำจะละเมอ มานอนเตียงละ
” อื้อ~ ”
แสงแดดยามเช้าได้สาดส่องเข้าใบหน้าของน้ำ มือเล็กๆของเขาได้ขยี้เปลือกตา ก่อนที่จะใช้มือนั้นยันตัวเองขึ้นเพื่อลุกขึ้นจากเตียง
” เช้าแล้วยังงั้นหรอ คงต้องไปทำงานอีกแล้วสินะ เอาเถอะรีบไปดีกว่าคุณน้าคงจะรออยู่ที่ร้านแล้วละ ”
น้ำได้ลุกขึ้นจากเตียงแล้วตรงไปอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อย เขาก็ค่อยๆหยิบของรวมถึงหนังสือที่เข้าซื้อมาด้วย จากนั้นก็ค่อยๆปิดประตู และวิ่งเหยาะๆ ออกไปเพื่อที่จะไปทำงาน
” สวัสดีครับคุณ มาเรีย วันนี้ไปไหนครับออกไปแต่เช้าเลย ”
” ไม่ได้ไปไหนก็หรอก น้อง น้ำ พี่ก็แค่จะไปทำธุระนิดหน่อยเท่านั้นเอง เอานี่พี่ให้นะ เอาแบ่งกับคุณน้า ”
” ไม่เป็นไรครับคุณมาเรียเอาแค่ส่วนของคุณน้าก็พอ ”
” รับไปเถอะ เอาละ พี่ไปก่อนนะพอดีรีบน่ะ ”
” ค ครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ คุณมาเรีย ”
น้ำเป็นคนขี้เกรงใจมากก็เลยไม่อยากที่จะรับของอะไรสักเท่าไร พี่มาเรียที่เป็นลูกค้าประจำที่ร้านรู้นิสัยของน้ำดีก็เลยยัดของใส่มือของน้ำแล้วรีบเดินออกไป น้ำที่โดนแบบนั้นก็ยืนนิ่งได้สักพักหนึ่งก่อนที่จะก้มหัวขอบคุณ แม้ว่าเธอคนนั้นจะไม่เห็นแล้วก็ตาม หลังจากนั้นตัวของน้ำก็เดินตรงต่อไปเพื่อที่จะไปยังร้านอาหารของน้า
” เกิดอะไรขึ้นน่ะ รู้สึกไม่ดีเลย คุณน้าครับ!!! ”
น้ำที่เดินมาเรื่อยๆ ก็พบกับหน้าร้านขายอาหารของน้าที่ในตอนนี้มีคนรายล้อมอยู่มากมาย น้ำหลังจากที่เห็นก็รีบวิ่งตรงเข้าไปที่ร้านในทันที แต่สิ่งที่น้ำได้เห็นในตอนนี้ก็คือ ชายร่างใหญ่ที่ดูเหมือนว่าจะเป็นเผ่ายักษ์ ได้ทำการทุบทำลายร้านและน้าของเขาที่ในตอนนี้นั้นกำลังนอนสลบอยู่ น้ำที่เห็นแบบนั้นก็ตัวแข็งใบหน้าของเขาเริ่มแดงขึ้นด้วยความรู้สึกที่มันปนกันจะเละเทะไปหมด น้ำ ขว้าหนังสือเวทย์จากในกระเป้าออกมา แล้วเปิดไปที่หน้าท้ายสุด ในหน้าท้ายสุดมรวงเวทย์วงหนึ่งเขียนเอาไว้ น้ำนำมือไปสัมผัสจนวงเวทย์นั้นส่องแสงจางๆออกมา กำไลข้อมือได้ปรากฏอยู่ที่แขนของชายร่างเล็กคนนี้ น้ำพูดอะไรพึมพำออกมาก่อนที่กำไลนั้นจะเรืองแสงเป็นสีฟ้า บรรยากาศรอบๆน้ำนั้นเริ่มเย็นขึ้น ก่อนที่แสงที่กำไลจะดับลง พร้อมกับเสียงตะโกนของน้ำที่ดังขึ้น
” ทำไมพวกแกต้องมาทำลายความสุขของฉันด้วย ขอฉันอยู่สงบๆไม่ได้รึยังไงงงงงงงงงง!!! เวทย์น้ำแข็ง (หอกน้ำแข็ง)!!!! ”
” เห้ยๆๆ ไอเด็กนี้มันใช้เวทย์ได้ด้วยว่ะ อย่างที่ป้ามันบอก เอ้าพวกแกไปจัดการมันดิ ”
เหล่าชายหนุ่มพวกนั้นหลบเวทย์ของน้ำได้อย่างง่ายดาย ก่อนที่คนเหล่านั้นจะพูดคุยกันแบบขำๆโดยไม่สนสีหน้าของน้ำตอนนี้เลย ชายที่เหมือนหัวหน้าก็ได้สั่งลูกน้องให้ไปจัดการตัวของน้ำ พวกเขาได้พุ่งเข้าไปหลบอยู่หลังตัวของน้ำก่อนที่จะทุบที่คอของน้ำอย่างเบามือ น้ำที่โดนแบบนั้นก็ร่างกายอ่อนแรงก่อนที่จะล้มลงไป
” นี้จะทำอะไรกับน้ำน่ะ หยุดเลยนะ ”
เหล่าผู้คนที่รายล้อมหน้าร้านในตอนนี้นั้นเมื่อเห็นตัวของน้ำล้มลงไปก็เริ่มพูดขึ้นมาในทันทีพร้อมกับพยายามที่จะเข้าไปทำร้ายชายร่างยักษ์เหล่านั้น เหล่าชายร่างยักษ์เมื่อเห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาราวกับปีศาจก่อนที่จะทำการเตะชายคนหนึ่งกระเด้นไปชนกำแพงของร้าน เหตุผลที่คนเหล่านี้ไม่ทำอะไร ตั้งแต่ตอนก่อนที่น้ำจะมาก็เพราะว่ามีคนพยายามที่จะช่วยแล้วและก็กลายเป็นเหมือนชายคนนั้น
ผู้คนบริเวณโดยรอบนั้นปล่อยให้ตัวของน้ำถูกจับขึ้นรถไปโดยที่ทำอะไรไม่ได้เลย แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นพวกเขาก็รีบโทรแจ้งความ และ รีบเข้าไปดูอาการของดารินในทันที
*ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง*
” ถึงเวลาปลุกไอเด็กนี้ให้ตื่นแล้ว สาดน้ำใส่มันหน่อย ”
ฟู่ม~
” อึก ”
” เฮ้ย! ตื่นได้แล้วอย่ามามั่วนอนได้ไหมพวกฉันเองก็มีธุระนะเว้ย! ”
” อึก! ”
” พวกแกจับฉันมาทำไม ทำไมต้องมายุ่งกับฉันด้วย ”
” ตื่นได้สักทีนะ ถ้าถามว่าพวกฉันมายุ่งกับนายทำไม ก็ตอนนี้นายเป็นทาสแล้วยังไงละ ”
” หมายความว่าไง ฉันไม่เคยพูดเลยว่าจะไปเป็นทาสใคร ”
” แกไม่ได้พูดแต่ก็มีคนเอาลายเซ็นของนายมายืนยันกับฉันแล้ว อยากจะเช็คสัญญาหน่อยไหมพอหนุ่ม ”
” มันเป็นไปได้ยังฉันไม่เคยเขียนมัน ”
” อยากจะรู้รึเปล่าว่าเราได้ลายเซ็นของนายมายังไง แล้วก็ทำไมมันต้องเป็นนายที่ต้องโดนแบบนี้ ถ้าจะให้พูดก็คือ นายโดนญาติ ไม่สิ ป้ามะลิ ที่นายเชื่อใจหลอกเข้าให้แล้วยังไงละ เอานี่หลักฐานเอาไปดูสิ ”
” ฮึก ”
” ชีวิตของเรามันแย่แค่นี้ยังไม่พออีกยังงั้นหรอ . . ”
ชายหนุ่มร่างยักษ์ประมาณ 3 – 4 คน ห้องที่พวกเขาอยู่ในตอนนี้มี น้ำที่กำลังถูกมัดมือสวมปลอกคอและถูกมัดติดกับเก้าอี้ที่อยู่กลางห้องเล็กๆ ชายร่างยักษ์นำน้ำมาสาด ใส่น้ำ เพื่อปลุกให้น้ำตื่นขึ้นมา หลังจากน้ำตื่น เขาก็ไม่ได้มีอาการตื่นตูมใดๆ แล้วถามเหตุผลออกไปตรงๆ
การสนทนาเริ่มต้นขึ้นน้ำและตัวของชายร่างยักษ์ได้พูดคุยกันอย่างจริงจัง ตัวของน้ำหลังจากที่ได้ยินคำพูดก็เลือกที่จะเชื่อใจญาติของเขา ก่อนที่จะได้พบความจริงนั้นคือคลิปวิดิโอการทำสัญญาของป้าของเขาและชายตรงหน้า เขาถูกขายให้กับคนเหล่านี้ด้วยเงิน 5 ล้านแถมยังยกหนี้ที่ป้าติดไว้ให้อีกด้วย ป้ามะลิไม่ลังเลที่จะทำการทำสัญญาและตกลงทำตามแผน ผ้าสีม่วงที่เธอใช้มันคืออุปกรณ์เวทย์ที่ขายกันในตลาดมืดเพื่อปลอมลายเส้นหรืออะไรต่างๆ น้ำเงียบนิ่งหลังจากได้เห็นคลิปตรงหน้า น้ำสับสนอย่างมาก ใบหน้าของเขาในตอนนี้เริ่มบิดเบี้ยวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ชายร่างยักษ์ตรงหน้าของน้ำก็ยิ้มออกมาก่อนที่จะจับตัวของน้ำลุกขึ้นแล้วพาเดินออกไปยังที่แห่งนึก
น้ำก้มหน้าอยู่ได้สักพักก็เงยหน้าขึ้นมา แสงไฟได้สาดส่องเข้าทีตัวของน้ำ เหล่าคนมากมายกำลังจับจ้องตัวของน้ำอยู่ น้ำมองไปรอบๆก็พบว่าที่ๆเขาอยู่ก็คือเวที แต่ไม่ทันที่เขาจะคิดอะไรมากก็มีเสียงดังแทรกขึ้นมา
” แล้วก็มาถึงสินค้าชิ้นสุดท้ายนะครับ ชายหนุ่ม เผ่ามนุษย์ ร่างเล็กหน้าตาดูน่ารัก ความสามารถหลากหลาย มีความสามารถด้านเวทมนตร์สูง แต่แค่นั้นมันคงจะไม่สมควรที่จะเป็นสินค้าชิ้นสุดท้ายของทางเรา ทุกคนรู้จักสิ่งนี้กันไหมครับ สิ่งนี้คือสินค้าของเอลฟ์ มันเป็นยาที่รังสรรค์มาเพื่อโลกใบนี้ เป็นยาที่ขายกันแพงมากๆ ว่ากันว่าเป็นยาที่ทำได้ยากมากๆ แม้แต่ผู้อาวุโสของเอลฟ์ยังบอกว่าเป็นสิ่งที่ตัวของพวกเองก็ยังทำไม่ได้ มันคือ ยาเปลี่ยนเพศ นั้นเองครับ ผมจะแสดงประสิทธิภาพของยานี้ให้ดูนะครับ ”
หลังจากที่ชายหนุ่มคนนั้นพูดจบลง ชายที่เป็นคนพาตัวของน้ำมายังเวทีแห่งนี้ก็ได้เดินเข้ามาหาน้ำอีกครั้ง น้ำทำได้แค่เพียงส่ายหัวไปมา ชายตรงหน้าของน้ำเมื่อเห็นท่าทีของน้ำเป็นแบบนั้นก็ทำการเปิดปากของน้ำให้กว้างแล้วน้ำยาหนึ่งเม็ดใส่เข้าไปในปากของน้ำแล้วบังคับให้น้ำกลื่นมันลงไป หลังจากที่น้ำกลื่นไปไม่นาน ร่างกายของน้ำก็เริ่มร้อนขึ้น หน้าอกของน้ำเริ่มขยายช่วงเอวของน้ำก็เริ่มที่จะคอดลง ใบหน้าของน้ำในตอนนี้ที่ในตอนแรกนั้นไม่เหมือนผู้ชายอยู่แล้ว แต่เพราะยามันเลยทำให้ใบหน้าของน้ำกลายเป็นผู้หญิงจริงๆกลางเปลี่ยนแปลงทางกายภาพของน้ำหยุดลง น้ำทรุดตัวลงไปกับพื้นด้วยความสับสนน้ำตาของน้ำเริ่มไหลออกมา และปล่อยให้เหตุการณ์ตรงหน้าของเขาไหลไปเรื่อยๆราวกับว่าเขาหมดสิ้นทุกอย่าง เหล่าผู้ที่มางานขายทาสก็ต่างตกใจพร้อมกับเริ่มตื่นเต้นในตัวของยาและตัวของน้ำมากยิ่งขึ้น โดยที่ไม่ได้สนท่าทีของน้ำเลยแม้แต่น้อย
” เอาละครับทุกท่าน แล้วก็เวลาที่ทุกท่านรอคอย ชายหนุ่มไม่สิ ตอนนี้คงจะเป็นหญิงสาว แสนสวย เผ่ามนุษย์ ความสามารถหลากหลาย มีความสามารถด้านเวทมนตร์สูง เธอมีชื่อว่า น้ำใส ราคาเริ่มต้นอยู่ที่ 15 ล้านครับเสนอราคากันมาได้เลยครับ ”
” เบอร์ 49 16 ล้าน! ”
” เบอร์ 5 17 ล้าน! ”
” เบอร์ 7 20 ล้าน! ”
” เบอร์ 19 30 ล้าน! ”
” เบอร์ 69 70 ล้านคะ! ”
” ตอนนี้สูงสุดคือ 70 ล้านครับมีใครจะให้มากกว่านี้อีกไหมครับ ”
” 70 ล้าน (1) 70 ล้าน (2) 70 ล้าน (3) ไม่มีใครให้มากกว่านี้แล้วผู้ชนะในการประมูลครั้งนี้ก็คือ เบอร์ 69 ครับ!!!!! ”
” ทำการชำระเงินเรียบร้อยแล้วสินะครับ ขอให้มีความสุขกับเด็กคนนั้นนะครับ เอาละครับ พวกเราขอปิดการประมูลเพียงเท่านี้ขอบคุณทุกท่านมากเลยนะครับที่มาร่วมงานและสนับสนุนพวกเรา เอาไว้เจอกันใหม่ครับ ”
หลังจากที่ชายคนนั้นได้พูดจบลงหญิงสาวที่ชนะการประมูลในครั้งนี้สาวผมสีทองและใบหน้าของเธอทำให้ใครหลายๆคนในที่ประมูลนี้หลงใหลแต่ก็ไม่มีใครที่จะกล้าที่จะทักทายตัวของเธอ ในตอนนี้ตัวของเธอกำลังเดินขึ้นไปบนเวที เธอยืนมือของเธอจับมือของน้ำไว้ก่อนที่พาเดินออกจากบริเวณนั้น น้ำที่โดนตัวของเธอจับมือหลังจากที่ได้สัมผัสมือนั้นน้ำก็มองจ้องขึ้นไปยังใบหน้าของสาวตรงหน้า ทำให้เขาต้องหลุดชื่อของคนๆหนึ่งออกมา
” ฟ ฟ้ายังงั้นหรอ ”
หญิงสาวที่กำลังจับมือตัวของน้ำเอาไว้อยู่ เธอคือ ท้องฟ้า ผู้ที่เคยเป็นเมดของส่วนตัวของน้ำมาก่อน ท้องฟ้าเมื่อได้ยินตัวของน้ำพูดออกมาก็ได้แต่เพียงจ้องพร้อมกับจูงมือพาน่ำออกจากสถานที่แห่งนี้ เธอจับตัวของน้ำขึ้นรถในทันที น้ำที่ในตอนนี้ยังคิดอะไรไม่ได้มากพอหลังจากที่ได้ขึ้นรถก็ค่อยๆเข้าสู่ภวังค์ของการหลับใหลในทันทีเพราะว่าเขาไม่มีแรงที่จะทำอะไรแล้วจากเรื่องมากมายที่เกิดขึ้น ท้องฟ้าที่เห็นน้ำหลับลงไปแล้วก็หันมาจ้องมองน้ำพร้อมกับพูดออกมาเบาๆ
” ขอโทษด้วยนะน้ำ ที่มาช่วยเอาไว้ไม่ทันน่ะ ”
YOU MAY ALSO LIKE
