คำพูดของผู้ชายที่หล่อนได้ยินจากคนขับรถเรียกเขาว่าแทนทัพ…แทนทัพชื่อของเขามันเหมาะสมกับบุรุษเพศที่เต็มไปด้วยเสน่ห์อย่างเขาเสียเหลือเกิน

แสนดีที่ไม่เคยสนใจเรื่องหน้าตาแม้กระทั่งการแต่งแต้มใบหน้ากลับกำลังสำรวจหน้านวลใสของตนเองที่ไร้เครื่องสำอางมือบางยกขึ้นลูบแก้มของตนเอง

ดวงตาสองชั้นหลบในไม่ได้กลมโตสดใส ริมฝีปากที่มันอวบอิ่มจนหล่อนรู้สึกว่ามันดูเจ่อบวมจมูกเชิดรั้นที่ไม่ได้โด่งสวยได้รูปนัก ผิวขาวซีด สรุปโดยรวมแล้วหล่อนคงจะ ขี้เหร่อย่างที่ผู้ชายคนนั้นพูดจริงๆ

ลิปสติกสีสวยของแสนรักที่วางอยู่ หล่อนหยิบมันขึ้นมาทาก่อนจะเม้มริมฝีปากเพื่อให้สีของมันกลมกลืนกับ ริมฝีปากแสนดียิ้มให้กับกระจกใสตรงหน้า

ประตูที่ปิดสนิทถูกเปิดผัวะเข้ามาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยทำเอาหล่อนสะดุ้งโหยง

“ทำอะไรอยู่น่ะยัยแสนดี”

สายใจถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องของบุตรสาวก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งกับโซฟาตัวเก่า

“เปล่านี่แม่ฉันไม่ได้ทำอะไร”

แสนดีรีบบอกปัดด้วยท่าทางหลุกหลิกแต่สายใจไม่สนใจนักเพราะสิ่งที่สำคัญกว่าคือวันนี้หล่อนเข้าบ่อนแล้วเสียเงินหมดตัว

“เดี๋ยวแกไปตามอีแสนรักมาหาแม่หน่อยนะ”

สรรพนามที่สายใจใช้เรียกบุตรสาวทั้งสองมันแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

“แม่…ทำไมเรียกพี่แสนรักแบบนี้ล่ะคะ”

สายใจถอนหายใจดังเฮือกด้วยความรำคาญบุตรสาว

“แกจะไปอะไรกับมันนักหนารู้ไหมตั้งแต่พ่อแกตายไปแล้วฉันต้องคอยส่งเงินเลี้ยงดูมันเนี่ยเหนื่อยจะตาย”

“โธ่ แม่แต่ทุกวันนี้พี่แสนรักก็ให้เงินแม่ทุกเดือนนะ”

“เงินเท่าหยิบมือจะไปพออะไร”

แสนดีมองคนเป็นมารดาด้วยไม่สบายใจเพราะแสนรักนั้นถึงจะไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือดกับหล่อนแต่แสนรักดีกับหล่อนและมารดาเป็นอย่างมาก ทุกวันนี้ที่หล่อนได้เรียนหนังสือมันคือเงินของแสนรักทั้งนั้น

“แล้วชื่อของมันอีกฉันกระดากปากมากที่ต้องเรียกมันว่าแสนรัก”

เดิมทีแสนรักชื่อแสนเท่านั้นแต่คนเป็นบิดาอยากให้คล้องจองกับแสนดีเลยตั้งเป็นแสนรักให้

“ไปนอนแบอยู่บนเตียงไงอีแสนรัก”

“แม่…”

เสียงของแสนรักมันแผ่วเบาเสียเหลือเกินหล่อนเต็มไปด้วยความผิดหวังเสียใจ

“ไม่แสนรักไม่ทำ”

หล่อนส่ายหน้าทั้งน้ำตาพลางคลานมากอดขาของคนเป็นแม่อย่างน่าเวทนาแต่สายใจกลับสะบัดมันออกอย่างรำคาญ

“กูเป็นหนี้เขาถ้ามึงไม่ทำงั้นคงต้องส่งยัยแสนดีไป”

แสนรักปล่อยโฮร้องไห้หนักกว่าเดิมเพราะหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่มีต่อน้องสาวหล่อนคงไม่อาจยอมให้แสนดีต้องเจอเรื่องราวแสนน่าอัปยศเช่นนี้ได้

“เอายังไงอีแสนรักมึงจะทำหรือจะให้ยัยแสนดีทำ”

สายใจรู้จุดอ่อนของแสนรักเป็นอย่างดีเพราะแสนรักรักคนเป็นน้องสาวมากหล่อนจึงใช้ความรักแสนโง่งมของแสนรักเป็นเครื่องมือ

ในเมื่อมันไม่มีทางเลือกสิ่งที่หล่อนทำได้คงเป็นแค่การก้มหน้ายอมรับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

“แสน…แสนรักจะไปทำงานชดใช้หนี้เองค่ะแม่”

สายใจยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจนอกจากหล่อนจะได้กู้เงินโดยไม่เสียดอกแล้วยังได้โอกาสทำร้ายชีวิตของนังแสนรักลูกบุญธรรมที่หล่อนไม่ต้องการอีกด้วย

“หวังว่าแกจะไม่ปากมากไปพูดให้ยัยแสนดีฟังล่ะ”

มือบางปาดน้ำตาทิ้ง มันไหลออกมาด้วยความเสียใจไม่หยุดหย่อนก่อนจะสะอื้นเล็กน้อย

“จ้ะแม่ ฉันจะไม่บอกแสนดี”

“ดีมากลูกรัก”

น้ำเสียงของสายใจมันไม่ได้ให้ความรู้สึกว่ากำลังคิดแบบที่พูดเลยสักนิด

“พี่แสนรักฉันจะไม่ยอมให้พี่ต้องเสียสละตนเองเพื่อพวกเราอีกแล้ว”

แสนดีที่แอบยืนฟังบทสนทนาของแม่และพี่สาวหล่อนคิดไม่ผิดเพราะปกติแล้วสายใจไม่เคยที่อยากจะพูดคุยเสวนากับแสนรักแต่ในวันนี้กลับเรียกหา

หล่อนรู้สึกละอายใจเหลือเกินต่อเหตุการณ์หลายครั้งที่เกิดขึ้นระหว่างมารดากับแสนรักแต่ในครั้งนี้หล่อนจะไม่ยอมให้แสนรักต้องมีมลทินเพราะแม่และหล่อน

มือบางปาดน้ำตาที่มันคลอหน่วงตาอยู่เล็กน้อยก่อนจะแอบออกจากบ้านไปช่วงกลางดึกแน่นอนว่าจุดหมายปลายทางของหล่อนในค่ำคืนนี้คงหนีไม่พ้น Macau Casino