สายใจที่มีความตั้งมั่นที่จะหาเงินจากการเสี่ยงโชคแต่กลับเพิ่มหนี้สินมากกว่าเดิมจึงทำให้ต้องตัดสินใจใช้บุตรสาวคนโตที่เป็นลูกบุญธรรมให้ทดแทนบุญคุณ

คนฟังอย่างแทนทัพถึงกับหัวเราะด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยันกับสิ่งที่ได้ยิน

“คิดว่าคนอย่างฉันขาดแคลนผู้หญิงอย่างนั้นหรือ”

มันไม่ใช่เรื่องยากเลยสักนิดหากเขาจะต้องการนอนกับผู้หญิงสักคนเพียงแค่กระดิกนิ้วพวกหล่อนก็แทบจะคลานหมอบขึ้นมานอนอ้าขารอคอยเขาบนเตียงแล้ว

สายใจรู้ดีแต่ยังคงมั่นใจในความสวยสดของบุตรสาวบุญธรรมคนโต แสนรัก สุวรรณโชค หล่อนมีผิวพรรณดุจกลีบบัว เครื่องหน้าไม่ว่าจะเป็นดวงตาที่หวานฉ่ำริมฝีปากอวบอิ่มยังไม่รวมถึงรูปร่างสะโอดสะองทุกอย่างล้วนลงตัวอย่างไม่น่าเชื่อ เส้นผมสีดำขลับยาวสลวยถึงกลางแผ่นหลังสวยราวกับนางในวรรณคดี

“ถ้าคุณได้เห็นแสนรักคุณอาจเปลี่ยนใจ”

สายใจเปิดรูปในโทรศัพท์มือถือกลางเก่ากลางใหม่ของตนเองก่อนจะส่งให้กรจักรเพื่อให้ชายหนุ่มส่งมันให้กับเจ้านายของเขา

“คุณแทนทัพครับ”

กรจักรส่งโทรศัพท์มือถือของสายใจให้กับคนเป็นเจ้านายก่อนจะกลับมายืนอยู่ที่เดิม

สายตาคมกริบของแทนทัพมันมีความพึงพอใจฉายชัดออกมาทำให้คนมองอย่างสายใจเต็มไปด้วยความหวัง

“เป็นอย่างไรบ้างคะถึงลูกสาวดิฉันจะไม่ใช่นางแบบนางงามอย่างที่คุณเคย…เอ่อ”

สายใจเว้นประโยคก่อนจะพูดต่อ

“มีความสัมพันธ์ด้วยแต่ก็สวยไม่แพ้คนพวกนั้นนะคะ”

สิ่งที่สายใจพูดไม่ได้เกินจริงเลยสักนิดเพราะผู้หญิง ในรูปที่ชื่อแสนรักหล่อนสวยเหมือนนางในวรรณคดีหล่อนคงหวานฉ่ำไม่น้อยแทนทัพคิดอย่างพึงพอใจกับสิ่งแลกเปลี่ยน

“ตกลงผมจะให้คุณกู้เงินโดยที่ลูกสาวของคุณจะอยู่บนเตียงของผมหนึ่งคืน”

สายใจยิ้มออกมาอย่างหน้าบานโดยไม่สนใจชะตาชีวิตของบุตรสาวคนโตเลยสักนิดว่าจะเป็นอย่างไรหรือแม้กระทั่งความรู้สึกของแสนรักขอเพียงแค่หล่อนได้เงินมาทำทุนในการเล่นการพนันต่อก็เพียงพอแล้ว

แสนดี สุวรรณโชค นักศึกษาปีสี่ วัย 22 ที่กำลังยืนโบกมือลาเพื่อนร่วมกลุ่มก่อนจะแยกตัวออกมาเพื่อยืนรอรถสองแถวเพื่อกลับบ้าน ซึ่งมันเป็นจังหวะที่ดีเพราะหล่อนเห็นรถสองแถวมาจอดเทียบฟุตปาธพอดี ร่างบางรีบวิ่งกระหืดกระหอบโดยไม่ทันได้สังเกตเห็นรถที่พุ่งออกมาจากซอยเล็ก

กว่าเรื่องจะเสร็จสิ้นก็เกือบรุ่งเช้า มันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดกับเสียงแหวที่แว่วดังผ่านกระจกสีดำที่มันสามารถกันสารพัดสิ่งได้เป็นอย่างดีแต่เสียงแปดหลอดของผู้หญิงคนหนึ่งกลับดังทะลุเข้ามา

มือหนาลดกระจกลงต่ำก่อนจะออกคำสั่งกับกรจักรด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดเสียเต็มประดา

“รีบจ่ายเงินซะฉันมีธุระอย่างอื่นที่ต้องรีบไปจัดการ”

เสียงที่ดังออกมาจากตัวรถทำให้หล่อนยิ่งทวีความเดือดดาลโดยที่ผู้ชายตรงหน้าที่ดูแล้วน่าจะเป็นคนขับรถยื่นแบงค์พันเกือบสิบใบให้กับหล่อนโดยที่แสนดีรับมันเอาไว้ก่อนจะเดินตรงไปที่กระจกบานที่ลดลงอยู่

“นี่คุณคิดว่าเงินของคุณมันใหญ่นักหรือไง”

หล่อนพูดมันด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโมโหถึงหล่อนจะมีฐานะยากจนแต่เงินมันไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับหล่อน

มือบางกำแบงค์สีเทาแน่นก่อนจะปามันใส่หน้าผู้ชายที่นั่งอยู่ในรถลีมูซีน

แทนทัพที่นั่งก้มหน้าอยู่เงยหน้าขึ้นมาพอดีในจังหวะที่หล่อนปาเงินใส่ซึ่งมันโดนหน้าหล่อของเขาเต็มๆ

แสนดีมองอย่างสะใจก่อนจะต้องใจสั่นอ้าปากค้างกับความหล่อของผู้ชายที่ผินหน้าหันมาทางหล่อน

หัวใจสาวเต้นแรงระรัวผิดจังหวะไม่ต่างจากเสียงกลอง ใบหน้าหล่อราวกับเทพบุตรแต่เต็มไปด้วยความโอหังแสนเย็นชาปรายตามองหล่อนเพียงแว่บเดียวแต่ถึงกระนั้นมันกลับทำให้เรียวขาแข็งทื่ออยู่กับที่เสมือนถูกสาป ก่อนจะได้ยินเสียงออกคำสั่งที่เต็มไปด้วยอำนาจของเขา

“กรจักรไปได้แล้วฉันมีธุระสำคัญรออยู่”

“ครับคุณแทนทัพ”

กรจักรรับคำก่อนจะเดินขึ้นรถประจำที่พลขับ

หล่อนได้สติจึงรีบละล่ำละลัก

“นี่เดี๋ยวก่อนคุณจะหนีไปแบบนี้ไม่ได้นะคิดว่าเงินมันซื้อทุกอย่างได้อย่างนั้นหรือ”

ใบหน้าหล่อร้ายหันมาสบประสานสายตาของหล่อนดวงตาของเขามันเป็นสีน้ำตาลอมดำมันชวนน่าหลงใหลให้ค้นหาเสียเหลือเกินแต่ในทางกลับกันมันกลับเต็มไปด้วยความอำมหิตเยือกเย็นไร้ความรู้สึก

“ถึงต่อให้ฉันมีเงินฉันก็จะไม่ซื้อเธอยัยผู้หญิงหน้าจืด”

เขาพูดมันออกมาด้วยความมั่นใจที่ทำให้คนฟังอย่างหล่อนเต็มไปด้วยความหลากหลายทั้งโมโหและหวามไหว

แสนดียืนจ้องมองรถลีมูซีนคันหรูที่วิ่งแล่นขึ้นไปบนท้องถนนด้วยความรวดเร็วก่อนจะลับสายตาไปมือบางทาบที่หน้าอกข้างซ้ายของตนเองเพราะรู้สึกได้ว่ามันกำลังเต้นแรงผิดจังหวะอย่างน่าตกใจ