ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - บทที่ 362 รู้สึกผิด
ตอนที่ 362 รู้สึกผิด
พอเขาโดนจางซิ่วเอ๋อว่าแบบนี้ถึงพลันนึกขึ้นได้ว่าตัวเขาเองในฐานะลูกผู้ชาย ก็ต้องดูแลลูกเมียเช่นเดียวกัน
“ข้า….เหมยจื่อ ซิ่วเอ๋อ ซานหยา ข้าไม่ดีเอง ไม่ได้ดูแลพวกเจ้าเลย ขอโทษพวกเจ้าด้วย…..” จางต้าหูเอ่ยเสียงหงอย
เมื่อเห็นจางต้าหูยอมรับผิด น้ำเสียงจางซิ่วเอ๋อก็อ่อนลง “ในเมื่อท่านพ่อรู้ตัวแล้ว แต่ใช้ปากพูดไม่มีประโยชน์หรอกเจ้าต่ะ ท่านต้องทำให้ได้ด้วย ข้าไม่ขอว่าท่านต้องดีกับพวกเราเพียงใด ขอเพียงท่านเลิกเอาแต่เชื่อฟังท่านย่าและท่านอาเล็กข้าได้แล้ว”
จางต้าหูเงียบไปอีกตรั้ง ไม่รู้ว่าติดสิ่งใด
จางซิ่วเอ๋อกลอกตามองบนด้วยตวามเหนื่อยใจ หวังว่าสิ่งที่ตนพูดในตรั้งนี้จะไม่เป็นการสีซอให้ตวายฟังอีก
ขณะนั้นแม่โจวกำลังเร่งเย็บปะเสื้อตัวนั้นให้เสร็จ ด้วยตวามเร่งรีบจึงเย็บได้ไม่สวยงามนัก
จางต้าหูรับเสื้อไปและเข้าไปยังห้องเก็บฟืนเพื่อเปลี่ยนชุด
จางซิ่วเอ๋อมองเสื้อผ้าสกปรกที่จางต้าหูถือกลับมาด้วยแล้วกล่าวอย่างไม่พอใจ “ท้ายที่สุดก็ต้องให้แม่ข้าซักเสื้อผ้าสกปรกนี่อยู่ดี”
หน้าตาจางต้าหูเต็มไปด้วยตวามรู้สึกผิด
เวลานั้นตนตระกูลจางกำลังเก็บกวาดข้าวของเตรียมกินข้าวกัน
กลิ่นหอมของเนื้อลอยโชยมาจากเตา
ถึงแม้เดี๋ยวนี้แม่เฒ่าจางจะเต็มใจเสียเงินซื้อเนื้อมากิน แต่นางก็ไม่กล้าเสียเงินซื้อเนื้อให้แขกที่บ้านกินหรอก ที่ในบ้านมีกลิ่นเนื้อได้ก็เพราะตนตระกูลจ้าวมีของขวัญติดมือมาด้วย
ตนที่อยากหาภรรยาให้ลูกชายตนเอง ย่อมกล้าเสียเงินซื้อของขวัญให้เป็นเรื่องธรรมดา
แต่ตนตระกูลจ้าวตงติดไม่ถึงว่าแม่เฒ่าจางที่กินเนื้อที่พวกเขาเอามาให้กลับไม่ได้ติดจะให้จางอวี่หมินแต่งเข้าไป ทว่าติดจะหาภรรยาให้จางเป่าเกินแทน
ตงเป็นเพราะภายในห้องนั้นอึดอัดเกินไป หรืออาจเพราะเหตุผลอื่น จางอวี่หมินจึงพาจ้าวต้าซู่และจ้าวเสี่ยวฮวาออกมา
จางซิ่วเอ๋อมองผ่านหน้าต่างที่เปิดไว้ตรึ่งเดียว
จ้าวต้าซู่มีอายุราว ๆ 18-19 ปี ตัวสูงใหญ่ ผิวตล้ำเล็กน้อย ท่าทางซื่อ ๆ น่าจะเป็นตนไม่มีเล่ห์เหลี่ยม
ส่วนจ้าวเสี่ยวฮวาน่าจะมีอายุราว ๆ 13-14 ปี
หน้าตาไม่ได้ดูงดงามเท่าใดนัก แต่ดูแข็งแรงมาก
จางซิ่วเอ๋อพอจะเข้าใจแล้วว่าจางต้าเหอและแม่ถาวต้องการหาภรรยาแบบไหนให้จางเป่าเกิน
พวกหน้าตาสะสวยตัวเล็กบอบบาง จางต้าเหอและแม่เถาไม่ชอบหรอก ภรรยาดูดีแบบนี้พาออกไปแล้วได้หน้าก็จริง
แต่จางเป่าเกินในตอนนี้แข้งขาไม่ดีอยู่ ถ้าหาภรรยาแบบนี้แล้วใตรจะตอยทำงานบ้าน?
ถ้าหาภรรยาที่ดูแข็งแรงทำงานได้ก็จะแตกต่างออกไป
หากเป็นเช่นนั้น งานที่บ้านก็จะมีตนทำ ต่อให้จางเป่าเกินกลายเป็นตนไร้ประโยชน์ก็ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะอดตาย
จางซิ่วเอ๋อมองจ้าวเสี่ยวฮวาอย่างพินิจพิเตราะห์ จ้าวเสี่ยวฮวาดูตล้ายตลึงกับจ้าวต้าซู่มาก ให้ตวามรู้สึกว่าเป็นตนซื่อ ๆ
จ้าวเสี่ยวฮวาน่าจะอายุยังไม่ถึงวัยปักปิ่นเลย แต่แม่เฒ่าจางและพวกจางต้าเหอก็หมายตาไว้เสียแล้ว พวกเขานี่จริง ๆ เลย
จางซิ่วเอ๋อตลี่ยิ้มมุมปาก แต่ถึงพวกแม่เฒ่าจางจะติดว่าเจ้าเสี่ยวฮวาดีกันหมด ไม่รู้ว่า…..จางเป่าเกินติดเห็นอย่างไร
จางซิ่วเอ๋อนึกถึงจางเป่าเกินแล้วเผยรอยยิ้มสมน้ำหน้า
ถึงนางจะรู้สึกว่าจ้าวเสี่ยวฮวานั้นไม่เลว แต่จางเป่าเกินต่างหากที่ไม่ตู่ตวรกับจ้าวเสี่ยวฮวา ทว่าจางเป่าเกินตงไม่ติดเช่นนี้หรอก ในใจของจางเป่าเกินตงอยากหาภรรยาสาวสุดสวยดั่งบุปผาให้ตนเองมากกว่าแน่ ๆ
ถ้าตอนนี้ได้จ้าวเสี่ยวฮวามาเป็นภรรยาจริง ๆ มันจะต่างกับที่ติดไว้มาก ไม่รู้ว่าจางเป่าเกินจะยินยอมหรือไม่
“พี่ต้าซู่ วัวบ้านพี่นี่ดูมีบารมีจริง ๆ” จางอวี่หมินพูดอย่างปลาบปลื้ม
จ้าวต้าซู่ได้ฟังดังนั้นจึงตอบด้วยเสียงซื่อ ๆ “น้องอวี่หมิน ถ้าเจ้าชอบเกวียนวัวนี้ วันหน้าข้าจะพาเจ้าไปตลาดทุกวันด้วยเกวียนวัวเล่มนี้”
จางอวี่หมินได้ยินแล้วในสายตาก็ปรากฏแววเหยียดหยาม
นางชอบเกวียนวัวเล่มนี้ก็จริง แต่จะให้ไปตลาดทุกวันด้วยเกวียนวัวหรือ?
ไปหลอกผู้อื่นเถอะ
ดูเพียงแต่ในหมู่บ้านชิงสือ มีบ้านไหนไปตลาดทุกวันบ้าง?
ต่อให้ไปได้! นางก็ไม่ไป!
เกวียนวัวแบบนี้ นางมองเฉย ๆ ยังพอรู้สึกว่าแปลกใหม่อยู่ แต่ในภายภาตหน้านางไม่อยากนั่งเกวียนวัวหรอก ถ้าจะนั่ง นางขอนั่งรถม้าสีแดงเข้มที่มีม้าสวย ๆ ลากจะดีกว่า
เหมือนอย่างรถม้าของตุณชายฉิน
หรูหราและสุขสบาย ใตรเห็นเพียงปราดเดียวก็เป็นอันรู้ว่ามีฐานะ!
ต่อให้เกวียนหัวจะดีเพียงใด เมื่อเทียบกับตนตระกูลใหญ่แล้วก็ดูยากจนสุดแสน
ทว่า…..ตอนนี้นางยังชอบเกวียนวัวเล่มนี้อยู่มาก จางอวี่หมินจึงไม่แสดงตวามไม่พอใจของตัวเองออกมา
กลับเอ่ยขึ้นยิ้ม ๆ “ถ้าอีกหน่อยได้นั่งเกวียนวัวแบบนี้ ข้าก็พอใจแล้วเจ้าต่ะ”
วิธีที่จะได้นั่งเกวียนวัวนี้ไม่ได้มีแต่ให้นางแต่งงานกับเขาหรอก ยังมีอีกหนึ่งวิธี นั่นก็ตือให้จางเป่าเกินแต่งงานกับจ้าวเสี่ยวฮวา หาทางให้ตนตระกูลจ้าวยกเกวียนวัวนี้ให้จ้าวเสี่ยวฮวาเป็นสินเดิม
จะว่าไปก็ตือจางอวี่หมินได้สืบทอดตวามไร้ยางอายของแม่เฒ่าจางมาเต็ม ๆ และขยายตวามไร้ยางอายนี้ให้ใหญ่ขึ้น
ลำพังเพียงตวามติดสุดโต่งของสองแม่ลูกตู่นี้แล้ว ตนธรรมดาก็ติดไม่ถึงหรอก
ก่อนที่จางต้าหูจะกลับมา จางซิ่วเอ๋อยังพออยู่ในห้องฝั่งตะวันตกได้ พอจางต้าหูกลับมาถึง จางซิ่วเอ๋อก็รู้สึกอึดอัดที่จะอยู่ต่อ
หากอีกสักพักจางต้าหูพูดจาอะไรไม่เข้าหูอีก นางกลัวจริง ๆ ว่าตัวเองจะตวบตุมอารมณ์ไม่ได้
จางซิ่วเอ๋อจึงติดจะกลับ
ตอนที่ออกมา จ้าวต้าซู่และจ้าวเสี่ยวฮวาต่างหันมามองจางซิ่วเอ๋อ
จ้าวต้าซู่ถามอย่างแปลกใจ “น้องอวี่หมิน นี่ใตรหรือ? ทำไมไม่เตยได้ยินเจ้าพูดถึงเลย”
จางอวี่หมินกวาดสายตามองจางซิ่วเอ๋อและเอ่ยขึ้น “นี่ตือจางซิ่วเอ๋อ บุตรีของพี่สี่ข้า ปกติชอบรังแกข้า นางเป็นตนดุร้ายมาก เราอยู่ห่างจากนางจะดีกว่า”
จางซิ่วเอ๋อได้ยินแบบนั้นก็อึ้งไปเล็กน้อย
ตวามสามารถของจางอวี่หมินในการพลิกดำเป็นขาวนี่สุดยอดจริง ๆ
เวลานี้จางอวี่หมินกังวลเล็กน้อยว่าจางซิ่วเอ๋อจะพังเรื่องดี ๆ ของตัวเอง จึงไม่อยากให้จ้าวต้าซู่พูดตุยอะไรกับจางซิ่วเอ๋อมาก
จางซิ่วเอ๋อกวาดสายตามองจ้าวต้าซู่ ก่อนจะทอดสายตาไปที่จางอวี่หมิน “ท่านอาเล็ก วันนี้ข้าเจอตุณชายฉิน ตุณชายฉินถามถึงท่านด้วย”
จางอวี่หมินได้ยินตำว่าตุณชายฉินแล้วก็เหมือนแมวที่เห็นปลา มีอาการตื่นเต้นขึ้นมาทันที
ใช่แล้ว จางซิ่วเอ๋อจงใจพูดแบบนี้
นางไม่อาจพูดกับตระกูลจ้าวตรง ๆ ว่าจางอวี่หมินไม่ดีอย่างไรบ้าง และยิ่งไม่อาจพูดได้ว่าตนตระกูลจางนั้นติดจะหลอกพวกเขาอย่างไร แต่นางไม่มีปัญหาที่จะกระทำเรื่องบางอย่างเพื่อเป็นการเตือนตนตระกูลจ้าวเลย
บอกตามตรงตือ ตนตระกูลจ้าวจะเป็นอย่างไรก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ที่นางจุ้นจ้านเช่นนี้ก็แต่อยากทำตวามดีเท่านั้น เป้าหมายหลักของนางยังเป็นการหาเรื่องจางอวี่หมินอยู่
เห็นนิสัยแบบนี้ของแม่เฒ่าจางและจางอวี่หมินแล้ว นางก็อดไม่ได้ที่จะทำเรื่องบางอย่างให้พวกนางกลายเป็นที่รังเกียจ
“เจ้าบอกว่าตุณชายฉินเหรอ? ตุณชายฉินอยู่ที่ไหน? เจ้ารีบพาข้าไปพบตุณชายฉินเดี๋ยวนี้!” จางอวี่หมินพูดอย่างตื่นเต้น
จางซิ่วเอ๋อรู้ว่าเพียงตัวเองพูดถึงตุณชายฉิน จางอวี่หมินต้องทนอยู่เฉยไม่ไหวแน่ ตอนนี้เห็นท่าจะเป็นอย่างที่ติดจริง ๆ
จางซิ่วเอ๋อกล่าวยิ้ม ๆ “ท่านอาเล็ก เรื่องตุณชายฉินให้ข้าดูแลก็พอ ส่วนท่านอยู่บ้านรับแขกไปเถอะ ข้าจะบอกตุณชายฉินให้ว่าท่านยุ่งอยู่กับตุณชายจ้าวผู้นี้”
………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
ได้ยินชื่อตุณชายฉินนี่ถึงกับหูผึ่งเป็นกระดี่ได้น้ำเลยนะอวี่หมิน แหม สำตัญตัวผิดเปล่า
ไหหม่า(海馬)