ทะลุมิติไปเป็นภรรยาชาวสวนของท่านบัณฑิต - เล่มที่ 7 บทที่ 194 ภรรยาเจ้าถูกปรักปรำไม่น้อย

เมื่อถึงบ้านท่านปู่เซียว พวกเขาตื่นกันแล้ว และเพิ่งล้างหน้าบ้วนปากเสร็จ เซี่ยยวี่หลัวส่งอาหารเช้ามาให้ เซียวเหลียงกล่าวว่าเยี่ยมด้วยความดีใจ “ท่านพ่อจะให้ข้าไปทำอาหารเช้าให้ได้ ข้าไม่ได้แตะฟืนมาสิบกว่าปีแล้ว จะทำได้อย่างไร ภรรยาเซียวยวี่ เจ้ามาช่วยได้ทันเวลาพอดี! ”

ท่านปู่เซียวพาดกล้องยาสูบไว้ตรงเอว เดินออกมาจากด้านใน เดิมทีคิดจะด่าเซียวเหลียง แต่พอเห็นเซียวเหลียงกำลังกินอาหารเช้าคำโต กลัวว่าเจ้าลูกชายอกตัญญูคนนี้จะกินส่วนของตนเองไปด้วย จึงรีบมากินคำโตเช่นกัน

ระหว่างที่กำลังกินอาหารเช้าอยู่ เซียวยวี่ก็มาถึง

“เซียวยวี่มาด้วยงั้นหรือ? ” เซียวเหลียงยังเคี้ยวไข่ดาวอยู่ในปาก ก็กล่าวเสียงดังด้วยความดีใจ

เซี่ยยวี่หลัว “ข้าบอกเล่าเรื่องราวให้พี่ชายจื่อเซวียนฟังแล้ว เขาบอกว่าเขาจะมาด้วยเจ้าค่ะ! ”

ท่านปู่เซียวเช็ดปากทีหนึ่ง “มาก็ดี ภรรยาของเจ้าจะได้ไม่ต้องถูกครหา หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่เงิน ข้าคงเกลี้ยกล่อมให้ภรรยาเจ้าหยุดทำนานแล้ว เงินส่วนใหญ่ล้วนให้คนในหมู่บ้าน ยังต้องโดนคนไม่รู้สำนึกครหาว่าร้ายอีก ช่างลำบากเสียจริง! ”

เซียวยวี่ขมวดคิ้ว กำลังจะเอ่ยถามว่าเคยเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ข้างนอกก็มีคนนำผักตี้เอ่อมาขายแล้ว

ทุกคนลงมือพร้อมกัน ยังเหมือนกับครั้งก่อน เซียวเหลียงชั่งน้ำหนัก เซียวจื่อเซวียนจดบันทึก เซี่ยยวี่หลัวรับผิดชอบให้เงิน ท่านปู่เซียวรับผิดชอบนับเงินซ้ำ เทผักตี้เอ่อลงในตะกร้าใหญ่ที่เซี่ยยวี่หลัวเตรียมไว้ ผักตี้เอ่อสองตะกร้าใหญ่ทั้งหมดสี่สิบแปดจิน หักลบน้ำหนักของตะกร้าทั้งหมดห้าจิน น้ำหนักของผักตี้เอ่อสี่สิบสามจิน เซียวจื่อเซวียนจดบันทึกน้ำหนักสี่สิบสามจินไว้ เซี่ยยวี่หลัวขานตัวเลขเงินหนึ่งร้อยยี่สิบเก้าอีแปะ

เซียวจื่อเซวียนจดบันทึกบนสมุดบัญชี

เซียวยวี่ยืนอยู่ข้างเซียวจื่อเซวียน กำลังจะเอ่ยถามว่าเหตุใดถึงไม่เตรียมลูกคิดด้วย เช่นนี้จะคำนวณอย่างไร ก็ได้ยินเซี่ยยวี่หลัวขานตัวเลขออกมา เซียวจื่อเซวียนไม่ตรวจทานด้วยซ้ำ เพียงจดบันทึกลงไป

เซียวยวี่เคาะตรงตัวเลขที่เขาจดบันทึก บ่งบอกถึงข้อกังขา

เซียวจื่อเซวียนกล่าวอย่างไม่ใส่ใจนัก “พี่สะใภ้ใหญ่ไม่เคยคำนวณพลาดขอรับ ตัวเลขมากกว่านี้และใหญ่กว่านี้ พี่สะใภ้ใหญ่ก็ไม่เคยคำนวณพลาดมาก่อน!”

เซียวยวี่ “…”

เซี่ยยวี่หลัวนับเงินหนึ่งร้อยยี่สิบเก้าอีแปะ จากนั้นยื่นส่งให้ท่านปู่เซียวนับซ้ำ เมื่อเห็นว่าไม่มีข้อผิดพลาด จึงให้เงิน

คนในหมู่บ้านเดินจากไปด้วยความรู้สึกขอบคุณอย่างเหลือล้น จากนั้นจึงมีชาวบ้านมาอีกสองคน เซียวเหลียงขานตัวเลขน้ำหนักเหมือนเดิม เซี่ยยวี่หลัวแทบจะคำนวณจำนวนเงินที่ต้องให้ได้ภายในวินาทีเดียว เร็วจนพูดไม่ออก

เซียวยวี่เคยพบนายบัญชีที่คำนวณตัวเลขเก่งมาไม่น้อย แต่ว่าในมือล้วนต้องมีลูกคิดถึงจะคิดคำนวณได้ เซี่ยยวี่หลัวผู้นี้ ไม่เตรียมลูกคิดด้วยซ้ำ นางไม่กลัวว่าจะคำนวณผิดหรืออย่างไร?

เซียวจื่อเซวียนยังบอกว่า ตัวเลขยากกว่านี้เซี่ยยวี่หลัวก็ไม่เคยคำนวณพลาดมาก่อน

เซี่ยยวี่หลัวคิดคำนวณได้เร็วกว่านายบัญชีอีกงั้นหรือ?

เซียวยวี่ได้ฟังดังนั้นจึงหันมองเซี่ยยวี่หลัวที่อยู่ข้างๆ ขณะทำงานนางมีสมาธิจดจ่อและตั้งใจ ระหว่างเอื้อนเอ่ยวาจา ใบหน้าด้านข้างที่งดงามไร้ที่ติเชิดขึ้นสูง บนกายเหมือนจะมีบุคลิกสูงส่งและสง่างามแผ่ออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ

ฮะ สตรีผู้นี้ คิดบัญชีเป็นเสียด้วย!

ตอนที่เซียวหมิงจูและท่านป้าสี่มาถึงบ้านท่านปู่เซียว คิดไม่ถึงว่าเซียวยวี่จะอยู่ด้วย เดิมทีมาอย่างไม่เต็มใจนัก ยามเห็นเซียวยวี่ พลันแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกตื่นเต้นยินดี

“พี่อายวี่…” เพิ่งเดินเข้าประตู พอเห็นเซียวยวี่ น้ำเสียงอ่อนโยนดุจสายน้ำของเซียวหมิงจูก็ดังขึ้น เผยรอยยิ้มที่มุมปาก เดินตรงไปทางเซียวยวี่

เซียวยวี่ขมวดคิ้วเล็กน้อยจนแทบจับสังเกตไม่ได้ จากนั้นจึงยิ้มให้เซียวหมิงจูอย่างเรียบสงบ ก่อนจะเดินไปทางเซี่ยยวี่หลัว

เซี่ยยวี่หลัวกำลังก้มตัวเพื่อเก็บผักตี้เอ่อที่ทำหล่นบนพื้นโดยไม่ทันระวัง เซียวยวี่เดินไปทางนั้น ย่อตัวบนพื้น เริ่มเก็บผักตี้เอ่อบนพื้นตามนาง

เพราะลานบ้านไม่กว้าง ทั้งยังมีคนอยู่มาก ผักตี้เอ่อที่หล่นบนพื้นมีเพียงแค่นั้น เซียวยวี่และเซี่ยยวี่หลัวจึงอยู่ชิดกันมาก

เซี่ยยวี่หลัวเก็บจนเต็มมือข้างหนึ่งแล้ว กำลังคิดจะโยนผักตี้เอ่อลงในตะกร้าใหญ่ จู่ๆ ก็มีมือใหญ่ที่เห็นข้อกระดูกชัดเจนยื่นมาจากด้านหลัง ในมือมีผักตี้เอ่อจำนวนหนึ่ง เซี่ยยวี่หลัวส่งผักตี้เอ่อที่เต็มมือไปให้ฝ่ามือใหญ่นั่นโดยไม่ได้คิดด้วยซ้ำ

ฝ่ามือใหญ่โยนผักตี้เอ่อลงไปในตะกร้า

ผักตี้เอ่อบนพื้นถูกเก็บจนสะอาดอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เซี่ยยวี่หลัวเอื้อมมือไปเก็บ ฝ่ามือใหญ่ที่อยู่ตรงข้ามก็เอื้อมมาเก็บ จับใส่มือเล็กของเซี่ยยวี่หลัวเข้าพอดี

เซียวยวี่ผงะไป

มือของเซี่ยยวี่หลัวเล็กมาก เล็กจนมือข้างเดียวของเขาสามารถกุมหมัดของนางได้ มือของนางขาวและนุ่มมาก ขาวผ่องดุจหิมะ อ่อนนุ่มราวกับปุยเมฆก็มิปาน

เซี่ยยวี่หลัวเงยหน้าขึ้นตามสัญชาตญาณ คนตรงข้ามก็กำลังมองนางอยู่

สายตาของทั้งคู่สบประสานกัน ต่างไม่ได้กล่าวอะไรอยู่นาน มือยังกุมกันแน่น…

เมื่อเซียวหมิงจูเห็นภาพนั้น ก็รู้สึกเหมือนถูกยั่วโมโห!

เซี่ยยวี่หลัวซื้อใจเด็กสองคนยังไม่พอ ตอนนี้ยังจะมาล่อลวงพี่อายวี่ของนางอีก!

เซียวยวี่ไม่ได้ขยับ เซี่ยยวี่หลัวก็ไม่ได้ขยับ

เซี่ยยวี่หลัวกำลังตกใจอยู่

ทุกคนต่างบอกว่าท่านราชบัณฑิตน้อยเหลี่ยมจัดเลือดเย็นไร้ความรู้สึก ยามปลิดชีพผู้อื่นก็โหดเหี้ยมอำมหิต ไร้ความปรานี คาดว่าหัวใจของคนผู้นี้คงเย็นยะเยือก ทว่า นางสัมผัสโดนมือของเซียวยวี่ในยามหนุ่ม มือคู่นี้ นิ้วมือเรียวยาว เล็บถูกตัดแต่งจนโค้งมนเรียบเนียน นิ้วมือเรียวเล็ก แต่ฝ่ามือกลับอบอุ่น

คนที่มืออุ่น จะเป็นคนโหดเหี้ยมอำมหิตได้อย่างไร?

“หมิงจู…” ท่านป้าสี่ยังขายผักตี้เอ่อไม่เสร็จ เห็นบุตรสาวตนเองพุ่งพรวดออกไปโดยไม่สนใจอะไร จึงรีบตะโกนเรียก

เซี่ยยวี่หลัวเพิ่งตั้งสติได้ รีบชักมือตัวเองออก

เซียวยวี่ขมวดคิ้วทีหนึ่ง

ที่เขาทำเช่นนี้ เดิมทีก็เพื่อให้เซียวหมิงจูตัดใจ ถ้อยคำที่เขาเคยกล่าวไว้ชัดเจนมากแล้ว นางกลับยังไม่ตัดใจ เพียงแต่ หลังจากเซี่ยยวี่หลัวดิ้นรนจนชักมือออกไป ในฝ่ามือของเขาว่างเปล่า ไม่มีปุยเมฆนั้นอีก ภายในใจเซียวยวี่กลับเกิดความรู้สึกหดหู่

หลังจากเซี่ยยวี่หลัวฟังตัวเลขที่เซียวเหลียงขาน ครุ่นคิดอยู่หลายคราถึงพยายามขานราคาออกมาได้

จากนั้นตอนนับเหรียญอีแปะ มือยังสั่นเทิ้มอยู่

ภพก่อนนางไม่เคยมีความรัก และไม่เคยจับมือกับบุรุษมาก่อน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงบุรุษผู้โหดเหี้ยมอำมหิตที่จะเป็นผู้สับนางเป็นชิ้นๆ ในอนาคตด้วยแล้ว

เมื่อครู่ตอนที่เซียวยวี่จับมือนาง หัวใจของนางแทบจะหยุดเต้นไปชั่วขณะ

อย่างนี้อันตรายเกินไป อันตรายเกินไป!

เซี่ยยวี่หลัวพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง เมื่อนับเหรียญอีแปะถึงเหรียญที่สิบ หัวใจที่สั่นไหวของนางจึงสงบลงอย่างรวดเร็ว ไม่ต่างจากเมื่อครู่แม้แต่น้อย

แต่ทางเซียวยวี่ แม้สีหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ทว่าความจริงภายในใจราวกับมีคลื่นยักษ์ถาโถม ลมพายุโหมกระหน่ำนานแล้ว