ทะลุมิติไปเป็นภรรยาชาวสวนของท่านบัณฑิต - เล่มที่ 12 บทที่ 350 เจ้าให้พวกเราสมปรารถนาเถอะ
แต่ยามเซี่ยยวี่หลัวมองไปทางเซียวหมิงจู รอยยิ้มบนใบหน้าพลันหายไปจนสิ้น จ้องมองสองแม่ลูกเซียวหมิงจูที่พูดเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย นางไม่กล่าวอะไร นางอยากเห็นนัก ว่าสองแม่ลูกเซียวหมิงจูจะกุเรื่องใส่ร้ายเซียวยวี่อย่างไร
ชาวบ้านที่มารอดูเรื่องสนุกต่างเข้ามารุมล้อม เมื่อเห็นท่าทางของเซียวหมิงจูที่ร่ำไห้แทบขาดใจ ต่างก็รู้สึกสงสัย “หรือว่าสองคนนี้มีความสัมพันธ์อะไรกันก่อนแต่งงานจริง แต่ในภายหลังเซียวยวี่แต่งกับเซี่ยยวี่หลัว จึงได้แต่ผิดต่อหมิงจู แต่หมิงจูยังไม่อาจปล่อยวางความรักระหว่างพวกเขาทั้งสองคนได้ ดังนั้นจึง…”
หากก่อนหน้านี้ทั้งสองคนเคยมีความสัมพันธ์กัน เช่นนั้นการกระทำทั้งหมดของเซียวหมิงจูก่อนหน้านี้ก็สามารถอธิบายได้แล้ว
“คิดไม่ถึงเลยว่าเซียวยวี่ที่ปกติมีท่าทางเหมือนสุภาพชน ก็เลียนแบบพฤติกรรมบัณฑิตเสเพลเหมือนในนิยายด้วย? ”
“อยู่ต่อหน้าผู้คนเป็นสุภาพชน เบื้องหลังเปรียบเสมือนสัตว์ร้าย! คิดไม่ถึงเลยจริงๆ เซียวยวี่มีโชควาสนาเรื่องสตรีเสียจริง ได้แต่งกับเทพธิดา แล้วยังจะได้สตรีที่งดงามที่สุดในหมู่บ้านเราไปครองด้วย! ”
“เซียวยวี่ช่างมีวาสนาเสียจริง! ” มีคนหัวเราะเย้ยหยันพร้อมกล่าว
แต่ละคนต่างดูถูกหมิ่นหยามเซียวยวี่ บางคนก็พูดจาเหน็บแนม
เมื่อเห็นว่าทุกคนเพ่งความสนใจไปที่เซียวยวี่ ท่านป้าสี่จึงผ่อนลมหายใจยาวด้วยความโล่งอก “หมิงจู กลับบ้านกับแม่ เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ปล่อยให้ผ่านไป เพื่อบุรุษอย่างนี้ ไม่คุ้มหรอก ต่อไปเจ้าจะได้พบกับคนที่ดีกว่า”
ยังไม่ทันสิ้นเสียง ก็ได้ยินเสียงหนึ่งร่ำไห้โวยวายอย่างน่าเวทนา “ท่านให้ข้ากับเซียวยวี่ได้สมปรารถนาเถอะ!”
เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ท่านป้าสี่ก็รู้สึกขนหัวลุกทันที
หลังจากแสดงละครเป็นคนน่าสงสารที่ถูกทอดทิ้งร่วมกับท่านป้าสี่เสร็จ เซียวหมิงจูก็ตัดสินใจเด็ดขาด คิดจะเดิมพันครั้งสุดท้าย
ไม่ว่าจะเป็นภรรยาหรืออนุ ชั่วชีวิตนี้เซียวหมิงจูก็หมายมั่นจะแต่งกับเซียวยวี่เพียงผู้เดียว นอกจากนั้น มีโอกาสครั้งนี้เพียงครั้งเดียว นางไม่เชื่อว่า ท่ามกลางสายตามากมายที่จดจ้อง นางเดิมพันด้วยชื่อเสียงของตัวเอง จะไม่ได้รับความเห็นใจจากเซียวยวี่แม้แต่น้อย
นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของนาง!
เซียวหมิงจูร่ำไห้พลางล้มนั่งลงบนพื้น ท่าทางน่าสงสารจับใจ ร่ำไห้พร้อมกล่าว “พี่สาว ข้าขอร้องท่าน ท่านให้ข้ากับเซียวยวี่ได้สมปรารถนาเถอะ พวกเรารักกันจากใจจริง ข้าไม่คุกคามท่านแน่ ท่านให้ข้าเป็นอนุก็พอแล้ว ขอเพียงได้อยู่ข้างกายพี่อายวี่ ได้พบเขาทุกวัน ข้าก็พอใจแล้ว! พี่สาว ข้าขอร้องท่าน! ”
เซียวหมิงจูร่ำไห้พลางนั่งกองบนพื้น คำนับเซี่ยยวี่หลัวไม่หยุด คำนับครั้งแล้วครั้งเล่า
ท่านป้าสี่ที่นึกว่าตัวเองแสดงละครเสร็จแล้ว คิดว่าโยนความผิดที่เป็นคนเนรคุณทั้งยังล่อลวงบุตรสาวตัวเองให้เซียวยวี่แล้ว บัดนี้ได้แต่มองบุตรสาวตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน
“เซียวหมิงจู เจ้า…”
เจ้ายังมียางอายอยู่หรือไม่!
มีคนยืนอยู่ด้านนอก ดูเรื่องสนุกไปพลาง วิพากษ์วิจารณ์เสียงดังไปพลาง ราวกับกลัวว่าคนอื่นจะไม่รู้เรื่องอย่างไรอย่างนั้น!
ท่านป้าสี่โมโหแทบตาย ไม่ง่ายเลยกว่าจะโยนความผิดให้เซียวยวี่ นางเด็กบ้านี่กลับ…
จบกัน จบกัน คราวนี้จบสิ้นทุกอย่างแล้ว
นางเด็กบ้านี่ คิดจะทำลายชื่อเสียงของตัวเองให้ย่อยยับทั้งอย่างนี้
หากวันนี้เซียวยวี่ยอมตกลงให้นางเป็นอนุก็แล้วไป แต่หากเซียวยวี่ไม่ยอม…
นางหนูนี่ชั่วชีวิตนี้ก็ไม่เหลืออะไรแล้ว!
ท่านป้าสี่ทำถึงขั้นนี้ ไม่อาจหันหลังได้อีก ได้แต่กล้ำกลืนฝืนทนเพลิงโทสะ ร่วมมือกับเซียวหมิงจู “เซียวยวี่ หมิงจูของข้าไม่รู้ความ เจ้าทำจนตอนนี้นางไม่เหมือนผู้เหมือนคน บุตรสาวดีๆ ของข้าคนหนึ่ง เรื่องนี้วันนี้เจ้าต้องมีคำอธิบายให้ข้า”
กล่าวจบ ท่านป้าสี่นั่งลงบนพื้น ท่าทีราวกับหากเจ้าไม่ให้คำอธิบายข้าก็จะไม่ไปอย่างไรอย่างนั้น
“ดูสิ ท่านป้าสี่กำลังเรียกร้องความเป็นธรรมให้บุตรสาวของนาง เจ้าว่าเซียวยวี่จะแต่งกับเซียวหมิงจูหรือไม่? ”
“เรื่องดีถึงเพียงนี้ บุรุษคนใดจะไม่ยินยอมเล่า? หากข้าเป็นเซียวยวี่ อย่าว่าแต่เซียวหมิงจูคนเดียว ต่อให้มาสักสองหรือสามคน ข้าก็จะรับไว้ทั้งหมด! ”
“ฮ่าฮ่า อย่างเจ้าน่ะหรือ ฝันไปเถอะ ชั่วชีวิตนี้เจ้าอย่าหวังเลย! ”
“เจ้าดูแคลนข้าหรือ? เจ้าดีแค่ไหนเชียว? ”
“ข้าไม่ได้ดูแคลนเจ้า ใครใช้ให้เขามีรูปลักษณ์หน้าตาดีเล่า ทั้งยังเคยเล่าเรียน สูงส่งกว่าพวกเรานัก”
“ถุย ครั้งนี้สอบไม่ผ่าน เขาก็ต้องกลับมาทำงานคลุกดินโคลนเหมือนกันไม่ใช่หรือ สูงส่งกว่าพวกเราแค่ไหนกันเชียว! ”
ชาวบ้านต่างเชื่อสิ่งที่ได้ยิน พากันวิพากษ์วิจารณ์เรื่องเซียวหมิงจู ส่วนเซียวยวี่ ไม่ว่าจะอธิบายเช่นไร วันนี้มีแต่จะถูกเซียวหมิงจูทำลาย
จะบอกว่าเขาไม่มีอะไรกับเซียวหมิงจู? เซียวหมิงจูที่เป็นสตรีใช้ความบริสุทธิ์ของตัวเองใส่ร้ายเซียวยวี่? ด้านหนึ่งเป็นหญิงสาวที่ยังไม่ออกเรือน อีกด้านหนึ่งเป็นบุรุษที่แต่งงานแล้ว ไม่ว่าใครก็ต้องคิดว่าเซียวยวี่กำลังพูดปด
เซียวยวี่วิตกเป็นอย่างมาก และหวาดกลัวมาก
เขาไม่เคยเผชิญกับเรื่องเช่นนี้มาก่อน ถึงแม้เซียวหมิงจูจะบอกความในใจกับเขา เขาก็ไม่เคยรับฟัง ปฏิเสธโดยไม่คิดด้วยซ้ำ
และสิ่งที่น่ากังวลใจที่สุด เขากลัวว่าเซี่ยยวี่หลัวจะคิดฟุ้งซ่าน
กลัวว่านางจะเข้าใจผิดว่าเขามีความสัมพันธ์กับเซียวหมิงจู
เขาไม่ได้รีบร้อนจะล้างมลทินให้ตัวเอง แต่หันกลับไปมองเซี่ยยวี่หลัวที่อยู่บนหลัง กล่าวอีกครั้ง “อาหลัว ข้าเปล่า! ”
น้ำเสียงของเซียวยวี่สั่นเครือ เขาอยากมองดูเซี่ยยวี่หลัว อยากเห็นสีหน้าของนาง ว่าเชื่อวาจาของผู้อื่นหรือไม่
เขาหานางกลับมาได้อย่างยากลำบาก...
เซี่ยยวี่หลัวได้ยินน้ำเสียงที่แฝงเร้นด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจและวิตกกังวล รู้สึกอึดอัดใจ ออกแรงแขนทั้งคู่โอบคอเซียวยวี่ไว้แน่น ถูข้างแก้มของเขาไปมา จากนั้นจึงขยับไปข้างหูเซียวยวี่ กล่าวด้วยระดับเสียงที่มีเพียงพวกเขาสองคนถึงจะได้ยิน “เซียวยวี่ ไม่ต้องกังวล ข้าเชื่อเพียงเจ้า! ”
หัวใจของเซียวยวี่ที่เต้นระส่ำมาตลอด พอได้รับการออดอ้อนคลอเคลียของเซี่ยยวี่หลัวและประโยคที่ว่าข้าเชื่อเพียงเจ้า เพียงชั่วพริบตาเดียวก็ขจัดความกระวนกระวายและไม่สบายใจของเขาไปจนสิ้น
ขอเพียงอาหลัวเชื่อเขา ก็เพียงพอแล้ว
จากนั้นเซียวยวี่จึงหันมองเซียวหมิงจู แววตาฉายประกายคุกรุ่น “หมิงจู ข้ายังเห็นว่าเจ้าเป็นน้องสาว เรื่องในวันนี้ หากเจ้าเก็บคืนคำพูด ข้าจะไม่ถือสาหาความกับเจ้า! ”
เซียวหมิงจูมองเซียวยวี่พลางยิ้มขม
เก็บคืน?
วาจาที่กล่าวออกไปก็เหมือนน้ำที่สาดออกไปแล้ว มีเหตุอันใดให้เก็บคืนอีก
เซียวหมิงจูเข้าใจดีว่าวันนี้เป็นโอกาสสุดท้ายที่นางจะอยู่กับเซียวยวี่ได้ นางไม่คิดด้วยซ้ำ โอบขาเซียวยวี่ไว้ ตะคอกเสียงดังราวคนเสียสติ “เซียวยวี่ ท่านลืมอดีตของพวกเราแล้วเช่นนั้นหรือ? ท่านเคยบอกว่าจะแต่งกับข้า หรือว่าตอนนี้ท่านคิดจะไม่ทำตามคำพูด? ”
เซียวยวี่หลบไม่ทัน ถูกเซียวหมิงจูกอดขา แต่เขาก็พยายามทรงตัวไว้ แบกเซี่ยยวี่หลัวไว้อย่างมั่นคง
เซี่ยยวี่หลัวเห็นแล้วอึดอัดใจ “วางข้าลง” เซี่ยยวี่หลัวกล่าวเสียงเบา
“ขาของเจ้า…” เซียวยวี่เกรงว่านางจะได้รับบาดเจ็บ จึงไม่เคลื่อนไหว
“ไม่เป็นอะไร บนขาข้ามีเพียงแผลถลอกเล็กน้อย ไม่เป็นอะไร วางข้าลงเถอะ! ” บาดแผลเล็กแค่นั้น เซี่ยยวี่หลัวไม่ได้เก็บมาใส่ใจด้วยซ้ำ
เซียวยวี่จนใจ ได้แต่วางเซี่ยยวี่หลัวลง เขายังคงประคองนางไว้ด้วยความกังวล หัวใจทั้งดวงและตาทั้งคู่ล้วนเฝ้ามองแต่เซี่ยยวี่หลัว เซียวหมิงจูเห็นแล้วก็ถลึงตามองด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด
YOU MAY ALSO LIKE
