ทะลุมิติสู่ยุค 70 ไปแต่งงานกับผู้ชายคลั่งรัก - ตอนที่ 722 เหลือบไปเห็น(1)

ตอนที่ 722 เหลือบไปเห็น(1)

……….

ตอนที่ 722 เหลือบไปเห็น(1)

ชิงชิงและเฉินเฉินเห็นฉินมู่หลานเดินมา ก็โบกมือเรียก “แม่…”

ครูหลิวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เห็นฉินมู่หลานมา ก็รีบบอกเด็ก ๆ ว่า “แม่มาแล้ว กลับบ้านได้แล้วนะคะ”

เด็กทั้งสองพยักหน้า แต่พอคิดว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันหยุด ชิงชิงก็หันไปหาเสี่ยวฮวาแล้วถามว่า “เสี่ยวฮวาพรุ่งนี้ไปเล่นที่บ้านเราไหม ที่บ้านพวกเราสนุกมากเลยนะ”

เสี่ยวฮวาตาโตขึ้นพร้อมกับถามด้วยความคาดหวังว่า “จริงเหรอ?”

“จริงสิ พรุ่งนี้และมะรืนเธอมาเล่นที่บ้านพวกเรานะ”

พอเห็นชิงชิงพูดอย่างมั่นใจ เสี่ยวฮวาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม พร้อมกับพยักหน้ารัว ๆ “ได้เลย”

ฉินมู่หลานก็ได้ยินบทสนทนาของเด็กทั้งสอง เธอจึงหันไปหาเสี่ยวฮวายิ้ม ๆ ว่า “งั้นพรุ่งนี้เสี่ยวฮวามาเล่นกับชิงชิงกับเฉินเฉินนะ”

“ค่ะ”

ดวงตาของเสี่ยวฮวาเป็นประกาย หล่อนเริ่มตั้งตารอวันพรุ่งนี้แล้ว

และในขณะนั้น แม่ของเสี่ยวฮวาก็มารับลูกพอดี ฉินมู่หลานจึงบอกที่อยู่บ้านของตนเองให้หล่อน

แม่ของเสี่ยวฮวาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “จะไม่รบกวนใช่ไหมคะ?”

ฉินมู่หลานส่ายหน้าพร้อมกับยิ้ม “ไม่เลย ที่บ้านมีเด็กเยอะอยู่แล้ว เสี่ยวฮวามาเล่นด้วยกันก็ได้”

แม่ของเสี่ยวฮวาลังเลอีกครั้ง ก่อนจะพยักหน้าและตอบว่า “ได้ค่ะ งั้นพรุ่งนี้ฉันจะพาเสี่ยวฮวาไปเล่นกับเด็ก ๆ นะคะ” พร้อมกันนั้นก็หยิบตุ๊กตาสองตัวจากกระเป๋าผ้าที่สะพายหลังแล้วส่งให้ชิงชิงและเฉินเฉิน “น้าทำเอง หวังว่าจะชอบนะ”

ชิงชิงมองตุ๊กตาที่ทำจากมืออย่างประณีตแล้วพูดด้วยความดีใจ “ขอบคุณนะคะ สวยจังเลย”

แม้แต่เฉินเฉินที่เป็นเด็กผู้ายก็ยังรู้สึกว่าสวย

แม่ของเสี่ยวฮวาเห็นว่าเด็กทั้งสองชอบ ใบหน้าก็เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็พาเสี่ยวฮวากลับบ้าน

ฉินมู่หลานก็พาลูก ๆ ทั้งสองกลับบ้านด้วยเช่นกัน แต่เธอกลับมองตุ๊กตาในมือของลูก ๆ ด้วยความสนใจ ที่แท้แม่ของเสี่ยวฮวาก็มีฝีมือด้านนี้นี่เอง ตุ๊กตาตัวเล็ก ๆ ช่างปราณีตงดงามยิ่งนัก แม้แต่เสื้อผ้าบนตัวก็ยังมีรายละเอียดชวนมอง ดูออกว่าอีกฝ่ายนั้นตั้งใจทำมาก

“พรุ่งนี้ลูก ๆ ของน้าปิงชิงก็จะมา พวกเราจะได้เล่นกันอย่างสนุกเลย”

“จริงเหรอ โม่ไป๋กับโม่ซีก็จะมาด้วย งั้นดีจัง แล้วถวนถวนกับหยวนหยวนก็จะกลับมาด้วยเหรอ”

เมื่อพูดถึงลูกชายคนเล็กทั้งสอง ฉินมู่หลานก็ตั้งใจจะไปรับพวกเขากลับมา

“ใช่แล้ว น้องชายทั้งสองก็จะกลับมาด้วย เดี๋ยวเราไปรับพวกเขากกัน”

“เยี่ยมเลย พรุ่งนี้บ้านคงจะครึกครื้นน่าดู”

ฉินมู่หลานคิดภาพเด็ก ๆ หลายคนมารวมตัวกัน ก็คงครึกครื้นแต่ก็คงจะวุ่นวายไม่น้อยเช่นกัน

หลังรับลูก ๆ ทั้งสองกลับมาบ้านแล้ว ฉินมู่หลานก็ไปที่บ้านตระกูลเหยา

“คุณแม่…”

ถึงแม้จะไม่ได้เจอคุณแม่มาระยะหนึ่ง แต่ถวนถวนกับหยวนหยวนก็จำฉินมู่หลานได้ทันทีที่พบหน้า และรีบวิ่งเข้ามากอดอย่างยิ้มแย้ม

เมื่อคุณนายเหยาเห็นดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นว่า “แม่ลูกคงสนิทกันมาก”

เห็นคุณนายเหยาเอ่ยเช่นนั้น นายท่านเหยาจึงดุภรรยาว่า “แน่นอนอยู่แล้วว่าลูกย่อมสนิทกับพ่อแม่ ส่วนเราน่ะเป็นแค่ปู่ทวดย่าทวด ก็ได้แต่เลี้ยงดูพวกเขาเป็นครั้งคราว ก็ถือว่าดีมากแล้วนะ”

คุณนายเหยาย่อมรู้ดีอยู่แก่ใจ จึงไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแต่ในใจก็แอบน้อยใจอยู่ไม่น้อย เพราะนางเทหมดหัวใจให้กับถวนถวนและหยวนหยวนแล้ว “ใช่แล้ว ที่เด็ก ๆ ได้อยู่กับเรามานานขนาดนี้ก็ดีมากแล้ว มู่หลานไว้ใจพวกเราจริง ๆ “

เมื่อเห็นว่าภรรยาเข้าใจแล้ว นายท่านเหยาก็หยุดมองนาง แล้วหันไปถามฉินมู่หลานด้วยรอยยิ้มว่า “มู่หลาน วันนี้ดึกแล้วแต่ก็ยังมา คิดถึงเด็ก ๆ งั้นหรือ”

ฉินมู่หลานพยักหน้า “ค่ะ คิดถึงเด็ก ๆ อีกอย่างพรุ่งนี้พี่สะใภ้ปิงชิงก็จะพาเด็กๆ มารวมตัวกันที่บ้านด้วย เลยอยากจะพาถวนถวนและหยวนหยวนไปด้วยค่ะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น นายท่านเหยาก็พยักหน้า “ดีเหมือนกัน พรุ่งนี้มีเด็ก ๆ มารวมตัวกันเยอะ ให้ถวนถวนและหยวนหยวนกลับไปคงน่าสนุก”

ฉินมู่หลานมองหาหลี่เสวี่ยเยี่ยนและเสี่ยวอวี่ไม่เจอ จึงอดถามไม่ได้ว่า “พี่สะใภ้กับเสี่ยวอวี่ล่ะคะ ยังไม่กลับมาเหรอ?”

พอพูดถึงหลี่เสวี่ยเยี่ยน คุณนายเหยาก็ตอบว่า “พวกเขาไปไห่เฉิงแล้วจ้ะ”

“ไปไห่เฉิงเหรอคะ?”

ฉินมู่หลานไม่นึกว่าพี่สะใภ้และเสี่ยวอวี่จะไปไห่เฉิง เมื่อได้ยินก็รู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย

เมื่อพูดถึงหลานสะใภ้คนโต คุณนายเหยาก็อดบ่นไม่ได้ “ช่วงนี้เสวี่ยเยี่ยนทุ่มเทมากขึ้นทุกวัน เอาแต่หมกมุ่นอยู่กับงาน พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดพอดี หล่อนก็เลยพาเสี่ยวอวี่ไปด้วย”

“เดิมทีก็อยากจะชวนพี่พี่สะใภ้ไปด้วย แต่พวกหล่อนไปไห่เฉิงเสียก่อน”

ฉินมู่หลานพูดคุยกับผู้ใหญ่ทั้งสองสักพัก ก่อนจะพาถวนถวนและหยวนหยวนกลับไป

เด็ก ๆ ไม่ได้เจอกันนานแล้ว ดังนั้นเมื่อทั้งสี่คนมารวมตัวกันจึงเกิดความโกลาหล ฉินมู่หลานได้ยินแต่เสียงจอกแจกจอแจแว่วเข้าหูตลอดเวลา

โชคดีที่เซี่ยเจ๋อหลี่กลับมา ฉินมู่หลานจึงรู้สึกผ่อนคลายลงมาก

หลังจากกินมื้อค่ำเสร็จ ฉินมู่หลานและเซี่ยเจ๋อหลี่ก็พาเด็ก ๆ เข้านอน หลังจากเด็ก ๆ หลับไป ฉินมู่หลานก็มีเวลาคุยกับเซี่ยเจ๋อหลี่ “นึกว่าคุณไม่มีเวลากลับมาแล้วซะอีก”

เซี่ยเจ๋อหลี่ลูบแก้มฉินมู่หลาน “พรุ่งนี้พวกพ่อบุญธรรมจะมา ผมก็เลยกลับมา”

ฉินมู่หลานพยักหน้า จากนั้นก็พูดถึงเรื่องที่เสี่ยวฮวาจะมาเที่ยวเล่น

“วันพรุ่งนี้ชิงชิงกับเฉินเฉิน ก็ชวนเสี่ยวฮวามาเล่นที่บ้านด้วยกัน”

เซี่ยเจ๋อหลี่พยักหน้าเมื่อได้ยินเช่นนั้นและกล่าวว่า “ดีแล้วล่ะ ชิงชิงกับเฉินเฉินมีเพื่อนดีๆ ในโรงเรียนอนุบาลนับว่าเป็นเรื่องดีแล้ว”

ทั้งสองคุยกันไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งค่อย ๆ หลับไป

………………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

บรรยากาศต้องครึกครื้นแน่เลยค่ะ มีแต่เด็กๆ

ไหหม่า(海馬)

……….