ทะลุมิติสู่ยุค 70 ไปแต่งงานกับผู้ชายคลั่งรัก - ตอนที่ 721 ขอไปด้วย(2)

ตอนที่ 721 ขอไปด้วย(2)

……….

ตอนที่ 721 ขอไปด้วย(2)

ตอนแรกเซี่ยปิงหรุ่ยยังไม่เข้าใจ จวบจนหลินหย่งเฉียงพูดซ้ำอีกหนถึงได้เข้าใจความหมายที่ฝ่ายตรงข้ามสื่อ

“หัวหน้าแผนกหลิน คุณจะไปที่บ้านของฉันเป็นการส่วนตัวเหรอคะ?”

หลินหย่งเฉียงก็ไม่ได้ปิดบัง ตอบรับโดยตรง “ครับ จริง ๆ แล้วผมตั้งใจจะไปซีอานมาซักพักแล้ว นอกจากตระกูลเซี่ยของพวกคุณก็ยังมีตระกูลหยวนและตระกูลเฟิงอีก ทั้งหมดล้วนเป็นตระกูลแพทย์อันน่าเคารพ แต่ผมอยากไปที่บ้านของคุณเป็นที่สุด ด้วยความที่พวกเราต่างก็ศึกษาแพทย์แผนจีน และที่บ้านคุณก็มีตำรับตำราอันเก่าแก่สืบทอดมายาวนาน”

เมื่อได้ยินหลินหย่งเฉียงพูดเช่นนั้น เซี่ยปิงหรุ่ยก็ไม่ได้ขัดข้องและพยักหน้ารับ “ได้ค่ะ”

หลินหย่งเฉียงคิดไม่ถึงว่าเซี่ยปิงหรุ่ยจะตอบรับทันที สีหน้าของเขาจึงเปี่ยมไปด้วยความยินดี “จริง ๆ เหรอครับ ถ้าอย่างนั้นผมจะพาคนไปอีกสักสองสามคนได้ไหมครับ?”

“ได้ค่ะ เพียงแต่เราจะออกเดินทางช่วงบ่ายแล้ว ไม่รู้ว่าคุณจะซื้อตั๋วทันไหม”

หลินหย่งเฉียงอยากไปเยี่ยมตระกูลเซี่ยที่มีตำรับตำรายาวนานถึงเพียงนี้จริง ๆ ฉะนั้นเมื่อเซี่ยปิงหรุ่ยตอบรับ เขาก็รีบตอบ “ผมจะรีบให้คนไปซื้อตั๋วทันที หากซื้อทันก็จะไปกับพวกคุณ ถ้าซื้อไม่ทันก็คงต้องเป็นวันหลัง”

“ได้เลยค่ะหัวหน้า”

เซี่ยปิงหรุ่ยเห็นว่าได้เวลาแล้ว จึงไม่ได้พูดคุยกับหลินหย่งเฉียงมาก “หัวหน้าคะ ฉันมีธุระต้องไปก่อน เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วจะกลับมาที่นี่ใหม่นะคะ”

“ได้เลยครับ คุณรีบไปทำธุระเถอะ”

หลินหย่งเฉียงก็ต้องรีบไปจัดการเรื่องต่าง ๆ แล้วไปซื้อตั๋ว

เมื่อเซี่ยปิงหรุ่ยเดินออกจากโรงพยาบาล หล่อนจึงได้เห็นว่าฟู่โฮ่วหลินรออยู่ก่อนแล้ว ก็รีบวิ่งเข้าไปถาม “โฮ่วหลิ่น คุณรอนานหรือเปล่า”

ฟู่โฮ่วหลิ่นส่ายหน้า แล้วยิ้มตอบว่า “ไม่นาน ผมก็เพิ่งมาถึงเมื่อกี้ เราไปกินข้าวที่ภัตตาคารปักกิ่งกัน”

“ค่ะ”

วันนี้สถานที่รับประทานอาหารก็คือภัตตาคารปักกิ่ง เมื่อเซี่ยปิงหรุ่ยและฟู่โฮ่วหลิ่นมาถึงก็ตรงไปที่ห้องส่วนตัวที่ผู้เฒ่าฟู่รออยู่ก่อนแล้ว

ถึงเวลาจะกระชั้นชิด แต่เซี่ยปิงหรุ่ยก็ได้เตรียมของขวัญสำหรับการพบกันครั้งแรกเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เมื่อได้พบกับผู้เฒ่าฟู่ หล่อนก็พูดพร้อมรอยยิ้มว่า “สวัสดีค่ะผู้อาวุโสฟู่” พูดจบเธอยื่นกล่องของขวัญออกไป

ผู้เฒ่าฟู่ได้ยินหลานชายพูดถึงเซี่ยปิงหรุ่ยมานานแล้ว ครั้นยามได้เห็นตัวจริงที่ดูงามสง่าสดใสเต็มเปี่ยม เขาก็ยิ้มแย้มพร้อมพยักหน้า “สวัสดี ๆ เสี่ยวเซี่ยใช่ไหม รีบนั่งลงเถอะ”

เซี่ยปิงหรุ่ยและฟู่โฮ่วหลิ่นนั่งลงตามคำเชื้อเชิญ ส่วนผู้เฒ่าฟู่ก็หยิบของขวัญที่เตรียมไว้มอบให้แก่เซี่ยปิงหรุ่ยเช่นกัน

“เสี่ยวเซี่ย ต่อไปหนูก็จะเป็นสะใภ้ใหญ่ของตระกูลฟู่เราแล้ว กำไลหยกนี้เป็นของที่ตระกูลฟู่ที่เราเก็บไว้ให้สะใภ้ใหญ่โดยเฉพาะ วันนี้ปู่มอบให้หนูนะ” พูดจบก็ส่งกล่องเครื่องประดับขนาดเล็กให้แก่เซี่ยปิงหรุ่ย

เซี่ยปิงหรุ่ยได้ฟังเช่นนั้นก็ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็หันไปมองฟู่โฮ่วหลิ่น

ดวงตาของฟู่โฮ่วหลิ่นเต็มไปด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็ส่งสัญญาณให้เซี่ยปิงหรุ่ยรับเอาไว้

เซี่ยปิงหรุ่ยเห็นเช่นนั้นจึงรับเอาไว้พร้อมกล่าวขอบคุณพร้อมรอยยิ้ม “ขอบคุณค่ะผู้อาวุโสฟู่”

ผู้เฒ่าฟู่ได้ยินเช่นนั้น ก็หัวเราะร่าพร้อมเอ่ยเสริมว่า “เสี่ยวเซี่ย หนูจะได้เป็นคู่หมั้นของโฮ่วหลิ่นแล้ว ก็เรียกปู่ว่าปู่เหมือนโฮ่วหลิ่นก็ได้”

ฟู่โฮ่วหลิ่นกลัวว่าคุณปู่ฟู่จะใจร้อนเกินไปจนทำให้เซี่ยปิงหรุ่ยตกใจ จึงรีบหันไปพูดกับผู้เฒ่าฟู่ว่า “ปู่ใจร้อนเกินไปแล้ว รอให้เราแต่งงานกันก่อน ปิงหรุ่ยค่อยเรียกปู่ว่าปู่ก็ได้”

ผู้เฒ่าฟู่ใจร้อนจริง ๆ หลานชายอายุเท่านี้แล้วเพิ่งจะเจอคู่ครอง เขาก็อยากให้ทั้งสองแต่งงานกันเร็ว ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็กลัวจะทำให้เซี่ยปิงหรุ่ยตกใจ จึงรีบหันไปพูดกับเธอว่า “อย่าถือสาปู่เลยนะเสี่ยวเซี่ย”

ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่ตัวเขาก็เรียกตัวเองว่าปู่ไปเรียบร้อยแล้ว

เซี่ยปิงหรุ่ยอ้าปากค้างก่อนจะเรียกออกมาเบา ๆ ว่า “คุณปู่ฟู่”

ผู้เฒ่าฟู่ได้ยินดังนั้นเขาก็เต็มไปด้วยความยินดี “โอ้…ดี ดี”

เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ ผู้เฒ่าฟู่ก็เชื้อเชิญให้เซี่ยปิงหรุ่ยรับประทานอาหารอย่างต่อเนื่อง แม้แต่ฟู่โฮ่วหลิ่นก็แทบจะไม่ได้พูดอะไรเลย

เห็นคุณปู่และเซี่ยปิงหรุ่ยสนิทสนมกัน ฟู่โฮ่วหลิ่นก็อดยิ้มไม่ได้

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ทั้งสองคนก็ไปส่งผู้เฒ่าฟู่กลับบ้าน จากนั้นฟู่โฮ่วหลินก็ไปส่งเซี่ยปิงหรุ่ยที่โรงพยาบาลอีกที “ปิงหรุ่ย คุณลาพักร้อนแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องมาโรงพยาบาลอีกล่ะ?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เซี่ยปิงหรุ่ยก็เล่าให้ฟู่โฮ่วหลิ่นฟังเกี่ยวกับเรื่องที่หลินหย่งเฉียงและคนอื่น ๆ อยากจะไปซีอานด้วย

“อะไรนะ…”

ฟู่โฮ่วหลิ่นรู้สึกเหลือเชื่อสุด ๆ “หัวหน้าแผนกของคุณคิดอะไรอยู่ ถึงได้อยากจะไปซีอานกับเราด้วย เขาถามคุณถึงเหตุผลที่ต้องกลับบ้านเกิดไม่ใช่เหรอ เขาน่าจะรู้จุดประสงค์ของเราที่ไปบ้านคุณนะ”

เซี่ยปิงหรุ่ยอดถอนหายใจไม่ได้กล่าวว่า “หัวหน้าแผนกหลินก็รู้นะ แต่เขาอยากจะไปบ้านฉันจริง ๆ มันก็เลยออกมาเป็นแบบนี้”

แม้จะไม่สามารถเดินทางกันสองต่อสองได้ แต่อย่างไรก็ยังได้ไปซีอานด้วยกัน ฟู่โฮ่วหลิ่นจะพูดอะไรได้อีกนอกจากพยักหน้าและกล่าวว่า “ได้ งั้นคุณรีบเข้าไปถามหัวหน้าแผนกของคุณแล้วกันว่าเขาซื้อตั๋วหรือยัง”

“ได้ ฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวออกมา”

เซี่ยปิงหรุ่ยรีบไปหาหลินหย่งเฉียงทันที เมื่อได้พบกับเขา หล่อนก็เห็นเขากำลังถือตั๋วรถไฟหลายใบเอาไว้ในมืออย่างมีความสุข และยังยิ้มไม่หุบแม้เซี่ยปิงหรุ่ยจะเดินเข้ามาแล้ว “เสี่ยวเซี่ย เราซื้อตั๋วได้แล้ว เดี๋ยวไปเจอกันที่สถานีรถไฟนะ”

เซี่ยปิงหรุ่ย “…”

“ค่ะ”

เมื่อได้ข้อสรุปที่แน่นอนแล้วว่าหลินหย่งเฉียงจะไปด้วย เซี่ยปิงหรุ่ยก็รีบออกจากโรงพยาบาล และแจ้งเรื่องนี้ให้กับฟู่โฮ่วหลิ่น

“ถ้าอย่างนั้น งั้นตอนนี้เราไปเก็บของกันก่อนดีกว่า”

“อื้ม”

เมื่อจัดการเก็บของเสร็จแล้ว ทุกคนก็มารวมตัวกันที่สถานีรถไฟ

กว่าฉินมู่หลานจะทราบเรื่อง เซี่ยปิงหรุ่ยกับพวกก็ขึ้นรถไฟไปแล้ว ส่วนเซี่ยปิงชิงก็กล่าวอย่างขบขันว่า “ตอนนี้ฉันอยากรู้จังว่าฟู่โฮ่วหลิ่นรู้สึกยังไง เดิมทีนัดกันว่าจะกลับกันสองคน แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นสี่คน”

ด้านหลินหย่งเฉียงก็ได้พาหมอมาด้วยอีกคน นั่นก็คือหมอฟางข่ายซึ่งเป็นรองหัวหน้าแผนกแพทย์แผนจีน

ฉินมู่หลานก็อดหัวเราะไม่ได้

“ฮ่าๆ ตอนแรกจะกลับกันสองคนกลายเป็นสี่คน ฉันว่าอารมณ์ของฟู่โฮ่วหลิ่นคงไม่สู้ดีนัก”

เมื่อทั้งคู่ได้พูดคุยเรื่องนี้ด้วยรอยยิ้มแล้ว ก็ได้พูดถึงเรื่องวันหยุดสุดสัปดาห์และการให้เด็ก ๆ มาเล่นด้วยกัน “มู่หลาน เดี๋ยวฉันจะพาเด็ก ๆ ไปเที่ยวเล่นบ้านเธอ ให้พวกเขาไปเล่นกับชิงชิงและเฉินเฉินนะ”

“ได้สิ”

ฉินมู่หลานก็ไม่ได้เจอเด็ก ๆ สองคนนั้นนานแล้ว “พ่อบุญธรรมจะมาด้วยไหม?”

“อืม สือเหิงก็จะไปด้วย พวกเราสองครอบครัวก็จะได้อยู่ด้วยกัน”

“ดี ฉันจะถามอาหลี่ว่าวันหยุดสุดสัปดาห์นี้เขาจะกลับมาได้ไหม”

เมื่อทั้งสองตกลงกันแล้ว ฉินมู่หลานก็เตรียมจะกลับ “ปิงชิง งั้นฉันไปรับเด็ก ๆ ก่อนนะ แล้วเจอกันวันหยุดสุดสัปดาห์”

“ได้”

วันนี้ตอนบ่ายฉินมู่หลานได้หยุด จึงได้มาที่ร้านซิ่งหลินก่อน แล้วก็ไปรับชิงชิงกับเฉินเฉินจากโรงเรียน พอเธอไปถึง เด็ก ๆ ทั้งสองก็รออยู่หน้าประตูใหญ่ ส่วนเสี่ยวฮวาก็เดินอยู่ด้านหลังเด็ก ๆ

………………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

หวังจะสวีทหวานกันสองคน ปรากฏมีคนมาเพิ่ม เซ็งเลยละสิ

ไหหม่า(海馬)

……….